Logboek vooraf 2007 (Andel>Willemstad)

Eerste blad op de nieuwe scheurkalender

Direct naar

het laatste

verslag

Maandag 01-01-2007, nieuwjaarsdag

Gisteren oudjaarsdag. Het weer is herfstachtig, veel wind, veel regen en overdag temperaturen rond 10 graden Celsius. Het jaar 2006 is het warmste jaar sedert 1706. De laatste dagen beluisteren we afwisselend de Top 2000 van Radio 2 of de Radio4daagse van Radio 4. Moeilijk kiezen als je zowel van pop als klassiek houdt. De rest van de flat is leeg, de buren zijn weg lijkt het, we zijn samen en dat vinden we prima. We dompelen ons onder in spannende lectuur met een hoog escapistisch gehalte, Ans is begonnen aan de cyclus De Aardkinderen van Jean Auel, ze kan niet stoppen met lezen (foto hier) en ik herlees The First Chronicles of Thomas Covenant van Stephen Donaldson. We eten een voortreffelijke kaasfondue. Tegenwoordig dopen we daar ook broccoliroosjes en cherrytomaatjes in, heerlijk. Met nog drie flessen champagne over van vorig jaar komen we de avond gemakkelijk door.

Om 12 uur toasten we op het nieuwe jaar. Kijken elkaar diep in de ogen. In Poederoijen aan de overkant van de rivier barst het vuurwerk los. Het water verdubbelt het. Vanaf het balkon kijken we er een tijdje naar. Ook aan de voorkant van de flat, de Andelse kant, horen we forse knallen. Ik probeer met weinig succes een foto van het vuurwerk te maken (klik hier) Onze ogen vinden elkaar weer. 2007! Dit is het jaar van ons vertrek. Eindelijk! Ik vervang de oude scheurkalender (met recepten) door de nieuwe (zie foto hierboven) Deze gaat over het weer en meteorologie. We zullen hem over 5 maanden meenemen en aan boord ophangen. Dan scheuren we dagelijks verder en bij het laatste blad is er weer een jaar voorbij. Vreemd en mooi, we weten niet waar we dan zullen zijn. Even later genieten we samen van een live optreden van de zangeres Anouk op RTL5. Wat een meid en wat een enorm talent!

Het recordwarme jaar 2006

Woensdag 03-01-2007

Winderig en grijs weer, wolkenpartijen jagen over de rivier, het regent in vlagen en het is een graad of 10. Niet koud dus. Het jaar 2006 was het warmste jaar dat ooit in Nederland is gemeten, meldt het KNMI, met een gemiddelde temperatuur van 11,2 °C.  Ik schreef er een kort stukje over in de rubriek Beschouwingen > 03/01/2007.

Geen nieuws over de kiel. Met de verzekering gebeld en afgesproken dat we Krijgsman c.q. Jeanneau nog tot begin volgende week de tijd gunnen (omdat Jeanneau tot 8 januari op kerstreces is) Is er dan geen zekerheid op tijdige reparatie, dan moeten we juridische actie ondernemen om geen tempo te verliezen. Er was wel een berichtje in het Gastenboek van zeiler Jan van Aalst. De bodem van zijn Breehorn 37 is 20 - 24 cm bij de kiel. Dat is dubbel zoveel als bij Dulce, maar ook het aantal wrangen of spanten telt. Hem een bedankje gestuurd. Ik heb een gratis Siteadvisor van McAfee gedownload en versie 7.0 van Windows Internet Explorer. Begonnen met een lijst van abonnementen, verzekeringen, e.d. die we tijdig moeten opzeggen.

Donderdag 04-01-2007

Eerst even de kiel: de laatste week krijg ik af en toe steunbetuigingen van medezeilers. Die zijn welkom! Ook het artikel van Henk Bezemer in Zeilen trekt de aandacht, merk ik. Eén zeiler vond het moedig dat hij het probleem aan de orde stelt. Verder bereikte me een gerucht over een nieuw schip, twee jaar oud, waar de kiel vanaf gescheurd was. Toestanden met de importeur over aansprakelijkheid, advocaten, e.d. Ik ga erachteraan.

Gisteren schreef ik dat ik er niet gerust op was, op de opwarming van de aarde die in gang is en de mogelijke gevolgen voor het klimaat op aarde. Bijgaande grafiek toont dat hele abrupte klimaatomslagen mogelijk zijn. In de rubriek Beschouwingen > 04-01-2007 ga ik er dieper op in.

Screenshot van een Ugrib-file

Vrijdag 05-01-2007

Vandaag via de website van Zeilen nieuwe (gratis!) software gevonden voor het ophalen en tonen van gribfiles bij Ugrib Gribfiles zijn kaartjes met windgegevens en prognoses. Ze zijn heel erg handig voor het plannen van tochten en m.n. van langere oversteken zoals b.v. de Golf van Biscaje. Ze worden gemaakt door het weerbureau van de VS en elke drie uur ververst. Omdat het bureau uit belastinggeld betaald wordt, vinden de VS dat het daarom gratis voor iedereen beschikbaar is. Net als het GPS-systeem bijvoorbeeld. Je kunt ze vinden op Internet maar ook opvragen per e-mail via je SSB-radio en Sailmail. Midden op de oceaan, dus. Je hebt alleen een goede viewer nodig. Ik gebruik zelf Viewfax maar ik moet zeggen dat dit op het eerste oog erg mooi is. Het plaatje hiernaast laat er iets van zien.

Verder heb ik de BTW-opgave voor de aangifte Omzetbelasting van mijn bedrijfje Tychè Consult (genoemd naar mijn vorige schip) opgesteld en naar mijn accountant gemaild, de flat gestofzuigd en andere h.h.werkzaamheden verricht (ik ben immers huisman) En even met Patrick van Krijgsman Watersport gebeld. Er was nieuws! Hij zij dat de mensen van Jeanneau in week 6 én 7 willen komen om de kielversterking uit te voeren. Twee weken dus! Patrick had al aan Numansdorp gevraagd of ze de verwarmde loods twee weken kunnen krijgen. Volgende week is dat bekend. Nu maar hopen dat dat lukt! Komende maandag ga ik even bij Lowy langs.

Logo van Wijnhuis Heukelum

Zaterdag 06-01-2007

Een ontspannen dag met zelfs warm weer, 12 °C. Vanaf de middag valt er een gestage regen. Benieuwd hoe hoog de rivier morgen staat. We deden de boodschappen en reden daarna naar Heusden. Daar hadden we een restaurant op het oog voor het komende Captains´Dinner met alle opstappers van afgelopen zomer en hun partners, acht personen inclusief onszelf. Het gaat om VanDijk Kunst/Antiek&Lunch/Diner op de Stadshaven 24. Niet direct een naam voor een restaurant maar het ziet er echt prima uit. We ontmoetten er Marianne van Dijk en spraken af voor zaterdag 27 januari a.s. We zien ernaar uit de crew terug te zien!

Daarna reden we naar Brakel, staken met het pontveer de Waal over en reden naar Heukelum. Naar Wijnhuis Heukelum om precies te zijn, midden in het pittoresque binnenstadje. Dat is onderdeel van het Deilse Wijnhuis, van mijn oude (jonge) vriend Inge Hogerdijk. Inge en zijn ouders werden in 1979 mijn buren aan de Deilsedijk in Deil. Geen betere buurman dan een wijnhandelaar, nietwaar? We sloegen een doos in van een prachtige rode wijn uit Argentinië: Numina 2003 van Bodega Salentein uit de Valle de Uco, Mendoza, een zeer geurige en krachtige wijn van 66% Malbec druiven en 34% Merlot. De laatste druif geeft - vind ik - altijd een donkere en vooral melancholieke smaak aan wijn. Proost!

Zondag 07-01-2007

Vannacht een aantal uren doorgebracht in Second Life. Dat is een volledig virtuele wereld op Internet, waar je gratis de benodigde software kunt downloaden. Het aardige is dat je je eigen personage kunt maakt en daarmee on line die wereld kunt verkennen, spelen en geld verdienen en uitgeven (er wordt veel gegokt en er is ook nogal wat sex) Tegelijk met jou spelen heel veel andere mensen in de hele wereld het, vaak zijn er tienduizenden op weg. Die kom je dan tegen en je kunt met ze praten (chatten) Niemand weet wie je werkelijk bent, vandaar de naam "Second Life". Je kunt zelfs een vrouw zijn, of een dier. Ik houd natuurlijk geheim wie ik ben.

Vannacht kwam ik op een plek waar mensen om een vuurtje zaten en gedichten uitwisselden. Tenminste, dat probeerden ze. Niet iedereen was serieus en sommigen uitten onbegrijpelijke taal. Zouden dat Chinezen of Japanners geweest zijn?
Hm... Merkwaardig en fascinerend. Alsof de echte wereld niet boeiend genoeg is? Vanmiddag ben ik nog even terug geweest. Je kunt zo weer verder waar je gebleven was. Het kost wel erg veel tijd! Enfin, het is toch een verregende zondag. Mijn kinderen zullen me uitlachen, vrees ik. Ans doet dat al.

Toch is het niet helemaal onschuldig. Net als de echte wereld. De bedenkers van Second Life willen er natuurlijk geld mee verdienen. Je kunt er dus geld insteken (met je creditcard) en z.g. Linden-dollars kopen. Daarmee kun je gokken, kleren kopen, je personage verfraaiien, films bekijken (vaak sex), enzovoorts. Spelers kunnen zélf ook geld verdienen door handeltjes op te zetten. In China schijnt men zelfs hele werkplaatsen te hebben opgezet. De employé´s ervan verwerven door intensief on line spelen allerlei zaken die door hun baas - eveneens in het spel zélf - weer verkocht worden aan luie, rijke of zwakke spelers die al die moeite niet willen doen.
Ik zou dat niet doen - als ik mag adviseren - maar ieder moet het natuurlijk zelf weten.

Dulce achter de loods in Numansdorp zonder mast

Maandag 08-01-2007

In de loop van de morgen houdt de regen op en komt er een bleke zon door. Tegen half één ben ik in Numansdorp en klim aan boord. Binnen zit ik wat verweesd te staren naar het gat in de scheepsbodem, de opgebroken kajuitvloer. Ik heb een schip gekocht waarvan de deskundigen zeggen dat het niet verantwoord is ermee te varen. Eigenlijk heb ik dus geen schip. Aan dek maak ik een foto (zie hiernaast en hier) Dulce ontmast en onttakeld.

In het kantoor van de werf spreek ik Lowy. Dat beurt me wat op. Hij had ´s ochtends met Patrick van Krijgsman Watersport gesproken: de mensen van Jeanneau Frankrijk willen op dinsdag 6 februari beginnen en werken dan door tot zaterdag 17 februari. Niet alle afstemmingen zijn duidelijk, b.v. of ze ook de kiel er weer aanzetten of dat Lowy dat moet doen. Enfin, het begint er nu op te lijken. Binnenkort gaan we de lijst met de overige klussen nog een keer goed doornemen (zie Logboek 26-10-2006)
Verder heb ik me gemeld bij het Digitale Loket van de Gemeente Papendrecht voor een briefadres bij mijn zwager Cees, die daar woont.

Dinsdag 09-01-2007

Harde, vlagerige wind. De rivier staat hoog, het strekdammetje naast onze flat staat helemaal onder water. Het is 13 °C.
´s Middags rijd ik naar mijn oude ziekenhuis in Enschede, het Medisch Spectrum Twente. Het zal zowat de laatste keer zijn, denk ik. Ik kom voor de afscheidsreceptie van Robert van Vlijmen, hoofd van het Facilitair Bedrijf. Robert was één van mijn "pupillen" (hoewel hij er al was toen ik kwam) en samen deden we destijds mooie dingen, o.a. Fundament, de inhaalslag in de ICT van het ziekenhuis. Nu gaat hij de consultancy in, zoals velen. Het was aangenaam druk op zijn afscheidsreceptie. Met plezier zie ik de mensen terug, aan velen bewaar ik warme herinneringen.
De terugrit is lang, Tegen 9 uur ´s avonds ben ik thuis. Ongelooflijk dat ik destijds, jaar in jaar uit, die afstand vrijwel dagelijks reed. Twee uur heen, twee uur terug, vier uur per dag in de auto! Terug naar boven

Donderdag 11-01-2007

Storm uit ZW kracht 9 aan zee en op het IJsselmeer. Ook hier behoorlijke windstoten met harde regenbuien. Een stoel op het balkon schuift in een vlaag opeens van de ene naar de andere kant. Het water in de rivier staat weer wat hoger dan gisteren. Ik wilde foto's maken van vrachtschepen die in storm en regen naar de Andelse sluis varen, maar na het eerste shot waren de batterijen op. Zoeken, zoeken, geen batterijen meer. Schepen ook al voorbij.

Vandaag een dag van kleine klusjes, waar ook de helft van mislukt. Opeens heb ik geen verbinding met mijn draadloos netwerk. Hoe kan dat nou? Geen verklaring gevonden. Dus verder via een trage, analoge telefoonverbinding. Voor mijn mobiel telefoontje had ik eergister een USB-datakabel gekocht. Laat ik die dan maar gaan installeren, dacht ik. Blijkt dat ik mij bij Primafoon de verkeerde kabel in handen heb laten stoppen. Wat wel lukt is het afwikkelen van bankzaken via Internetbankieren en het afhalen van de verlenging van mijn wapenvergunning en Europese Vuurwapenpas (voor mijn seinpistool) op het politiebureau van Nieuwendijk. Daarna begonnen met ruimen en (liefst) weggooien, allereerst de inhoud van mijn werkkoffertje. Allemaal papier, allemaal weg, koffertje leeg.

Enfin, gelukkig bracht de post twee nieuwe Imray-pilots die ik bij Vrolijk Watersport had besteld: de Italian Waters Pilot van Rod Heikel en Islas Baleares van Graham Hutt (eerder ontving ik de nieuwe druk van Atlantic Spain and Portugal van Martin Walker en Anne Hammick) Uren heerlijk grasduinen! Tenslotte lees ik het Logboek bij van de Zwit van mensen die we afgelopen zomer kort spraken in Viana do Castelo, Portugal. Vorige maand hadden ze een nogal ongerieflijke oversteek naar Barbados, geen mooie trade wind maar erg wisselvallig weer. Petje af!

O ja, voor ik het vergeet. Gisteravond heb ik een nieuwe enquête opgesteld om erachter te komen wat voor soort bezoekers we op onze site krijgen. Dan kunnen we proberen daar rekening mee te houden. De eerdere peiling (Sailing into a dying world?) loopt door.

Schip in de storm op weg naar de Andelse sluis

Vrijdag 12-01-2007

Hiernaast dan toch de foto van gisteren, schip in storm en regen op weg naar de Andelse sluis. Zie ook hier 

Vandaag batterijtjes voor de camera gekocht, het verkeerde datakabeltje geruild voor het goede en mijn Nokia 6233 op de laptop geïnstalleerd. Het werkt. Hiermee kan ik op ankerplaatsen of in havens waar je geen draadloos netwerk en geen Internetcafé vindt toch weerinfo van het Internet halen. En e-mailen. Vorig jaar deed ik het draadloos m.b.v. Bluetooth, maar dat nam nogal veel energie van het mobieltje (Wat zijn we toch behept met bereikbaarheid!) Het is weliswaar een dure methode, maar je e-mail kun je tevoren off-line klaarmaken en weerkaarten ophalen gaat m.b.v. het programma Meteomanager tamelijk snel. Daarnaast kun je in elk land een lokaal inbelnummer kiezen. 
Verder kocht ik een grammatica Portugees. Sinds mijn tijd als tropenarts in Angola, midden jaren '70, spreek ik die taal. Deze zomer bleek het toch aardig weggezakt. Omdat we de komende tocht veel tijd in Portugal willen doorbrengen ("A mea patria immortal") ga ik het eens goed bijspijkeren.

Gebeld met Lowy, met de verzekering en met Patrick  van Krijgsman Watersport. Laatstgenoemde meldde dat de mensen van Jeanneau behalve het versterken van de kiel ook zélf de kiel eraf willen halen (en later er weer opzetten) en de beide tanks willen terugplaatsen. Of ze de mast en de windgenerator er ook willen opzetten is nog onbekend. Volgende week dinsdag ga ik naar Numansdorp om met Lowy alle overige projecten door te nemen. Terug naar boven

Op mijn studeerkamer in Andel

Zaterdag 13-01-2007

Vannacht bedacht ik een verandering in de opzet van de site. De meer beschouwende stukjes passen eigenlijk niet zo goed in dit Logboek. Ze onderbreken het "lopende verhaal", gaan over van alles en nog wat en daar is niet iedereen in geinteresseerd, vermoed ik. Daarom heb ik de rubriek Contact opgenomen in de rubriek Crew en een nieuwe rubriek Beschouwingen gecreërd. Daar neem ik voortaan die aparte beschouwinkjes op. Voordeel is ook dat de foto's wat groter kunnen en het Logboek wordt er overzichtelijker van. Ik ben er meteen aan begonnen. Zie rechts bovenaan de pagina.

Waarom schrijf ik die stukjes? En deze hele website? Behoefte aan zelfexpressie? Aan communicatie? IJdelheid? Existentiële eenzaamheid? Exhibitionisme? Gefnuikt ego? Allemaal waar, het is behangsel. En voor de lol, natuurlijk. Trouwens, zonder dubieuze achtergronden zouden kunst, wetenschap en literatuur waarschijnlijk niet bestaan.

Nieuwjaarsreceptie in de kelder van De Oude Silo

Zondag 14-01-2007

Gisteravond zeer gezellige nieuwjaarsreceptie van alle bewoners van onze Oude Silo in de parkeerkelder. Leuk ingericht, uitstekend Chinees buffet, alles georganiseerd onder auspiciën van buren Jan Vos, Yolanda & Machiel van Veen en John Waleveld. Bovendien bleek Petra Schoenmakers, de buurvrouw schuinboven in de portiek, jarig. Waarom gaan we hier eigenlijk weg? Antwoord: als we nu niet gaan, dan gaan we nooit meer. Hoe dan ook, lieve buren, een grotere versie van de foto en nog een tweede staan hier.

Wim Thijs speelt op het orgel van de Grote Kerk in Breda

Maandag 15-01-2007

Zonovergoten dag gisteren, zondag. Op uitnodiging van Wim Thijs, mijn schoolvriend van de vroegere Nassau HBS in Breda, bezochten we de Grote Kerk op de markt in het Bredase stadshart. Voor zijn plezier speelt Willem daar regelmatig op het enorme kerkorgel, maar het was er nog nooit van gekomen daar eens bij te zijn. Stom, want het was prachtig. Willem gaf uitleg: registers, labialen, tongwerken, gekoppelde klavieren, enzovoorts. Eigenlijk zijn er vijf orgels in de hele opstelling, die je aan elkaar kunt koppelen. Dan geeft het een enorm geluid. Voor intiemere muziek kies je er een van. ("Katholieke muziek", noemt hij dat) Hij nam ons mee tot helemaal bovenin, een klim over smalle laddertjes tot je vlak onder het gewelfde plafond bent. Liet oude loden pijpen zien uit 1534, sommige meer dan vijf meter lang. Andere zijn nieuwer, maar de oude geven de mooiste klank. Dat komt volgens Wim omdat het materiaal helemaal uitgewerkt is. Hij speelde een paar uur lang met één pauze, het is een nogal vermoeiende bezigheid. De klank in de stille kerk was prachtig. Hij speelde Gabriel Pierné, Marius van Monnikendam, César Franck en natuurlijk Bach. En daarbij dat heldere, breekbare licht van de laagstaande zon, dat door de gebrandschilderde ramen viel en over de oude muren speelde. Hier een drietal foto´s waarin heb ik gepoogd iets ervan vast te leggen. Een onvergetelijke middag.

Vroeger, in het schooljaar 1963/64 op de Nassau HBS, maakten we samen de schoolkrant, Fetisj geheten. Ik herinner me nog dat we een keer Hein Jordans interviewden, toen dirigent van Het Brabants Orkest. Ergens in de kelder moet ik die krantjes nog hebben.

Overleg met Lowy (l) en Fons van Jachtwerf Numansdorp

Woensdag 17-01-2007

Gisteren heb ik op de werf een paar uur lang met Lowy  en Fons alle projecten uitgebreid doorgenomen (zie foto hiernaast en hier en zie verder de lijst in dit Logboek d.d. 26-10-2006) Hieronder enige highlights.

We hebben besloten gebruik te maken van de omstandigheid dat mast en wanten er nu af zijn en dat de kiel er nog af gaat. Aan beide kanten verbinden we de wantputtings met de kielbouten door een brede, koperen band zodat er een directe bliksemafleider ontstaat. Dan hoef ik bij onweer op zee niet meer te vertrouwen op de koperen strips, die ik vanaf het hoofdwand in het water laat slepen.

Verder heb ik besloten dat er een vuilwatertank komt. In steeds meer gebieden wordt dat verplicht gesteld (ook al vind ik het onzin) Achter de wand van de douchecabine is een goede plek.

Voor de extra dieseltank hebben we een waarschijnlijk goed alternatief: onder één van de salonbanken zit een derde watertank. Dat is een gunstige plek voor de extra dieseltank, die gaat fungeren als dagtank, met een pomp die hem voortdurend vult en met filters zodat de diesel steeds circuleert tussen dagtank en hoofdtank en gefilterd wordt als je op de motor vaart. Dat elimineert, hoop ik, de risico´s bij het innemen van minder schone diesel. Om niet in te leveren w.b. watercapaciteit: het lijkt gemakkelijker ergens plek te vinden voor een andere (derde) watertank dan voor een extra dieseltank.

Voor het draaien van de was/droogcombinatie - als er geen walstroom is, bijvoorbeeld op ankerplaatsen - kiezen we voor een compacte dieselgenerator, die het 220 V systeem spanning geeft, waarop de machine kan draaien (m.n. water opwarmen kost veel stroom) én ook de accu´s kan laden. Dat laatste is effectiever (± 1 liter diesel per uur) dan de motor stroom laten draaien.
De generator kan naar alle waarschijnlijkheid onder een andere salonbank, bijna op de hartlijn van het schip. Voor de plek van de was/droogmachine hebben we nog wat alternatieven, waar we verder op studeren.

Ik heb besloten om de bakboord vallier, die onder de buiskap zit, electrisch te maken. Het hijsen van het grootzeil is nogal zwaar en we worden ouder en niet sterker. Het kan gemakkelijk met plaatsing van een electromotor onderdeks op de bestaande lier, tegen het plafond van onze slaaphut. Daardoor is het niet zo erg duur.

Eergisteren crashte mijn 3 jaar oude PC. Een virus? Vandaag was Wouter van Switch Automatisering BV er al om te kijken. Hoewel hij wel wat virusrestanten vond, was dat eigenlijk niet het probleem. Vervanging van het moederbord bleek ook geen soelaas te bieden, dus dat was het ook niet. Tenslotte kwam er uit dat in het onderdeel, dat de diverse voltages levert voor onderdelen van de PC, stuk was. Nooit van gehoord, overigens. Onderdelen van de PC gebruiken 3,3 V, andere 5 V en weer andere 12 V, enzovoorts. Dat regelt dat ding en die was stuk. Valt onder de garantie, zei Wouter, maar de PC moest wel mee. Verder deed hij mij beschaamd staan door meteen te zien waardoor ik op de laptop geen draadloze verbinding kon maken: aan de voorkant zit een knopje en dat stond uit.

Tot slot: ik heb me ingeschreven voor een Cursus Duiken in open water, die de komende maanden gegeven wordt door Fantasea Divers te Woudrichem, in het zwembad vlakbij. Als we weer eens een net, een touw of een Tampe in de schroef krijgen, wil ik het zelf kunnen oplossen!

Wild weer over de Andelse Maas. De wind jaagt wolken schuim over het water

Donderdag 18-01-2007

Ans heeft nog steeds last van pijn in haar rechter schoudergewricht. De laatste maanden lijkt het erger te worden.´s Nachts kan ze er vaak niet van slapen, ondanks pijnstillers. Dat is niet vol te houden met een fulltime baan. Vanmorgen gingen we daarom naar Henri Bholai, orthopedisch chirurg in mijn voormalig Beatrixziekenhuis. Er is sprake van een impingement, d.w.z. van inklemming van pezen en slijmbeurs onder het acromion. Dat is het uitsteeksel van het schouderblad, dat boven het gewricht zit (het schouderdak vormt) en waaronder door de pezen lopen van een spier die de arm heft. Die raken ingeklemd en dat leidt tot chronische ontsteking en voortdurende, uitstralende pijn. Is er nog iets aan te doen? Hij adviseert een operatie aan haar rechter schoudergewricht, een z.g. Neer Plastiek, waarbij hij een stukje van de onderrand van het acromion wegslijpt en de slijmbeurs verwijderd zodat de inklemming vermindert of (liefst) helemaal verdwijnt. Soms neemt men ook de slijmbeurs weg. Geen garantie dat het soelaas biedt, maar het is het enige dat we kunnen proberen. De operatie kan op 30 januari al gebeuren en dan is er voldoende tijd voor genezing voor ons vertrek, eind mei. Ze ziet er erg tegenop.

Zware storm uit west tot zuidwest. Op de terugweg slingert mijn auto op de brug bij Gorinchem en ik ben blij dat ik thuis ben. Het is wild weer. Ik maak een paar foto´s van de Andelse Maas en De Oude Silo vanaf de dijk (klik hier) en verdiep me´s middags in het thema bliksembeveiliging op polyester schepen, n.a.v. de beslissing van gister om de hoofdwanten met de kiel te verbinden. De samenvatting ervan staat in de rubriek Beschouwingen > 18-01-2007. Rond half vijf belt Ans dat ze toch maar langs haar moeder rijdt. Door de storm staat er ruim 400 km file, het verkeer op de Merwedebrug staat stil. Buiten jaagt de storm wolken schuim over de Maas (foto hierboven en hier) Aan de overkant begint de uiterwaard vanaf de sluis vol te lopen. De barometer zakt vanmiddag naar 982 mb, lager dan ik het eerder hier zag. Om 18.00 uur belt Ans nog een keer, de Merwedebrug is in beide richtingen afgesloten, voorlopig blijft ze bij haar moeder in Gorinchem. Om kwart voor 10 belt ze nogmaals, de brug is nog steeds gesloten, ze blijft bij haar moeder slapen.

Ad Hogerdijk en zijn zoon Inge komen bij ons eten

Maandag 22-01-2007

Gisteren hadden we Ad en Inge Hogerdijk, vader en zoon, te eten. Zie foto hiernaast en hier. In 1979 werd ik hun buurman op de Deilsedijk in Deil, waar Ad een wijnhandel runde. Het Deilse Wijnhuis werd later overgenomen door zoon Inge. Het was een fijne avond, vol van herinneringen. Herinneringen aan Sandrina, de vrouw van Ad die vorig jaar zomer onverwacht overleed. En natuurlijk herinneringen aan vele gedenkwaardige feesten, partijen en mooie flessen. Meestal droeg ik dan tegen het einde een gedicht voor van de Perzische kwatrijnendichter Omar Khayam, dat ik ooit ergens las en later nooit meer wist te vinden:

Wat zou het toch zijn
dat de wijnhandelaren kopen?
Is het dan nog kostbaarder
dan wat zij verkopen?
 
Bij Inge sla ik altijd de wijn in voor onze zeilreizen. Ik neem altijd BIB´s (bag-in-boxes) van 10 liter met een prima Franse wijn, die stouw je gemakkelijk onder de kajuitvloer en de wijn blijft door het vacuüm lang goed. Terug naar boven

De Andelse Maas vanaf ons balkon

Donderdag 25-01-2007

Voor het eerst deze winter vriest het. Er is geen wind en het water van de rivier is nagenoeg roerloos. Het zakt langzaam en weerspiegelt volmaakt de tere kleuren van de hemel. Foto hier. Overdag blijft de temperatuur dicht bij het vriespunt. Tegen de avond onstaat er wat mist.

