Zeilwebsite? Nou ja, er staan ook nog heel wat andere dingen in. Want het devies is:

 

                                                            "Nulla dies sine linea" 

                                                                      

Deze website werd gestart op 21 september 2006 te Andel (NB)       Naar het dagelijks weblog: Klik op het bootstempel hiernaast om het laatste verslag te lezen.   Ga naar het linker zijmenu voor oudere jaargangen van het blog.   Voor het opzoeken van een onderwerp of een blogpost op datum: gebruik het zoekschermpje linksboven.

© Tom Zijlstra   'Het houden van een dagboek is het enige middel om een óninteressant leven boeiend te maken' (Uit: W.F. Hermans, Brief aan Fokke Sierksma, 5 maart 1954)     'Denn was jeder einzelne will, wird von jedem anderen verhindert, und was herauskommt ist etwas, das keiner gewollt hat.'   (Uit: Friedrich Engels, Brief aan J. Bloch van 21/22 september 1890)

 

Direct naar het eerste verslag van Antarctica 2020!   (en de terugkeer in een wereld met corona)

 

  Mijn boeken:

 

Deel 1: Lucas scholier

Deel 2: Lucas student

Deel 3: Lucas dokter

Boek over Jansen Steur

 

Hierboven staan de covers van de delen 1 'Lucas scholier', 2 'Lucas student' en 3 'Lucas dokter' van mijn romancyclus 'Soms priemt een lichtstraal'. De boeken kwamen uit in 2013 en 2014. Ze zijn te koop in de boekhandels en online. Klik op de coverfoto's hierboven voor informatie. Ze zijn ook te koop als E-book bij Woordstroom. Daarna schreef ik een boek over de ex-neuroloog Jansen Steur; een affaire waar ik zelf bij betrokken was.

 

Het actuele blogkwartaal en het actuele fotoboek worden dagelijks bijgehouden.

We vertrokken na wat technisch oponthoud op 8 juni 2023  en belandden op de eerste dag in Maassluis. We wachtten daar tot de wind, die al wekenlang in het noorden zat, voor een dag of wat naar oostzuidoost kromp. Toen konden we, Scheveningen overslaand (Volvo Ocean Race), over zee naar IJmuiden en door naar Amsterdam voor drie dagen. Op 15 juni voeren we door naar de Marker Wadden. Na drie dagen - méér mag daar niet - voeren we naar Enkhuizen. We moesten onze sleetse serviceaccu's laten vervangen en voeren na drie dagen verder naar Hindeloopen. Op 25 juni verder lang Harlingen naar Vlieland, waar we ruim twee weken liggen. Op 10 juli steken we over naar Terschelling. Daar hebben we vijf weken lang slecht weer: veel regen en harde wind. Van Borkum en Leer komt niks. Op 10 augustus keren we terug naar Hindeloopen, hebben er een paar leuke dagen en varen op 14 augustus verder naar Amsterdam. Twee dagen later voeren we over zee naar de Maasmond en bleven even in Maassluis. Op 21 augustus voeren we terug naar thuishaven Numansdorp en de dag erna reden we naar Gorinchem.

 

Nu staat Dulce in de loods bij onze werf. Mast en wanten zijn eraf gehaald. Ze gaan het oude teakdek verwijderen en op zoek naar de drie plaatsen waar het dek lekt. Hopelijk kunnen die dicht gemaakt worden. Daarna komt er een nieuw dek op van kunstteak. Medio mei hopen we weer tewater te gaan voor een seizoen varen in Zeeland en langs de Belgische kust.

Het weer in Gorinchem en in Europa op donderdag 18 april 2024

  

​^o

3o - 12o	donderdag	vr	za	zo	ma
	Koud, wolken en flink wat zon Luchtdruk: 1019 hPa Vochtigheid: 100% Wind: NW Bf 3
		7o -12o      NW Bf 5	5o - 10o      NNW Bf 4	4o - 10o NNO Bf 3	2o - 10o NO Bf 4

 

 

CO2 in de atmosfeer:  425 ppm (NASA, februari 2023) Pre-industriele concentratie (AD 1800): 280 ppm   Methaan in de atmosfeer: 1912 (± 0,6) ppb) NASA, 2022)   Wereld oppervlakte temperatuur t.o.v. 1951 - 1980: + 1,17 °C (NASA, 2023) Zeespiegelstijging v.a. 1993: + 104,0 ± 4 mm (3,4 mm/jr) (NASA,  december 2023) Arctisch zeeijs-minimum: verandering per 10 jaar sinds 1979 - 12,2% (september 2023) (t.o.v. 1981-2010, bron: NSIDC/NASA) Ocean Warming (sinds 1955): 360 (±2) zetajoules NASA, december 2023

We heten Ans Steers en Tom Zijlstra. In 2002 leerden we elkaar (opnieuw) kennen. Opnieuw, want onze allereerste ontmoeting dateert van 1992, toen Tom in het Gorinchems Beatrixziekenhuis de kunstmanifestatie BRAIN/Internal Affairs organiseerde. Ans was vrijwilliger bij dat project. Maar ieder was met een ander getrouwd, dus dat werd niets. In later jaren zijn we elk gescheiden, kwamen elkaar in 2002 weer tegen en zijn in 2004 met elkaar getrouwd. Toen woonden we in Deil (Gld) maar in oktober 2005 hebben we ons huis verkocht. Want...we wilden een droom realiseren. We woonden daarna tijdelijk in een (huur)appartement in De Oude Silo in Andel (bij Woudrichem) aan het water, de Andelse Maas.

De droom is om samen door de wereld te zwerven. We zijn de trotse eigenaren van een mooi zeiljacht, genaamd Dulce. Met die boot varen we voor langere tijd de wereld in. In beginsel eromheen. Maar in elk geval willen we de rest van ons leven geen haast of stress meer hebben. Dat hebben we genoeg gehad.

Tegenslag
Toch hadden we in de voorbereidingsfase nogal wat tegenslag (en stress). Eind oktober 2006 bleek de kielconstructie van ons schip ondeugdelijk te zijn! Over de weg werd Dulce in maart naar de fabriek van Jeanneau in Frankrijk gebracht en daar onder garantie gerepareerd. Bij terugkeer na vijf weken bleek tot onze verbijstering dat ze in Frankrijk ons teakdek met een hogedrukspuit hadden schoongespoten... en geruïneerd. De reparatie daarvan leverde opnieuw vertraging op. Ons plan was aanvankelijk om medio mei 2007 te vertrekken maar door alle tegenslag vertrokken we pas eind juni uit Andel.
We verbleven daarna een paar dagen in Gorinchem om afscheid te nemen van de familie. Voor de laatste klussen waren we begin juli bij onze jachtwerf in Numansdorp, toen er bericht kwam dat de moeder van Ans een paar dagen later een plek in een verzorgingshuis zou krijgen. Opnieuw vertraging! We moesten eerst haar kamer inrichten, haar spullen sorteren en haar huis voor een deel leegruimen. Tenslotte konden we op zondag 15 juli 2007 vertrekken.