Ik leer mezelf hyperlinks te maken op de website, zodat je sneller heen en weer kunt springen binnen de pagina´s. Dat moet ook tussen pagina´s kunnen, maar dat heb ik nog niet onder de knie. Verder besteed ik de dagen aan het opruimen van dozen met documenten, stukken, brieven en enkele foto´s. Het meeste gooi ik weg. Jaarverslagen van mijn laatste ziekenhuis, waartoe die dingen bewaren? Niemand die er nog naar omziet. Als ik ze nu niet weg doe zal ik ooit na jaren, als we terug zijn van onze reis, ze nog een keer ter hand nemen, er wat verstrooid in bladeren, me namen en gezichten herinneren en de jaarverslagen alsnog wegdoen. Je voelt je lichter zonder al die ballast.

De krant meldt het overlijden van Ryszard Kapuscinski, de Poolse schrijver en journalist. ´Een moderne Herodotus´, die overgetelijk de val  beschreef van dictatoren zoals Haile Selassie en de Sjah van Perzië. Toen ik midden jaren zeventig in Angola werkte, had ik hem ontmoet kunnen hebben, want ook daarover schreef hij een boek. Maar ik kende hem toen niet. Zie Beschouwing>25-01-2007

European Health Insurance Card (EHIC)

Vrijdag 26-01-2007

Gisteren was ik, weer eens een keer gehuld in ´krijtstreep´, naar het afscheid van mijn jarenlange collega Willem van der Pompe als Voorzitter Raad van Bestuur van het Franciscus Ziekenhuis in Roosendaal. De goede Willem werd uitbundig uitgewuifd en kreeg een lintje van HM. Tot mijn genoegen waren er ook een aantal leden en een oud-lid van Medi I, mijn dierbaar directeurenclubje waar ook Willem lid van was.

Vandaag heb ik me verdiept in de ziektekostenverzekering en de AWBZ-verzekering in de jaren dat we weg zijn. Na enig getelefoneer met de Sociale Verzekerings Bank en het College Voor Zorgverzekeringen wordt duidelijk dat je eigen ziektekostenverzekeraar daarover beslist. En dat ziektekostenverzekering en AWBZ in het nieuwe zorgstelsel aan elkaar gekoppeld zijn. Heb je de ene, dan heb je ook de andere.

Dus gebeld met onze verzekering, de IZZ  Het blijkt nog niet zo eenvoudig. Er komt na enige ruggespraak een dame van Team Buitenland aan de lijn. Onze situatie voorgelegd:

- VUT- en prepensioenuitkering in Nederland
- niet meer woonachtig in Nederland
- wel een briefadres in Nederland, dat ingeschreven is bij de Gemeentelijke Basis Administratie (GBA)
- geen vestiging in enig buitenland (we wonen aan boord), dus we blijven belastingplichtig in Nederland
- we komen minstens eenmaal in het jaar enige weken terug voor familiebezoek
- we komen ooit weer terug naar Nederland "om er onze laatste dagen te slijten"

De vriendelijke dame heeft niet meteen een antwoord, maar ze begrijpt dat we het zeker willen vóór ons vertrek. Dus als we onze situatie in een brief uiteenzetten, dan krijgen we zwart-op-wit een antwoord. Dit weekend schrijf ik die brief. Dan gaat overigens ook onze aanvraag voor de Vrijwillige AOW-verzekering weg (zie Beschouwingen > 13-12-2006 voor de achtergronden) Wordt vervolgd.

Wat in elk geval nuttig blijkt is de de Europese Verzekerings Pas (European Health Insurance Card - EHIC), die sedert kort verkrijgbaar is. Hierboven zie je een afbeelding ervan. Met die pas kun je in alle 25 landen van Europa bij ziekenhuizen en andere zorgaanbieders terecht en ontvang je - in beginsel - de zorg in natura. Dus hoef je niet zelf te betalen c.q. voor te schieten. Waar Europa al niet goed voor is! De EHIC geldt ook voor Australië, Noorwegen, IJsland, Liechtenstein en Zwitserland en in de komende jaren komen er meer landen bij, waar hij geldig is. Potentieel een belangrijk kaartje, dus. Ga voor meer info naar het Aanvraagportaal EHIC. Je kunt hem online aanvragen bij je eigen zorgverzekeraar. Dat heb ik dus meteen voor ons beiden gedaan.

Vanmiddag even bij de jachtwerf geweest. Dulce stond al klaar om over een dikke week de hal in gereden te worden. Binnen waren nu ook de salonbanken gesloopt en de derde drinkwatertank was eruit. Lowy meldde gelukkig dat de meeste projecten in gang gezet zijn. Voor de inbouw van de was-/droogmachine hadden Fons en hij een goed plan bedacht.

Captain´s dinner in Heusden. Vlnr. Bibi, Freek, Ans, Tom, Brigitte en Peter

Zondag 28-01-2007

Gistermiddag mezelf geleerd ook hyperlinks tussen de onderdelen van de site aan te leggen. En vervolgens aangebracht. Het verbetert de samenhang in de site behoorlijk, vind ik.

Gisteravond het lang verbeide Captains Dinner met de crew van opstappers van afgelopen zomer en hun partners. Helaas belden Paul & Annette af vanwege plotselinge ernstige ziekte in de familie. Met de rest bekeken we de foto´s van afgelopen zomer in ons flatje in Andel. Daarna begaven we ons naar Van Dijk Kunst/Antiek & Lunch/Diner in Heusden, waar we voortreffelijk onthaald werden met tal van verrassende schotels. Je weet daar niet tevoren wat je geserveerd krijgt. Natuurlijk denk je: dat is gemakkelijk, ze serveren de restanten van vorige avonden. Misschien is dat wel zo, maar het was eerlijk gezegd wél heel erg apart en lekker. Wat kan het je verder schelen? De wijn was prima, de ambiance was prima en de gesprekken aan tafel bewogen zich langs de lengtes en de breedtes en de dieptes van het leven. Zie foto hier. Wat wil je nog meer? Nou ja, dat de leden van de crew ook nog eens invliegen en ergens in de wereld een leuke week met ons mee varen.
Na afloop brachten we Freek & Bibi naar hun hotel in Drunen. Daar haalde Freek uit hun kamer twee heerlijke rauwmelkse camemberts voor ons op, die hij eerder die avond vergat mee te nemen. Kazen zoals we afgelopen zomer gewend waren te eten, en France. Terug naar boven

Na de operatie ligt Ans in bed op onze slaapkamer in Andel

Woensdag 31-01-2007

Gisteren heeft orthopeed Henri Bholai in het Beatrixziekenhuis de rechterschouder van Ans geopereerd. Een Neer Plastiek. De operatie was vlot verlopen en Henri vertelde dat hij inderdaad een stukje van de onderrand van het schouderdak (acromion) had kunnen wegslijpen.
Vanmorgen heb ik haar opgehaald. Ze ligt nu in bed (zie hier) heeft nu wel pijn (gister niet) en was wat misselijk, maar vanavond heeft ze goed gegeten. Het is natuurlijk afwachten of de operatie soelaas biedt. Over twee weken begint de fysiotherapie en dan weten we meer.

Vandaag heb ik bij Safe Diving in´s Hertogenbosch een masker, snorkel en vinnen gekocht. De verkoopster was vriendelijk en adviseerde terzakekundig. A.s zaterdagavond begint mijn duikcursus met praktische oefeneningen in zwembad De Kikvors in Giessen.

Via de e-mail kreeg ik contact met een Belgische zeiler uit Blankenberge, die een 43DS heeft uit 2001 met dezelfde kielproblemen als wij. De Belgische importeur werkt niet mee (in tegenstelling tot Rob Krijgsman in ons land) waardoor hij zelf in arren moede rechtsstreeks contact met Jeanneau moest leggen. Medio februari komt er iemand van de fabriek bij hem langs. We spraken af contact te houden.

De beide Europese Gezondheid Verzekeringspassen, die ik online besteld had bij onze Zorgverzekeraar IZZ, zijn gearriveerd.

Het International Panel on Climate Change (IPCC) bracht dezer dagen het nieuwste vijfjaarsrapport uit. Hoofdlijn: er is zeker sprake van opwarming en klimaatverandering, zeer waarschijnlijk wordt die door de mens veroorzaakt, de zeespiegelstijging lijkt minder te stijgen dan vijf jaar terug werd verwacht. Wij wachten af. Januari 2007 levert in elk geval weer een record: het is de warmste januari sedert 1706, het begin van de metingen in Nederland. Terug naar boven

De kiel is eraf

Donderdag 01-02-2007

Vanmorgen belde Lowy: nogal ongepland kwam gisteren de man van Jeanneau op de werf langs. Hij sprak gebrekkig Engels, maar mede dankzij het vloeiende Frans van Waldi verliep de communicatie goed. Ze kregen de indruk dat het niet een werknemer van de fabriek zélf was, maar iemand die was ingehuurd om voor Jeanneau allerlei klussen in Nederland en omliggende landen te doen. Hij had geen gereedschap bij zich, maar samen met Fons en gereedschap van de werf hebben ze de kiel eraf gehaald. Zie de foto´s hiernaast en hier. Onder het kielvlak vonden ze geen verdere aanwijzingen van schade (scheuren in het polyester) door "grondberoering", hetgeen opnieuw bevestigd dat het om een ontwerp- of fabrieksfout gaat.
Verder heeft de Fransman uitvoerig de hele zaak gefotografeerd en met de jongens van Numansdorp de aanpak besproken, waaronder het maken van een extra spant boven het kielvlak. Daar ben ik wel gelukkig mee. De Fransman stuurt nu zijn foto´s en het plan van aanpak aan Jeanneau op ter goedkeuring. Hij verwacht medio volgende week terug te keren voor de klus.

Lowy had een kostenraming opgesteld voor alle grote klussen van de projectenlijst. Het viel me niet mee, toch meer dan ik verwachtte. De dieselgenerator was de grootste post, gevolgd door de was-/droogmachine. Op de meeste punten had hij bewust een maximaal kostenbeslag aangehouden, dus er kunnen meevallers zijn. Dus: klap erop gegeven, groen licht, go! Per slot leven we straks permanent aan boord, het moet niet teveel behelpen worden en we hebben verder geen huisvestingslasten meer. Voor het overige bespraken we de planning (het is al februari!) en een hoop technische zaken. Ik probeer zoveel mogelijk te snappen wat ze doen, waarom ze het doen, hoe het zit en hoe het werkt en wat er gebeurt als het kapot gaat en wat ik er dan aan kan doen. Valt niet mee.

Ans heeft behoorlijk wat pijn aan de geopereerde arm. Vanmorgen heb ik haar voorzichtig gewassen. Is er iets mooiers dan het voorzichtig wassen van de geliefde? Nou? De boot poetsen misschien? Nee, zelfs dat niet. Terug naar boven

Bas op MySpace

Zaterdag 03-02-2007

Dit is een foto van mijn jongste zoon Bas (zie ook hier) Komende zomer wordt hij 17. Sedert kort heeft hij een eigen space op MySpace, waar je o.a. de muziek kunt horen, die hij zelf maakt en uitvoert. Hij doet dat met gitaar en computer. Waarom zijn one man band Ruined Theory heet, weet ik niet, maar de muziek is in elk geval heet melodieus. Een beetje "elfachtig", daar houdt hij wel van. Toen ik er van de week naar zat te luisteren, herinnerde ik me een zeildag in 1999 met ons eerste schip Fairview We staken toen met een lopend windje in een uur of acht over van Marstal, Denemarken naar Kiel. Het was prachtig weer, een lome dag, in de verte verdween de Deense kust onder de einder en we hadden een CD opstaan van Loreena McKennitt (The book of secrets) - rhytmisch, lome muziek waar Bas eindeloos naar luisterde. Steeds wilde hij dat ik de CD weer opstartte. Hij was toen 9. De muziek die hij nu maakt lijkt er wel wat op.

Het is ook nu een prachtige dag. We konden zelfs een paar uur buiten op het terras aan de zuidkant in de zon zitten. Met Ans gaat het geleidelijk iets beter, de beweeglijkheid van haar rechter arm neemt toe maar het doet nog fors pijn. Volgende week begint de fysiotherapie.

Gisteren kochten we na enige discussie tóch maar een kleine magnetron (met grill en crispfunctie) met een bescheiden Wattage. Eerst waren we het niet van plan, maar de doorslag gaf de overweging dat we ermee kunnen koken als we, zoals afgelopen zomer, een tijd niet over gas beschikken (volle fles niet verkrijgbaar, geen bijvulmogelijkheid in de buurt) Hij kan gemakkelijk boven de was-/droogmachine geplaatst worden.

Over de verrichtingen van de bureaucratie:
 - het briefadres, aanvraag 08-01 bij Digitaal Loket van Gemeente Papendrecht, ontvangstbevestiging na één dag, niets meer gehoord
- de vrijwillige AOW-verzekering: aanvraag 27-01, ontvangstbevestiging SVB (2x) 01-02
- de continuering ziektekostenverzekering en AWBZ: aanvraag 29-01 bij IZZ, nog geen reactie.  Terug naar boven

Dulce in de hal van Jachtwerf Numansdorp

Dinsdag 06-02-2007

Afgelopen zaterdagavond had ik mijn eerste duikles. Het gaat er me vooral om voortaan in staat te zijn zélf allerlei ongerief uit de schroef van ons schip te halen. In zwembad De Kikvors in het nabije Giessen kreeg ik les van Ad, instructeur van de duikclub Fantasea Divers te Woudrichem. Een aparte ervaring! Ad leerde me de voorbereidingen: het koppelen van de persluchtfles aan het (hoe heet zoiets?) duikjack, het mondstuk, de slang met drukknoppen voor lucht in- en uit te laten, de meters voor diepte, kompas, e.d. ook de gebaren voor je buddy (je duikt nooit alleen): OK, niet OK, naar boven, naar beneden. En daarna te water. Het ging goed, alleen bewoog ik me op een gegeven moment te snel naar de diepe kant van het bad. Het was daar 3 meter en ik kreeg pijn in mijn trommelvliezen, omdat ik te snel daalde.
Onderwater-zijn zélf is echt bijzonder. Waar ligt dat aan? Het is een niet zozeer een onbekend als wel een ander medium, bewegen en kijken is helemaal anders. Bewegen is een vertraagd gewichtloos glijden, kijken is rondzien met beperkter focus. Wordt vervolgd.

Vanmorgen bracht ik de BB-motor en de nieuwe (kleine) magnetron naar Numansdorp. Lowy was het met me eens dat hij op een TV lijkt (zonder afstandsbediening) Hij vond het, geloof ik, energetisch gesproken wel een goede keus (zekering 10A) Aan boord mat ik hoe achter de motor in onze Captains Cabin nog een mooi boekenkastje kan worden gemaakt door Raymond, de timmerman. Je kunt nooit genoeg ruimte voor boeken hebben, aan boord, vind ik. Vanmiddag zullen ze Dulce in de verwarmde hal van Jachtwerf Numansdorp plaatsen en een kacheltje aan boord zetten om het vocht alvast uit het schip te verdrijven. Morgen komt de man van Jeanneau en begint eindelijk de klus aan onze kiel.

De rechterschouder van Ans wordt beweeglijker én pijnlijker. Vanmiddag gaan we naar de fysiotherapeut.

Vandaag verscheen er een verrassend berichtje in het Gastenboek van Niels Bokhove, die ik in de jaren zestig leerde kennen in Utrecht. Hij reageert op de beschouwing Infelice (1), of beter op het PS 3 daarin. Zie verder Infelice (3) in de rubriek Beschouwingen.

Ons reddingsvlot wordt gekeurd bij Marinassist in Rotterdam

Woensdag 07-02/2007

Vanmorgen bracht ik ons SeaSava reddingsvlot voor de 3-jaarlijkse keuring naar Marinassist in Rotterdam. Ik heb het nog nooit opgeblazen gezien en voor ons definitief vertrek wilde ik dat toch een keer meemaken. Een vriendelijke medewerker demonstreerde de werking en - eerlijk gezegd - stak ik er veel van op (foto hiernaast) De treklijn van het vlot zou eigenlijk altijd, maar zeker bij slecht weer, al aan de boot moeten zijn vastgemaakt. Ik deed dat nooit. Daarmee loop je het risico dat jij of een crewlid in een crisis het vlot in het water werpt en dat het wegdrijft omdat je het niet vastmaakte. Dat zou treurig zijn. Je denkt ook: stel nou dat het schip zinkt, sleurt het dat vlot dan niet mee onder water als die lijn eraan vast zit? Nee, die is precies zo sterk dat hij onder druk breekt als het schip het vlot begint mee te trekken.

Het vlot heeft twee opblaasbare drijflichamen, die opgeblazen worden worden door een persluchtcontainer met 600 bar druk. Overdruk wordt afgevoerd door ventielen. Verder zijn in het vlot een werplijn (30 m) met ring, een mes, twee peddels (belachelijk klein), sponzen, een drijfanker, zeeziektetabletten, noodvuurwerk, een voetpomp, reparatieset, lekstoppers, een hoosvaatje, stops voor de overdrukventielen en een zaklantaarn. Onder het vlot zitten stabilisatiezakken (vullen zich met water) en een lijn die je kunt gebruiken om het vlot tegen de wind in te keren als het op zijn kop ligt. De vloer is geisoleerd tegen koude. Er hangt een touwladdertje aan om erin te klimmen en boven op het dak is een flap met een slangetje om regenwater op vangen voor te drinken. Curieus allemaal, nuttig om een keer goed te zien, ik beveel iedere zeezeiler het bijwonen van de keuring aan. Hier een foto van het vlot in volledig opgeblazen toestand.

Daarna reed ik naar Numansdorp. De boot lag in de hal (foto hier), in de kajuit zoemde het kacheltje. Waar blijft Jeanneau? Krijgsman Watersport was vandaag niet bereikbaar, die zijn woensdags altijd dicht (omdat ze op zaterdag werken)

E-mailwisseling met Niels Bokhove (zie gisteren) Hij denkt de naam die schuilgaat achter het pseudoniem Ruth Sabatier wel te kunnen vinden.  Terug naar boven

Sneeuw op het balkon van onze flat

Woensdag 09-02-2007

Eergisteren meldde Jeanneau Frankrijk bij monde van Olivier Grossin (After Sales Service) doodleuk in een e-mailbericht aan Patrick van den Bosch van Krijgsman Watersport dat ze besloten hadden onze boot in Les Herbiers in Frankrijk te repareren. Terwijl de boot op hun verzoek al een dag klaar in de verwarmde loods in Numansdorp lag! Zonder een reden te geven, zonder overleg of wat dan ook! Ik was razend en Patrick ook. Bovendien kondigden ze aan de boot in week 9 te willen ophalen en in week 14 terug te brengen. Daarmee is onze planning naar de maan, is er onvoldoende tijd over voor de projecten van Jachtwerf Numansdorp en dus dreigen we na 1 juni a.s. (als de huur van onze flat afloopt) ook nog een tijd in een hotel te moeten wonen!
 
Enfin, ik heb druk overleg gevoerd met Patrick en Lowy en heb voor het slechtste geval alvast juridische ondersteuning geregeld - maar nog niet gemobiliseerd. Want Patrick was in indringend overleg met Jeanneau gegaan voor een oplossing. Dat wilde ik een kans geven. Uit Frankrijk werd gemeld dat de reden voor deze abrupte en ontijdige koerswijziging was dat men de reconstructie van de kielsituatie, gezien de omvang, liever in de eigen fabriek deed, waar alle materiaal, know how e.d. voorhanden zou zijn (Hadden ze dat nou eerder gezegd!) Uiteindelijk schoof Jeanneau wat op en kwam er gisteren een nieuwe planning uit de bus:

- week 7: zeilmaker neemt met mij wensen m.b.t. de bimini door en gaat die alvast maken, Lowy c.s. halen het roer eraf, slijpen de scherpe randen van de nokken af waar de dieseltank op rust en vernieuwen de rubber isolatie, e.d.
- week 8: transport boot, kiel en roer naar Frankrijk
- week 12 of begin week 13: boot terug in Numansdorp, daar inbouw tanks, opmasten, windgenerator, enz.
- rest week 13 t/m eind week 17: uitvoering projecten Numansdorp, plus (door mijzelf) aanbrengen 2 lagen antifouling en vrijboord in de was zetten
- weekend 28/29 april: schip naar Andel varen
- weken 17 t/m 21: schip schoonmaken en inrichten, opruimen en opslaan inboedel, verkopen van onze auto´s, afscheid nemen
- week 22: vertrek richting Londen (bezoek aan mijn dochter Floor)

Het is weliswaar krap maar het moet kunnen. Er zijn twee voorwaarden, waaraan voldaan moet worden, voordat we "groen licht" geven:
1. Wat gaat Jeanneau precies doen? Is dat voldoende voor een adequaat stijve kielconstructie? Patrick verwacht in de loop van morgen hiervan opgave te ontvangen.
2. Is Lowy in staat om alle projecten klaar te hebben eind week 17? Lowy: "daar zorgen we voor".

Pfff... Dit soort stress hoopte ik niet meer mee te maken! Hoe dan ook, de boot is weer uit de loods gereden en we wachten nu de opgaaf van de werkzaamheden van Jeanneau af.

Gister haalde ik mijn oud-collega Willem van der Pompe (oud-voorzitter RvB Franciscus Gasthuis Roosendaal) van het station in Dordrecht af. Samen reden we door de sneeuwbuien naar Hoorn, waar de zoveelste generatiegenoot en Medi I-lid afzwaaide: Louis Timmer, als voorzitter RvB van het Westfries Gasthuis.

Ans heeft nog steeds veel pijn. Ze maakte bovenstaande foto tijdens de sneeuwbuien uit de flat. Voor twee andere foto´s, klik hier. We hebben ons ingeschreven voor de Zeilen Vertrekkersdag 2007 op 31 maart a.s. in Enkhuizen. Elders op de website heb ik een nieuwe rubriek gestart: Mooie plekken, slechte plekken. Het maakt de site weer iets interactiever, ik ben benieuwd of het werkt!  Terug naar boven

Angelique en Wim op bezoek in onze flat

Zondag 11-02-2007

Een verregende zondag, dus uitgeslapen. We kleden ons niet eens aan. Muziek, lezen en luieren.
 
Gisteravond kwamen mijn oude HBS-vriend Wim Thijs en zijn vriendin Angelique Böcker bij ons eten. Omdat Ans na de operatie haar rechterarm niet kan optillen en derhalve niet kon koken, hadden we twee saladeschotels besteld. Een erg gezellige avond. Foto hiernaast en hier.

Van Jeanneau c.q. Krijgsman Watersport kwam afgelopen vrijdag, eergisteren dus, geen bericht. Morgen maar weer bellen.

Foto van mijn microscoop op Marktplaats

Maandag 12-02-2007

In de loop van de dag nog geen bericht, dus Krijgsman Watersport gebeld. Patrick was er niet, of ik morgen nog eens wil bellen. Geduld is een schone zaak, luidt het gezegde. Volgende week komt Jeanneau de boot halen, dus reed ik naar Numansdorp om allerlei rammelende en kwetsbare spullen van boord te halen. Pannen, glaswerk en ander keukengerei, de barograaf, zaklampen, e.d. Toch weer 5 dozen vol, die ik met moeite in de al propvolle bergruimte in het sousterrain kwijt raakte. Zie foto hier.

Eerder vandaag waren we voor contrôle bij Henri Bholai, de orthopedisch chirurg. De hechtingen gingen eruit en Henri was tevreden over de toegenomen beweeglijkheid van de rechterarm van Ans. Omdat ze vooral ´s nachts veel pijn heeft, kreeg ze een sterkere pijnstiller om voor het slapen in te nemen.

De mooie Olympus GB microscoop uit mijn studietijd, compleet met oculairen, objectieven en in de originele kist, heb ik op Marktplaats gezet. Vraagprijs is 180 euro (zie foto hierboven), mooie prijs nietwaar?

Het wrak van de Hooligan voor de kust van Devon

Dinsdag 13-02-2007

Op de website van Zeilen verscheen gisteren het bericht dat het zeiljacht Hooligan V, een Maxfun 35 met vijf opvarenden, om vier uur in de ochtend op 3 februari jl. is gekapseisd voor de kust van Devon, Zuid-Engeland, nadat het schip de kiel verloor. Vier zeilers werden gered, ze zaten in het reddingsvlot en waren in staat geweest een noodsignaal af te geven. Het lichaam van het vijfde bemanningslid werd na een zoektocht door twee reddingboten, twee helicopters, de Engelse marine en een aantal koopvaardijschepen, gevonden, drijvend in zijn reddingsvest.
De wind was Oost, Bf 5 tot 6, de golfhoogte 1 - 2 meter. Wat kan er gebeurd zijn? Aanvaring met een obstakel onder water, een rots of een drijvende container? Een constructiefout? Er wordt een onderzoek ingesteld. De Maxfun 35 is een lichte boot, bijna een raceboot. Bijgaand een foto van het jacht zoals het gevonden werd. De kiel is compleet weg. Er lijken geen scheuren in de bodem te zijn, maar je kunt het niet goed zien.

Vanmiddag met Ans naar de fysiotherapeut. Een medewerker van onze bank kwam daarna bij ons thuis langs om de bankzaken af te regelen voor de periode na ons vertrek. Daarna Patrick gebeld van Krijgsman Watersport. Ze hadden van Jeanneau een brief gehad waar niet meer in stond dan: we onderzoeken de boot als hij hier is, we repareren hem en dan sturen we hem weer terug. Patrick had ze duidelijk gemaakt dat ik op basis daarvan geen "groen licht" kan geven.

Terug naar boven

In Numansdorp ruimen we de boot nog verder leeg voor het wegtransport naar Frankrijk

Donderdag 15-02-2007

Gisteren belde Patrick. Op zijn vrije dag! Krijgsman Watersport is namelijk´s woensdags gesloten. Niettemin, hij belde desondanks (dat is mentaliteit!) om te melden dat Jeanneau inderdaad volgende week de boot komt halen. Welke dag zou het best uitkomen? Zo vroeg mogelijk weg, zo vroeg mogelijk terug,  antwoordde ik. Vanmorgen belde hij opnieuw: het wordt a.s. dinsdag 20 februari om ± 15.00 uur. We zijn opgelucht dat er nu iets gaat gebeuren. Overigens moeten we nog steeds horen wat Jeanneau precies gaat doen. Volgens Patrick vernemen we dat uiterlijk a.s. maandag.

Vanmiddag hebben we in Numansdorp de boot nog verder leeg gehaald. Foto boven en hier. Je weet echt niet hoeveel je aan boord hebt aan zaken die je vergeten was. Een mooie gelegenheid om alles uit de huishouding van flat en boot te integreren en veel weg te doen. Het berghok in de kelder is nu tot de nok vol.

Het was stralend zonnig weer. Onze vingers jeukten van verlangen om het schip stevig schoon te maken en het onderwaterschip aan te pakken. Elders op de werf waren er al mensen mee begonnen. In ons geval is dat echter nog niet aan de orde. Lowy en Fons zullen eerst vanmiddag de boot verplaatsen om het roer eraf te halen. Daarvoor moet de kist boven het zwemplatform er eerst uit. Ankers, panelen en andere zaken slaan ze op in een groot krat in de loods. Alles wat aan boord nog los ligt, gaan we a.s. maandag vastmaken. Dan komt ook de zeilmaker om de maten voor de bimini te nemen. Overigens was de was-/droogmachine aangekomen, een voorlader zoals de bedoeling was. Die moet nog wachten tot eind maart, als de boot weer terug is uit Frankrijk.  Terug naar boven

De zon gaat op over de Andelse Maas

Zondag 18-02-2007

Gisteravond mijn tweede duik in het zwembad gedaan. Het ging een stuk beter dan veertien dagen geleden, toen ik pijn in mijn oren kreeg. Ik had moeite met het "klaren", d.w.z. het aanpassen van de druk over je trommelvliezen e.d. aan de hogere druk onder water. Maar toen ging ik te snel naar beneden, nu deed ik het kalmer aan en dat hielp. Verder veel oefeningen, zoals het onder water wisselen van snorkel en ademautomaat, het duikmasker een tijd afdoen en weer opzetten, in het water het trimvest uitdoen, van de rand van het zwembad in het water stappen, enzovoorts. Eerlijk gezegd vind ik het leuker dan ik verwachtte (ook al is het steeds op zaterdagavond)

Het is een rustig weekend. Gisterochtend een mooie zonsopgang, ik was vroeg op en maakte er een foto van (zie boven en hier)

Opnieuw een overzicht van de prestaties van de bureaucratieën:
- aanvraag briefadres bij het Digitaal Loket van de Gemeente Papendrecht op 08-01-2007, bevestiging per e-mail dag later, daarna niets meer gehoord (behandeltijd=40 dagen)
- aanvraag vrijwillige AOW-verzekering bij de SVB op 27-01-2007, ontvangstbevestiging (2x) op 01-02-2007, daarna niets meer gehoord (behandeltijd=22 dagen)
- aanvraag continuering ziektekostenverzekering en AWBZ bij Zorgverzekeraar IZZ (onderdeel van VGZ) op 29-01-2007, ontvangstbevestiging op 13-02-2007 met twee lijsten waarin dezelfde gegevens gevraagd worden als al in de aanvraag stonden, vragenlijsten ingevuld retour gezonden op 14-02-2007 (behandeltijd=20 dagen) Terug naar boven

Dulce voor de kraan, klaar om opgehaald te worden

Maandag 19-02-2007

Vanmiddag in Numansdorp de laatste spullen aan boord ingepakt en de buiskap eraf gehaald. Dulce stond al voor de kraan, klaar om opgehaald te worden. Foto hier. Lowy en de zijnen hadden het roer verwijderd, later vanmiddag halen ze er ook nog de schroef af. Die is nu het laagste punt en je zou niet graag willen dat die ergens tegen slaat. Voor je het weet heb je een verbogen schroefas. Verder waren alle panelen en losse stukken van boord gehaald.

Erik van Zeilmakerij Abos was er om de maten voor de bimini op te nemen, maar...dat kon niet want er was geen achterstag. Dus kon hij niet bepalen waar hij rekening mee moet houden. We spraken af dat hij direct komt als de boot weer terug uit Frankrijk en opgemast is. De buiskap bracht ik naar Siem den Boer  om hem schoon te maken en te impregneren. Grootzeil en genua, die ik in het najaar bracht, mogen nog bij hem blijven liggen. Gelukkig, want ons berghok is afgeladen.

Patrick van Krijgsman Watersport had nog geen bericht van Jeanneau over wat ze willen gaan doen. Zeer vervelend! Je weet volstrekt niet waar je aan toe bent. Tegen Lowy opperde ik over een dag of tien naar Jeanneau in Les Herbiers te willen rijden om te zien waar ze mee bezig zijn. Tot mijn aangename verrassing zei Lowy: ik dacht er ook al aan om met zijn tweëen te gaan Helaas heeft hij het te druk met werk en studie.
Patrick leek niet erg blij, toen ik deze optie meldde. Zonder onze bemiddeling komen jullie er niet eens binnen, zei hij. Nou nog mooier, het is toch zeker mijn eigen schip! Enfin, hij gaat het aan Jeanneau voorleggen. Terug naar boven

Dulce staat op de trailer, klaar voor het transport naar Frankrijk

Dinsdag 20-02-2007

Gisteravond kwam per e-mail via Patrick van Krijgsman Watersport eindelijk de brief van Jeanneau, en wel van Y.Kergreïs, die ondertekent als Directeur Service Support Client. Na tien keer lezen vond ik de brief nog steeds niet erg duidelijk. Enfin, ik begeef me hier niet in de uitlegkunde, ik heb hem doorgefaxt aan Tom Veldman van Den Drijver Experts. Morgen hebben we overleg.

Rond de middag was ik op de werf. Sedert gisteren lag Dulce gereed voor transport, ontmast, onttuigd, ontkield, ontschroefd, ontroerd.... Niet om aan te zien. De jongens van de werf zagen mijn mismoedig gezicht en zeiden: "Tom, zullen we er wielen onder zetten, dan heb je een leuke caravan" Enfin, ongeveer om twee uur arriveerde een grote Franse truck met oplegger en een aardige chauffeur. Ondertussen belde mijn oude zeilvriend Erik om me sterkte te wensen (gister belde Pieter ook al) Aan het eind van de middag stond het schip op de oplegger, met kiel en roer ernaast. De foto´s staan hier. Om 21.00 uur mag het transport pas vertrekken, maar eerst komt er nog een aparte auto met zwaailicht, een pilote die voorop rijdt. Overmorgen, donderdag, zijn ze in Les Herbiers en sturen een fax als ze er zijn. Nu maar hopen en afwachten of ze - als afgesproken - in week 12 of begin week 13 terug zullen zijn. Zoniet, dan hebben we een groot probleem.

Verder bekeken we de afgenomen schroef. Die vertoonde een rode verkleuring, het gevolg van verlies van tin uit de legering door electrolyse. Dat verzwakt de schroef. Ik pieker erover hem voor alle zekerheid te vervangen door een nieuwe, liefst een vaanstandschroef. De oude kan dan mee als reserve. Alleen zijn die vaanstandschroeven zo verdraaide duur! In de werkplaats bekeken we de electrisch bedienbare b.b.vallier, die met de post kwam. Thuis vertelde ik Ans erover. Ze zei: "wasmachine, vallier, e.d., alles staat klaar op de werf, nu moeten we alleen nog maar een boot hebben.."  Terug naar boven

Vrijdag 23-02-2006

We zouden na twee dagen via de fax bericht krijgen, zodra Dulce bij Jeanneau in Frankrijk aangekomen was, had de chauffeur beloofd. Maar gisteren noch vandaag kwam er bericht. Bij Krijgsman Watersport probeerde Berna het vanmiddag nog, maar ze kreeg al het antwoordapparaat. En France begint het weekend vroeg. Maandag opnieuw proberen.

Eergisteren had de de expert van Den Drijver me zullen bellen inzake mijn vragen en twijfels over de brief van Jeanneau m.b.t. de aanpak van het kielprobleem. Niets gehoord. Gisteren nog eens zijn kantoor gebeld. Ja, ze zouden het aan hem doorgeven. Weer niets gehoord. Natuurlijk weet ik wel dat het probleem voor mij bovenaan staat, maar dat anderen veel meer aan hun hoofd hebben dan de kiel van de boot van Tom Zijlstra... Toch ben ik het af en toe goed zat.

Vandaag kreeg ik bevestiging van een vierde 43DS, bouwjaar 2001, met een kielprobleem. Ik ken de eigenaar maar heb nog geen contact gehad, dus zeg ik er nog niks over.

Vanmorgen was ik bij de Afdeling Burgerzaken van de Gemeente Papendrecht in verband van onze aanvraag voor een officieel briefadres bij mijn zwager Cees. (Voor de achtergronden hiervan, zie Beschouwingen>AOW) Van de week ontving ik n.l. na 41 dagen een vragenlijst, die zo restrictief gesteld was, dat ik dacht, ik kan er beter maar persoonlijk heen gaan want anders gaat het meteen mis. De vrouwelijke beambte was meteen stellig en bitste alsof ik haar een onoirbaar voorstel deed: "Onmogelijk! Een briefadres krijgt u alleen als u in de gevangenis zit, in een inrichting voor kinderbescherming of voor zorg, of als u vaart". "Ja", zei ik blij, "dat laatste is bij ons het geval!" Nee, dat zag ik verkeerd, dat gold alleen voor de beroepsvaart en niet voor de pleziervaart. Tja..waar staat dat dan, vroeg ik beleefd. De Wet gemeentelijke basisadministratie persoonsgegevens (WGBA) werd er bij gehaald. Die hebben we samen bestudeerd. Toen bleek dat dat helemaal niet zo strikt was: ook als je geen woonadres hebt - zonder in een inrichting te zitten - kun je voor een briefadres in aanmerking komen. En de term "beroepsvaart" kwamen we niet tegen. Enfin (je voelt het al), als ik nu maar een nette, gemotiveerde schriftelijke aanvraag doe, dan gaan ze het bekijken. Dat die al ruim 40 dagen bij hun Digitaal Loket lag, heb ik maar laten zitten. Vanavond vond ik al googelend diverse gemeenten, waar het geen probleem is. De Gemeente Den Helder noemt zelfs letterlijk als reden voor het toekennen van een briefadres "het maken van een wereldreis" (NB! Sinds 01-03-2008 lijken ze ook daar strenger te zijn geworden)
Zometeen naar de derde theorieles van mijn duikcursus. Terug naar boven

Tom met Tante Ani

Zondag 25-02-2007

Gisteren waren we samen op en neer naar Friesland, mijn heitelân. Eerst langs in Heerenveen bij Tante Rie, zuster van mijn moeder, en daarna naar Leeuwarden, naar Verzorgingshuis Altlânstate. Daar woont mijn (indische) tante Ani, weduwe van Oom Hille, de jongste broer van mijn vader. Tante Ani werd 82. Ieder jaar komen er op haar verjaardag veel familieleden en het is daardoor een heel gezellige, aangename familiereünie. Velen zullen we voorlopig niet meer zien, maar het digitaal gehalte was verrassend hoog bij de familie, ze zullen ons volgen op de website! Zie foto boven en hier.

Vandaag heb ik de schriftelijke toelichting opgesteld voor onze aanvraag voor een briefadres bij zwager Cees in Papendrecht. We zijn benieuwd.

Via het Gastenboek op onze site meldden zich nog twee bezitters van 43DS´en , ditmaal uit België. Ik ken nu - onszelf meegerekend - zes boten, 3 uit Nederland en 3 uit België. Vijf daarvan hebben kielproblemen, sommige hebben nog andere problemen in het polyester.

Duikuitrusting gekocht bij SafeDiving in Den Bosch

Woensdag 28-02-2007

We hebben de knoop doorgehakt en samen een duikuitrusting voor mij gekocht. Bij Wendy van SafeDiving in ´s Hertogenbosch, met korting vanwege Fantasea Divers (waar ik les heb) Een forse investering: duikpak (neopreen 5mm), trimvest, ademautomaat e.d., loodgordel en een onderwaterlamp. Maar ik ben er trots op, voortaan kan ik zelf allerlei rotzooi uit de schroef halen. We hebben daar een abonnement op. En...ik krijg steeds meer plezier in het duiken. Bij de proefduik van a.s. zaterdag kan ik de spullen uitproberen.

Van de Sociale Verzekerings Bank kregen we ieder een brief inzake onze aanvraag voor een vrijwillige AOW/verzekering. Omdat onze vertrekdatum in de toekomst ligt, kunnen ze ons "niet exact informeren over bijvoorbeeld de premie die voor de verzekering verschuldigd is (...) U moet ons in ieder geval binnen één jaar na uw vertrek uit Nederland op de hoogte brengen van uw vertrek" Tja, het was de bedoeling dat we vooraf zeker zouden weten of we een vrijwillige verzekering moeten hebben of gewoon de verplichte verzekering moeten laten doorgaan. Dat weten we nou nog niet! Ik bel dezer dagen maar eens met de mevrouw die als contactpersoon wordt genoemd.

Gister meldde Patrick van Krijgsman Watersport dat onze Dulce op vrijdag 23 februari in Les Herbiers is gearriveerd. Op ons verzoek voor een bezoek in Frankrijk heeft Jeanneau nog niet gereageerd. Ik heb mijn juridisch adviseur van ARAG  bijgepraat.

Winderige dagen met veel regen en onweer. Dit is de warmste winter sedert 1706, met een temperatuurniveau dat traditioneel hoort bij een winter aan de Côte d´Azur. Onderweg zagen we vandaag in een weiland bij Nederhemert twee ooievaars. Over drie maanden moeten we ingescheept zijn en moet onze flat ontruimd zijn. We houden de moed erin.

Het keuringscertificaat van ons reddingsvlot

Vrijdag 02-03-2007

Gisteren, donderdag, een hele dag samen in de auto. ´s Ochtends haalden we bij MarinAssist in Rotterdam ons gekeurde reddingsvlot op (keuringscertificaat hiernaast) Vervolgens even koffie gedronken met Lowy en Fons in Numansdorp, daarna bij Visser Watersport in Bruinisse de nieuwe munitie voor het seinpistool opgehaald. Dat is één van de weinige plaatsen waar je die kan kopen. Ook een aanbieding gekocht: 25 meter degelijke ankerlijn voor 57,50 euro.

Patrick (Krijgsman Watersport) had geen nieuws van Jeanneau, noch over ons a.s. bezoek, noch over de diagnose die ze stellen - na 6 dagen ons schip te hebben kunnen onderzoeken. Dus ook niet over de voorgenomen oplossing. Patrick gaat opnieuw bellen of mailen. Je geduld bewaren valt niet mee.

Getelefoneerd met een dame van de Sociale Verzekerings Bank. Kan zij de brief toelichten (zie gisteren) waarin ze onze aanvraag voor een vrijwillige AOW-verzekering opschorten? Ja, de opbouw van onze AOW eindigt pas een jaar na ons vertrek uit Nederland. We moeten na ons vertrek opnieuw een brief sturen waarin we onze situatie uitleggen. Dan ontvangen we wel/geen offerte voor een vrijwillige verzekering. Maar, zeg ik, we hebben onze aanvraag nu gedaan om vóór ons vertrek zekerheid te hebben. Waarom kan dat nu niet en moeten we wachten tot na ons vertrek? Dat kan ze niet goed uitleggen...

Gisteravond een verrassend telefoontje van Piet van Gils, de schipper van Everjoy. Dat is ook een 43DS. De boot van Piet lag in september 2001 op de stand van Krijgsman Watersport tijdens de natte HISWA en inspireerde me bij de keus voor een nieuw schip. Later, in de zomer van 2002, kwamen we Everjoy tegen op het eilandje Omo in Denemarken. Maar...Everjoy heeft nu een groot kielprobleem! Voor de zomer liep Piet in de Biesbosch hard aan de grond. Omdat hij verder niets merkte, is hij gewoon vertrokken voor zes maanden in de Oostzee (Finland, Estland, Götakanaal) Twee weken terug wilde hij de vloerpanelen opnieuw lakken en constateerde tot zijn schrik grote scheuren bij de kiel en een ingezakte mastondersteuning! Grote schade! Everjoy is dus het schip waar vorige week al sprake van was. Volgende week vaart Piet naar Numansdorp voor reparatie. Hij belt me als ze de boot op de wal tillen, dan kom ik kijken. Tja, een flinke "grondberoering" moet een schip kunnen hebben, schreef Henk Bezemer eind december in Zeilen. In ons geval was zelfs daarvan geen sprake.

Samen met mijn buddy in het zwembad van Giessen

Zaterdag 03-03-2007

Gisteravond kwam de maan boven de Maas op in een helder oranje avondlucht (foto hier) Maar vanmorgen is het bewolkt en staat er een harde tot stormachtige noordenwind (foto hier) In de loop van de middag werd het rustiger en scheen de zon. Verder geen nieuws. ´s Avonds mijn derde duik gedaan in het zwembad van Giessen. Met mijn nieuwe uitrusting. Werkte allemaal prima. Ans was mee en heeft wat foto´s gemaakt. Zie bijgaand en hier.

Op bezoek bij Henk op de stand van Zeilen op de HISWA. Rechts redacteur Hennie ten Dam

Dinsdag 06-03-2007

Gisteren liet ik eindelijk de handrem van mijn auto maken (was al lang stuk), met het oog op de verkoopbaarheid. Vandaag de hele dag naar de HISWA geweest. Eerst koffie bij oude vriend Henk Bezemer (zie foto hiernaast) op de stand van Zeilen. Voor het eerst van mijn leven zag ik hem met een stropdas om. Bij Jaarsma Jachtaccessoires uit Koudum, die altijd leuke - maar dure - spullen heeft, een Walder giekgeleider gekocht. In de aanbieding. Naar verluidt een patent middel tegen klapgijpen, zoals we van´t zomer hadden bij Bayona, Spanje. Verder nieuwe pilots en kaarten van de Middellandse Zee ingeslagen bij de stand van L.J.Harri, waar ik als altijd perfect geholpen werd door hun Hans Molijn. Er was een nieuwe Vaarwijzer Griekenland, geschreven door Ben Brunet de Rochebrune, die zelf aanwezig was. Hij vaart er al tientallen jaren rond en vertelde gedreven erover. Binnenkort verschijnt zijn pilot over Kroatië.

Bij Krijgsman geen nieuws. Patrick is deze week afwezig maar Rob Krijgsman probeert morgen opnieuw bij Jeanneau antwoord te krijgen op de vraag wat ze nou gaan doen en inzake mijn bezoek volgende week. Terug naar boven

Vlnr. Tom, Guus en Paul

Donderdag 08-03-2007

Gisteren me weer eens in "het krijtstreepje" gehuld, waarschijnlijk voorlopig voor het laatst. In Nieuwegein haalden we Paul & Tine Andela op en reden naar Apeldoorn. Daar was de afscheidsreceptie van onze oude vriend Guus van Montfort als directeur van Achmea Zorg. Guus was mijn voorganger als directeur van het NZi en in zekere zin volgt hij me nu weer op zijn beurt op als directeur van Prismant (met Fred Plukker en Michel Dutrée ertussenin) Het was aangenaam gezellig. Dergelijke recepties hebben een hoog reunie-gehalte. Zie bijgaande foto en hier. Daarna hebben we uitmuntend gegeten en veel gelachen met Paul & Tine in De Middenhof in Nieuwegein.

Via Rob Krijgsman kwam vanmiddag bericht van de Jeanneau-werf (Yvon Kergreis, Service Support Clients): zij stellen 20 maart voor als datum voor ons bezoek, "then the completion stage would be significant without job being finished though". Dat is in het begin van week 12, maar we gaan er nog van uit dat de afgesproken terugkeer van ons schip in week 13 mogelijk blijft. Verder kondigen ze aan foto´s te mailen van de tussenfasen van de reparatie, zodat we mogelijk kunnen vaststellen wat ze gedaan hebben. Dat geeft hoop! Meteen Lowy op de hoogte gebracht. Hij beziet of hij met me mee kan gaan. Deze week arriveerde zusterschip Everjoy op de werf in Numansdorp. Volgens Lowy bewogen kiel en scheepshuid op een angstige manier tijdens de tocht vanaf Drimmelen. Begin volgende week gaat hij de wal op, ik zorg erbij te zijn. Overigens is de bestelde dieselgenerator deze week aangekomen.

Ans is vandaag weer aan het werk gegaan. Heel langzaam begint de pijn in haar rechterarm minder te worden. Vandaag en morgen moet ik studeren en sommetjes maken met de duikplanner. Alles voor het theorie-examen voor het duikbrevet, morgenavond.

Ruïne van een gothische kerk in Ammerzoden

Zondag 11-03-2007

Het theorie-examen van de duikcursus, eergisteravond, verliep goed. Twee fouten op 50 vragen, je mocht 12 fouten hebben. Ik had wel enig medelijden met de drie andere cursisten, jonge mensen met een baan, die pas ´s avonds kunnen studeren terwijl ik dat rustig overdag doe. Gisteravond mijn vierde duik. Beter dan de vorige keren lukte het uittrimmen, waardoor je op je gemak in het water "zweeft" alsof je gewichtloos bent.

Vandaag (zondag) een stralende lentedag, bijna 16 graden. Met de auto bezochten we in de buurt Slot Well en Kasteel Ammerzoden. Curieus is de halve ruïne van een grote gothische kerk tegenover het kasteel, ooit in 1672 (het rampjaar) gedeeltelijk in puin geschoten door de Fransen. Tenminste, ik denk dat ze op het kasteel mikten en niet op de kerk. Behalve de toren en het koor is de kerk nooit meer helemaal opgebouwd. Het middenschip bleef een ruïne, alsof men destijds de kerk bij nader inzien toch te groot vond. Foto´s hiernaast en twee hier.

Met veel plezier las ik het nieuwe boek Ararat van Frank Westerman. Dat soort mengeling van journalistiek, wetenschap en beschouwing is aangenaam om te lezen, je leert wat nieuwe dingen en begint er ook over na te denken. Het verhaal van een zondvloed komt niet alleen in de Bijbel voor, maar ook in de Koran, de Tora en het Gilgamesh-epos. En in een heleboel andere overleveringen en mythologieën. Het bracht me ertoe een oud boek uit de kast te pakken, om na te gaan wat het over de zondvloed en de berg Ararat meldt. Het boek kreeg ik ooit, begin jaren zestig, voordat hij stierf van mijn grootvader: De Bijbel heeft toch gelijk van Werner Keller (Amsterdam, 1956) Uitvoerig beschrijft Werner de opgravingen in het gebied van Eufraat en Tigris, waar men rond 1930 op diverse plaatsen aanwijzingen vond voor een grote overstroming in ongeveer 4000 jaar voor Christus. Hij gaat nét niet zover dat hij zegt: zie je wel, dit was de zondvloed van de Bijbel, maar hij suggereert het wel heel sterk. "Voor Tom Zijlstra van Pake" staat in keurig schuinschrift voorin geschreven. Pake hoopte vermoedelijk dat het boek me zou schragen in het geloof. Maar dat is - het spijt me voor hem - niet gelukt.

Piet (l) kijkt toe als de kiel van zijn Everjoy wordt afgenomen

Maandag 12-03-2007

Vanmorgen belden Lowy en vlak daarop Piet van Gils: rond drie uur zou zusterschip Everjoy voor onderzoek in de kraan gehangen worden. ´s Ochtends was de mast er al af gehaald. Het viel niet mee: de kiel bewoog bij schudden fors heen en weer, het dunne vlak eromheen bewoog mee, er waren behoorlijke scheuren in de bodem bij de spanten en in de steun van de mastvoet zat ook een scheur. Toen de kiel eraf was, zagen we veel scheuren in de gelcoat bij de meeste kielbouten. Zie foto hiernaast en hier. Het lijkt erger dan bij onze Dulce, maar Everjoy is ook ruim een jaar ouder (hull nr. 027) en heeft in 2006 een keer hard de grond geraakt. Piet en Carla waren erg geschrokken, het was erger dan ook zij hadden gedacht. Nu maar hopen dat het ook voor hen snel in orde komt! Maar de kwestie lijkt lastiger omdat de garantietermijn van vijf jaar achter de rug is. Anderzijds meen ik dat de fabriek ook daarna de productverantwoordelijkheid blijft houden en kan worden aangesproken op een ondeugdelijke constructie. Het is niet te hopen dat men het erop aan laat komen en dat ze eerst naar de rechter moeten.

Terug naar boven

Foto van mijn eerste duik. De haren rijzen mij onder water te berge! (Foto Fantasea Divers)

Dinsdag 13-03-2007

Vanmorgen was er een mailbericht van Fantasea Duikers in Woudrichem met een onderwaterfoto van mijn eerste duik in het zwembad van Giessen. Staat hiernaast en hier. Je ziet: de schaarse haren rijzen me onder water te berge.

Verder e-mail van Chris de Coninck uit België. Zijn 43DS Luna (hull nr. 144, ligplaats Blankenberge) komt dezer dagen terug van de Jeanneau-werf in Les Herbiers. Hij toont zich tevreden over de inzet van Jeanneau hoewel het niet helemaal duidelijk is wat ze aan de kiel gedaan hebben (hij had daarnaast veel poyester-problemen) Als de boot terug is doen Chris en zijn expert een slingerproef in de kraan voordat de boot te water gaat. Verstandig.

Dan e-mail van Peter van Hoenacker, eveneens uit België. Zijn 43DS Karibu (hull nr. 98) heeft polyesterproblemen en ook is de kielconstructie beslist niet stevig. Gealarmeerd door de berichten laat hij volgende week een kraanproef doen in het Zeeuwse Kats. Als ik dan niet in Frankrijk ben, ga ik erheen.

Ik heb via een website van Jeanneau met lijsten van Jeanneau-eigenaars (even doorscrollen naar 43DS-owners) de websites gevonden van twee andere 43DS-bezitters, een Deen en een Italiaan, en hen per mail gevraagd of er bij hun boten problemen zijn met de kielconstructie. Zeer benieuwd. Als ik die reacties binnen heb zal ik een overzichtje maken.

Andere activiteiten vandaag: het maken van een afvinklijst voor alle klussen aan Dulce, die na terugkeer in Numansdorp moeten worden uitgevoerd, 38 items, grote en kleine. Vorig jaar heb ik dat ook gedaan en het werkte goed, voorkwam misverstanden (wat is wel/niet opgedragen) en omissies. Voorts her en der offertes voor bootverzekeringen gevraagd, zowel Europese wateren als Werelddekking. En een bezoek geregeld aan de loods in Hardinxveld-Giessendam van Mondial Movers, waar onze boedel zal worden opgeslagen. Ik las een relaas van een andere wereldzeiler, die na terugkeer al zijn boeken zwaar beschimmeld aantrof in een onvoldoende geclimatiseerde opslag. Dat zullen we toch niet meemaken!

Terug naar boven

Still uit het PC spel Oblivion

Woensdag 14-03-2007

Vroeg wakker vanmorgen. Daardoor was ik getuige van een mooie zonsopgang boven de rivier. Schuchter kleurde de hemel rose, weerspiegeld in het roerloze water. Over de uiterwaard aan de overkant hingen lage sluiers mist tot aan het dorp Poederoijen. Een foto ervan staat hier.

In Deil ging ik naar mijn oude kapper Gerdinus Vroon van kapsalon "´t Oude Raadhuis" aan de Deilsedijk 42. Al bijna 30 jaar mijn kapper. Mogelijk de laatste keer, zei ik Gerdinus. Een grote klant was ik niet, met vier keer knippen in het jaar. Auto gewassen in de wasstraat in Geldermalsen. En uren zitten gamen in mijn nieuwe aanwinst: The Elder Scrolls IV, Oblivion. Prachtig, die gaat mee, ik schaam me er niet voor. Kijk maar eens op die website!

Bert Lanser van Condor BV staat in een grote kist. In zulke kisten zullen mijn bibliotheek en onze andere spullen worden opgeslagen

Donderdag 15-03-2007

Vandaag brachten we een nuttig bezoek aan de plaats, waar onze boedel zou worden opgeslagen. Ik had in het relaas van een andere wereldzeiler gelezen dat na terugkeer al zijn boeken in de opslag onherstelbaar beschimmeld bleken. Alle reden om ons eens persoonlijk op de hoogte te stellen - en dat was maar goed ook! De loods in Hardinxveld-Giessendam bleek koud en vochtig en totaal niet geclimatiseerd te zijn. De deuren staan iedere dag open vanwege het aan- en afvoeren van koelkasten en ander witgoed.

Piet van der Wal van R.Vlot & Zn , onze verhuizer, gebeld. Hij regelde meteen een alternatief in Rotterdam, in een geclimatiseerde loods van Verhuisbedrijf Condor BV. We konden terstond gaan kijken. Directeur Bert Lanser vertelde dat ze veel opslag voor musea en voor kunstenaars doen. De lucht in de hal wordt dagelijks ververst en tussen 16° en 22° Celsius gehouden. Het stelde ons gerust, zo moet het! We hebben voor onze boeken, kunst en wat dozen met foto-albums en prullaria, bij elkaar circa 22 kuub, ongeveer drie grote houten kisten nodig. Zie foto bijgaand en hier. Meubels e.d. doen we weg naar kinderen en kringloop. Opgelucht tracteerden we onszelf op een lunch in Café-restaurant Hotel New York. Ik bedoel, als je toevallig toch in Rotterdam bent...

Onze flat is weer te huur, zie bordje op ons balkon. Het witte Fordje is van Ans

Vrijdag 16-03-2007

Vandaag werd Ans 57. Ontbijt klaargemaakt, cadeautje op haar bord gelegd, CD met "Lang zal ze leven" opgezet (ze dacht dat het op de radio was) Daarna bracht ik haar naar haar werk in het ziekenhuis. Morgen komt de hele (klein)kinderschaar.

´s Middags bij mijn vriend Inge Hogerdijk van Wijnhuis Heukelum in het gelijknamige dorpje aan de Linge een mooie wijn uit Chili gedronken, Estampa 2004, gemaakt uit evenredige delen van drie druivenrassen: Syrah, Cabernet Sauvignon en Merlot. Doos meegenomen.