Deze website is bedoeld om familie, vrienden en andere belangstellenden op de hoogte te houden van ons wedervaren, van waar we zijn in de wereld en wat we hebben meegemaakt. Het verslag van onze voorbereidingen vanaf september 2006 vind je in het Logboek vooraf. Onze belevenissen kun je volgen in de Reislogboeken (klik voor het laatste nieuws op het actuele Reislogboek).  We proberen dat zo goed mogelijk up-to-date te houden, maar we zijn afhankelijk van de Internet-mogelijkheden onderweg. Die kunnen wel eens tegenvallen.

De verhalen van onze eerdere tochten staan in Zeilverhalen. Kijk voor foto´s van vroeger en nu in het Fotoboek. Om te zien waar we zijn en waar we waren: Kaarten & Plekken Daar vind je de coördinaten van al onze ligplaatsen in havens en ankerplekken. Als je die invoert met kopiëren/plakken in Google Earth of Google Maps, dan vlieg je er met een spectaculaire bocht naar toe.

En....je kunt ons berichten, groeten, nieuwtjes, reacties en commentaren sturen. Die kun je plaatsen in ons Gastenboek.
Het gastenboek is openbaar. Iedereen kan het lezen. Als je ons persoonlijk wilt bereiken, klik dan hier op het item Contact. Daar vind je ook de adressen van websites van andere vertrekkers, die we onderweg ontmoeten.

Weet je een hele mooie plek voor ons, een gezellige haven of een schilderachtige ankerplek? Of wil je ons waarschuwen voor een slechte plek, een peperdure of onvriendelijke haven, een plek waar vaak gestolen wordt, enzovoorts? We stellen het erg op prijs als je dat ook in het Gastenboek meldt. We plaatsen die meldingen in de rubriek Mooie plekken, slechte plekken.

Geboren in Gorinchem op de Nieuwe Hoven op 16 maart 1950. Ik heb mijn hele leven in Gorcum gewoond, tot begin 2004, toen ik met Tom in Deil ging wonen. Ik werkte vanaf 1989 in het Beatrixziekenhuis. Sinds 1997 werkte ik op de Afdeling Opname waar ik o.m. de operatieplanning deed voor de gynaecologen en de chirurgen. Dat was een behoorlijke stress-baan, mag ik zeggen, want je kon nooit iedereen tevreden stellen.

 
Uit mijn eerder huwelijk heb ik 3 kinderen: Barbara (1972), Derrick (1976) en Tessa (1981). En 7 kleinkinderen: Jordin (1997), Nikita (1999), Esri (2005), Liam (2006), Caelan (2009), Vajèn (2012) en Lina-Mae (2016). Op 4 maart 2022 werd ik overgrootmoeder van Zaila, dochter van Nikita.

 
Zeilen deed ik nooit eerder! Slecht weer vind ik erg vervelend, soms knijp ik hem behoorlijk, maar je kunt het niet altijd vermijden. Ik houd erg van koken en experimenteren met nieuwe recepten. Aan boord ga ik tijdens onze komende reizen proberen verse vis (die Tom moet vangen) klaar te maken en verse kruiden in bakjes te kweken (preventie van "scheurbuik") Lezen doe ik graag en mijn favoriete muziek beluisteren: Franse chansons en Portugese fado-muziek. En Dulce Pontes, naar wie ons schip is genoemd? Die vond ik altijd al erg goed!

Geboren in Leeuwarden op 25 april 1947. Middelbare school in Breda, geneeskunde in Utrecht. Begonnen als afdelingsarts op het Willem Arntsz Huis in Utrecht, vervolgens huisarts bij JAC Utrecht, tropendokter (Angola), verslavingsarts/coördinator van het CAD-Drugteam in Utrecht en daarna zo'n 20 jaar directeur/bestuurder van ziekenhuizen in resp. Utrecht (het toenmalig Ziekenhuis Oudenrijn,waar ik vier jaar adjunct-directeur was), 13 jaar in het Beatrixziekenhuis te Gorinchem (t/m de formatie van de huidige Rivas Zorggroep) en 3,5 jaar in Medisch Spectrum Twente te Enschede. Tussendoor kort directeur van het Nat. Ziekenhuisinstituut (NZi) en de opvolger ervan, Prismant in Utrecht. Aan het eind van mijn loopbaan was ik nog een paar jaar headhunter en consultant met mijn eigen bedrijfje Tychè Consult (genoemd naar mijn vorig schip) In die tijd was ik ondermeer ruim een jaar interim directeur/bestuurder van STG/Health Management Forum in Leiden.

 
Vanaf 1979 woonde ik in het Betuwedorpje Deil langs het riviertje De Linge. Uit 2 eerdere huwelijken heb ik 3 kinderen: Floortje (1978), Rommert (1987) en Bas (1990). Eind april 2010 werd ik voor het eerst grootvader. Floor kreeg met haar vriend Pijke een zoon, ze noemden hem Thijs Thomas. In mei 2012 kregen ze een dochter, Lisa. Rommert trouwde in 2020 met zijn vriendin Lois; ze kregen een dochter, Nora (2020).

In 1996 ben ik zomaar opeens hopeloos verslingerd geraakt aan de zeilerij en in september van dat jaar kocht ik mijn eerste schip, een Gib´sea 352 (Fairview), later vervangen door een Dufour 39 CC (Tychè) en in 2002 door ons huidig schip Dulce, een Jeanneau Sun Odyssey 43 DS.
Waardoor ontvlamt zo´n passie? Kijk in het eerste segment van de rubriek met Zeilverhalen. Maar ik heb overigens niet het gevoel dat de zaak daarmee verklaard is. Misschien kom ik er de komende jaren wel achter.

Van oktober 2011 tot oktober 2012 schreef ik een romantrilogie met de titel 'Soms priemt een lichtstraal'. Deel 1 ('Lucas scholier') kwam in mei 2013 uit. Af en toe ben ik nog beschikbaar voor interessante korte advies- of interim-opdrachten. Dan vliegen we voor die tijd terug naar Nederland. Potentiële opdrachtgevers kunnen mij rechtsstreeks benaderen (zie onder Contact of op mijn Curriculum Vitae, dat u via bijgaande knop kunt downloaden)

Niet lang na onze nieuwe kennismaking in 2002 hebben we afgesproken om samen ooit de wereld rond te zeilen. Ter voorbereiding zeilden we met onze Dulce naar Denemarken (2002), naar de Kanaaleilanden en rond Schotland (2003), naar Bornholm en door het Götakanaal in Zweden (2004), naar Noorwegen (2005) en naar Spanje en Portugal (2006) Al die avonturen vind je in de rubriek Zeilverhalen
 
Vanaf eind juni 2007 wonen we op ons schip.
Voor hoe lang? Dat zien we nog wel. Wel komen we minstens één keer per jaar per vliegtuig voor een aantal weken terug, waarschijnlijk met de feestdagen eind december. Om oma Steers, kinderen, kleinkinderen en vrienden te zien en om een aantal zakelijke beslommeringen te regelen.