Sedert enkele dagen staat ons appartement te huur bij De Makelaars van Altena in Woudrichem (zie bijgaande foto en hier) Belangstelling? Die leuke witte Ford Ka (van Ans) is trouwens ook te koop.

Gisteren en vandaag met Patrick van Krijgsman Watersport gebeld. Nog geen details over mijn bezoek aan de fabriek van Jeanneau aanstaande dinsdag. Niet over hoe laat ik verwacht wordt, naar wie ik moet vragen, wat ik te zien krijg. Hij had nog maar eens een e-mail gestuurd. Terug naar boven

Vlnr. boven Bob, Tessa, Jeff en Michel. Midden Rommert, Mieke, Ans en Cees. Onder Kate met Liam, Nikita, Barbara met Esri, en Jordin

Zaterdag 17-03-2007

Full house, vanmiddag. Alles bijeen 15 mensen in ons flatje. Heel gezellig. Ook mijn oudste zoon Rommert was er. Esther, zijn meisje, moest helaas werken en mijn jongste zoon Bas moest ergens optreden met zijn gitaar. Eigenlijk lukt het nooit om iedereen een keer bij elkaar te hebben. Mijn dochter Floor was weliswaar in Holland, maar had ook andere besognes. Derrick, zoon van Ans, kon ook niet maar zijn vrouw Kate met kleinkind Liam waren er wel. Alles keuvelde vergenoegd met elkaar, nam gretig van de hapjes en de drankjes en klikte heel best met elkaar. Jammer dat het weer zo vlug over was. De volgende (en voorlopig laatste keer) is over ruim een maand, als ik jarig ben. In elk geval maakten we toch maar een groepsfoto, zie hiernaast en een andere hier.

Eerder op de dag belde Rob Krijgsman: het was niet gelukt contact te krijgen met Yvon Kergreïs, Directeur Service Support Client van Jeanneau. We spraken af dat ik a.s. maandag gewoon ga rijden, hij geeft me onderweg dan de verdere details over mijn bezoek door op mijn mobiele telefoon.

In restaurant La Cantina in Amstelveen met Erik en Caroline van de Passie

Zondag 18-03-2006

In Amstelveen genoten we vanmiddag van een Skippersparty, georganiseerd door Erik & Carolien van de Passie. Hen ontmoetten we deze zomer in Camaret, Bretagne en met hen staken we Biscaje over en sloten vriendschap in tal van opeenvolgende havens in Spanje en Portugal. Hun schip overwinterde in Barcelona. Komend jaar gaan ze verder en mogelijk ontmoeten we elkaar opnieuw.

De party was in hun sfeervolle Spaans restaurant La Cantina annex beautycenter Thermen Romana, waar we - behalve zoon Max en zijn vriendin Daisy - o.m. ook Ingrid Lehr weer tegenkwamen (haar man Peter Lehr was geveld door griep) van de Seawind  Seawind ligt nu in Albufeira, Algarve, en komende zomer zeilen ze haar verder naar Barcelona. Alles bijeen een gezellig samenzijn met voortreffelijke hapas & tapas. Zie bijgaande foto en (groter) hier.

Morgen tegen 8.00 uur vertrek ik naar Frankrijk. Het is ruim 800 kilometer naar Les Herbiers.

Koffiestop in de buurt van Lille

Maandag 19-03-2007

Om half acht ontbijten we samen. Het is wild, buiïg weer en het heeft gevroren. We krabben de ruiten van onze auto´s schoon en nemen afscheid. Ans gaat naar Gorinchem en ik heb bijna 900 kilometer voor de boeg naar Les Herbiers. Voor de kruising met de A 59 geeft een bord boven de weg aan dat de A 27 richting Breda/Antwerpen filevrij is. Een kilometer later sta ik in 4 kilometer file. Tja.. In Breda pin ik wat geld voor de komende dagen en trap het gaspedaal in richting Antwerpen. Het is erg koud en onrustig weer, met soms heftige vlagen wind. In België zet ik Klara op de radio, dat is de afkorting van KLAssieke RAdio, een doorgaans uitstekende zender voor klassieke muziek. Voor Lille is er opeens een zware sneeuwbui. Om 11 uur stop ik voor een kop koffie (daar maakte ik bijgaande foto en die hier) Ter hoogte van Amiens klaart het wat op en is de weg rustig, zodat ik relaxed op de cruise control kan rijden.

Om 12 uur, ongeveer 60 kilometer voor Parijs, belt Patrick van Krijgsman Watersport en geeft door dat ik morgen om 9 uur op het kantoor van Jeanneau verwacht wordt. Om 12.30 uur stop ik voor een broodje gerookte kip, klaargemaakt door mijn geliefde, op een Aire langs de snelweg. Het smaakt zó lekker dat ik ook de beide broodjes ei, allemaal met verse veldsla erop, nuttig. Op een opengeklapt paneel aan de zijkant van de oplegger voor me bakt een Portugese vrachtwagenchauffeur op een gasbrander in de regen uien en aardappels in een koekenpan. Terzijde ligt in smeltende sneeuw in het gras. De man roert in de pan en glimlacht trouwhartig naar me als ik langs loop op weg naar de toiletten. Ik gun me geen tijd om een gesprek te beginnen. Verder gaat het, naar het zuiden met CD´s op van Peter Hurford, die schitterend orgelwerken van Bach te beste geeft (Ans houdt er niet van maar ze zit niet naast me, dus mag ik er eindeloos naar luisteren)

Langs Parijs gaat het vlot en na een uurtje breekt definitief een waterig zonnetje door. Voorbij Le Mans vergis ik me in de weg en kom terecht op zo´n iténeraire vert, een alternatieve route voor de snelweg. Landelijk en mooi, maar het schiet niet op. Het gaat ook weer regenen. Na drie kwartier vind ik de snelweg weer en tegen 17.30 uur rijd ik Les Herbiers binnen, een stadje aan de A 87 naar La Rochelle aan de Atlantische kust. Het ziet er aardig uit. De fabriek van Jeanneau vind ik gemakkelijk aan de westkant van de stad, aan de rand van de zone industrielle. Dat weet ik vast. Dan op zoek naar een slaapplaats. Die vind ik in een knus ogend hotelletje genaamd Le Centre, inderdaad in het centrum, in de Rue de l`Eglise (foto hier) Voor het diner verken ik in de prikkelend koude avondlucht het plaatsje, kuier door een jardin publique en ontdek dat er diverse exposities van jonge kunstenaars zijn. Allemaal helaas gesloten. In het hotel eet ik lekkere verkeerde dingen (verkeerd voor mezelf, bedoel ik): escargots en een niet zo beste boeuf grillé du chef (niet van de chef zijn billen), de rode Chinon 2002 is echter uitstekend.

Opeens ontstaat er een klucht. Na mij verschijnt er nog een eenzame man, een jongeman dit keer, die aan de ander zijde van het eetzaaltje wordt geplaatst. Vijf minuten later komt een derde eenzame jongeman op, men geeft hem het tafeltje naast mij. Wij groeten beleefd en wij eten zwijgend onze maaltijd. Tenslotte wordt het me te gek en begin ik een gesprek. Mijn buurman blijkt af en toe salonkussens aan Jeanneau te leveren. Het wordt even bijna gezellig maar moe kras ik op naar mijn kamertje. Terug naar boven

Dulce in de reparatieloods van Jeanneau in Les Herbiers

Dinsdag 20-03-2007

Om zeven uur ben ik wakker. Ans belt een half uur later om zeker te stellen dat ik op tijd uit bed ben. Onnodig en erg lief. Na het simpele Franse ontbijt ben ik om 9 uur bij het kantoor van Jeanneau. Het ziet er niet patserig en poenig uit. Eerder wat verwaarloosd. Ik vind het geen slecht teken, er wordt tenminste geen geld verspild aan dat type image creation. Een korte, geaffaireerde man stelt zich voor als Yannick Coulon. Het aanbod van koffie wijs ik af (in het hotel dronk ik al koffie) en hij brengt me naar de hal waar onze Dulce staat. Onderweg, toeval, zien we het zusterschip Luna weggereden worden, de 43 DS van Chris de Coninck. Morgen gaat ze op transport, terug naar thuishaven Blankenberge.

Ja, en dan zie ik opeens het schip, onze Dulce. Met de plecht geschoven tegen een stelling om gemakkelijk te kunnen werken. Binnen kijk ik wat sullig rond. Panelen en apparatuur zijn keurig ingepakt met plasticfolie tegen beschadiging. De vloer is beschermd met platen. Even een brok in de keel. Ventilatoren blazen ondertussen van een aantal kanten in de salon. Het is warm, bijna 25°. Er zijn een viertal mannen aan het werk bij en onder de boot. Ze hebben hun werk even onderbroken om me de kans te geven alles goed te bekijken. Ik zie dat de vloer van de salon ook is weggebroken. De spanten en de huid zijn anders, gladder. De tanksteunen zijn weggebroken. Yannick legt uit: Dulce heeft volgens hem inderdaad een ongebruikelijk probleem, de verlijming tussen spanten en vloer heeft niet gehouden en is op een aantal plaatsen van elkaar gescheurd. Daardoor ontstaat er steeds meer beweging. Ze hebben alle verlijmingen weggehaald en vervangen met veel betere lijm. Bovendien lamineren ze de hele vloer en de spanten in het kielgedeelte met 4 extra lagen glasvezel op. Die lagen verlopen in elkaar en maken de bodem ongeveer 5 mm dikker (dus op 15 mm) Ik zie dat ook het gat, dat op last van de experts in de vloer gezaagd was, al dichtgemaakt is. Ik kijk naar de mastvoet, waar een scheur in zat. Die is nu weg. Yannick zegt dat ze de metalen paal, die de mast steunt, eraf gehaald hebben, en het hout uit de mastvoet hebben gehaald. Vervolgens hebben ze de mastvoet volledig massief gemaakt met polyester. Ik maak een aantal foto´s (eentje hierboven), waarvan er zes hier staan. We kijken onder de boot. De paar kleine scheurtjes die we in het kielvlak zien, zitten volgens Yannick alleen in de gelcoat en niet in het polyester. Ze gaan ze desondanks repareren.

Ik weet niet goed wat ik ervan moet denken. Het oogt nu allemaal wel goed, maar ik ben geen deskundige. En hoe is het mogelijk dat ze bij de bouw verkeerde lijm gebruikten? Yannick ziet mijn verwarring en zegt dat hij me hun rapport zal sturen, met de diagnose en de aanpak alsmede de foto´s van de fasen in de reparatie. Ik vraag of hijzelf straks op dit schip op de oceanen durft te varen. Het schip is absoluut betrouwbaar en geschikt voor een wereldomzeiling, zegt hij. Maar als ik vraag om een garantie op de reparatie, iets dat me vanzelfsprekend lijkt, verwijst hij me naar importeur Krijgsman. Met hem moet ik de garantie regelen.

Ondertussen komt Xavier Serra bij ons staan, een collega van Yannick. Wanneer is de boot klaar? Eind week 13 en ze verwachten hem in week 15 terug te brengen. Ik leg uit dat dat voor ons erg laat is. Ze overleggen en telefoneren en blijken een transport te kunnen verschuiven, zodat Dulce in week 14 terug in Holland kan zijn. Dan neemt Xavier me mee om de fabriek te laten zien. Dat is wel indrukwekkend, ik zie de hele productielijn van o.m. de 54-voeters. Om 11 uur neem ik afscheid. In de auto licht ik Ans en Lowy in. Omdat ik nu onderweg geen fouten maak in de route gaat het vlot, voor de spits ben ik langs Parijs. In Antwerpen staat het verkeer stil op de Ring, maar een bord langs de weg suggereert een alternatieve route over het noorden, door het havengebied en de Kennedy tunnel. dat blijkt een goede keus, om 19 uur ben ik thuis. Bijna 900 kilometer in 8 uur.  Terug naar boven

Slecht weer boven de Maas op de eerste lentedag

Woensdag 21-03-2007

De eerste dag van de lente. Maar opnieuw heftige buien met snoeiharde wind, af en toe felle zon en dan weer regen uit het noorden (foto hiernaast) Beneden op de rivier hoge golven met schuimkoppen. Ik slaap uit en doe verder wat klusjes. De website bijgewerkt. De kranten van gisteren en eergisteren gelezen. Bij Krijgsman Watersport heb ik een nieuwe garantie gevraagd voor de reparatie van de kielconstructie en vergoeding van mijn reiskosten.

Van onze ziektekostenverzekeraar IZZ komt een brief, waarin ze als reactie op onze aanvraag van eind januari antwoorden dat we als wereldzeilers in de verzekering (ziektekosten en AWBZ) kunnen blijven als we in enige gemeente in de Gemeentelijke Basisadministratie ingeschreven blijven staan op enig adres in Nederland. Dus ook als we een officieel briefadres hebben. Eindelijk duidelijkheid! (behandeltijd = 50 dagen) Ongevraagd zit er ook een engelstalige brief bij die geldt als garantieverklaring voor betaling van ziektekosten in alle landen buiten Europa (voor Europa hebben we een EHIC-kaart) Dat vind ik service!

Nu nog dat briefadres zélf, maar de gemeente Papendrecht heeft nog niets laten horen. De behandeltijd daar bedraagt nu 60 dagen)

Armand Höppener

Zaterdag 24-03-2007

Dagen van kou en wind, zonder opzienbarende gebeurtenissen. Ik ruim mijn bureau op, het archeologisch principe doet me steeds oudere zaken hervinden, ik knip stukjes uit kranten, stop die in bijbehorende boeken. Een recensie, een interview met de auteur, soms de interpretatie van een gedicht. Dat doe ik al bijna heel mijn leven. De mooiste vondsten die ik vroeger in antiquarische boekhandels deed, waren boeken waar een knipsel in zat. Wie zou dat erin hebben gestopt? Wat was dat voor iemand, die vorige eigenaar? Toen begon ik het zelf te doen. Zodat iemand, vele jaren later, denkt....(je voelt hem al)

Verder regel ik onze verhuisinformatie online via de TNT-verhuisservice. En peins over een opmerking die mijn oud-collega Armand Höppener (foto hierbij) laatst over me maakte. "Tom hoort bij de mensen die cynisch geworden zijn", zei hij toen. Het verbaasde me nogal. Vandaag denk ik er weer aan en schrijf erover in de rubriek Beschouwingen.

Landgoed Mariënwaerdt bij Beesd

Zondag 25-03-2007

Gisteravond mijn vijfde zwembadduik. Dit weekend is er een weeromslag: een hogedrukgebied boven Noord-Europa voert met oostelijke winden warm lenteweer aan. Zondagmiddag wandelen we genoeglijk op landgoed Mariënwaerdt bij Beesd, langs de Linge en het Enspijkse veer. Zie foto hiernaast en twee foto´s hier. Bij Wil van Beek en haar zonen Rob en Hans, onze oude buren in Deil, drinken we thee. We hebben ze even op de foto gezet, zie hier. Kunnen ze zichzelf op Internet zien. Ze zorgen voor Pietertje, onze vroegere kater. Maar die kende ons niet eens meer, of hij wilde ons niet meer kennen. Terug naar boven

De zon komt op boven de Andelse Maas

Maandag 26-03-2007

Vandaag is onze trouwdag. Drie jaar geleden. De dag vangt aan met een prachtige zonsopgang. Zie de foto hiernaast en hier. Ans werkt weer hele dagen en dus was ik vroeg op om ontbijt klaar te zetten. Vanwege de zomertijd, dit weekend ingegaan, was het eigenlijk nóg een uur vroeger. Met Ans haar rechterschouder gaat het steeds beter. Over twee weken stopt ze, na 18 jaar werken in het ziekenhuis. Vanaf dan wijden we ons allebei fulltime aan "opdoeken, inschepen & vertrekken"

De hele dag besteed ik aan het opruimen van mijn werkkamer. Mappen, dossiers, tijdschriften. Het gaat niet vlug, onwillekeurig zit je toch van alles te (her)lezen. Maar op mijn bureau komt de bodem in zicht.

Op de e-mail komt eind van de middag via Krijgsman Watersport hét bericht van de dag. Van Jeanneau: Dulce arriveert over 10 dagen, in de ochtend van donderdag 5 april, in Numansdorp!

Tijdens de lezing van Willem zag ik toch een leuk meisje op de trap zitten!

Dinsdag 27-03-2007

Gisteravond reden we naar Delft, naar een lezing in Speakers van mijn HBS-vriend Wim Thijs over de geheime symboliek in de muziek van Bach in een serie van het Studium Generale (voorjaar 2007) van de TU Delft. Het zaaltje was afgeladen en al snel bloedheet, we zaten erg ongemakkelijk op een trapje (zie foto), maar dat namen we allemaal graag voor lief want wat hield Willem een pakkend verhaal! Voor de pauze bouwde hij een betoog op over de getallensymboliek, zoals men denkt dat die ten grondslag ligt aan veel van de werken van Bach. Na de pauze paste hij die toe in een analyse van de structuur van de Matthaeüs Passion. Dat deed hij zó geloofwaardig en indringend, dat we er nogal onder de indruk van waren. Daarom heb ik een mooie foto van Willem gemaakt tijdens zijn vertoog en één van Ans en in het Fotoboek gezet (beide foto´s hier).

De Prinses Juliana (rechts) ligt ´s avonds afgemeerd onder de wallen van Heusden

Donderdag 29-03-2007

Gisteravond waren we op bezoek bij Ans´ zoon Derrick, zijn vrouw Kate en kleinzoon Liam op de Prinses Juliana, die afgemeerd lag in Heusden. Dat is vlakbij Andel. Jongstleden september maakten we nog een Rijn- en Moezelcruise met de boot, waar Derrick hotelmanager is. Je vindt hun foto´s in het nieuwe fotoboek dat ik heb geopend: Vanaf voorjaar 2007 (klik hier)

Mijn dagen breng ik regelend en opruimend door. Per 1 juni hebben we bij Unigarant een bootverzekering afgesloten (WA en Uitgebreid Casco) voor het "groot vierkant", het zeegebied tussen 73-10° NB en 90° WL-30° OL. Komen we daarbuiten, bijvoorbeeld als we naar Panama gaan of - aan de andere kant - naar Cyprus, Odessa of de Rode Zee dan moeten we bellen en wordt de verzekering omgezet naar werelddekking. Dulce moet nog wel gekeurd worden op zeewaardigheid, zodra ze terug en weer in orde is.

Rob Krijgsman Watersport heeft me inmiddels de kosten van mijn trip naar Jeanneau in Frankrijk vergoed en zit achter de nieuwe garantstelling voor de kielconstructie aan. Ik moet eerlijk zeggen dat ze mij steeds erg adequaat en netjes behandeld hebben. Alle hulde!

Gister heb ik bij de afdeling Burgerzaken van de Gemeente Papendrecht geïnformeerd hoe het zat met onze aanvraag voor een briefadres. De dame die ik aan de lijn kreeg, wist meteen welke zaak het was. Ja, ze hadden het toevallig deze week afgehandeld, de brief zou dezer dagen uitgaan. Fijn, zei ik, dan is ook dat probleem opgelost, maar....toen hoorde ik aan de intonatie van haar stem dat ik het bij het verkeerde eind had. Ziet u, zei ze, we zijn hier erg streng in. Ik voelde me kwaad worden, maar zei "rustig Tom" tegen mezelf. Hoe moet dat nu, vroeg ik, onze ziektekostenverzekering eist een inschrijving in het bevolkingsregister? We kunnen toch niet onverzekerd vertrekken? Tja...zei de dame en zweeg. Je kon haar haast horen denken: dat is niet mijn probleem. U doet er nogal lakoniek over, zei ik, ik voel me afgescheept. Tja..zei ze weer. Enfin, ik zei dat ik hun brief zou afwachten en dan eventueel een bezwaarschrift zou indienen, maar inwendig kookte ik. Dat noemt zich publieke dienstverleners. Wordt vervolgd.

Tenslotte heb ik op Marktplaats een aantal zaken in de verkoop gezet, zoals mijn oude stethoscoop, mijn reflexhamertje en mijn setjes voor oogspiegelen en neus-/ooronderzoek. Andere dingen geven we aan de kinderen: meubels, planten, een artistieke schemerlamp, enzovoorts. Met plezier zien we hoe het geleidelijk leger wordt in ons flatje. We hebben besloten dat de auto van Ans naar mijn oudste zoon Rommert gaat. Terug naar boven

De vertrekkers 2007 bijeen in de Dromedaris te Enkhuizen. Links achterin bij het bord staat Ans

Zondag 01-04-2007

Gisteren bezochten we de Vertrekkersdag 2007 van het maandblad Zeilen, die gehouden werd in de Dromedaris, de vroegere stadspoort op het havenfront van Enkhuizen. Zie foto hierboven en hier. Hoofdredacteur Mendel Stecher opende de bijeenkomst en vertelde dat er 39 deelnemende schepen waren, waarvan 13 voor onbepaalde tijd wilden vertrekken en 14 een wereldomzeiling van plan waren. De gemiddelde lengte van de schepen was 12,50 meter en de helft was van polyester.

Het was een geanimeerde dag. Uieraard werd de jaarlijkse groepsfoto gemaakt. Die komt in het mei-nummer van Zeilen. Natuurlijk waren vooral interessant alle ontmoetingen met mede-vertrekkers, die allemaal in de komende maanden het grote avontuur tegemoet gaan. Het informatief gehalte was wat wisselend, vooral de regelgeving rond verzekeringen (ziekte en boot) bleef onduidelijk en het panel van deskundigen (ervaren vertrekkers) was daar nogal zorgeloos over. Maar misschien word je dat wel als je zoveel jaren over de zeeën zwerft. De ster van de avond was Ruth Gerritse van de Thalassa, die meeslepend én informatief vertelde over de reis met haar man Mark naar Vuurland, door de Chileense wateren en naar Polynesië. Ze had, geloof ik, nog uren kunnen doorgaan. Opvallend was haar oordeel dat je die route ook gerust met een polyester schip kunt doen. Dat onthoud ik, je weet maar nooit. Bij de afsluitende borrel spraken we Zeilen-redacteur en oude vriend Henk Bezemer ook weer eens. Het was sluitingstijd eer we er erg in hadden. Terug naar boven

Een kille avond besluit een mooie lentedag

Dinsdag 03-04-2007

Gister een prachtige lentedag. Ik zat op ons zuidelijk balkon aan de dijk in short en met ontbloot bovenlijf en koesterde me in de middagzon. Vandaag echter een schrale dag. Het zijn dagen van wachten totdat ons schip overmorgen eindelijk arriveert. Ondertussen neem ik 10 jaargangen van Zeilen door en knip allerlei tips en achtergrondartikelen uit. Die stop ik in losbladige insteekhoezen en stel zo onze eigen zeilersencyclopedie samen. Ook artikelen over sommige bestemmingen knip ik uit, zoals dat van Hennie ten Dam van september 2006 over de Gambia Rivier. Met mijn Afrikaans verleden had ik die bestemming ook al in mijn achterhoofd.

Ik denk na over de opmerkingen van Henk Bezemer tijdens de vertrekkersdag. Hij vertelde dat de botenindustrie in de jaren 2000-2002 massaal overging op een nieuwe techniek van lamineren. Voordien gebeurde dat hand-lay-up, handmatig dus en arbeidsintensief. Een nieuwe techniek van onder vacuüm injecteren was minder bewerkelijk en leverde bovendien een betere kwaliteit van laminaat op met beduidend minder risico op delaminatie. Hij meent dat de nieuwe techniek in de beginjaren problemen gaf met de verlijming van de spanten. Later zijn ook die technieken aangepast. Tijdens mijn rondleiding bij Jeanneau heb ik die injectietechniek gezien. Het zou dus goed kunnen dat allle ellende bij ons schip hierdoor veroorzaakt is.

Een kille, winderige zonsondergang besluit de dag. Zie foto boven en hier.

Dulce terug op de werf in Numansdorp. Helaas met nieuwe ellende. Een verwoest teakdek

Woensdag 04-04-2007

Om kwart voor negen vanmorgen gaat de telefoon. Het is Lowy die meldt dat er in Numansdorp een Franse oplegger voor de poort staat met onze Dulce erop. Een dag eerder! Even voor tien uur arriveer ik, Dulce staat inmiddels op een bok en wordt naast de loods gereden. Bij het kranen heeft Lowy voorzichtig wat geschud (de constructie is nog vers) en zag geen beweging. Van de buitenkant ziet de kielaanhechting er netjes uit. Snel kijken we binnen en stellen vast dat het er daar ook goed uitziet. Het nieuwe blok onder de mastvoet klinkt bij kloppen massief, de vloer naast de kiel klinkt niet meer zo hol. Hier vind je een zestal foto´s. Eindelijk kunnen we weer gaan opbouwen!

Tevreden klim ik weer aan dek en constateer dat ze de boot ook hebben schoongemaakt. "Wat een service!", denk ik, tot ik beter kijk. Overal op het teak van het dek, het zonnedek en de kuip zie ik beschadigingen: rafels, splinters en groeven. Ik geloof mijn ogen niet! Ze hebben het teak met een hogedrukspuit behandeld! Wat een stommiteit! Iedereen weet dat dat niet mag! Teak heeft zachte vezels en die spuit je er met het rauwe geweld van een hogedrukspuit gewoon uit. En je verwijdert het beschermende vetlaagje. Daarom moet je het beslist met een zachte borstel schoonmaken. Het is vast goed bedoeld door Jeanneau, maar dit pakt wel erg slecht uit. Deze ellende moet aangepakt worden, anders hoopt water en vuil zich op in de oneffenheden en groeven en wordt het alsmaar erger. En je krijgt gegarandeerd voortdurend splinters in je blote voeten. Alle teak moet opgeschuurd en egaal gemaakt worden. Hier zie je negen foto´s van die ellende.

Met tegenzin bel ik Krijgsman Watersport. Zij kunnen er per slot ook niks aan doen, maar ze moeten het wél oplossen. Helaas, het antwoordapparaat, ze zijn op woensdagen dicht. Ik stuur een e-mail en zal morgen bellen. Of zelfs langsgaan. Terug naar boven

Donderdag 05-04-2007

Marian & Herman Ursinus (die me ooit aan de zeilerij bracht)namen ons gisteravond mee naar Muziekcentrum Vredenburg in Utrecht, voor een concert van de Portugese fadozangeres Mariza. Vooraf aten we uitstekend in Grieks restaurant Sirtaki, in de Servetstraat. Zo´n dertig jaar geleden - ik woonde nog in Utrecht op de Oudegracht - begonnen Sofia & Dimitri Lois met het eerste Griekse restaurant in Utrecht, in de schaduw van de Domtoren op de plaats waar voorheen een bloemenzaak zat. Ik kwam er heel vaak, later werd dat uiteraard minder. Maar ieder keer begroeten ze me hartelijk. Ook nu krijgen we het mooiste tafeltje aan het raam en Dimitri brengt meteen een schaaltje pikante worst. Op de foto (klik hier) zie je Dimitri op de achtergrond, bij zijn tweede zaak die hij jaren geleden aan de overkant begon.

Het concert van Mariza (ik heb al haar CD´s) groeide langzaam. Ze werd begeleid door het Metropole Orkest en als fado-liefhebber vind ik dat maar zozo. De fado als straat- en kroeglied wordt traditioneel op een veel intiemere wijze begeleid door twee gitaristas, één met de viola (de Portugese gitaar) en één met acoustische gitaar. Slechts één keer, in de tweede helft van haar optreden, zong ze zonder microfoon met haar beide traditionele begeleiders (die de stekkers uit hun instrumenten hadden getrokken) onversterkt op die prachtige rauwe manier van de havenkroeg. Maar in de enorme zaal klonk het niet vol genoeg na al het electronisch versterkte geweld. Toch eindigde het optreden met een gloedvolle vertolking van de tradional "Gente da minha terra", enthousiast beloond door met name de vele Portugezen onder het publiek.