 

Op maandag 23 januari 2012 heb ik de eerste tien bladzijden van mijn romancyclus "Soms priemt een lichtstraal" op de website www.tenpages.com gezet. Die kon je daar als voorproefje lezen. Mensen konden voor 5 euro per stuk aandelen in het boek kopen, als ze een account aanmaakten. Als er in vier maanden 2000 aandelen werden verkocht, dan zou het boek bij een gerenommeerde uitgever uitgegeven worden!   Welnu, op 22 maart 2012, dus binnen twee maanden, waren alle aandelen verkocht. In oktober 2012 had ik de cyclus af. Het boek gaat er dus komen!   Het eerste deel kwam op 2 mei 2013 uit bij Uitgeverij Van Brug te Nijkerk. Deel 2 verscheen in november 2013 en deel 3 kwam in de herfst van 2014 uit.

Zo zag de voorkant van het manuscript eruit. Klik erop voor meer informatie over mijn boek   Deel 1 ('Lucas  scholier')  van mijn boek vind je in de boekhandel en de online-shops, zoals Bol.com.'Lucas scholier', het tweede deel, zal in november 2013 uitkomen, deel drie ('Lucas dokter') in het begin van 2014.

Samenvatting inhoud   'De romancyclus 'Soms priemt een lichtstraal' is een openhartige evocatie van opgroeien in de jaren '60 en '70 van de vorige eeuw. De cyclus bestaat uit drie delen: 'Lucas scholier', 'Lucas student' en 'Lucas dokter'. Het is een filosofische trilogie die verhaalt over de liefde en de vraag of en hoe een jong iemand zin en betekenis aan zijn leven kan geven. Volg de hoofdpersoon Lucas in het Breda van begin jaren zestig en zijn eerste, aarzelende schreden op de paden van de poëzie en de liefde. Dan zijn jaren als medisch student in Utrecht, zijn eenzaamheid, zijn zoekend nilisme, zijn radicalisering en zijn rol in de studentenrevolte. Zijn afstuderen als arts, zijn mislukking als psychiater in opleiding en zijn deelname aan een bevrijdingsoorlog in Afrika. Het zijn de jaren van de seksuele revolutie. 'Het persoonlijke is politiek' is een adagium uit die tijd. De romantrilogie belicht de dilemma's tussen engagement en twijfel, tussen leven en literatuur en tussen trouw en overspel. En steeds weer die zoekgeraakte poëzie en die mislukte liefdes. Een nieuwe Anton Wachter lijkt tot leven te komen!

 

Het motto is belangrijk. Het doet op het eerste gezicht niet erg optimistisch aan. Dat klopt. Maar het is vooral een vraag. Neem het zoals je wilt.

             "To sail into a dying world?"

Somber, eigenlijk. Daar is reden voor. Ik vrees dat de mensheid onze planeet niet goed beheert. Door de mens veroorzaakte opwarming en "Uitgezaaide primateritis". Of dat echt zo is wordt regelmatig betwist. Ik volg dat allemaal zo goed als ik kan. Zie ook de eerste van onze beide Enquêtes Desondanks, je moet ergens mee verder, in je leven. Ik houd het zelf graag op de woorden van een oude universalist en democraat, Spinoza:

Non ridere                                   Niet lachen
non lugere                                   niet klagen
neque detestari                            niet vervloeken
sed intelligere                              maar begrijpen

(Dit is - tussen haakjes - ook zeker zo toepasselijk voor de Afdeling Opname van het Beatrixziekenhuis, waar mijn Ans werkte)

Als we het toch over wijze Nederlanders uit onze vaderlandse geschiedenis hebben: sterk en memorabel vind ik de laatste woorden die Hugo de Groot op zijn sterfbed uitsprak:

Ik heb in mijn leven veel dingen leren begrijpen
en ik heb er niks aan gehad.

We zijn op een aantal manieren bereikbaar:

Ans Steers & Tom Zijlstra

Mobiel Ans:  (06) 246 343 34
Mobiel Tom: (06) 538 105 88

E-mail: tomzijlstra@cs.com

Men kan ook een bericht plaatsen in ons Gastenboek  Denk er wel aan dat iedere bezoeker van de site dat bericht kan lezen!

 Terug naar boven

Op 15-02-2008 verscheen in het blad Science (Ben Halpern et al, University of California) een studie naar de menselijke invloed op oceanen en zeeën op de wereld: "A Global Map of Human Impact on Marine Ecosystems"  Veertig procent heeft daar zwaar van te lijden. Alleen de poolzeeën zijn nog betrekkelijk ongerept. Er zijn 17 soorten verstoring bepaald op ieder vierkante kilometer. Bijvoorbeeld: klimaatverandering, waterverzuring, overbevissing, chemische vervuiling, introductie van vreemde diersoorten en verhoogde UV-straling. Die zijn samengevat in één getal. Dat is natuurlijk discutabel, want niemand weet hoe je de verschillende verstoringen moet wegen. Er zijn ook verstoringen niet meegeteld, zoals clandestiene visserij en vervuilende neerslag uit de atmosfeer.

Toch geeft het te denken. Op die oceanen en zeeën zeilen we. Into a dying world?

Op 1 september 2009 verscheen het rapport van de Onderzoekscommissie Jansen, ook wel Commissie Lemstra 1 genoemd naar de voorzitter, inzake de affaire rond de disfunctionerende neuroloog Jansen-Steur in het ziekenhuis Medisch Spectrum Twente (MST) Hij had twaalf jaar lang mensen behandeld voor ernstige ziekten zoals Alzheimer of Multipele Sclerose, terwijl ze die helemaal niet hadden. In de laatste drie jaar daarvan had ik ook met hem te maken en ik heb hem uit het ziekenhuis verwijderd. In januari 2009 kwam uit dat hij weer in Duitsland aan het werk was gegaan. Toen barste de affaire in zijn volle omvang los. Klik hier om mijn eerste reactie op het rapport te lezen.

 

De dag erna reageerde ik nogmaals. Klik hier.

Ook in de volgende dagen kwam ik in het weblog nog terug op een aantal details.

 

Natuurlijk heb ik ook eerder, vanaf dat de kwestie in januari 2009 in de publiciteit kwam en in de maanden erna, me erover uitgelaten in het weblog. Voor het eerst op 20-01-2009 en de dagen erna. Wie die uitspraken wil vinden kan het beste de zoekfunctie bovenaan in de linkerkolom van de pagina gebruiken. Voer bijvoorbeeld "Medisch Spectrum Twente", "MST", "neuroloog" of "Jansen Steur" als zoekterm in en dan krijg je de meeste ervan als doorklikmogelijkheden op je scherm.

 

Op 2 september 2010 verscheen het tweede rapport van de Commissie Lemstra. Mijn eerste reactie staat hier.

In 2013 werd door een aantal ex-patiënten van de onzalige neuroloog een tuchtklacht tegen me ingediend. De zitting was op 12 november 2013 (lees het verslag hier) Het regionaal tuchtcollege van Zwolle sprak me op 10 januari 2014 vrij: de klacht was ongegrond (verslag hier) Een aantal klagers ging in hoger beroep.

 

Op 18 maart 2014 besloot het Openbaar Ministerie in Almelo om geen strafzaak tegen de ex-bestuurders van MST te beginnen, omdat het vond dat wij 'adequaat gehandeld' hadden in de affaire Jansen Steur. Daarmee haalt het OM in feite een gewichtig deel van de conclusies van de twee Lemstra-rapporten onderuit.

Op 13 januari 2015 diende het beroep van de klagers bij het Centraal Tuchtcollege. Dat verwierp het beroep op 9 april 2015. De uitspraak zit onder knop onderaan dit stukje. 

Het heeft allemaal ruim zes jaar geduurd, maar mijn blazoen bleef tenslotte ongeschonden. In maart 2016 publiceerde ik bij Uitgeverij Aspekt een boek over de zaak: 'De affaire Jansen Steur'. Ik kan het nu van me af zetten. Voor de slachtoffers van de onzalige ex-neuroloog is dat veel moeilijker.

 

Over onze ervaringen schreef ik (Tom) een paar keer in het maandblad Zeilen. De redactie kortte - met mijn toestemming - de stukken in. Ze waren voor het blad te lang, dat snapte ik wel. Maar toch staan er zoveel leuke en interessante dingen in! De oorspronkelijke artikelen staan hieronder. Je kunt ze op je scherm zetten door het klikken op de knop in het betreffende segment.

Soms wordt ik geïnterviewd. Die interviews vind je ook hier voorzover ik ze onder ogen kreeg.

Toekomstige artikelen zul je de komende jaren ook hieronder kunnen vinden.

In april 2004 publiceerde Zeilen (nummer 4) een viertal arikelen onder het motto Mijlenvreten! 4 lekker lange vakantietochten. De voordelen van doorzeilen.
Het eerste artikel heette "Rondje Schotland". Het was een verslag van de tocht die Ans en ik maakten met Yvonne & Henk Bezemer. Het artikel was geschreven door Henk, de foto´s waren gemaakt door mij.

"Eine Tampe in die Schraube. Een lastige nacht in de Duitse Bocht" (uitgebreidere versie)

Artikel maandblad Zeilen, nummer 1, januari 2005


Het verhaal hoe Erik de Haan en ik in de Duitse Bocht tegen ons waypoint aanvoeren en hoe we later die nacht een enorm touw in de schroef kregen.

"Verwaaid in Thyboron, platgeslagen op de Noordzee" (uitgebreidere versie dan gepubliceerd)

Artikel maandblad Zeilen, nummer 10, oktober 2005



Hoe we na een prachtige vakantie in Zweden en na dagen wachten in Thyboron, Denemarken, tenslotte op de terugweg in een harde Noordwester platslaan, zo´n 50 mijl boven Terschelling.

"De Randen van Biskaje", deel 1 (Uitgebreidere versie dan gepubliceerd)

Artikel Maandblad Zeilen, nummer 4, april 2008

Op de weg naar ons eerste reisdoel, de winter van 2007/2008 doorbrengen in de Algarve, ligt de fameuze Golf van Biskaje. In de zomer van 2006 staken we al een keer over van Camaret-sur-Mer naar La Coruña en terug. Nu we alle tijden hebben, kiezen we de route langs de Atlantische kusten van Frankrijk en Spanje. Daarover schreef ik twee artikelen, die natuurlijk weer te lang waren en door de redactie werden ingekort. Hieronder vind je de oorspronkelijke, langere versie van Deel 1.

"De Randen van Biskaje" deel 2 (Uitgebreidere versie dan gepubliceerd)

Artikel Maandblad Zeilen, nummer 5, mei 2008

Het artikel is het tweede deel van "De Randen van Biskaje" en beschrijft het traject Arcachon - La Coruña, langs de noordkust van Spanje, dat we in de nazomer van 2007 aflegden.

Ook dit artikel werd door de redactie ingekort. De ingekorte versie werd niet - zoals het hoort en zoals ook bij deel 1 gebeurde - aan me voorgelegd. Ik ben er helaas niet tevreden over. In de tekst zijn bijvoorbeeld de havens van Bilbao en Santander door elkaar gehaald. Er staat een beschrijving van Bilbao, terwijl het over Santander gaat. Het trieste omkomen van zeiler Marc Fontaine in zijn jacht Grinfolet in dezelfde periode in de Golf van Biskaje, vormde een rode draad in het verhaal. Daarvan is echter bijna alles weggelaten. Je kunt dus beter de volledige versie lezen. Die staat hieronder onder de knop.

Volgens mij houden zeilers van goede, lange verhalen. De redactie van Zeilen volgt echter een andere lijn: veel beeld, weinig tekst.

In de serie "Bizarre ontmoetingen" publiceerde Zeilen een stuk over onze ontmoeting (in september 2008) op volle zee, tussen Lampedusa en Malta, met een schip vol radeloze zwarte migranten.

 

Artikel maandblad Zeilen, nummer 6, juni 2009

 

Hieronder het stuk in pdf-format zoals het in het blad geplaatst werd.

Waarom de koppenmaker de kop "Acqua! Acqua!" heeft genoemd terwijl het "Aqua" moet zijn zonder c, is me niet duidelijk.

Dit artikel over onze tocht door de Donau-delta schreef ik in oktober 2009 toen we voor de winter in Ayíos Nikoláos op Kreta lagen. Zoals vaker was het weer te lang. De inkorting deed het artikel geen goed; het is teveel een verhaal van "we-gingen-van-A-naar-B-en-toen-naar-C" geworden, de diepgang en de nuances zijn eruit. Dat komt omdat de beeldredactie tegenwoordig in geïllustreerde bladen de baas is. Veel beeld, weinig tekst. De kop is een aanfluiting. Het water in de delta van de Donau is bruin en troebel. Degeen die hem bedacht heeft verdient om met gebonden handen de Donau op te zwemmen van de delta naar Rotterdam.