Vanmorgen probeerde ik de veelgeplaagde Rob Krijgsman aan de telefoon te krijgen, maar hij bleek in gesprek. Zijn medewerkster Marie-Louise beloofde dat hij me terug zal bellen. Daarna reed ik naar Numansdorp om alsnog (gisteren vergat ik het in de consternatie) foto´s van de beschadigingen in het teakdek, de handgrepen en strips e.d. te maken. Je vindt ze hier, en ze liegen er niet om. Lowy schat in dat het opschuren ongeveer drie weken werk kost. En de waarde van het dek is natuurlijk wel verminderd! Daarom heb ik de schade alvast bij de verzekeraar en de rechtsbijstand aangemeld. Ontzettend vervelend, allemaal.

Gelukkig vliegen we vanavond met Esther Giesbers & Pieter de Kort (van de Matjas) naar Toulon, om tijdens de Pasen mijn vroegere buurman en zeilmaat Erik de Haan en zijn Thea te bezoeken, die in een knus dorpje in de buurt een fraai huis bezitten. Terug naar boven

Met Transavia vliegen we naar Toulon-Hyères

Vrijdag 06-04-2007

Vlak voor vertrek van Rotterdam Airport belt Rob Krijgsman nog. Hij verontschuldigt zich, we hebben het over Murphy´s law. Hij begrijpt niet hoe ze bij Jeanneau zoiets hebben kunnen doen en belooft te zoeken naar iemand die ons teak kan opschuren. Weet ik zelf soms iemand? Helaas niet.

Een vlotte vlucht met Transavia brengt ons naar Toulon, waar we de gereserveerde huurauto oppikken en na een halfuur arriveren in Belgentier, waar het huis van Erik & Thea ligt, eenzaam en prachtig gelegen op een helling in een bebost dal. We worden ontvangen met wijn, stokbrood, kaas en paté. De avond verloopt geanimeerd en het is half vier als we ons - nog lang niet uitgepraat - te ruste begeven.

Voor een restaurant in Hyères aan de kust. Vlnr. de schipper, Erik, Thea, Esther en Pieter

Zondag 08-04-2007

Even na half twaalf landen we op Rotterdam Airport, een uur later zijn we thuis. Daar ligt een afwijzende beslissing van de Gemeente Papendrecht op onze aanvraag voor een briefadres in de brievenbus. Ik kom er binnenkort op terug.

Achter ons liggen aangename dagen bij Erik & Thea in hun gerieflijk huis in Belgentier. Het weer was zonnig en zacht, de lente zeker een maand verder dan in Holland. We bezochten ondermeer Saint Tropez, in het voorseizoen een stuk rustiger dan in de zomer. Je moet er eens geweest zijn, nietwaar? Inderdaad lopen er mensen rond die zich beduidend jonger voordoen dan ze eruit zien. Het leven is wreed. En verder? We maakten leuke tripjes, keken naar bootjes en jachthavens, kuierden en luierden, aten uitmuntend en hadden erg veel lol. Kijk hier maar naar 7 van de foto´s.

Maandag 09-04-2007

Van de aanvraag voor een briefadres bij zwager Cees in Papendrecht is mevrouw De Boer-Schaap de "behandeld ambtenaar". Typefoutje. Zij heeft onze aanvraag voor een briefadres behandeld:

"Een briefadres wordt slechts bij uitzondering verstrekt", schrijft ze. "De regeling is in het leven geroepen om reden van privacy, inschrijving aan het adres van de instelling kan sterk stigmatiserend werken" De instelling? De INSTELLING? Mevrouw De Boer legt het niet uit maar ze bedoelt dat je in Papendrecht pas een briefadres kan krijgen als je in de gevangenis of in een instelling zit. (En - maar dat zegt ze niet - als je geen woonadres hebt, zie artikel 49, lid 1, Wet GBA)
 
Papendrecht heeft een checklist opgesteld. Daarmee beoordelen ze de aanvragen voor een briefadres. De criteria op die lijst hebben ze zelf opgesteld. Voor een deel staan die nergens in de Wet GBA, bijvoorbeeld het criterium dat je voor langer dan 8 maanden naar het buitenland vertrekt. Nergens in de wet staat dat je dan geen briefadres mag hebben. In andere gemeenten, bijvoorbeeld Den Helder, kan een wereldzeiler gewoon een briefadres krijgen. Er is dus sprake van ongelijke behandeling.

"In uw brief geeft u aan dat de Sociale Verzekeringsbank en de belastingdienst het op prijs stellen dat u wordt ingeschreven op een briefadres, echter gelet op het binnen de gemeente Papendrecht gevoerde beleid is dit niet mogelijk bij onze gemeente" Waarom eigenlijk niet? Dat legt ze niet uit. Vroeger zeiden we in de zorgwereld tegen elkaar: "Is dit beleid of is er over nagedacht?" Dat m.n. de zorgverzekeraar een briefadres eist, noemt ze niet eens. (Ik billijk dat die zorgverzekeraar dat doet, want de AWBZ wordt uitgevoerd door regionale zorgkantoren, gevestigd in de regio waar je woont c.q. bent ingeschreven in een gemeentelijke basisadministratie)

Njet, dus. Dacht je dat we het verantwoord vinden om zonder verzekering voor ziektekosten en AWBZ te vertekken? Nee, natuurlijk! Let wel, we zwerven van haven naar haven en van land naar land, dus we schrijven ons ook nergens anders in als inwoner van enig land. En dus kunnen we in geen enkel zorgverzekeringsstelsel worden ingeschreven. Tenzij... een briefadres bij een gemeente in Nederland. We doen toch niks verkeerds of illegaals?

De gotspe staat tegen het einde van de brief: "Indien u een postadres cq postbus zoekt, dan kunt u deze aanvragen bij TPG-post" Daar zijn we erg mee geholpen! Wat ik me steeds opnieuw afvraag: zou zo´n mevrouw De Boer-Schaap nu tevreden naar huis gaan na het opstellen van de afwijzing? Met het gevoel dat ze vandaag weer uitstekende publieke diensten heeft verleend? Enfin, vanmiddag heb ik een bezwaarschrift opgesteld. De tekst vind je via een knop onderaan Beschouwingen> 13-12-2006. Morgen koop ik een postzegel en dan gaat het weg. Wordt vervolgd.

Schuren van het onderwaterschip

Dinsdag 10-04-2007

Vanmorgen het bezwaarschrift naar de gemeente Papendrecht verzonden. Het zal me benieuwen. Dergelijke procedures vergen doorgaans maanden. Ik heb erop gewezen dat we zoveel tijd niet meer hebben. De tekst van het bezwaarschrift vind je in de rubriek Beschouwingen>13-12-2006 onderaan.

Boodschappen gedaan. Het abonnement op Sailmail verlengd. Dat is de (Amerikaanse) organisatie die voor wereldzeilers de doorzending van e-mail via de kortegolfradio verzorgt. In havens heb je vaak een Internetverbinding of een Internetcafé, maar met een HF-radio en Sailmail kun je zelfs midden op de oceaan e-mail verzenden en ontvangen. Niet via een dure satellietverbinding dus, maar gratis via de ouderwetse radio. Ik heb er overigens nog geen ervaring mee.

Vanmiddag eindelijk begonnen aan de boot te werken. De toplaag van de antifouling van het onderwaterschip wegschuren. Fons en John geven me instructie. Ik was helemaal ingepakt zoals je ziet, met een snoetje voor want het stuift en is gemeen spul. Moeizaam werken met een zware schuurtol boven je hoofd. Maar ik genoot ervan en ben al voor tweederde klaar. Foto hiernaast en hier. Morgen verder. Daarna kan ik de nieuwe lagen antifouling aanbrengen. De weersvooruitzichten zijn excellent!

Terug naar boven

Collega´s komen bij Ans langs met bloemen

Woensdag 11-04-2007

Een prachtige zonsopgang op een speciale dag: de laatste werkdag van Ans bij de Opnameafdeling van het Beatrixziekenhuis. Foto hiernaast en een andere hier. De rest van de maand bestaat uit het opnemen van vakantie- en verlofdagen, vanaf 1 mei is ze uit dienst.

Collega Corina had velen in de organisatie per e-mail ingelicht en een aantal foto´s van Ans (terwijl ze op een kademuur ergens in Zweden zit, van onze website gehaald) op A4-formaat opgehangen, ondermeer in de hal en in de liften. De hele dag kwamen er collega´s en dokters langs met goede wensen voor onze reis, wijn en andere aardigheden. "Jullie kunnen toch niks meenemen" Inderdaad. Ons flatje herbergt nu een zee van bloemen. ´s Avonds ging ze lekker Grieks eten in Gorinchem met haar dochters Barbara en Tessa. Vrouwen moeten soms onder elkaar zijn, nietwaar? Tegen elf uur kwam ze thuis, moe en voldaan en ook met iets van spijt dat ze zoveel aardige collega´s verlaten had.

Mijn dag was geheel gevuld met het verder afschuren van de oude toplaag aangroeiwerende verf en de kalklaag langs de waterlijn. Daarna heb ik de striping langs de waterlijn afgeplakt met tape en het onderwaterschip in een eerste laag antifouling gezet. Pff... Helaas ontdekte ik dat ook de teak treedjes van het zwemtrapje fors beschadigd zijn door de onverlaat van Jeanneau met zijn hogedrukspuit. En het bakje aan de stuurstand voor de mokken koffie e.d. Het was me eerder niet opgevallen. Morgen fotograferen en veelgeplaagde Rob Krijgsman bellen.

Alweer zo´n schitterende zonsopgang over de Maas

Donderdag 12-04-2007

Deze dag is nóg zonniger en warmer dan gisteren. Alweer zo´n schitterende zonsopgang over de Maas (foto hiernaast) Ik breng op de werf de tweede laag aangroeiwerende verf aan. In de middag ben ik klaar en met groot genoegen volgt de apotheose: het feestelijk lostrekken van de tape die de striping beschermde. Het scheepje staat er prachtig bij (zie foto hier) Dan maak ik foto´s van de zwemtrap en het mokkenbakje, je vindt ze hier in de reeks met andere foto´s van de schade. Rob Krijgsman kreeg ik vanochtend niet aan de lijn, hij zou terug bellen. Quod non. Ik stuur een e-mail. De tijd gaat wel dringen! Nog ongeveer 7 weken en we staan op straat.

Van Burgemeester en wethouders van Papendrecht ontvangen we een schriftelijke bevestiging van de ontvangst van ons bezwaarschrift. Onze zaak heeft nummer 2007-6886. "Wij zullen een spoedige afdoening trachten te bevorderen" Het lijkt echter een standaardbriefje. Het is niet eens ondertekend.

Aan het eind van de middag komt de makelaar met twee aspirant-huurders voor ons flatje. En iemand komt een oude CD-speler ophalen, die ik via Marktplaats heb verkocht.

Tante Ani

Vrijdag 13-04-2007

Op 25 februari jl warewn we in Leeuwarden voor de 82e verjaardag van mijn Indische Tante Ani, een bijeenkomst ieder jaar een leuke familiereünie is. Ik schreef in het Logboek dat we al die mensen waarschijnlijk lange tijd niet zullen zien. Het kan verkeren, vandaag zien we iedereen terug. Op deze zonovergoten dag rijden we naar haar begrafenis in Leeuwarden. Een hersenbloeding maakte afgelopen weekend een plotseling eind aan haar broze leven.

De foto hierbij toont haar in de tijd dat ze in Djakarta de man van haar leven ontmoette. Dat was mijn Oom Hille Zijlstra, jongste broer van mijn vader. Hij overleed in januari 1999 te Leeuwarden, ik denk ongeveer 77 jaar oud. De foto duik ik op uit de grote fotokist die mijn moeder heeft nagelaten.

Onderweg - we zijn na de files en doen er twee uur over - horen we op de radio hoe Prins Willem Alexander de naam van zijn derde dochter bekend maakt. We horen het niet goed en verstaan Ayaan. Ayaan!? Helaas, het blijkt Ariane te zijn. Een gemiste kans, vinden we.

De rouwdienst is in het oude kerkje van het vroegere dorp Huizum, dat lang geleden door een groeiend Leeuwarden ingesloten raakte. Er is weinig van over. Ik ben daar geboren, vlakbij, op Tijnjedijk 20. De piepkleine huisjes van toen zijn al vele jaren geleden vervangen door bejaardenwoningen. Niet veel groter overigens, maar toen woonde er wel een heel gezin in zo´n huisje. Herinneringen buitelen over elkaar. Ik herken een aantal plekken, vlakbij het kerkje was vroeger water, een sloot. Ik herinner me er naar kikkers te hebben gezocht toen ik vijf of zes jaar oud was. Tegenover het kerkepad was een kommetje, nu gedempt, waar mijn speelvriendje Harm met zijn ouders op een woonboot woonde. Het is nu een grasveldje, tieners zitten er naast hun scooters in de zon te geinen. Hier liep vroeger het pad naar het openlucht zwembad. Ik herken de muur van het poortgebouwtje van de begraafplaats alsof ik nooit weg was. Precies die stenen, die textuur, als de dag van gister, zelfs de met krijt aangebrachte voetbalgoal (recent, natuurlijk) komt me niet onbekend voor. Speak, memory, speak.. Hierop kom ik nog wel een keer terug en over Tante Ani schreef aan het eind van de dag een kleine herinnering in de rubriek Beschouwingen

De rouwdienst wordt geleid door een nogal steile dominee. Op zeker moment zegt hij dat mensen willen leven, reizen en genieten van het leven, maar dan komen onvermijdelijk ziekte, ellende en dood en dan hebben ze spijt dat ze Jezus niet gevolgd hebben. Kort daarna rinkelt mijn mobiel telefoontje, maar dat hoort gelukkig niemand vanwege het orgel. Het is Rob Krijgsman. Ik druk hem snel weg en zet het mobiel uit. De ontmoeting na de teraardebestelling is - zoals gezegd - gezellig. Tante Ani zou ervan genoten hebben. Veel plezier doet me Hinke terug te zien, jongste zus van mijn moeder. Zo jong dat we haar nooit "tante" wilden noemen. Bij nichtje Klaasje en haar man Harry Baarsma thuis drinken we thee en we hebben moeite om op te stappen.

Op de terugweg heb ik dan eindelijk Rob Krijgsman aan de lijn. Goed nieuws! Hij vertelt dat hij de knoop heeft doorgehakt, met Jachtwerf Numansdorp wil afspreken dat ze de teakschade herstellen, dat zijn medewerker Martin met de foto´s volgende week naar Jeanneau in Frankrijk gaat en dat hij nieuwe treedjes voor de zwemtrap heeft besteld. Hulde! Voorbij Utrecht is het één en al file. We kiezen de A2, nemen de afslag Leerdam en bereiken vrij vlot het pontje van Brakel. Toch kost de terugreis bijna vier uur, het dubbele van de heenreis. Dit leidt tot onrijpe gedachten over files, zodat ik daar beter geen melding van doe.

Terug naar boven

Ans in Wijnhuis Heukelum

Zaterdag 14-04-2007

Stralend weer. Na de boodschappen rijden we naar de grote watersportwinkel van George Kniest in Muiderzand. De nieuwe batterij voor mijn handheld marifoon (Simrad HT50) is aangekomen. Duur, maar liefst 174 euro! Er is een probleem met die dingen. Ik heb hem eigenlijk altijd in de oplader staan, zodat de batterij steeds opgeladen is. Maar dat lijkt niet goed te zijn, je hoort de batterij steeds helemaal te ontladen en dan weer op te laden - en het toestel vervolgens niet in de oplaadunit te laten staan. De fysische reden daarvoor ken ik overigens niet, maar je leest en hoort her en der dat het niet goed is voor de levensduur.

Verder laat ik de electronische kaartjes (C-map NT+) van de Nederlandse en Belgische kust en het Kanaal updaten en schaf de kaartjes voor het westelijk deel van de Middellandse Zee aan. Dat is helemaal duur, maar ik ben graag goed voorzien van kaartmateriaal, zowel op papier als electronisch. We kopen nieuwe kussens voor de kuip, een 12V splitter, twee reserve NL-vlaggen (ooit is, toen we in Noorwegen waren, onze vlag gestolen) en een nieuw teakhouten bekerbakje voor op de stuurstand. De laatste ter vervanging van het door Jeanneau met de hogedrukspuit beschadigde exemplaar. Tussendoor drinken we koffie op het terras van de marina en kijken verlangend naar de bootjes. Nog een week of zeven! Aan het eind van de middag bezoeken we Wijnhuis Heukelum van onze vriend Inge Hogerdijk 

Luierend en lezend op ons balkon. Op de Maas vaart een boot voorbij

Zondag 15-04-2007

Eigenlijk zouden we naar Numansdorp rijden om de boot te gaan poetsen. Maar het is zulk mooi weer, dat we de dag luierend en lezend op het balkon van ons flatje doorbrengen. Nou en?

(Foto hiernaast en ook hier)

Opschuren van het teakdek

Maandag 16-04-2007

De vierde stralende dag op een rij. Deze maand is ook al op weg om eeuwenlange records te breken. Vanmorgen beginnen we aan het opruimen van onze overvolle kelderbox. Een doos met oude kerstspullen gooien we weg. De versleten kuipkussens ook. Ans trieërt kratten met kleding op weg, mee of opslag.

Aan het eind van de ochtend rijd ik naar Numansdorp. Tot mijn aangename verrassing ligt de boot al in de loods. De plecht ligt tegen het platform. Fons is juist bezig om daar alle spullen die nog moeten worden ingebouwd, te verzamelen. In de rest van de week is men bezig om het teakdek en de andere teakdelen op te schuren en te behandelen. Foto hiernaast en hier. Het is een bewerkelijke klus. Ik kijk naar de kajuitdeurtjes: ook die zitten vol rafels en oneffenheden, die er voorheen nooit waren. Ik bel Krijgsman Watersport en stel voor aan medewerkster Berna dat ze nieuwe deurtjes bij Jeanneau bestellen. Restaureren kost zoveel tijd dat het duurder is dan nieuwe. Ze zal het aan Rob Krijgsman doorgeven. Zelf maak ik gedurende de middag het vrijboord aan stuurboord schoon en zet het in de was, maar af en toe kijk ik naar het resultaat op het teakdek met gemengde gevoelens. Het knapt er wel van op, maar ook wordt steeds meer duidelijk hoezeer de zaak beschadigd is: kieren, wijkend rubber, scheuren (b.v. foto hier) Hier en daar zie je cirkelvormige structuren. Men vermoedt dat die zijn veroorzaakt door het gebruik van de waterfrees, die op een hogedrukspuit zit. Destructiever voor teak kan niet! Op de werf zijn er mensen die denken dat het dek definitief veruïnneerd is en dat de enige oplossing een volledig nieuw teakdek is. Maar dat gaat een paar maanden kosten! Weer word ik kwaad: wat een ellende heeft Jeanneau ons toch bezorgd!

We zitten in een tijdsklem. Op 1 juni a.s. loopt onze huur af. Het leggen van een nieuw teakdek kost maanden, als we eerst nog een schadeclaimprocedure moeten doorlopen. Waar moeten we al die tijd wonen? En wie betaalt dat? In feite hoort dat ook bij de schade, die we moeten claimen. Maar we willen gewoon weg. En dat brengt het risico met zich mee dat we genoegen nemen met een inferieure oplossing. Ik weet het even niet. Aan het eind van de middag belt Tom Veldman van Den Drijver Experts. Hij maakte maanden geleden ook het rapport over de ondeugdelijke kielconstructie en zal overmorgen op verzoek van onze verzekering een schaderapport over de teakschade maken. Ik voel me afhankelijk en ellendig. Terug naar boven

Dit is geen verstekeling maar Fons die werkt aan de inbouw van de generator

Woensdag 18-04-2007

Gisteravond naar de verjaardag van Barbara, de oudste dochter van Ans. Vanmorgen reed ik naar Deil, naar de garage van Jan van Santen, voor de APK-keuring van mijn auto. Vervolgens langs Safe Diving in Den Bosch om de huur af te spreken voor duikschoenen en buitenwaterflippers voor de buitenduiken in de komende weken. Ook nam ik de maten op van diverse persluchtflessen. Zo´n fles is knap zwaar, aan boord moet hij goed vast zitten anders wordt het een bom aan boord. Daarna naar de werf. Ze waren een eind gevorderd op het dek. Het resultaat is wisselend. Expert Tom Veldman was ´s ochtends geweest. met meer dan gewone belangstelling (zoals dat heet) wacht ik zijn rapport af. En Fons was hard bezig met de inbouw van de generator (drie foto´s hier) Eindelijk opbouwen! En daar heb je meteen zo´n interessant punt. Die generator met een zware ijzeren grondplaat eronder, samen 140 kilo, moet liefst in de hartlijn van het schip staan, boven de kiel. Dat was niet zo, in de plannen was hij stuurboord daarvan gepland. Dat beviel me niet, dat versterkt het schommelen van de boot. Het grote gewicht van de was-/droogcombinatie, circa 70 kilo, komt immers ook al aan stuurboord. De loodzware electrische vallier zit dan wel aan bakboord, maar compenseert onvoldoende. Interesseert het je nog?

Ik bedacht dat de generator best op kan schuiven tot boven de hartlijn. Ons gangpad in de kajuit is breed genoeg om er ter plekke ± 23 cm af te halen en dan ontstaat erachter een mooie plek voor een duikfles, de boiler hoeft niet verplaatst (minderwerk!), er is een extra opbergvak onder de salonbank en de generator is optimaal toegankelijk aan de kant waar je onderhoud moet doen (impeller e.d.) Fons en ik legden het aan Lowy voor. Zelden zag ik hem zo fronsen. Het duurde knap lang tot hij zei: werk het eens uit, misschien is het wel een goed idee. Nou ja, dat deden we dus en we werden steeds enthousiaster. Samen bepalen we de volgorde van werkzaamheden: eerst de bliksembeveiliging (nu alles open ligt), dan de tanks, dan de generator. Het is trouwens veel ingewikkelder dan ik hier weergeef, veel zie je pas "in het werk" Het schip wordt steeds meer een one off. Om 18.00 uur vertrek ik, Fons werkt door tot ongeveer 22.00 uur. Morgen tegen de middag ben ik terug, benieuwd hoever hij dan is. Terug naar boven

De bliksembeveiliging bestaat uit drie dikke accukabels, die vanaf de voet van de mastdoovoer en beide hoofdwanten aan een kielbout zijn vastgemaakt

Donderdag 19-04-2007

Vandaag is Fons klaar met het aanleggen van de bliksembeveiliging (zie foto hiernaast en hier) Die moest eerst af, voordat de extra dieseltank kan worden ingebouwd. De mast en de beide hoofdwanten zijn met een dikke koperen leiding verbonden met één van de kielbouten. Niet eens zo´n moeilijke operatie (sorry, Fons) maar wel een belangrijke, je vraagt je af waarom de botenindustrie het niet standaard aanbrengt.  Maar ik heb onderwijl ook wel door dat de concurrentie moordend is en dat iedere kostenbesparing telt. Wie zei toch ook weer dat concurrentie leidt tot lagere kosten én betere kwaliteit?

Men zwoegt inmiddels verder op het teakdek. Het is een inspannende en saaie klus. Het deel dat al bewerkt is, is bespikkeld met groengele stickers. Die geven de plaatsen aan van kieren, scheuren en losliggende rubbers - de plaatsen die gerepareerd of vervangen moeten worden.

Drie mooie (lege) wijnflessen, daarachter Binso en ik

Vrijdag 20-04-2007

Gisteravond brachten we een afscheidsbezoek aan vriend en voormalige collega en zijn vrouw (foto hiernaast en hier) Ze wonen in Beusichem en hij is alweer 14 jaar directeur van Ziekenhuis Rivierenland in Tiel. We kennen elkaar bijna twintig jaar. Mooie wijn en een verrassende gedachtenwisseling. We bleken beiden dezelfde kritische kijk te hebben op de huidige ontwikkelingen in de zorgsector en op een aantal lieden die momenteel daar een hoofdrol in spelen.

Vanmorgen zitten Ans en ik om 11 uur aan de balie van de Burgerlijke Stand van de Gemeente Gorinchem. Een aardige dame staat ons te woord. Na een minuut hebben we een briefadres. We zijn verbluft. Wat een verschil met de gemeente Papendrecht! Die weigerde ons een briefadres op onduidelijke gronden. Hoewel we een dag of tien geleden een bezwaarschrift hebben ingediend, verwachten we dat de afhandeling ervan nog lang kan duren en misschien krijgen we straks opnieuw nul op het rekest. We wilden gewoon zekerheid en dus vroegen we het ook in Gorinchem, op het adres van de Tessa, de jongste dochter van Ans. En dan geeft zij eventuele officiële post wel door aan zwager Cees in Papendrecht, die voor ons blijft fungeren als postadres. En nu hebben we in elk geval zonder enige moeite een officieel briefadres! Denk je dat we het bezwaarschrift nu intrekken? Nee, waarom? Precies, toekomstige wereldzeilers uit Papendrecht ....enz.

Op ons schip staat nog steeds Deil als thuishaven. We hebben het niet veranderd in Andel omdat we hier alleen kort wonen. Maar nu vinden we dat Gorinchem het verdient om als officiële thuishaven op ons schip te staan. `s Middags in Numansdorp vertel ik het hele verhaal en vraag Wolter Jan of hij de naam van de nieuwe thuishaven wil aanbrengen. Men is ondertussen aardig gevorderd in de eerste behandeling van het teak. Moeizaam werk, de foto hier toont dat je er niet vrolijk van wordt. Maar er moet nog veel gebeuren: kapotte delen vervangen, opnieuw inrubberen - en dan maar eens zien. Terug naar boven

Fons laat de generator voorzichtig door de kajuitopening zakken

Maandag 23-04-2007

"April is the cruellest month", zegt Thomas Eliot in The Waste Land. Deze april wordt de warmste sedert het begin van de metingen. Al bijna 30 dagen valt er geen regen. De boeren veroorzaken enorme stofwolken met hun tractoren op de verdroogde akkers.

Na een lui weekend ben ik vanmiddag in Numansdorp. Fons heeft de installatie van de trilplaat voor de generator voorbereid (foto hier) Vanwege het grote gewicht zo dicht mogelijk boven het kielvlak. Voorzichtig laat Fons de generator aan een takel door de kajuitingang zakken (foto hiernaast en hier) We delibereren langdurig over de route van de slang voor de uitlaatgassen. Lowy komt, zwijgt, fronst en komt na enig denken - we moeten het erkennen - met de beste oplossing. Simon is inmiddels klaar met het opschuren van het dek en de andere teakdelen. Nu moeten de rubbers eruit en vervangen worden. 

Hier wordt de nieuwe ligplaats voor de benedenburen gemaakt

Dinsdag 24-04-2007

Opnieuw veel voorbereidende arbeid in de bilge. Fons ordent een spaghetti aan slangen. De volgorde van werkzaamheden is heel kritisch. Let je daar niet op, dan merk je dat je eerder werk werk moet afbreken om verder te kunnen. Gelukkig is de bestelde flexibele watertank, een zak van 90 liter, vanmorgen gearriveerd. Als een ware chirurg maakt Fons met een echte verbandschaar er gaten in voor vulslang, aftapslang en ontluchting (2 foto´s hier) Hij is daar (terecht) erg trots op want hij deed dit nooit eerder en is dus voortaan dé specialist in flexibele zakken van Jachtwerf Numansdorp.

Bij thuiskomst vanmiddag zie ik verbaasd een werkschip over de Maas aan komen varen tot vlak onder ons flatgebouw. Hij hijst een lange stalen paal omhoog en begint die naast de steiger in de bodem te drukken (foto hiernaast) Wat is er aan de hand? Onze benedenburen Jeannette & John Waleveld hebben een nieuw en groter motorjacht gekocht en daar wordt een nieuwe ligplaats voor gemaakt.

Vlnr. Marion, Ans, ik en Koos bij Ristorante Roma in Gorcum

Woensdag 25-04-2007

Zomerse warmte in april. Buiten is het 27°. April is recordwarm, recorddroog en recordzonnig, schrijft NRC/Handelsblad.