 

Artikel in maandblad "Zeilen" nr. 9, september 2010, p. 48 - 53

 

Hieronder de oorspronkelijke tekst (onder de knop)

Een artikel voor zeilen over onze beide passages door de Bosporus, naar en van de Zwarte Zee, in de nazomer van 2009.

 

Gepubliceerd in maandblad "Zeilen", nummer 4, april 2011, pagina's 36 - 40.

 

Hieronder de tekst in PDF-format.

Tom Zijlstra: ‘Zeilen was mijn slapend verlangen’

Boekrecensie in het literaire e-magazine 'De Utrechtse Boekhouder', nummer 7, 11 september 2013, bladzijde 29.

 

 

Boekrecensie in het literaire e-magazine 'De Utrechtse Boekhouder', nummer 11, 17 december 2014, bladzijde 30

 

 

 

Hieronder vind je links naar websites van zeilers, die we onderweg ontmoetten.

Andere vertrekkers vind je in de Jachtclub van het maandblad Zeilen en op de Ziltewereldkaart van het online zeilersblad Zilt

Passie

De website van Erik Jager en Caroline Schraag van de Passie. In juli 2006 staken we samen de Golf van Biscaje over en kwamen elkaar langs de Spaanse en Portugese kusten steeds weer tegen. Zoon Max en hond Hunter waren ook van de partij.

Ze waren van plan om via Gibraltar naar Barcelona te gaan, waar ze hun schip voor de winter willen laten liggen. Volgend jaar willen ze verder gaan. Net als voor ons was de reis van 2006 voor hen de proef op de som: willen we zo verder leven? We zijn benieuwd.

Caroline liet me destijds zien dat je best zelf een website kunt opzetten en bijhouden. Een paar maanden later, in september 2006, begon ik eraan.

www.lehr.nl

Ingrid & Peter Lehr ontmoette ik eind juli 2006 in het Spaanse Camariñas, toen ik lag te wachten op de komst van opstapper Freek Linnebank om samen met hem Dulce naar Holland terug te zeilen.
Ze waren met hun Seawind, een mooie Hallberg Rassy 352, op weg van Lelystad naar Albufeira aan de Portugese Algarvekust. Daar willen ze hun schip de komende winter laten liggen om zomer 2007 verder te varen. Waarheen zien ze nog wel.

                                                              Terug naar boven

www.sykiara.nl

Diana & Jaap de Leeuw kwamen we voor het eerst tegen op de Vertrekkersbijeenkomst 2007 van Zeilen, eind maart jl. in Enkhuizen. Zeilers van onze generatie, die een rustige zwerftocht in de Middellandse Zee willen maken. Begin augustus liepen we aan het eind van een zonnige middag de haven van Camaret-sur-Meer binnen. Vanaf de eerste steiger klonk een enthousiaste groet vanaf een Dufour Classic 38. Dat waren Jaap en Diana op hun Kiara en het was de eerste keer dat we Vertrekkers van onze eigen lichting onderweg tegenkwamen. Er was veel te vertellen en dat zal voorlopig ook wel zo blijven, want we gaan grotendeels dezelfde route doen langs de Franse, Spaanse en Portugees-Atlantische kust.

 www.torum.nl

Bert & Mieke Mansholt komen uit Apeldoorn. Ze varen in een fraai schip van composiet, 13 meter lang, ontworpen door Dick Zaal. Ze zijn net als wij met pensioen. Ze waren dit voorjaar ook op de Vertrekkersbijeenkomst 2007 van Zeilen in Enkhuizen, maar toen hebben we elkaar niet gesproken. Ze vertrokken een paar maanden eerder dan wij en voeren naar Schotland, door het Caledonisch Kanaal en daarna via Ierland (Dublin) direct over de Golf van Biscaje naar Noordwest Spanje. Hun plan is om via de Canarische en Kaapverdische eilanden naar de Carieb te gaan, via de Inland Coastal Waterway de Amerikaanse oostkust langs te gaan naar Chesapeake Bay - en dan te zien wat ze verder gaan doen. Maar, zeiden ze, het kan allemaal ook wel heel anders worden.

We ontmoetten ze in de tweede helft van september 2007 in Camariñas, Noordwest Spanje, toen ze juist terug kwamen van een bezoek van een maand aan Nederland. We voeren samen naar Portosín, Ría de Muros, en we hadden een paar keer veel plezier met zijn vieren.                                             Terug naar boven

www.syfulmaris.spaces.live.com

Jerry Sleeuwenhoek  en Maartje Lubach, met hun zoontje Jerre Thijn (1,5 jaar) varen op een mooie stalen kits, een One off van 16 meter. Ze waren ook op de Vertrekkersbijeenkomst 2007 van Zeilen in Enkhuizen. Ze willen in 18 maanden een rondje Atlantic doen, maar ook bij hen staan de plannen nooit definitief vast. De naam van hun schip Fulmaris betekent Stormvogel in het Latijn. Ze kochten het schip van een echtpaar uit Nieuw Zeeland, dat er twintig jaar mee door de wereld had gezeild en er - 70 jaar oud - mee moest stoppen. De boot is in Nieuw Zeeland gebouwd en Jerry en Maartje hebben er nog veel werk aan.

We kwamen ze tegen in Viana do Castelo, Noord Portugal. Hun tocht voerde langs de Engelse Zuidkust. Van Falmouth maakten ze een woelige oversteek naar Spanje in vier dagen. We wisselden verhalen en DVD´s uit en zullen ze vast nog wel vaker tegenkomen.

www.tarasailing.nl

Erno & Frieda Straatmann zeilen in een mooie, spacy catamaran, een Jeanneau Lagoon 440. Het is de moeite een keer bij ze aan boord te gaan om te zien hoeveel ruimte zo´n schip biedt! Ook zij horen bij de mensen die we op de Zeilen Vertekkersbijeenkomst 2007 in Enkhuizen niet hebben gesproken. Net als wij hebben ze have en goed in Holland opgegeven om zwervend door de wereld te gaan. Af en toe willen ze charteren om wat geld te verdienen. Eerst was hun plan om een aantal jaren in de Middellandse Zee rond te varen. Totdat ze de prijzen zagen die de jachthavens daar berekenen voor catamarans. Niet te geloven! Daarom is het plan nu om over te steken naar de Caribean. Daar wordt veel meer - en gratis! - geankerd dan hier.

Ze zijn een stuk jonger dan wij. Dapper om zo´n ongewis avontuur aan te gaan. We kwamen ze tegen in Leixões en voeren regelmatig samen op. We zijn erg benieuwd hoe het ze verder vergaat.
 