Vandaag heb ik een nogal "dom hoofd". Gisteravond een geanimeerde avond in restaurant Roma (Dolcetto!, Grappa!) in Gorinchem met dichter Koos Dalstra en zijn vrouw Marion van Wijk (foto hiernaast en hier) Mooie gesprekken. Bij gelegenheid kom ik er nog wel op terug. We kennen hen van 15 jaar geleden, de voorbereidingen voor de kunstmanifestatie BRAIN/Internal affairs in het oude gebouw van het Beatrixziekenhuis. Ze waren er beide bij betrokken, toen nog geen paar. Koos schreef het gedicht voor het etiket van de witte Breinwijn, Marion was lid van de toneelgroep Hetero die de badruimtes van de afdeling Fysiotherapie inrichtte (onder de titel "Stil Leven") Ze brachten de groeten mee van Suzanne Oxenaar en Guda Stoop, destijds de gastcuratoren van de kunstmanifestatie. We kregen na al die tijd weer contact met Koos en Marion via een item over de kunstenaar Bas Jan Ader, waarop ze bij toeval stuitten in de rubriek Beschouwingen op mijn website. Dit jaar verschijnt hun boek over Ader. Hij speelt ook een voorname rol in het laatste boek van Koos, vienna-BeHa (Pegasus, Amsterdam, 1998), dat hij gisteravond voor me had meegebracht. Voor hen had ik vier catalogi van de kunstmanifestatie bij me , de Encyclopedie van het AHHA-effect, destijds samengesteld door Waling Boers en tegenwoordig een echt collector´s item.

Hun bezoek heeft me in elk geval geïnspireerd om toch te beginnen een fotoboek over BRAIN/Internal affairs aan te leggen op de website. Het mooie van BRAIN, zeiden we toen, was de tijdelijkheid. Na de zes weken die de manifestatie duurde zou er niets van overblijven. De sloop van het oude ziekenhuis betekende het onherroepelijk einde. In de kelder moeten nog meer foto´s liggen, maar vanwege alle bootspullen kan ik er voorlopig niet bij.  

Vandaag een dom hoofd, dus. Ik ben jarig (60!) Ans gaf me bij het ontbijt een mooi, waterdicht horloge. Mijn vorige was al maanden kapot. Daarna naar Numansdorp, waar we de nieuwe flexibele waterzak vol laten lopen. Hij lekt niet en voegt zich keurig in het compartiment onder de vloer tussen de spanten aan bakboord. Ook is men bezig met het weggutsen van wijkende rubbers uit de naden van het teakdek. Een moeizame klus! Het dek blijkt te zijn vastgezet door kleine schroefjes op gezette afstanden in de naden. Ik weet niet of dat een gebruikelijke techniek is. Ik blijf echter niet lang, vanwege dat domme hoofd valt het me niet mee in de warmte. En straks gaan we met de kleinkinderen van Ans naar het circus, dat in Andel is neergestreken. Terug naar boven

Circus Bongo. Vlnr. Jordin, Nikita, Esri bij Barbara op schoot, daarachter Ans

Donderdag 26-04-2007

Gisteravond met kleinkinderen van Ans en oudste dochter Barbara naar Circus Bongo dat voor een dag in Andel was. Uiteraard was het snikheet in de tent maar de kinderen vonden het prachtig (foto hiernaast en een andere hier) Wel jammer vonden ze het dat er geen leeuwen waren, maar de kamelen maakte veel goed en stalen de show. Vooral toen er één een dikke fluim in het publiek spoog. De man die de hele voorstelling een berenpak droeg moet het verschrikkelijk warm hebben gehad.

Ook vandaag weer tropische temperaturen. Ik assisteer Fons bij de inbouw van de tanks onder de vloer van de salon. Daarvoor zijn houdingen nodig die je van een slangenmens mag verwachten. Dat ben ik niet.

NRC/Handelsblad meldt dat de Europese sterrenwacht in Chili (dus niet de Corot satelliet) een aardachtige planeet heeft ontdekt op 20 lichtjaar van de aarde, met oppervlaktetemperaturen tussen 0 en 40° Celsius.

Afscheidsdiner van Ans

Vrijdag 27-04-2007

Gisteravond was het afscheidsdiner voor Ans van haar collega´s van de Opnameafdeling van het Beatrixziekenhuis, in De Heerlijckheid in Sleeuwijk. We zaten binnen en het werd op het laatst zo warm dat één van de dames flauwviel. Consternatie, maar gelukkig geen ongelukken. Verder geen wanklanken, leuke cadeaus en een gezellige avond. Ans was zichtbaar geroerd. Zie foto hiernaast en een hele leuke hier.

Fons boort een gat onder de waterlijn voor de koelwaterafvoer van de generator

Zaterdag 28-04-2007

Een (warme) dag met hindernissen, gisteren. `s Ochtends breng ik Ans naar haar moeder in Gorinchem. Die is bijna 88 en woont nog op zichzelf. Daarna door naar Numansdorp. Niemand is op de boot aan het werk. Fons doet een spoedklus op een andere boot. Zo schiet het niet op! Misnoegd zit in de onttakelde salon en ga tenslotte maar wat overbodig stofzuigen. Op zo´n moment voel je zo goed dat je eigenlijk zelf niets kan. Gelukkig komt Fons na de lunch en samen maken we een gat onder de waterlijn voor de koelwaterafvoer van de generator (foto hiernaast en 2 foto´s hier)

In de tweede helft van de middag worstel ik me door de vakantiefiles naar de winkel van SafeDiving in ´s Hertogenbosch, waar ik onderwaterschoentjes en buitenflippers heb gehuurd voor mijn eerste buitenduik, morgenochtend. In Andel kleed ik me om en rijd naar Ma Steers in Gorinchem, pik er Ans op en samen doen we vlakbij in het Piazza Center de boodschappen voor een lang weekend. Juist als we met onze volle kar bij de kassa aan de beurt zijn, rinkelt het mobieltje van Ans. Het is de Rivas Zorglijn (bejaardenalarmering): de moeder van Ans is van de trap gevallen en bloedt hevig, de ambulance is al gebeld. We schrikken ons wezenloos en haasten ons terug. De ambulance is er al als we arriveren. Ze heeft een grote hoofdwond, veel pijn en mogelijk een paar gebroken of gekneusde ribben. Enfin, uiteindelijk blijkt in het ziekenhuis dat ze geluk heeft gehad, er is niets gebroken, de wond wordt gehecht en voorlopig moet ze een aantal dagen blijven. Terug naar boven

Drunense Put. Mijn eerste buitenduik

Zondag 29-04-2007

Gisteren maakte ik mijn eerste buitenduik, in de Drunense Put te Drunen. Ans was mee. Ik zag er tegenop, zou het water niet ontzettend koud zijn, ondanks het zomerweer? In de zenuwen vergat ik mijn nieuwe duikpak, dus moest ik ook nog terug. Maar...het was helemaal niet koud in dat pak (natpak 7 mm)! En het was prachtig onder water, het zicht was redelijk en de zon speelde een boeiend lichtspel op de bodem. Aan de oppervlakte was het water 16° en op vier meter diepte 8°. Nee, dit was bepaald geen straf! Foto hiernaast. Hier staan ook twee foto´s.

Bij terugkomst in Andel lag het meinummer van Zeilen in de bus, met het artikel over de Vertrekkersgroep 2007. Zoveel jaren keek ik met afgunst naar die vertrekkers, nu staan we er zelf bij! Weliswaar hebben ze het adres van onze website verkeerd vermeld (geen streepje tussen dulce en sailing), staan de belangrijkste aanpassingen aan het schip er juist niet in en heb ik op de grote foto - we staan rechtsonder - een vreemd, plat hoofd. Een kniesoor die daar op let, we staan er toch maar bij!

Vlnr. mijn zonen Bas en Rommert en Rommerts vriendin Esther

Maandag 30-04-2007

Gistermiddag vierden we mijn 60e verjaardag. De flat was vol kinderen en kleinkinderen. Ook mijn zonen Rommert en Bas waren er, eerstgenoemde met zijn meisje Esther. Bas had zijn gitaar meegenomen en speelde voor ons. Hij heeft al een jaar of vier les en is nu ook aan zangles begonnen. Na zijn Havo (volgend jaar examen) wil hij naar het conservatorium in Utrecht. Zie foto hiernaast en zeven andere foto´s van het feestje staan hier

De kinderen namen gelukkig weer wat spullen mee, het flatje raakt steeds leger. Fijn om bijna iedereen bij elkaar te zien. Derrick, Kate en Liam en mijn dochter Floor konden helaas niet komen. Floor zien we over een week of zeven, als we met de boot in Londen aanleggen. Het kan wel even duren voor we iedereen weer eens samen zien.

Met Ma Steers gaat het in het ziekenhuis redelijk, maar ze heeft uiteraard veel spierpijn. We waren er gisteren en Ans is er vanmiddag heen. Ik graaf in onze kelderbox nog wat foto´s uit 1992 op van de kunstmanifestatie BRAIN/Internal affairs, digitaliseer ze en zet ze op de site. Je vindt ze hier

Fons boort een gat voor de uitlaat van de generator

Woensdag 02-05-2007

Twee dagen van noeste arbeid aan het schip. Fons en ik werken samen, dat wil zeggen dat ik probeer niet in de weg te staan en af en toe op zijn verzoek een derde hand toesteek. Als ik niet nodig ben, dan poets ik. We overleggen veel over hoe dingen het handigst en het mooist kunnen worden ingebouwd. Ik vind dat dat goed werkt. Soms zeg ik stomme dingen, maar niet altijd! Bijvoorbeeld op het moment dat ik zeg (het wordt even technisch) dat de retourleiding van de motor beter op de dagtank geplaatst kan worden in plaats van op de hoofdtank. Fons denkt na, even later denkt Lowy na en ik krijg tenslotte gelijk. Maar denk niet dat dat vaak is! Ze weten er echt veel van. Ik probeer me bescheiden en behulpzaam op te stellen.

Ondertussen vordert het werk, niet snel maar toch gestaag. We deden opnieuw veel voorbereidend werk voor de generator (waterscheider en waterslot), de nieuwe diesel(dag)tank ligt op zijn plaats onder de stuurboordsalonbank en de tanks (dieselhoofdtank en watertank) liggen in de bilge en wachten op aansluiting. Fons boort nog een gat in de scheepshuid, ditmaal boven de waterlijn, voor de uitlaat van de generator (foto hiernaast) Hier staan nog drie foto´s. Het terug inbouwen van de oude tanks bleek lastig. Door de versteviging van het kielvlak door de werf van Jeanneau is er nu onder de kajuitvloer minder ruimte voor de tanks en moeten we andere aansluitingen gebruiken. De scheepshuid bleek ter plekke circa 2,4 cm dik, heel wat meer dan de 1,1 cm van vorig najaar! Ook de wierpot e.d. van de voetpomp kan niet meer op de oude plek. Voor een redelijk deel allemaal kosten voor Jeanneau c.q. Krijgsman. De kostendemarcatie moeten we in het oog houden.

Verder verhandelde ik wat oude HiFi-apparatuur via Marktplaats. Met mijn schoonmoeder (Ma Steers) gaat het beter, ze gaat morgen naar een logeerkamer in een verzorgingshuis. Terug naar boven

Fons boort het gat voor de elektrische vallier

Donderdag 03-05-2007

Het expertiserapport van Den Drijver Experts inzake de door de werf van Jeanneau aangerichte teakschade, is binnen. Het is glashelder en eenduidig. Het kon ook eigenlijk niet anders. Enige citaten:

"Op het teakdek zijn op meerdere plaatsen de afdrukken te zien van een draaiende straal van een hogedrukspuit. Een teakdek moet in principe nimmer worden schoongespoten met een hogedrukspuit, aan gezien het hout en de rubbernaden niet bestand zijn tegen de hoge spuitdrukken.

Uit het teakhout zijn stukjes hout weggespoten en de rubber naden zijn op vele plaatsen los gespoten van het hout. Met zekerheid kan gesteld worden dat de mankementen (...) niet aanwezig waren voor het vertrek naar Frankrijk"

Over reparatie:

"Met het schuren (van het dek) zijn niet alle beschadigingen weg te krijgen. Het schuren kan maar in beperkte mate plaatsvinden, aangezien er voldoende dikte van het hout dient te blijven staan voor een goede constructie.

Op een aantal plaatsen zal een nieuwe lat teak ingelijmd moeten worden. Alle los gespoten rubbernaden zullen verwijderd en opnieuw aangebracht moeten worden. Dat is een tijdrovende aangelegenheid"

Jeanneau is aansprakelijk gesteld voor de veroorzaakte schade. Het is nauwelijks meer mogelijk dat de teakreparatie op tijd klaar is. Volgens de oorspronkelijke planning had ons schip al een paar weken in Andel gelegen. We gaan er nu van uit dat we ons vertrek moeten uitstellen. We kunnen ons flatje nog een paar weken langer huren. Per 1 juli moeten we er persé uit, dan komen de nieuwe huurders. Ook die extra huur - waar we niet op gerekend hebben - hoort tot de gevolgschade die we in rekening brengen bij Jeanneau c.q. Rob Krijgsman. Over onze emoties zullen we het maar even niet hebben.

Vandaag heb ik Fons geassisteerd bij de inbouw van de electrische vallier aan bakboord, naast de kajuitingang (zie foto hierboven en klik hier voor 4 foto´s) Terug naar boven

Fons bouwt de vuilwatertank in achter de buitenwand van de douchecabine

Vrijdag 04-05-2007

Wel of geen vuilwatertank? Nauwelijks een keus, er zijn steeds meer gebieden waar het een vereiste is: de Oostzee, delen van de Middelandse Zee, van de Caribean, de Intracoastal Waterway, enzovoorts. Je kunt het wel of geen onzin vinden (ik vind het onzin) maar je krijgt ermee te maken en ik wil geen gezeur onderweg. Dus vandaag bouwen Fons en ik een vuilwatertank in achter de buitenwand van de douchecabine (foto hiernaast en groter hier) Niet een gemakkelijke operatie, maar het lukte uiteindelijk wonderwel.

Na de dodenherdenking kijken Ans en ik vanavond ontroerd op TV naar de hereniging van twee overlevenden uit Auschwitz, die in het kamp verliefd op elkaar werden. Ze overleefden de hel maar verloren elkaar en waanden elkander dood, maar vergaten het nooit. Daarna overleefde zij ook nog twee echtgenoten en hij, een lieve man (volgens Ans) had een vrouw die haar eigen lot aan die man verbonden had. Wat nu? Je hoorde hoe de man zei toen hij zijn verloren geliefde terugzag: "dit is mijn vrouw" Zijn huidige vrouw stond er zwijgend bij. Oorlogslot is geknakt lot, misvormd lot, tragisch en onoplosbaar. Behoefte de dood te overklassen? Onmogelijk. Hoe kun je daar ooit vrede mee hebben?

En met welke problemen worstelde ik vandaag? Waar moet de vuilwatertank komen.

Derde duik, nu met kap en handschoenen

Zondag 06-05-2007

Zaterdagochtend en vanmorgen mijn 2e en 3e buitenduik in de Drunense Put. Gisterochtend gingen we naar 5 tot 7 meter diepte en dat was snijdend koud, zonder kap en handschoenen! Na afloop heb ik die dingen meteen aangeschaft (zie foto hiernaast en 2 foto´s hier) Vandaag ging het daardoor een stuk beter. Nog één duik en dan ontvang ik het brevet.

Dulce in de hal van Jachtwerf Numansdorp. Recht vooruit zusterschip Everjoy

Dinsdag 08-05-2007

Na het mooie weekend een weeromslag, depressiefronten trekken achter elkaar over met veel regen en wind. De achterliggende twee dagen aan boord gewerkt. Wat is klaar? De buitenspeaker van de marifoon zit op zijn plek, bakboord van de kajuitingang. De bedrading van de electrische vallier is klaar en de lier werkt. De aansluitingen van de grote dieseltank en de watertank in de bilge zitten op hun plek. Vooral bij de dieseltank kostte dat wat geworstel, je kunt goed merken dat er minder hoogte is in de bilge door de versterking van het kielvlak. Voor de voltooiing van de vuilwatertank wachten we op de bestelde dekdoorvoer (voor de "poepslurper" op de wal in jachthavens) Klik hier voor 2 foto´s. Morgen verder.

Walter-Jan brengt de naam van onze nieuwe thuishaven aan op de hekkist

Woensdag 09-05-2007

Een laatste duik in de wereld van de organisatie vande zorg (de zorg zélf zal me - ooit - ook niet bespaard blijven, vermoed ik). Gisteravond was ik uitgenodigd door mijn vroegere collega Aart Bogerd, directeur van Syndion (een organisatie voor gehandicaptenzorg in Gorinchem e.o.) om een bijdrage te leveren aan een bijeenkomst in Utrecht, ten kantore van een vastgoedconsultant in de deftige Emmalaan in de deftige wijk Wilhelminapark. Ooit in mijn studentenjaren woonde ik een tijd hierachter (in de Ramstraat) samen op een zolderkamertje met Marijke, de liefde van mijn studententijd en de eerste jaren dat dokter was. Aanwezig: een architectenbureau (VHCP architecten) dat wil deelnemen aan de Ontwerpprijsvraag Zorg 2025, uitgeschreven door het roemruchte College Bouw van mijn vroegere maat Rob Scheerder. En een aantal "deskundigen" uit de zorgsector, waaronder een oude bekende, Ad Witlox, al ruim 20 jaar niet meer gezien en nu directeur van het concern Zorgpalet Baarn-Soest. We worden bevraagd over onze ideeën hoe de zorg er over 20 jaar zal uitzien. Want de opdracht voor de prijsvraag (inzenden voor 2 juli a.s.) luidt: ideeën te ontwikkelen voor de inrichting van de gezondheidszorg in een nieuwe stad van 160.000 inwoners in de ingepolderde Markerwaard. Ik bespaar je de hele discussie, daar is op deze website geen plaats voor, maar natuurlijk begon ik met de stelling dat de Markerwaard absoluut niet moet worden ingepolderd.

Vandaag werken Fons en ik verder aan de inbouw van de generator. De grootste klus, eigenlijk, en een mooie klus, vindt Fons. Hij houdt van zo´n puzzel. Ondertussen brengt Walter Jan de letters van onze nieuwe thuishaven Gorinchem op de hekkist aan (foto hierboven en hier) Groot toeval: juist vandaag ligt er een brief in de bus van de gemeente Papendrecht, een uitnodiging te verschijnen op de hoorzitting op 22 mei a.s. over ons bezwaarschrift tegen het niet-toekennen van een briefadres. Natuurlijk ga ik erheen, al is het voor onszelf niet meer nodig, het kan nog nuttig zijn voor toekomstige wereldzeilers uit Papendrecht en ik heb toch ook altijd nog zin om dit soort politiek-ambtelijke willekeur te bestrijden. Terug naar boven

In Andel in mijn studeerkamer. De verhuisdozen staan achter me. Dat handige kleurenprintertje op de voorgrond nemen we ook mee aan boord

Donderdag 10-05-2007

Gisteren zijn de verhuisdozen gebracht. In de komende weken gaan we aan de slag om m.n. mijn bibliotheek in te pakken voor de opslag. Foto hiernaast en hier. Ongeveer 5000 boeken (niet allemaal gelezen) Dan moet ik ook de knoop doorhakken inzake de vraag, welke boeken meegaan. Het bekende probleem van wat je meeneemt naar een onbewoond eiland. Maar er ligt al een aardige stapel klaar. Hetzelfde vraagstuk speelt niet bij de CD´s. Die neem ik vrijwel allemaal mee in de handige insteekhoesjes van de Hema, zo nemen ze weinig plaats in. Tenslotte pakken we nog persoonlijke zaken voor de opslag in, zoals dagboeken, fotoboeken, e.d. en de kunst, die aan de muur hangt. Alle meubilair gaat weg, naar kinderen, bekenden en kringloop.

Op de werf werkt de timmerman Raymond nu aan het dek. Hij haalt de slechte teaklatten los. Ze zijn met kleine schroefjes onder het rubber in de naden vastgeschroefd op het dek. Volgens de jongens van de werf niet de beste methode (wel een snelle) want er is groter risico op lekkage. De teaklatten blijken niet met primer ingesmeerd te zijn, de kit blijft aan het dek plakken. Niets blijft aan de verwijderde lat zitten. Ook dat vinden ze dubieus. Hier vind je drie foto´s.

Aan het eind van de middag rijd ik langs Krijgsman Watersport in Drimmelen. Bij medewerkster Berna haal ik twee dubbelpolige schakelaars (voor 230 Volt) voor het electrisch paneel, bedoeld voor de generator en de was-/droogmachine, en bestel een nieuwe scepterpoot ter vervanging van de poot die vorig jaar aan het begin van het seizoen een opdoffer kreeg bij de spoorbrug van Sliedrecht.
Ik geef Berna het expertiserapport over de teakschade om er een fotokopie van te maken. Dat kunnen ze gebruiken - neem ik aan - voor hun eigen claim bij Jeanneau. Ze snappen nog steeds niet hoe het heeft kunnen gebeuren, zegt Berna. 

Terug naar boven

Fons installeert de dekdoorvoer voor de poepslurper

Vrijdag 11-05-2007

Een gezellige avond, gisteravond, bij Piet van Gils en zijn vriendin Carla in hun tijdelijke woning in Raamsdonksveer. Zij varen het zusterschip Everjoy, dat met hetzelfde kielprobleem naast ons in de loods van Jachtwerf Numansdorp ligt. De reparatie is bij hen pas begonnen en bij ons al klaar, maar wij zitten met het teakdek. Gedeelde smart blijkt echter halve smart.

Onstuimig weer, harde wind en regen. Omdat we straks (vanwege het briefadres) weer Gorcummer zijn en de ziektekostenverzekering het eist, moeten we een huisarts in Gorcum hebben. Vanmorgen bezoeken we daarom huisarts Douwe de Ruiter, die ik ken uit mijn tijd bij het Beatrixziekenhuis c.q. Rivas, om ons in te schrijven in zijn praktijk. Ans was vroeger al altijd patiënt bij Douwe.

´s Middags in Numansdorp haal ik op aanwijzing van Fons de ankerlier uit elkaar, poets hem en breng nieuw liervet aan. En passant poets ik ook de preekstoel. Fons heeft vandaag de startaccu voor de generator ingebouwd, aangesloten en voorzien van een eigen acculader, zekeringen en hoofdschakelaar. Alles keurig weggewerkt achter een schot bij de kaartentafel. Ook brengt hij de dekdoorvoer voor de "poepslurper" aan (foto hierboven en hier) en sluit alles op en rond de nieuwe vuilwatertank keurig aan. Daarna brengen we samen de ontluchtingsslang tussen de nieuwe dieseldagtank en de ankerbun aan. We vorderen gestaag, zoals je ziet.

Dit deel van het teakdek wordt helemaal vernieuwd

Maandag 14-05-2007

Zaterdagochtend jl. maak ik mijn laatste buitenduik. De belangrijkste oefening is een geforceerde noodopstijging met de buddy vanaf 7 meter diepte zonder perslucht. Ging prima. Ieder keer verbaas ik me erover hoeveel "extra lucht" je hebt bij het opstijgen, als de druk snel afneemt en je ademluchtvolume juist groter wordt. Uiteraard mag je niet te snel stijgen, "let op de kleine luchtbellen" is het advies. Dan zwerven we 20 minuten lang de Drunense Put in. Met deze duik behaal ik mijn duikbrevet, maar op het laatst is het stervens koud. Bij het omkleden achter de auto staat er een flinke wind. Ans laat eerst de handdoek en dan mijn onderbroek in een plas water waaien en krijgt de slappe lach. Ik spreek enige woorden die niet door de keuring komen. In de winkel van SafeDiving in Den Bosch kopen we een persluchtfles. Die moet een stormvaste plaats aan boord krijgen, gezien het gewicht zo dicht mogelijk bij het kielvlak.

Zondag: opnieuw onstuimig weer. Hollandse luchten boven de rivier (foto hier)Kranten, administratie, internetbankieren en e-mail (foto hier) Ans bezoekt ´s middags haar moeder, die herstelt op een tijdelijke kamer in een verzorgingshuis.

Vandaag in Numansdorp. Opgelucht constateer ik dat ze bezig zijn wijkende rubbernaden in het teakdek te verwijderen. Timmerman Raymond vervangt slechte teaklatten (foto hierboven en 2 hier) Walter-Jan maakt de oude dekdoorvoeren voor radar, antennes en verlichting dicht. Naast de mast krijg ik in de plaats daarvan een fatsoenlijke, degelijke zwanenhals. Fons voltooit de ontluchting van de dagdieseltank (in de ankerbun) en begint aan een omvangrijke operatie waarin de startaccu, de parallel geschakelde brandstoffilters, de afvoer van de was-/droogmachine, de brandstofleiding van de kachel en de schakelkranen voor hoofdtank en dagtank ieder een een handige plaats moeten vinden. Ikzelf poets de stuurstand en het ankerbeslag. Heerlijk als er zoveel werk aan boord verzet wordt!

Vanavond komt een oud-collega van Ans langs met haar zoon. Hij is student en kan van alles gebruiken. Langzamerhand wordt het op ons flatje steeds leger.
Terug naar boven

Raymond kit de naden tussen de teaklatten dicht

Woensdag 16-05-2007

Eigenlijk zijn het gewoon werkdagen, deze dagen. Ik vind het prima. ´s Ochtends doen we boodschappen en dergelijke en breng ik Ans naar haar moeder in het verzorgingshuis. Dan rijd ik door naar de werf in Numansdorp, poets en/of overleg (met) en/of assisteer Fons. Maar het vordert wel!

Gisterochtend was ik voor contrôle voor mijn hoge bloeddruk bij mijn internist, dokter Carels in mijn oude ziekenhuis. Twintig minuten meten aan de Dinamap en de bloeddruk bleek prima. Ondanks alle tegenslag geen stress, zie je wel? Op mijn verzoek geeft ze een recept voor 8 maanden pillen mee. Natuurlijk komen we haast niet weg vanwege de hartelijke ontmoetingen met allemaal bekenden in het ziekenhuis. Daardoor blijkt onze uitrijkaart van de parkeergarage verlopen, gelukkig zit onze oude vriend Gerrit Krakeel (van de beveiliging, en 15 jaar geleden een van de vele vrijwillige suppoosten van onze kunstmanifestatie BRAIN/Internal Affairs) op zijn post en gooit majestueus de slagboom voor ons open.

Vanmorgen pas ik onze doorlopende reisverzekering aan. Die bleek slechts voor reizen van maximaal 2 maanden onafgebroken te gelden. Mijn schoonzus Mieke attendeerde me daarop. Met een geringe premieverhoging geldt hij nu voor periodes van 6 maanden onafgebroken. Tussentijds zijn we wel een keertje terug in Holland.

Fons maakt ondertussen zijn klus af. Voor de ingewikkelde verbindingen tussen hoofdtank, dagtank, de pomp ertussen, de brandstoffilters, een algendoder en de omzetschakelaars maakt hij een overzichtelijk geheel op een brede plank. Die schroeft hij integraal in de ruimte voor de kajuittrap, vlak voor de motor (waar aanvankelijk de startaccu zat) Mooi werk is dat! Zie foto hier. De opzet is dat de diesel steeds circuleert tussen hoofdtank en dagtank en voortdurend gefilterd wordt, zodat er weinig kans is dat vervuilde diesel in de motor komt. We denken alle varianten door en concluderen dat er toch een aan/uitschakelaar voor de circulatiepomp moet komen.