Inmiddels - lente 2008 - zijn ze in het Caribisch gebied aangekomen en begonnen met charteren. Daarover vind je alles op hun website. Terug naar boven

www.reedijkbreeze.com

Gert & Anjès Reedijk ontmoetten we in oktober 2007 in Lagos, Portugal, waar ze lagen met hun splinternieuwe Béneteau "Breeze" van ruim 50 voet. Voorheen zeilden ze in een Gib´sea 44, die ook "Breeze" heette, een jaar of vijf in de Caribean. Daarover vertellen ze op hun mooie website (klik boven) Gert schrijft gedichten en bundelde ze in "Gedacht en verdicht. Gedichten van de zee" (Uitgeverij Hollandia, 2000)

Ze zijn zeilers in hart en nieren, maar ze vallen niet onder de categorie van "vertrekkers". Ze werken nog allebei, wonen in Zwolle en vliegen nu om de drie maanden naar Lagos om een paar weken aan boord te vertoeven en zeiltochten te maken. Zo deden ze dat ook met hun vorige boot in de Caribean. Anjès is mondhygiëniste en Gert is psycholoog/psychotherapeut (zie www.reedijkpsychologen.nl)

We genoten met hen in Lagos een aantal gedenkwaardige avonden, die zowel uiterst vrolijk als diepzinnig waren, vol van debat en vriendschap. Eigenlijk zouden ze ook moeten vertrekken net als wij, maar dat willen ze nog niet. Ze kregen ook juist hun eerste kleinkind in die tijd. Toch zien we hen graag terug. En Gert zou zijn website weer eens moeten actualiseren, vind ik.  Terug naar boven

Seawalk

Sergej & Isabelle Berendsen ontmoetten we voor het eerst in Enkhuizen, eind maart 2007, tijdens de bijeenkomst van Zeilen voor de vertrekkers 2007. Daarna zagen we elkaar weer in het Noordspaanse Viveiro. De dag daarna zeilden ze al verder, dus de kennismaking was kort. Omgeveer een halfjaar later, half maart 2008, kwamen we elkaar tegen in Gibraltar. Daar waren ze bijna klaar met een maandenlange reparatie van een doorgezakte mast. Het bijzondere is dat ze ook een Jeanneau SO 43DS hebben, net als wij. En net als wij hebben ze te maken met ontwerpfouten in ons type schip. Bij ons ging het vooral om een kielprobleem en werd het gerepareerd door Jeanneau onder garantie. Bij hen moest (voorlopig) de verzekering ervoor opdraaien.

Sergej en Isabelle zijn dus ook van onze generatie Vertrekkers 2007. Ze noemen zichzelf "oudere yuppen" (ze zijn rond de 40) en willen met hun kinderen Alec (geb. 2003) en Katie (geb. 2006) uit het patroon breken om de vrijheid te beleven de wereldzeeën te bevaren zonder een vastomlijnd doel. Ze gaan eerst maar eens de Med in - net als wij - en dan zien ze weer verder. Net als wij hebben ze geen huis meer en hun inboedel voor langere tijd opgeslagen. We zijn benieuwd hoe het hen vergaat! Terug naar boven

Deep Blue

 

Chris & Sandra Mennem komen uit Engeland. We ontmoetten ze in Malta, waar we de winter 2008/2009 doorbrachten. Hun thuishaven is Shotley tegenover Harwich, in de monding van de Orwell River, waar een paar mijl verderop het bij Nederlandse zeilers zeer bekende dorpje Pin Mill ligt met de beroemde (en vanwege de slechte keuken ook beruchte) zeilerskroeg The Butt & Oyster. Chris en Sandra zijn veertigers (schatten we) In dezelfde tijd als wij, zomer 2007, scheepten ze zich in op hun 47 voets Jeanneau Deep Blue uit 2001, nadat ze al hun spullen en hun huis van de hand hadden gedaan. Waar doen ze het van? Ze hebben twee goed lopende winkels die net voldoende opleveren om dit nomadisch zeilbestaan te kunnen volhouden. Ze zeilden langs de Engelse zuidkust en staken van Falmouth in één keer over naar La Coruña in Spanje. Daarna voeren ze via Gibraltar en de Balearen naar Zuid-Frankrijk waar ze hun boot voor de winter op de wal zetten in La Ciotat. In 2008 voeren ze verder langs de Franse en Italiaanse kust en staken via Elba over naar Sardinië, bleven daar een tijd en voeren vervolgens via de Liparische Eilanden door de Straat van Messina naar Syracuse en daarna voor de winter naar Malta.

Komend jaar gaan ze naar de AdriatischeZee en willen helemaal langs de kust van voormalig Joegoslavië naar Venetië. Voor de volgende winter zakken ze weer af naar het zuiden en zien wel waar ze overwinteren. Niet teveel plannen, dat is - net als bij ons - hun devies. "We have taken the plunge, waved goodbye to corporate life and want to see where the wind blows us"

Terug naar boven

Mamma-cocha

 

Maria & Pieter vertrokken met hun Mamma-cocha, een mooie Koopmans Concord 47, in 2006 uit Nederland voor een wereldomzeiling. Check Mamma-cocha op Godchecker en je ziet dat het in de taal van de Inca´s "Godin van de Zee" betekent. In mei 2010 ontmoetten we ze in Ayíos Nikoláos op Kreta. Toen hadden ze het grootste deel van de wereld al achter de rug. Het laatste stuk leidde over de beruchte Pirate Alley, door de Golf van Aden dus. In een konvooi met ongeveer twintig jachten.

Toen we ze op onze steiger tegenkwamen waren ze net een paar weken in Holland geweest voor het huwelijk van hun dochter. Oorspronkelijk komen ze uit Venlo waar ze ondernemer waren in de branche van dieren en dierenbenodigdheden. Hun bedrijven verkochten ze om de grote droom waar te maken. Of dat uitkwam? Lees hun belevenissen maar op hun website. In vier jaar rond de wereld gezeild.

 

Dit jaar gaan ze weer terug naar Nederland om de boot te verkopen en aan de wal te gaan leven. Tja, dat zal niet meevallen. We benijden hen niet. Maar die vier jaar zeilen, die kan niemand ze meer afnemen.  

Terug naar boven

Alegria

 

Michael Voogel & Liesbeth Noordijk kwamen we ook tegen in Ayíos Nikoláos op Kreta. Ze stonden aanvankelijk met hun Island Packet 380 achter onze Dulce op de wal en we deelden samen de walstroomverbinding. Michael werkte bij de Scheepvaartinspectie en Liesbeth was lerares Frans. In 2005 stopten ze met werken en maakte grotere zeiltochten dan voorheen. Dat deden ze met hun "bootsman" Tobias, een Parson Setter. Helaas is die niet lang geleden overleden.

 

In 2007 belandden ze in de Algarve in Portugal. Daar kochten ze een boerderijtje in de bergen in Quinta da Ribeira. Ze verbouwden flink en nu maken ze in het zomerseizoen hun zeilreizen door de Middellandse Zee en in het winterseizoen wonen ze in Portugal. Ze genieten van het leven en het is erg gezellig om met hen te praten.

Dit jaar willen ze naar Istanboel. We hebben natuurlijk een hoop tips voor ze.

Terug naar boven

Gymnos-Nixe

 

Cornelius & Christine Grämiger ontmoetten we eind februari 2011 in de marina van Ashkelon, Israël. Zij kwamen na zes jaar in de Rode Zee te hebben gevaren - en gedoken! - door het Suezkanaal naar de Middellandse Zee om hun schip, een Aegean 40 DS, naar Zuid-Spanje te brengen. Daar leveren ze hem dit jaar af omdat ze de boot na tien jaar varen verkocht hebben. In La Rochelle, Frankrijk, halen ze daarna hun nieuwe boot op, een catamaran, de Lagoon 38.

 

Cornelius en Christine werken nog. Dus moeten ze af en toe op tijd terug zijn. Deadlines die het varen er niet gemakkelijker op maken. Ze hebben een soort "bewegings-school" in Zürich en Cornelius is een hartstochtelijk fotograaf. Ze voorzagen ons van veel informatie en tips voor de Rode Zee en een Egyptische internet-dongel en we hadden een zeer gezellige avond bij ons aan boord.

Terug naar boven

 Dingo

 

Martin & Dirma Dekker zeilen met hun jonge kinderen Boaz, Joël en Daniël om de wereld. De laatsten, een tweeling, zijn aan boord geboren. Ze vertrokken in 2006 uit Nederland. Dirma is een trouwe schrijfster van een erg leesbaar weblog. Ze varen in een snel aluminium jacht van ruim 13 meter lengte, gebouwd door de Habbeké werf in Volendam. het ontwerp is van John Jansen.

 

We ontmoetten ze eind april 2011 in Ismailia, halverwege het Suezkanaal. Ze waren toen al bijna de hele wereld rond en op weg naar Holland. Alleen nog de Middellandse Zee en de Atlantische kust voor zich. De Golf van Aden bracht hen veel angst en ergernis over de gang van zaken in het konvooi, waarin ze meevoeren. Dat wordt boeiend beschreven in hun weblog. Overigens zouden ze graag niet nog een keer door de Golf varen.

 

Het zit er voor de Dingo dus bijna op. De ouders moeten aan het werk. Een verplichting die wij gelukkig niet hebben. En de Dingo komt in de verkoop.

 

Terug naar boven

 Senang

 

Eind april 2011 kwamen we Jean Pierre & Vara Cantor tegen met hun twee kinderen Luc (12) en Bob (10) Met hun Bavaria 44.4 Senang zeilden ze in 2,5 jaar de wereld rond. Toen we ze leerden kennen in de Suez Yacht Club, waren ze op weg naar huis. In een geïmproviseerd konvooi voeren ze door de Golf van Aden naar de Rode Zee. "We zouden het beslist geen tweede keer doen", zeggen ze, "zoveel angst is dat traject niet waard"

 

In Suez hadden ze een probleem. Ergens onderweg hadden ze hun ICP, het eigendomsbewijs van hun boot, laten liggen. Zonder het originele ICP mag je niet door het Suezkanaal. Gelukkig bezat de ANWB, die het ICP verstrekt, nog een kopie. Daardoor kan er er een nieuw document opgestuurd worden

 

Jean-Pierre en Vara komen uit Utrecht. Hij is ingenieur en zij werkte op de financiële administratie van een ziekenhuis. Voor de wereldreis hebben ze gespaard, maar nu moeten ze onderhand weer aan het werk en de jongens moeten naar school. En hun schip? Dat gaan ze verkopen.

Terug naar boven

 Maestro

 

De Maestro kwamen we begin juli 2012 in Paphos, Cyprus tegen. De boot, een Gib'Sea 444 uit 1996, is van Rogier Gijsbers van Wijk en Miriam Wijbenga. Ze waren met hun drie kinderen Boas, Isa en baby Olav niet lang tevoren uit het Turkse Marmaris vertrokken. Nu de kinderen nog klein zijn en Boas, de oudste nog niet naar school hoeft, hebben ze een jaar uitgetrokken om via de Middellandse Zee en de Canarische Eilanden over te steken naar de Caribean. Rogier is eigenaar van een klussenbedrijf en Miriam is fysotherapeute. Zij geeft les.

 

Ze zeilen al langer. We zijn benieuwd hoe het hen vergaat!

 

 

 

 

Terug naar boven

 Second Lady

 

Second Lady is de Maxi 38+ van Peter Tazelaar en zijn vrouw Daniëlle. Ze komen uit Terneuzen en waren al twintig jaar van plan om, zodra de pensioendatum daar was, met een zeiljacht door de wereld te gaan zwerven. Ze zijn 37 jaar getrouwd. Waarom iemand dan zijn boot 'Second Lady' noemt, laat zich raden. Peter is een begenadigd electrotechnicus en sleutelaar, zoals ik heb gemerkt. Hij werkte vroeger bij de rijkspolitie te water. In 2009 vertrokken ze.

 

Het leuke is dat Peter en ik elkaar al langer kennen, niet in levende lijve maar via onze respectievelijke webloggen. We volgen elkaar al een paar jaar. Daarom waren we niet verbaasd dat we ze in jui 2012 in het Turkse Finike aantroffen, toen we uit Cyprus kwamen. We hebben een aantal erg gezellige dagen gehad en de kans is groot dat we elkaar nog wel eens vaker tegenkomen.

 

Terug naar boven

 Ilja

 

Ilja is een mooie Ovni 44,5, eigendom van Peter & Yvonne van Langeveld uit Zoetermeer. We ontmoetten ze op onze winterplek 2013/2014 in Marina di Ragusa. Vrolijke mensen. Peter hadden we al eerder gesproken aan de stadskade in Syracuse. Daar liet hij de scheepshond Woezel uit, een zogenaamde 'labradoedel'. Een lieve en speelse hond. Peter en Yvonne werkten in de AH-organisatie, waar ze elkaar 47 jaar geleden leerden kennen. Ze hebben drie zoons.

 

De overwintering in Zuid-Sicilië is de derde van hun tocht. Daarvoor winterden ze twee jaar in Lagos. Ze ontmoetten daar veel mensen, die wij er destijds leerden kennen. Peter is een goede, selfmade kok. We hebben goede herinneringen aan zijn gebakken, verse tonijn met basilicumsaus. Na de winter willen ze verder naar Griekenland en Turkije varen. Ze hebben geen vastomlijnd plannen, net als wij.