Raymond c.s. schieten op met het teakdek. Vanmorgen halen ze de gewichten weg boven de nieuwe latten. Men is twee dagen bezig met de doodsaaie klus van gele stripjes in de naden leggen (de ratio daarvan snap ik nog niet) Daaroverheen spuiten ze de rubberkit in de naden (foto hierboven en hier) Die moet minimaal vier dagen harden. En ikzelf ben vandaag begonnen met de schroeven in de voetrails los te maken en met kit voorzien weer vast te schroeven. Ze bleken namelijk zonder (veel) kit te zijn aangebracht door Jeanneau. We hopen dat er hierdoor een eind komt aan de lekkages aan bakboord, boven de kast in de voorhut (uit een 230V stopcontact!) en boven het boekenkastje bij de kaartentafel. Terug naar boven

Op een karretje rijden we de kathedraalboom uit mijn studeerkamer. Hij verhuist naar onze vrienden Herman en Marian

Zaterdag 19-05-2007

Op woensdagavond hebben we de kathedraalboom verhuisd (foto hiernaast en een andere hier) Wat is de kathedraalboom? Ooit was ik in de beroemde botanische tuinen van Lissabon en raapte een tiental "eikeltjes" (daar leken ze op) onder een enorme boom met pilaren. Die pilaren waren een soort stutten, die van de takken naar de grond gegroeid waren. Eén van die eikeltjes kwam uit in een broeibakje in de serre en groeide op tot onze eigen kathedraalboom. Het hele verhaal vind je in de rubriek Beschouwingen, als je hier klikt. Enfin, woensdagavond dus brachten we hem naar Herman Ursinus (die jarig was) en zijn vrouw Marian, die hem graag wilden hebben.

Gisteren was ik op de werf. Fons werkt de electrische bedrading af, ondermeer achter het hoofdpaneel. Ik ben begonnen met het schoonmaken van de mast, die wat lager op het rek was gelegd. Volgende week moeten we het even over de planning hebben, want we moeten onderhand een datum voor de verhuizing van de inboedel naar de opslag kiezen. Gisteravond en vannacht waren we weer te gast op de Prinses Juliana, het cruiseschip waar Derrick (zoon van Ans) purser is en woont met zijn vrouw Kate en hun zoon van bijna één jaar Liam. De boot lag afgemeerd aan de Rijnkade in Arnhem. Alle kinderen en kleinkinderen van Ans waren er, dus het was gezellig. 

Esri en de geit

Zondag 20-05-2007

Een overwegend zonnige dag. We zijn met Ans´dochters Barbara en Tessa en aanhang en kleinkinderen naar Ouwehands Dierenpark in Rhenen. Plaats waar ik vroeger ook met mijn eigen jongens kwam. Herinneringen. Andere zonnige dagen. We noemden het toen (onterecht spottend) het Tweedehands Dierenpark, maar er is veel veranderd. Waar bijvoorbeeld vroeger een bloemenperk met een "klimgorilla" stond, direct na de ingang, is nu een grote volière met flamingo´s. Dat is niet alles, er is veel nieuws gekomen. In een fors bosperceel, het Berenbos, vinden gepensioneerde beren, jarenlang gemaltraiteerd op jaarmarkten en kermissen in (voornamelijk) Oost-Europa, een hopelijk aangename oude dag. Vanaf een brug observeer ik hoe ze ogenschijnlijk verveeld en verloren door het perceel scharrelen. De kleinkinderen genieten ondertussen. Een pauw spreidt zijn veren als we langskomen. Hoe lang geleden zag ik zoiets? Met Esri (2), de jongste van Barbara, slenter ik door de kinderboerderij. Een geit laat een enorme scheet in haar gezicht, als ze achter hem staat. Ze schrikt ervan, trekt een vies gezicht en vraagt wat er gebeurt. Hoe leg je dat uit? Ze weet niet - sorry - wat een scheet is, d.w.z. ze weet wel wat een scheet is (ze kan er zelf ook wat van) maar niet dat je een scheet "scheet" noemt, zeker niet bij een geit. Zie de foto hierboven en er staan hier nog vier foto´s, o.a. de obligate groepsfoto)

Deze winter en dit voorjaar waren de warmste sedert het begin van de metingen, circa 300 jaar geleden. Hoe wordt de zomer? Thuis eten we verse Hollandse asperges op de klassieke manier bereid, met krieltjes, gekookte eieren, boterjus en nootmuskaat. Heerlijk. We spelen Bob Dylan´s Dream af, een mooi nummer op een oude CD:

While riding on a train goin´west
I fell asleep for to take my rest
I dreamed a dream that made me sad
Concerning myself and the first few friends I had

Tranen (with half-damp eyes I stared to the room), ook in mijn ogen. Terug naar boven

Raymond kit teakscheuren in de kuip

Maandag 21-05-2007

Samen hebben we mijn auto vanmorgen weggebracht, de opbrengst van de verkoop is een deel van de financiering van de aanpassingen van ons schip. Een historisch moment, voor het eerst heb ik geen (eigen) auto meer sedert bijna 40 jaar. Het geeft een opgelucht gevoel. Trouwens, we hebben ook nog het Fordje Ka van Ans. Die moet de laatste weken ons enig voertuig zijn. De gennaker lag nog in mijn auto, we hebben hem keurig opgevouwen en in de zeilzak gedaan. Zo past hij in de Ka, want in het berghok van onze flat is geen plaats meer.

In Numansdorp help ik Fons bij het trekken van electrische draden. O.a. van het electrisch paneel naar de motorconsole voor niveau en alarm van de dagtank. De nieuwe dagtank en de vuilwatertank worden geaard op de kielbout, waar ook de bliksemafleiding op zit. Fons installeert de aardlekschakelaar voor de generator en doet nog meer dingen die me boven de pet gaan. Dus poets ik het deurbeslag in het voorschip, waar ik in een onverkend hoekje de zeillaarzen van Freek vind, mijn opstapper op de terugweg uit Spanje. Raymond werkt verder aan de teakrestauratie, ondermeer in de kuip (foto hiernaast en 2 foto´s hier) 

Twee uur na de kijkoperatie aan haar knie lacht Ans alweer

Dinsdag 22-05-2007

Al maanden tobt Ans met haar rechterknie. Vanmorgen onderging ze een succesvolle kijkoperatie door orthopedisch chirurg Henri Bholai (die in februari jl. ook haar rechterschouder opereerde) in mijn oude Beatrixziekenhuis. De meniscus bleek beschadigd, enkele losgeraakte stukjes en rafels werden verwijderd en met een shaver werd de meniscus glad gemaakt. Omdat de ingreep onder spinaalanesthesie (ruggeprik)plaatsvond, mocht ze na twee uur al op en naar huis (foto hiernaast en hier) en mag ze haar rechterbeen al weer belasten. Bekenden grapten: boot opgeknapt, Ans opgeknapt, GO! Inderdaad, we zijn dan ook erg opgelucht dat ook deze complicatie geen belemmering voor ons vertrek werd.

Als ik Ans naar huis heb gebracht, rijd ik door naar Drimmelen, naar Krijgsman Watersport (de importeur van Jeanneau) om een derde bipolaire 15A schakelaar op te halen die Fons nodig heeft. Juist als medwerkster Berna me die overhandigt, komt de veelgeplaagde Rob Krijgsman zélf binnen en biedt me een kop koffie aan. Hij vertelt dat hij o.m. de extra maand huur van ons appartement, waar we niet op hadden gerekend, al weken geleden had geclaimd bij de fabriek in Frankrijk. En terecht! Hij had echter nog geen reactie gehad en zal ons nu zelf alvast het bedrag overmaken. Klasse! Ik moet nogmaals zeggen dat Rob Krijgsman ons in de beide kwesties, die van de kiel en die van het teak, steeds netjes heeft behandeld.

Ik ben kort in Numansdorp. De teakreparatie is bijna voltooid. Optimaal is het uiteraard niet: het dek is veel dunner geworden, nog zo´n "grap" is uitgesloten. Vanavond ga ik naar het stadhuis van Papendrecht, waar de Commissie voor de Bezwaarschriften mijn bezwaar tegen het niet-toekennen van een briefadres zal behandelen. Terug naar boven

Inbouw van de wasmachine, gezien vanuit de kombuis

Woensdag 23-05-2007

De kritische houding gisteravond van de Commissie van Advies voor de Bezwaarschriften, kamer 1, tegenover de weigering van de Gemeente Papendrecht ons een briefadres te geven, trof me aangenaam. Waarom kan dat eigenlijk niet?, vroeg de Commissie nadat ik mijn verhaal had gehouden, bij herhaling aan mevrouw Noteboom-Daudeij (het hoofd GBA, vermoed ik), die het College van B&W vertegenwoordigde. Die gaf daar eigenlijk geen helder antwoord op: "wij kiezen voor een strenge handhaving van de wet GBA". Ja, maar nergens staat in die wet dat wereldzeilers (en wereldreizigers in het algemeen) geen briefadres kunnen krijgen, reageerden de leden van de Commissie verwonderd, en kijkt u eens naar artikel 49. Enzovoorts. Mevrouw Noteboom kwam er niet uit. Ik kijk met vertrouwen uit naar het advies van de Commissie. Advies, inderdaad, want op basis van mijn bezwaarschrift, het verweerschrift van de gemeente en het advies van de Commissie, gaat B&W een besluit nemen. Benieuwd hoe lang dat duurt! Natuurlijk heb ik verteld dat we daar niet op kunnen wachten en op een zeer snelle en klantvriendelijke wijze een briefadres in de Gemeente Gorinchem kregen.

Ondertussen gaat het met (de knie van) Ans prima. Ze heeft weinig tot geen pijn, ook bij bewegen. Ze kan nog niet op haar hurken zitten, maar toch: een zucht van verlichting. Vanmorgen kon ik na zessen niet meer slapen en heb een fors begin gemaakt met het inpakken van CD´s in de HEMA-hoesjes. Uit de booklets kopieer ik de tracklist en voeg die bij iedere CD. Anders weet je niet wat je hoort, toch? Een heel werk, maar ik ben al voorbij Bach en zijn familie (ja, het gaat alfabetisch anders vind je van zijn leven niets meer terug)

Vanmiddag in Numansdorp. Timmerman Raymond is begonnen aan de omkasting voor de was-/droogmachine (foto hierboven en 2 foto´s hier), waarbovenop de magnetron komt en een aantal kastplankjes. We overleggen hoe het eruit moet zien, Fons komt er ook bij, en dan onstaat het Ei van Columbus: we zetten de deurpost en het bovenstuk van de hutdeur terug! Natuurlijk snapt de lezer, die het schip niet kent en er zich geen voorstelling van kan maken, niet hoe briljant dit idee is. Geeft niet. We laten hierdoor het idee van het scheepsontwerp intact en zo ontstaat er een esthetisch én functioneel fraai geheel (zo drukten we dat vroeger in de ziekenhuisbouw ook uit) Onder de wasmachine ontstaat een mooi vak voor de vuile was of iets anders.

Een televisie in de kombuis? Nee, de magnetron bovenop de wasmachine

Vrijdag 25-05-2007

Twee dagen aan boord gewerkt. Fons en ik kalibreren met enige moeite de niveaumeter voor de nieuwe dieseldagtank en de vuilwatertank. Raymond vordert met de bouw van de kast, waar de wasmachine en de magnetron in moeten komen (foto hiernaast en hier) Ook schuurt men de laatste reparaties aan het teakdek vlak. Ik voltooi het kitten van de schroeven van de beide voetrails en verf aan het eind van de middag de binnenkant van de kast voor de wasmachine met waterwerende verf. Er is altijd kans op lekkage. Lowy schat dat we na de Pinksteren nog twee weken werk hebben, daarna kan het schip opgetuigd en te water en hopen we naar Andel te varen voor de inscheping.

Een gotspe. Tijdens het werk belt een medewerkster van de Gemeente Papendrecht met de vraag naar welk adres ze de beslissing over mijn bezwaarschrift moeten sturen. Wat had u zelf gedacht, wilde ik zeggen maar dat slikte ik net op tijd in. In plaats daarvan zei ik: het hangt ervan af wanneer de beslissing is. Dat kan nog een aantal weken duren, antwoordde ze. Stuurt u het dan maar naar ons postadres bij zwager Cees in Papendrecht, zei ik. Terug naar boven

De halflege CD-kast op onze flat

Maandag 28-05-2007, 2e Pinksterdag

Pinksterweekend. Aan de keukentafel bepalen we met behulp van de kalender onze verhuisdatum, de dag dat de spullen die we bewaren willen naar de opslag gebracht worden. Maandag 18 juni, zullen we het verhuisbedrijf voorstellen. Eén of twee dagen later geeft ook niet. Een dag of wat later willen we vertrekken. Wat is het dichtbij, ineens! Er moet nog een hoop gebeuren.

In het grootste deel van het Pinksterweekend verrichten we monnikenwerk. Ans ruimt kleren op en ik schift CD´s, kopieer tracklists en stop ze met de CD in HEMA-hoesjes. De lege doosjes doe ik in verhuisdozen. Saai werk, maar straks ben ik er blij mee, hoop ik. De hooggebergten van Bach, Beethoven en Brahms trekken voorbij. Veel kamermuziek, het orgelwerk van Bach, cantates.... Van Bruckner toch maar alle symfonieën (en in elk geval ook de 4e in die  merkwaardige, historische uitvoering van Wilhelm Fürtwangler), van Dvorak niet allemaal, van Mahler natuurlijk wél. Nu ben ik bij de missen van Mozart. Ongeveer op de helft van de klassieke muziek, dan komt de popmuziek, de chansons, de fado´s, de jazz. En daarna het inpakken van de bibliotheek, de fotoalbums en de kunst. Pfff.... Wanneer zullen we dat alles ooit weer een keer uitpakken? En het opnieuw in kasten rangschikken en aan muren hangen? Van welk huis, in welk land?

De kranten melden dat de uitstoot van kooldioxide sneller stijgt dan in het somberste scenario van het IPCC. Tot 2000 was de jaarlijkse toename 1%, nu is het ruim 3%, gevolg van de explosieve groei in China en het onvermogen tot reductie in het Westen. Iedereen valt over de nieuwe milieuminister Cramer heen, die over vier jaar de gloeilamp wil verbieden. Er zullen heel wat drastischer maatregelen nodig zijn, vrees ik, maar de aandacht in de media is vooral gericht op de ontsnapping van een gorilla in Blijdorp.

Straks gaan we langs Ma Steers in het verzorgingshuis en dan voor een afscheidsetentje naar Yvonne & Henk Bezemer in Amsterdam. Terug naar boven

Met Henk en Yvonne in Indonesisch Restaurant Puspita in Amsterdam-Noord

Dinsdag 29-05-2007

Gezellig afscheidsetentje, gisteravond, met Yvonne & Henk bij Puspita aan het Purmerplein in Amsterdam Noord. Een klein maar uitstekend Indisch restaurantje dat een uitgebreide rijsttafel serveerde (foto hiernaast en hier) We dronken er Bintangs (Indonesisch bier) en jasmijnthee bij. (De Bintangs was de naam van een rockbandje in de jaren ´60) Henk en Yvonne komen een keer over om een week met ons met mee te varen. We bewaren goede herinneringen aan de gezamenlijke tocht om Schotland (zie Zeilverhalen) Henk toonde interesse in een artikel voor Zeilen over mijn ervaringen met het verkrijgen van een briefadres (kan ik de Gemeente Papendrecht eens "in het zonnetje zetten") Maar voorlopig heb ik geen tijd.

Het zijn drukke dagen. Het is nét werken. Ans spreekt vanmorgen met het verhuisbedrijf de definitieve datum af voor het ophalen van onze spullen: dinsdag 19 juni. Ze pakt kleren in voor Polen en keukengerei en glaswerk voor een rommelmarkt in het dorp. Moet de kaasfonduepan niet toch mee aan boord?, vraagt ze. Nee zeg, voor die ene keer! Ja maar het is zo lekker... Ik blijf onverbiddelijk, maar bij de CD´s en de boeken ken ik geen vergelijkbare remming. Ik hervat het inpakken van de CD´s al om half acht, om 11 uur ben ik bij Rachmaninov. Daarna rijd ik naar de HEMA in Gorcum, waar ik nog drie insteekmapjes van ieder 48 CD´s vind.

´s Middags in Numansdorp denkt Lowy dat het zou moeten lukken de boot klaar te hebben in de resterende drie weken. Met vier man hebben ze vanmorgen de wasmachine naar binnen getild. Raymond is bezig met de klapdeurtjes, die aan de kant van de kombuis komen. Er is wel een tegenvaller: Fons moet niet alleen de eendebek-klep van het tweede toiletje vervangen, maar ook de nogal verkalkte afvoerslang en de huiddoorvoer die gevaarlijk los blijkt te zitten. Verder plaatst hij o.m. nieuwe gel-accu´s voor de boegschroef en brengt een noodverbindingschakelaar aan tussen start- en serviceaccu´s. Die is bedoeld voor de situatie dat de startaccu leeg is geraakt; we kunnen dan toch nog de motor starten. En ik? Ik bevestig een klokje naast het hoofdeinde aan mijn kant van ons bed en ik schroef een kledinghaak aan de wand tussen wasmachine en de kledingkast van Ans in onze hut. En verder assisteer ik Fons en maak wat schoon. Vanavond thuis weer CD´s in mapjes doen.

Als het goed is zijn Charles & Jeannette Schuilenburg eergisteren (2e Pinksterdag) met hun Gib´sea 352 Diederik vertrokken voor de lange oversteek van Bermuda naar de Azoren. Diederik was in 1996 mijn allereerste schip en ze heette toen Fairview. Terug naar boven

Martien, Lowy en Fons bij het installeren van de Max-Prop vaanstandschroef

Woensdag 30-05-2007

Dit zijn echt drukke dagen. Vanaf zeven uur werk ik verder aan de CD´s, ik ben nu bijna door het hooggebergte van Schubert heen. Tegen elven breng ik Ans naar haar moeder in het verzorgingshuis, rijd door naar het Business Center van KPN in Nieuwegein voor het afsluiten van een (duur) abonnement voor mobiel Internet (umts en DSKPA met buitenland) Dat doe ik ondanks de hoge kosten omdat vorig jaar bleek dat de draadloze netwerken in veel havens slecht werken en omdat het mobiel internetten op termijn écht goedkoper zou moeten worden. Bij het ANWB-kantoor op Kanaleneiland regel ik een Internationaal Rijbewijs en zeg de assistentie van de Wegenwacht op per 1 juli a.s.

In Numansdorp heeft Fons vanmorgen de vuilwatertank extra gezekerd. Nu is hij heftig bezig het plafondje in het gangetje vóór de mast te slopen, voor de inbouw van de nieuwe kabeldoorvoer van de mast via de nieuwe zwanenhals (radar, antennes en navigatieverlichting) Raymond werkt verder aan de kast van de wasmachine. Aan het eind van middag brengen ze onder leiding van Lowy de nieuwe Max-prop vaanstandschroef aan (foto hierbij en hier), een precies karwei dat nauw luistert. Lowy toont me hoe ik jaarlijks op twee plaatsen de schroef moet smeren met een vetpompje en een nippel.

Ik heb een stommiteit begaan. De zijkanten van de aardplaat van de SSB-radio heb ik onbedoeld met anti-fouling bestreken. Dat had niet gemogen, ik had het eerst moeten afplakken. Schuldbewust vang ik aan de verf weg te krabben. Nooit te oud om te leren. Terug naar boven

Afscheidsdiner met Paul en Tine Andela in Restaurant De Gevangenpoort in Woudrichem

Donderdag 31-05-2007

Een gedenkwaardig afscheidsdiner, gisteravond, met oude vrienden Paul & Tine Andela in restaurant De Gevangenpoort in Woudrichem (foto hiernaast en groter hier) Ik at redelijk goede (verse) oesters en heerlijke kalfszwezerik en kalfsniertjes. Ans wil nooit meer niertjes klaarmaken omdat ze het zo vindt stinken, dus ik greep mijn kans.
Ik ben bevriend met Paul & Tine sinds 1974, toen we vlak bij elkaar op de Oudegracht in Utrecht woonden, dichtbij de Twijnstraat. We spreken af dat ze ons een keer opzoeken om een tijdje met ons mee te varen.

Vanmorgen vorder ik met de CD´s tot Shostakovich. Ans pakt de eerste boekendozen vol. Als ik in Numansdorp kom draait Fons net de wasmachine proef; het apparaat stort keurig het afvalwater in de nieuwe vuilwatertank. Op een aantal plaatsen (slangen, afsluiters, e.d.) heeft hij keurig verklarende teksten bevestigd, want eerlijk gezegd duizelt het me af en toe en zou ik niet kunnen zeggen waar deze of gene slang ook al weer voor dient. Raymond is bijna klaar met de omkastingen en showt me een fraai klepje, dat toegang geeft tot een handige bergruimte onder de wasmachine. Daar zit ook de kraan voor de watertoevoer. Verder verwijder ik de aangroei op de bladen en de staart van de boegschroef; de staart zet ik in een kopervrije antifouling op advies van Lowy, omdat de staart van een bronslegering is gemaakt (??) Ja, ik doe wat ze zeggen...
Ik maak de ankerbun schoon en schuur de antifouling van de zijkanten van de SSB-aardplaat af. Tot slot vullen we de hoofdtank met diesel, schakelen de circuitpomp in en pompen de dagtank vol uit de hoofdtank. Na wat gehannes geeft de niveaumeter adequaat de vullingsgraad aan. We stellen vast dat de pomp 2 liter per minuut overpompt, dus over het volledig vullen van de dagtank doet hij 85 minuten. Je moet daar in voorkomende gevallen rekening mee houden bij een tankstation, als de hoofdtank helemaal leeg is en de dagtank gedeeltelijk. Want de vulslang mondt in de hoofdtank uit. Je kunt meestal niet ruim een uur voor een brandstofsteiger liggen. (Het is een nogal technisch verhaal geworden, vrees ik) Terug naar boven

Eos spreidt haar rose vingeren uit boven de Andelse Maas

Vrijdag 01-06-2007

Om half vijf ben ik voor de derde keer wakker. Ik sta maar op, in bed houd ik het niet uit, ik lig steeds te malen over alles wat er nog moet gebeuren. In arren moede hervat ik de arbeid van het opbergen van de CD´s in de HEMA-mapjes, waartoe ik eerst de tracklists kopieer. De symfonieën van Shostakovich in de schitterende Russische uitvoeringen met Gennadi Rozhdestvensky komen langs. Haast clandestiene muziek, toen, als je inhoud, tijd en betekenis op je in laat werken. De vioolconcerten (twee uitvoeringen van David Oistrakh), de celloconcerten, de pianoconcerten, de strijkkwartetten (Borodin Kwartet) Ondertussen (foto hiernaast en hier) breekt een prachtige, aarzelende dageraad aan boven de rivier (Eos´rose vingeren...) alsof het een levend schilderij is. Het is echt. Van de overkant van de rivier, uit de richting van Poederoijen, roept onophoudelijk een koekoek.

Later rijd ik Met Ans naar haar moeder in het verzorgingshuis. We hebben een gesprek met een dame van het Indicatieorgaan over de aanvraag om in het tehuis te mogen blijven. De dame is het gelukkig met Ma Steers en ons eens dat ze niet meer zelfstandig kan wonen. Daarna rijd ik naar de werf. De jongens zijn weg naar dringender klussen, maar wel is de polyester bodemschaal bij de ingang van de achterhut door Walter-Jan gerepareerd. Er zat een niet-verklaarde scheur in. Ik verf het staartstuk van de boegschroef een tweede maal met kopervrije antifouling, verf de buis van de boegschroef en de laatst aangebrachte afsluiter - die van het tweede toiletje - met koperhoudende antifouling en verf met rode verf van Walter-Jan de oude ankerketting en de 30 meter verlenging om de vijf meter. Twee schakels rood iedere 5 meter, vier schakels rood iedere 10 meter en bij 30 meter een lang stuk. De gele verf die ik kocht bij een bouwmarkt keurt Walter-Jan af: op de schakels van de ankerketting komt kalkafzetting, die is geel, dus geel geverfde schakels vallen steeds minder op. Je moet rood gebruiken. Weer iets geleerd. Aan het eind van de middag monteert Fons de nieuwe radio/CD buitenspeakers in de kuip. Terug naar boven

Raymond zet het boekenkastje in elkaar

Maandag 04-06-2007

Weekend, twee dagen werken en inpakken. Ans saneert en slankt het huishouden af. Ze wast de vallen, schoten, smeerrepen, landvasten en andere lijnen in de wasmachine. Zien er weer als nieuw uit. Ze maakt de stootwillen schoon en zet ze in de was. 
De klassieke CD´s zijn klaar, 23 mapjes inclusief jazz. Valt me mee. Bij de popmuziek ben ik op de helft. Vanmorgen aan de boeken begonnen en daarna naar de werf. Daar gebeurt niet veel, tenminste niet aan de Dulce. Raymond is bezig het boekenkastje in elkaar te zetten, dat op een loze plaats in de achterhut komt (foto hierbij en groter hier) Fons is de hele dag elders bezig, maar gelukkig komt hij in de tweede helft van de middag om de oude en de nieuwe ankerketting aan elkaar te zetten. De laatste schakel wordt doorgezaagd en verbogen tot de eerste nieuwe schakel erdoor kan. Dan terugbuigen en door Lowy laten dichtlassen. Zó heb ik 60 meter ankerketting, die stoorloos door de ankerlier loopt. Wél een heel gewicht in de ankerbun, voor bij de boeg!

Het is (opnieuw) warm voor de tijd van het jaar. Ondertussen plaats ik de lange spiegel, die niet meer in de achterhut past vanwege de wasmachine, tegen de wand in de voorste hut. Ik plaats de nieuwe mokkenbak op de stuurstand, poets buiten op de mastenberging delen van de mast waar ik bij kan, stofzuig het dek gedeeltelijk, zodat er niet teveel vuil afkomt als we buiten de boot kunnen afspuiten. Ik maak me wat zorgen of dat wel volgende week kan... Als de boot niet tijdig in Andel is, kan het berghok niet leeg. Dan kunnen we niet zien wat er nog staat en wat mee naar de opslag moet.

Vanavond heb ik al 7 boekendozen vol, in de laatste zitten Boeddha t/m Bordewijk. Dat schrijf ik met het nummer op een sticker, die ik op de doos plak. Morgen verder, in alfabetische volgorde inpakken. Allemaal bedoeld om ze ooit makkelijk terug te vinden en weer in boekenkasten te plaatsen. Wanneer zou dat gebeuren? Ik hoop dat het nog heel lang duurt. Terug naar boven

Freek komt van alles ophalen

Woensdag 06-06-2007

Werken en transpireren, ik begin af te vallen. ´s Ochtends vul ik dozen met boeken en met veelal lege CD´doosjes. ´s Middags werk ik in Numansdorp op de boot. Schuren, lakken, schuren, lakken, enzovoorts, van alle nieuwe panelen, planken, lijsten, deurtjes. Timmerman Raymond begint aan de omkapping van de nieuwe generator. Die maakt hij zó dat hij gemakkelijk afneembaar is voor het verrichten van onderhoud.

Ans begint vandaag aan de overvolle kelder. Omdat het niet zeker is of de boot op tijd vóór de verhuizing van de inboedel, in Andel is, mogen we tijdelijk de matrassen, kussens en andere bootspullen in de garage van ons appartementencomplex neerzetten. Daardoor ontstaat er overzicht over wat er allemaal in de kelderbox staat.

Vanmorgen komt oud-opstapper Freek Linnebank langs met een aanhangwagen. Hij haalt o.m. twee (lege) boekenkasten, een grote luie leunstoel en een tuintafeltje op voor zijn nieuwe huis in Deventer. Ans slijt ook nog een tuingieter en een pedaalemmer aan hem. Onder de koffie op het balkon (foto hierboven en groter hier) praten we na. Freek wil nog wel meer boekenkasten, die komt hij later deze maand halen. Daarna breng ik onze boot-dekbedden naar de stomerij in Veen. Bij de HEMA in Waalwijk vind ik nog drie CD-mappen, nu heb ik er genoeg. Dan rijd ik door naar Numansdorp (zie boven), om zeven uur kom ik doodmoe thuis.

De laatste weken lees ik niets meer, hooguit de krant. Muziek hoor ik onderweg op de autoradio. Maar ons vertrek komt iedere dag een dag dichterbij.