 

 

 

Terug naar boven

Zaterdag 16-03-2024

Het gaat beroerd met de oorlog in Oekraïne. Langs de 1200 kilometer lange frontlijn wreekt zich het toenemende tekort aan munitie bij de troepen van Kiev. De Russen profiteren daar steeds meer van en nemen gaandeweg het initiatief over. Bevelhebber Oleksandr Syrsky wijst zelfs op het gevaar dat de Russen ‘diep in onze gevechtslinies kunnen doordringen’. Ondertussen blijft het westen alsmaar sterk verdeeld. In de VS gijzelen Trump en de Republikeinen in het Congres al vele maanden de onontbeerlijke militaire steun aan Kyiv. In Europa zijn Duitsland en Frankrijk sterk verdeeld over de Taurusraketten van Berlijn en de mogelijke inzet van NAVO-grondtroepen. Ondertussen houdt de Russische oorlogseconomie prima stand. Dat komt mede door het op grote schaal ontduiken door Westerse bedrijven van de sancties, onder meer op de olie- en gasmarkten. Nederland speelt daar een voorname rol in. De NRC zet in een gedegen artikel uiteen dat steeds meer goedgevulde tankers uit Rusland dagelijks komen bunkeren op de Westerschelde en in Vlissingen. Ze zijn op weg naar havens in Turkije en India. 'Om de westerse sancties te ontwijken laat Rusland zijn ruwe olie in afgedankte tankers over de wereldzeeën vervoeren. De schepen uit deze schaduwvloot zijn oud, gevaarlijk en slecht verzekerd. Ze hebben zelf ook brandstof nodig, die ze in Zeeland komen halen'.

     Eén op de tien olietankers ter wereld maakt tegenwoordig deel uit van wat men 'the dark fleet' noemt. Oude, vaak afgedankte tankschepen onder goedkope vlag, slecht of helemaal niet verzekerd, komen tanken in Zeeland. 'De vloot is goed nieuws voor Poetin. Dankzij de schaduwvloot mislukte het plan van de G7 en de EU om de Russische oliewinsten af te knijpen, concludeerde de Wereldbank afgelopen oktober. Dat is te zien aan de marktprijzen. De gemiddelde prijs voor Russische olie zakte na de sancties eind 2022 even naar de maximumprijs van 60 dollar per vat, om vanaf de zomer op te veren naar 70 tot 80 dollar – het moment dat de schaduwvloot op volle sterkte kwam.'

     Wat wil het Westen nou eigenlijk? Wat wil Nederland? De zwarte schepen zijn zó wrak dat ze soms ontploffen en zinken.Grote olierampen dreigen. De Financial Times onthulde gisteren dat olieschepen die de sancties tegen Rusland schenden niet gedekt zijn voor olierampen. Wie dan wel betaalt, weet niemand. Wie wil uitzoeken waarom ons land dit faciliteert, 'stuit op een legpuzzel met veel stukjes', aldus de auteurs in de NRC. De kustwacht, de douane, Rijkswaterstaat, de Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT), de Belgische autoriteiten, ze schuiven de zaak allemaal aan elkaar door. Bunkeraars reageren niet op vragen of weten van niets. Als Oekraïne de oorlog verliest en Poetin zijn klauwen uitstrekt naar de voormalige Oostblokstaten, heeft Nederland er in elk geval een hoop aan verdiend. Een absoluut schandaal. Je schaamt je dood, onstuitbaar dringt de gedachte zich op dat je in dit land niet wilt wonen. Maar ja, verhuizen doen we niet meer.

 

Vandaag is Anna jarig (74). Maar ze is nog steeds snipverkouden. Gelukkig vallen mijn cadeautjes in goede aarde: een sieraad en een muziekdoosje met 'Can't help falling in love with you' als je aan het zwengeltje draait. De liefste brengt een groot deel van de dag door in bed, we hebben iedereen die zou komen afgezegd en we gaan ook niet uit eten vanavond. Dat halen we wel weer in.

     Het is een dag met zonnige periodes en stapelwolken en een graad of 12. Ik loop weer naar de Westwagenstraat voor de laatste boodschappen bij de Marokkaanse groenteboer. Ik ontdek er een interessant ogend flesje met katjangsaus. Pittig, wat zurig met een smaak van tomaten en pinda. Lekker. Verder doe ik onze belastingaangifte 2023. Snel klaar, vrijwel alles is al ingevuld. Volgende week lees ik hem nog een keer door en dan zal ik hem versturen. Ik lees - zwaar onder de indruk - deel 3 'Death's End' (2010) in de 'Three-Body Problem' trilogie van de Chinese SF-auteur Liu Cixin uit. Leuk is dat onder dezelfde naam op 21 maart a.s. een nieuwe serie op Netflix start. Geen eenvoudig project met een boek van dat kaliber! Ik lees dat men in de serie uitgaat van het beroemde buitenaardse WOW-signaal dat in 1977 door een verbaasd SETI-team ontvangen werd. Ik schreef er een paar keren over, bijvoorbeeld hier in 2016. Naar het begin van dit kwartaal

Maandag 01-04-2024, 2e Paasdag

De berichten buitelen over elkaar heen nu het voorjaar is en de bodem aan het Oekraïense oorlogsfront geleidelijk droger en harder wordt. Het Russische leger rekruteert volgens Britse deskundigen ongeveer 30.000 mensen per maand voor de oorlog in Oekraïne. Dat blijkt zaterdag uit het dagelijkse bericht van de geheime dienst van het ministerie van Defensie in Londen. Moskou kan hiermee zowel de verliezen onder de soldaten compenseren als zijn aanvallen in de oorlog tegen Oekraïne voortzetten. Daarnaast gaf Poetin toestemming voor het oproepen van 150.000 dienstplichtigen. Het gaat om mannen tussen de 18 en 30 jaar. Volgens de wet mogen die niet naar het front, maar wat is de wet nog in Rusland? Ondertussen trekt Oekraïne een miljard euro uit om met spoed 2000 kilometer van nieuwe verdedigingslinies aan te leggen

     Hoe is het bij ons? Is het eigenlijk niet al oorlog?, vraagt Kustaw Bessems zich af. 'Gek eigenlijk. Je mag verwachten dat onder dit gesternte het debat over regeringsvorming volledig in het teken van oorlog staat'. In speculaties over wie MP en minister kunnen worden ziet hij echter veelvuldig het criterium ‘kan door één deur met Wilders’.

 

Een droge dag met wolkenvelden en soms wat zon. Drommen volk over de sluis, Gorcummers en toeristen. De meeste passantenboten vertrekken weer. Naar het begin van dit kwartaal