Het boekenkastje en zijn panelen voor de derde keer gelakt

Donderdag 07-06-2007

Broeierige en wonderlijk saaie dagen. Wonderlijk: je bereidt een wereldreis voor en toch zijn de dagen saai. Ans ruimt alsmaar in de kelderbox. Waar is het nippeltje van de fietspomp voor de vouwfietsjes toch gebleven? Tien minuten later vinden we het in een doos waar de keukenlades even in geleegd zijn. Onderwijl vul ik dozen met boeken (nu 15, Dante - Deutscher) en mapjes met CD´s (nr. 29 t/m Bram Vermeulen) De dagen zouden vrolijk moeten zijn, het is bijna zover, maar het voelt als een tredmolen. Gewoon de blik op oneindig en doorzetten, is het devies.

Vlak na elven ben ik op de werf. Raymond moet helpen met een ander schip dat morgen vertrekken moet, dus er werkt niemand aan boord. Frustratie. Ik schuur en lak het boekenkastje, de panelen, de bakjes en latten voor de derde maal (foto hierbij en hier) ´s Middag haalt Fons op mijn verzoek onze mast uit het mastenrek, zodat ik hem uit kan pakken. Morgen ga ik hem helemaal schoon maken. Terug naar boven

Boeken inpakken en ze niet ondertussen staan te lezen

Zaterdag 09-06-2007

De afgelopen dagen waren broererig en saai als de vorige. Want stel je voor: ik kom na een ochtend thuis boeken inpakken op de werf en het boekenkastje, de panelen, de bakjes, de planken en de hele meuk waar ik dagen op gezwoegd heb kleuren nondeju nét niet goed - te glanzend - met de rest aan boord. Daar is het veel matter. Je wilt je niet ergeren in de toekomst, dus opnieuw alles schuren en alles opnieuw lakken. Daarna maak ik, zwetend in een genadeloze zon, één kant van de mast schoon en zet hem in de was. Dat was gisteren.

Vanmorgen pakken we verder in. Op de studeerkamer ben ik bezig de boeken van W.F.Hermans in te pakken (foto hierbij en hier) en ondertussen vorder ik met de popmuziek t/m Townes van Zand. Dat klinkt misschien raar, maar ik doe die processen tegelijk: als er een paar CD-hoesjes onder het kopieerapparaat liggen pak ik al snel een doos vol boeken. In de kelderbox vindt Ans nog een aantal foto´s van BRAIN (vanavond zette ik ze op de site, zie Fotoboeken) Boodschappen doen we ´s middags in Numansdorp en dan komt Ans op de werf voor het eerst sinds weken aan boord. Een moment van geluk. Ik had voor haar aan de achterkant van de omkasting van de wasmachine een kaptafeltje + spiegel gemaakt, met een spotje erboven. Daar had ik niks van gezegd. Hoe ze lachte, dat is onbetaalbaar.

Op één of ander moment vandaag (zaterdag) krijg ik het gevoel van een "kantelmoment". Dat is: we wonen hier nauwelijks meer, we gaan zó weg. Natuurlijk komt dat omdat Lowy en Fons (op de werf bezig een ander schip voor vakantie klaar te maken) roepen: a.s. woensdag ga jij in het water. En ondanks dat ik denk: dat moet ik nog zien, gaat er iets los. Maar het komt ook doordat in huis nu bijna niets meer op zijn plek staat, we de laatste CD´s in de kast afspelen (met de vraag: willen we die meenemen of niet) en we op een moeilijk definieerbare wijze voelen dat we haast weg zijn en we hier als het ware niet meer horen. Dus dit is mijn ogen de kantelweek, de week dat we voor het eerst helemaal aan de kant staan van weggaan en als het allemaal zo werkt als moet, is dat binnen twee weken. 

Bas (l) en Rommert in Grieks Restaurant Odyssey

Zondag 10-06-2007

Het hele weekend besteden we aan inpakken. Boeken, fotoalbums en wat dies meer zij. Het is warm en broeierig. Schoonzoon Michel komt aan het eind van de zondagmiddag vijf boekenkasten (Billies) halen. Samen schroeven we ze uit elkaar. Vanavond nemen we afscheid van mijn zonen Rommert en Bas en van Esther, al ruim een jaar Rommerts´vriendin. Dat doen we in het Griekse restaurant Odyssey in Geldermalsen. Ze wonen daar dichtbij. Bas verblijd ik met een vrij zware subwoofer uit onze inboedel, ik weet niet zeker of zijn moeder daar ook zo blij mee is. Het is een echt gezellige, ongedwongen avond. Af en toe kijk ik verbaasd naar mijn jongens, de veranderde trekken, de eigen meningen, de persoonlijkheden die ze worden - ik heb er weinig van mee mogen maken in de afgelopen vijf jaar. Maar het doet me goed te zien dat ze stevige mensen lijken te worden. Zie foto hierbij en hier 2 andere foto´s.

Iemand haalt onze meubels op voor zijn vakantiehuisje

Maandag 11-06-2007

We zijn vanavond bek-af. We slapen slecht want we liggen om de beurt te malen over alles wat nog moet gebeuren. De tijd dringt, allemaal het gevolg van die vermaledijde vertraging door de problemen die Jeanneau heeft veroorzaakt. Het begint erop aan te komen. De nieuwe bewoners van ons appartement arriveren met hun spullen op 27 juni (Ans zegt 25 juni, zoeken we uit), dan moeten wij eruit zijn. Gelukkig komt vanmorgen iemand een groot deel van ons meubilair halen (foto hiernaast en hier) voor een zomerhuisje. Verder pakken we boeken in (ben bij de M) Natuurlijk probeer ik een doos te beginnen of te eindigen met een favoriete auteur. Die staan dan op het etiket op de doos. Het lukt niet altijd, Marx is vandaag niet te vermijden ("spuug nooit in de bron waar je eens uit hebt gedronken"), Mao gelukkig wel.

Verder gooien we oude zooi weg, maken schoon, wassen en pakken winterkleren in, brengen andere dingen naar de stomerij, enzovoorts. Schiften, pakken of weggooien. Anja, onze hulp, maakt de stootwillen schoon, voor als de boot inderdaad deze week in het water gaat.

Vanmiddag is Ans naar haar moeder en ik naar de werf. Raymond is hard bezig met de omkasting van de generator. Er komt een slimme, kleine bergruimte bovenin, af te sluiten met een klepje. Ik maak de andere kant van de mast schoon en zet die in de was. Aan het eind van de middag zet ik het frame van de buiskap op de boot en met Lowy en Waldi bellen we de zeilmaker en maken afspraken voor het tijdig inmeten van de bimini. Ze denken nu dat Dulce donderdag te water kan. Pffff.... Ik haal Ans op bij het verzorgingshuis in Gorinchem en dan bekijken we het nest jonge poesjes bij haar jongste dochter Tessa. Eindelijk thuis, Ans kookt en ik pak nog een paar dozen boeken en stel dit bericht samen. Om 9 uur tuimelen we doodmoe in bed. Dat wordt weer "malen" vannacht, vrees ik. Terug naar boven

Raymond toont het suskastje

Woensdag 13-06-2007

Gisterochtend thuis pak ik verder boeken in terwijl Ans de vrieskist ontdooit, de was doet voor haar moeder en voor ons en alle oude LP´s inpakt. Die gaan mee naar de opslag. Waarom eigenlijk? Er zijn zulke mooie bij die niet op CD verkrijgbaar zijn. Je kunt dat ook zelf doen, maar ik ben er niet achter gekomen hoe dat moet. Jammer, opslaan dus. Tegen de middag in Numansdorp is Raymond druk bezig met de omkisting van de generator. Die maakt hij afneembaar voor motoronderhoud. De inbouwmaat was iets te laag genomen, dus de hele salonbank moet ruim een centimeter opgehoogd. Dat lijkt heel wat, maar met wat latjes is het zo gebeurd. Verder pieker ik over een welkome vergroting van de berging voor de zeilen, met name voor de gennaker. Omdat er voor mij weinig te doen is, rijd ik naar Yachting Willemstad en schaf nieuwe fenderhoezen aan en een heel dure, maar heel mooie olielamp voor ophanging boven de salontafel. Dan haal ik Ans op in Andel en samen rijden we eerst naar de winkel van George Kniest in Muiderzand voor de aanschaf van electronische kaarten voor de oostelijke Middellandse Zee, de Aegeïsche Zee en de Zwarte Zee, eveneens een rib uit je lijf (Nu zou discussie hierover moeten volgen, maar de tijd ontbreekt) Bij IKEA in Utrecht kopen we een passende bestekbak voor de besteklade aan boord, nieuwe kussenovertrekken, nog wat voorraadbakjes en een gerookte rendierworst die ´s avonds heerlijk smaakt. Maar eerst zitten we op de terugweg nog in files op de A2 en de 27. Straks nooit meer! Thuis zeg ik via Internet onze aansluiting bij Nuon op, per telefoon het abonnement op NRC/Handelsblad en bij KPN onze vaste telefoonaansluiting.

Vanmorgen verder met boeken inpakken (ik kom er zo op terug) terwijl Ans alle keukenkastjes schoonmaakt. Op de werf is men druk bezig: Raymond heeft de omkasting van de generator af (ik schuur en lak het geval later op de dag) Maar vooral showt hij het zogenaamde suskastje (foto hierbij en 2 foto´s hier) dat in de route van luchtaanvoer voor de generator zit en dat zó geconstrueerd is dat het motorgeluid gedempt wordt. Vandaar de naam suskastje. Weer wat geleerd. De foto is belangrijk want het kastje wordt helemaal ingebouwd en je ziet het nooit weer. Daarna vergroot Ray na overleg de ruimte onder de voorste salonbanken zodat eigenlijk al mijn zeilen er een plaats in lijken te kunnen vinden. Lowy komt met het idee om in dezelfde ruimte - direct naast de mast - een stuk van een boegschroefkoker vast te lamineren voor een zeevaste berging van mijn duikfles. Die blijkt er namelijk perfect in te passen! (foto hier) Met Fons hijs ik de 60 meter ankerketting in de bun. Hij maakt een beschermend RVS-plaatje bij de kettinguitloop over het teak. Dan lukt het Lowy en Fons om een oud neustrapje bruikbaar te maken (foto hier) Gerieflijk in havens, waar je een moeilijke klim over de preekstoel moet maken om van boord te kunnen. Raymond begint ondertussen een nieuw plafondje te maken om de motor van de vallier. Het schiet allemaal heerlijk op!

Even terug naar het inpakken van de boeken. Ik kwam vanmorgen het werk van J.C. van Schagen tegen. Wie kent hem en leest hem nog? Deze beeldend kunstenaar en dichter van een klein, fijnzinnig oeuvre stierf in 1985. Ontroerd bladerde ik in zijn bekendste bundel "Narrenwijsheid" , al uit 1925. Wat een merkwaardig, wijs mens moet hij geweest zijn! Zijn laatse bundel heeft de prachtige naam "Wat dit blijfsel overbleef" en daaruit herinnerde ik me een gedicht waarin hij in een park of bos op een bank zit en een uil vlakbij hem komt  zitten. Ik vond het, met de regel

twee uilen die niet meer bewogen

maar de dichter - altijd dat ongeduld! - gaf het op en keek en toen was de echte uil weg. Ik heb van Van Schagen ook nog een brievenboek met de kenmerkend mooie titel "Je moet het zwijgen". En toen? Toen kwam ik bij Shakespeare. Zo lang heb ik geaarzeld of ik het Verzameld Werk mee zou nemen, in vertaling of in het Engels. Je schiet niet op, zei Ans. Gelijk heeft ze. Ik neem ze niet mee, Van Schagen niet en Shakespeare niet. Ik heb ze toch wel bij me, in mijn hoofd, dacht ik later in de auto op de terugweg van Numansdorp. Even later dacht ik: er zijn minstens drie manieren van gelukkig zijn:

1. Je maakt iets moois
2. Belangeloos zwerven
3. Liefde ervaren

Wie ze alledrie heeft (en gezond is terwijl er geen rampen en oorlogen zijn), die moet helemaal gelukkig zijn. Zo denkend kwam ik thuis en daar was Ans.

Ans leest in bed. Van alle hectiek kan ze niet slapen

Donderdag 14-06-2007

Gisteravond komen Berry en Corina (oud-collega van Ans) langs en halen de enorme pot op met de meer dan tien jaar vertroetelde, grote vetplant die ik ooit als stekje van het Griekse eiland Zakynthos meenam. ´s Nachts slapen we moeizaam. Vanochtend vroeg op. Ik breng Ans naar haar moeder in Gorinchem en rijd door naar Deil - misschien voor de laatste keer naar het dorp waar ik meer dan 25 jaar woonde - en laat me knippen door Gerdinus Vroon van de gelijknamige kapsalon in het Oude Raadhuis. Gerdinus constateert stress, natuurlijk, het komt er nu erg op aan. Is de boot op tijd klaar? Is alles op tijd ingepakt voor de verhuizing naar de opslag? Wat nemen we mee? Zijn we op tijd klaar om de flat te verlaten?

Bij de HEMA in Geldermalsen haal ik snel nog twee CD-mapjes voor het (belangrijke) restant CD´s: Frans chanson en Portugese fado. In Numansdorp blijkt men noest verder te werken. Fons heeft een zeer zeevaste berging gemaakt voor mijn duikfles met behulp van een buis voor een boegschroef. Raymond beult verder aan de plafondjes bij de vallier en de mast. Ondertussen schuur en lak ik verder aan de generatoromkasting, lijsten en klepje en ik weet niet wat. Geleidelijk aan ontruimen we het schip van bouwmaterialen, stofzuigen nog een paar keer en beginnen schoon schip te maken. Lowy en ik verzinnen in een fraai creatief proces een mooie, handzame bevestiging aan de hekstoel voor het achterplechtanker (zie 2 foto´s hier) In de Middellandse Zee gebruik je dat anker vaak. Buiten de loods staat collega-zeiler Piet met veel moeite en transpiratie het zusterschip Everjoy in de antifouling te zetten.

Maar het is allemaal hectisch. Thuis overleggen we ´s avonds met onze huisbazin over de dag van ontruiming. De nieuwe huurders willen eerder komen met hun spullen, vóór 27 juni, maar we zien daarvoor geen mogelijkheid. Alle inspanningen focussen we eerst op de verhuizers die op 19 juni de inboedel komen halen voor de opslag. Daarna is er pas weer tijd voor de boot, de oplevering, de instructie omtrent de nieuwe spullen, bunkeren van diesel en water, de zeilen erop zetten en het dek schoonmaken, enzovoorts. We mogen blij zijn als we donderdag 21 juni Dulce naar Andel kunnen brengen. De dagen daarop bestaan uit schoonmaken van flat en boot, inschepen, laatse dingen wegdoen en afregelen. Wat zullen we blij zijn als het allemaal achter de rug is!

Ondertussen lees ik nauwelijks de krant maar het obituary over Hanny Michaelis knip ik uit. Ik mocht haar. Haar bundels zijn al ingepakt maar ik stop het knipsel in de doos waar haar werk in zit. Terwijl Ans doodmoe in bed niet kan slapen en nog wat leest (foto hierboven en hier) pak ik nog wat CD´s in en schrijf net voor middernacht deze bijdrage aan het logboek. Het heeft een paar keer hevig geonweerd en geregend, vanavond. Al net zo hectisch. Terug naar boven

Mei 1969. USF-bestuurders in de senaatszaal van het Academiegebouw in Utrecht tijdens een actie. Vlnr. Henk van Wilpe, ik en Willibrord de Graaf

Zaterdag 16-06-2007

Vrijdag vertrek ik halverwege de middag uit Numansdorp. Alles aan boord is bijna klaar, er hangt aan het prikbord een lijstje met laatste klusjes. De afwerkfase. Met Lowy bespreek ik de komende week: maandag denken ze Dulce in het water te leggen. Omdat we voorrang moeten geven aan het inpakken thuis, zal ik er misschien niet bij kunnen zijn. Dinsdag komt de verhuiswagen en moet alles klaarstaan voor de opslag. Woensdag zullen we naar de werf gaan voor schoon schip te maken, instructie en oplevering. Donderdag kunnen we naar Andel varen. Vanaf vrijdag hebben we vijf dagen om de boot verder schoon te maken, in te schepen, de flat leeg te maken en over te dragen. Woensdag 27 juni kunnen we dan vertrekken en keren we eerst terug naar Numansdorp voor o.m. het aanbrengen van de bimini door de zeilmaker. Daarna gaan we echt weg.

In het Grieks restaurant "Sirtaki", in de Servetstraat vlak onder de Dom in Utrecht, heb ik om vijf uur afgesproken met oude vrienden Henk Bezemer en Henk van Wilpe. We eten een hapje en lopen dan naar het Academiegebouw op het Domplein, waar een reünie is van oud USF-bestuurders. De USF is de algemene studentenbelangenvereniging in Utrecht, vroeger "grondraad" genoemd. In onze studentenjaren waren we alledrie lid van het bestuur, Henk van Wilpe en ik in 1968-1969 en Henk Bezemer in 1969-1970. De foto die hierboven staat is uit die tijd en toont Henk van W. (links) en mij (midden) in de senaatszaal van hetzelfde Academiegebouw tijdens de acties voor democratisering van de universiteit. Rechts staat Willibrord de Graaf, toen USF-voorzitter. Hij droeg toen nog (of álweer?) een stropdas.

Reünies zijn niet altijd leuk, maar deze keer wel. We zagen veel oude bekenden terug, ook uit ons eigen bestuur, zoals Gerda Later (tegenwoordig advokaat in vreemdelingenzaken) en Jord Ruijgh (altijd in Utrecht gebleven en notaris geworden) Nogal klassiek gaan we na afloop naar de kroeg. Ik zal je niet vervelen met verhalen over vroeger. Hier staat een vijftal foto´s van de reünie, voor wie er interesse in heeft.

Leven tussen dozen

Zondag 17-06-2007

Het hele weekend pakken we in. We leven tussen dozen, zoals je op de foto hier en hiernaast ziet. Vrijwel alles is in drie stromen opgedeeld:

1. Alles voor de opslag is in dozen van het verhuisbedrijf gepakt.
2. Alles voor de kinderen en voor anderen staat her en der verspreid en is voor een deel nog in gebruik (b.v. de vaste PC, nachtkastjes, ons bed, de auto) De zoon van een oud-collega van Ans heeft vrijdag al de vaatwasser opgehaald. Schoonzoon Michel komt in het weekend een paar keer langs en haalt boekenkasten, een bureau, een garderobekast, een set plafondspotjes, speakerboxen en weet ik veel.
3. Een groot deel van de spullen die mee aan boord gaan staan in een hoek van de kamer bijeen. De rest staat beneden in de garage onder de flat. Onze kelderberging is - niet te geloven - bijna leeg.

Wat over schiet gooien we weg of - indien nog bruikbaar - is bestemd voor de kringloopwinkel in Almkerk.
Zondagavond zijn we er vrijwel doorheen. Dat betekent dat ik morgen toch naar de boot in Numansdorp kan gaan. Dat moet ook, want voor het tuigen van het schip hebben ze een aantal lijnen nodig, zoals vallen, schoten en smeerrepen. Die lagen nog hier. Terug naar boven

Een geweldig moment! Fons (l) rijdt Dulce de loods uit

Maandag 18-06-2007

Als we vanmorgen opstaan zijn we nóg moe. Wat is er nog veel te doen! Het lijdt allemaal tot twijfels en licht-pathetische gevoelens. Waar zijn we in vredesnaam aan begonnen? Is het niet vreselijk onverstandig om zoveel zekerheden op te geven? De domme drift om door te gaan doet me desondanks de audio-installatie op mijn studeerkamer ontmantelen. Om half elf breng ik Ans naar haar moeder in het verzorgingshuis in Gorinchem en rijd door naar de werf. Daar is alweer veel gebeurd. Lowy maakt met de nodige moeite de spanners van het hoofdwant gangbaar. Ondertussen rijdt Fons Dulce trots de loods uit (foto hierboven) Echt een geweldig moment, ze heeft er zo lang in gestaan dat je het gewoon begon te vinden. Alsof het geen schip is maar "een verbouwingsproject"

Daarna gaat het snel. Iedereen helpt om de mast op de boot te zetten en de verstaging vast te maken. dan komt het spannen. Staat de mast nog steeds recht? De spruit en het achterstag en de HF-antenne komen erop. De windgenerator. Halverwege de middag testen we de dieselgenerator. Die loopt als een zonnetje. Lowy vindt het geluidsniveau te hoog, we gaan zien hoe we de isolatie kunnen verbeteren. De Wander giekbegeleider die ik op de HISWA kocht als preventie tegen de schade van klapgijpen, roept vragen op. Uitzoeken, dus. Aan het eind van de middag wordt de kist boven het zwemplatform teruggeplaatst. Hier vind je vijf foto´s van deze dag. Doodmoe rijd ik naar Gorcum en haal Ans op bij haar oudste dochter. Thuis is er nog het nodige te doen. De huisbazin komt langs en meldt dat de nieuwe bewoners al maandag 25 juni in de flat willen. Dat kan dus niet, we hadden woensdag 27 juni afgesproken. Probleem voor morgen. Door alle gedoe zijn we een aantal dingen kwijt en maken ruzie.

Dulce na negen maanden weer te water, aan de werf in Numansdorp

Dinsdag 19-06-2007

Ook vandaag loopt het niet op rolletjes. Ans ontwaakt met heftige lage rugpijn. De verhuisauto met de opslagcontainers zou er tussen 10 en 12 uur zijn. We zijn precies, maar dan ook precies op tijd klaar als blijkt dat de auto panne heeft: de achterkleplift is kapot. Dat heeft het nadeel dat we niet bij tewaterlating van Dulce kunnen zijn, maar er is ook een voordeel: we kunnen voor het eerst sinds weken een paar uurtjes rustig in het zonnetje op het balkon zitten. Uiteindelijk komt er tegen drieën een vervangende vrachtwagen. Omdat alles klaar stond wordt de boedel binnen een halfuur ingeladen en - met ons erachteraan - naar een andere loods van het verhuisbedrijf in Hardinxveld-Giessendam vervoerd. Daar laden ze alles alsnog in de inmiddels gearriveerde opslagcontainers. Morgen gaan die naar de geclimatiseerde opslag in Rotterdam. Voor 2 foto´s ervan klik hier.

Daarna door naar de werf in Numansdorp. Warempel, ze ligt in het water! Foto hierbij en hier. Na negen maanden. En hoe mooi ze ligt! Ik slik iets weg. Écht! Met de nodige spanning heb ik namelijk afgewacht hoe ze in het water zou liggen met al die nieuwe gewichten, ook al zitten de meeste dicht bij het kielvlak. klopt de waterlijn nog? Maar het ziet er goed uit. De jongens hebben de diesel- en watertanks al helemaal gevuld en zijn met de laatste karweitjes bezig. Helaas zien we water siepelen in de bilge, het blijkt een aansluiting op de nieuwe, flexibele waterzak te zijn. Fons draait hem aan, morgen vullen we hem opnieuw om te zien of het hielp. Morgen zijn we de hele dag aan boord voor schoonmaken, instructies, uitproberen, zeilen erop zetten, met de zeilmaker bepalen hoe de bimini eruit moet zien, bepalen hoever de spi-boom moet worden ingekort, en nog toentallen andere dingen. Waaronder het telefonisch bespreken van de brugopeningen op onze route, donderdag, naar Andel.

Ondertussen meldt de huisbazin per telefoon dat de nieuwe bewoners vandaag zullen bellen voor overleg over de overdracht. Er is tot nu toe - 20 uur - nog niet gebeld. We zijn benieuwd. We zitten wat verweesd maar voldaan met een glas wijn op onze laatste tuinstoelen op het balkon naar de Maas te kijken. Geen Journaal vanavond, de TV´s zijn ook weg. Wél een krant. Nog wel. Tegen 21 uur komen Jeffrey en Tessa, de jongste dochter van Ans, langs. Na de koffie nemen ze twee tuinstoelen, het gangbankje, het kaasfonduestel en...ik mag niet alles verklappen van Ans...mee. Jeff en ik sjouwen alles naar beneden en filosoferen goedmoedig wat over leeftijden, die waarin je bezit verzamelt en die waarin je niet weet hoe (snel) je er weer vanaf moet komen. Terug naar boven

Walter van Abos ontwerpt de bimini

Woensdag 20-06-2007

Na een korte nacht arriveren we even na negen uur op de werf. Een lange dag klussen. Ans maakt het dek schoon met een "mopzwabber", water en vloeibare Cif. Het resultaat mag er zijn, aan het eind van de ochtend. Raymond en Fons doen nog laatste klussen. Fons worstelt nu met lekkages langs de aansluitingen op de centrale watertank onder de kajuitvloer (de flexibele tank is dicht) Ondertussen scheer ik de lijnen in en ontdekt Fons bij het kalibreren van de tankmeter van de vuilwatertank, dat de wasmachine volloopt uit de vuilwatertank, als de laatste helemaal afgetopt vol is. Leuk als hij vol poep zit! Er moet dus een afsluiter tussen. Later krijg ik instructie van Fons inzake de generator, de circulatie van de brandstof tussen hoofd- en dagtank, olieverversen en ontluchten(van generator en dieselmotor), filters verwisselen, spanning van de V-snaar controleren en spannen, en honderd dingen meer. Het duizelt me. Gelukkig lukt het ondertussen om met de nieuwe huurder van onze flat af te spreken dat ze metterdaad pas op 27 juni inhuizen. Ook bespreek bij de Verkeerscentrale Dordrecht telefonisch alle brugopeningen voor morgen, als we ´s middags Dulce naar Andel varen (bruggen Dordrecht, verkeersbrug Papendrecht, spoorbrug Sliedrecht, verkeersbrug Gorinchem)

Het wordt trouwens steeds warmer op het beschutte stukje haven, waar Dulce ligt. We zweten ons te pletter. Maar de windarme conditie maakt dat ik ´s middags besluit de zeilen er meteen op te zetten. Wie weet staat er morgen veel meer wind en dan is het misschien een hele worsteling. Raymond helpt me. Tegelijk is Walter van zeilmakerij Abos bezig de bimini vorm te geven (foto hierboven) Hij keert rond vier uur terug met de RVS-buizen en zet het geraamte uit. Onze hoge buiskap en de windgenerator maken het niet gemakkelijk. Het resultaat heeft de kenmerken van een compromis. Lennart van Den Boer Sails worstelt met Raymond de doorgelatte zeillatten (hoe noem je die dingen?) in het grootzeil. Hier twee foto´s. Erik van Abos komt met het kleurboek voor de bimini, we kiezen de kleur Camel, een tamelijk lichte kleur, een compromis tussen weerkaatsend en schaduwgevend en eindelijk wat anders dan het eeuwige marineblauw. Erik overhandigd ons een set mooie zeilhandschoenen als geschenk voor op reis.

Tot half zeven zijn Raymond en ik bezig met het grootzeil. De genua ging als vanouds vlot, maar bij het grootzeil schijn ik ieder jaar alles eerst fout te moeten doen. Dit jaar vergeet ik nu eens niet de gewone zeillatten, maar wel de smeerrepen (zeil weer zakken), zet de derde smeerreep aan de verkeerde kant (zeil weer zakken), vergeet de middelste smeerreep (zeil weer zakken), vergeet de mastinvoer te sluiten (zeil weer omhoog)... Raymond blijft geduldig, hij tefloniseert de leuvers, helpt de lazy jacks uitzetten en - als ze verkeerd om de zalingen zitten - ze weer goed zetten, helpt de zeilhuik erop zetten (we kunnen de zeilbandjes nergens vinden) en zegt dat dit allemaal voor hem de eerste keer is en dat hij er veel van leert. Ondertussen heeft Ans de toiletten en de douche helemaal schoon gemaakt en is aan de kombuis begonnen. Doodmoe rapen we om zeven uur alles bij elkaar en lopen trillerig naar de auto, vergeten mijn mobiel telefoontje mee te nemen, rijden naar de supermarkt in Numansdorp voor wat kant-en-klare maaltijden, sukkelen naar Andel, douchen, drinken een wijntje en zeggen tegen elkaar: morgen doen we het kalmer aan...

Regen op de Beneden Merwede bij Hardinxveld-Giessendam

Donderdag 21-06-2007

De foto hiernaast spreekt voor zich. Regen onderweg. Om half acht haalt schoonzoon Michel ons op en levert ons een uur later in Numansdorp af. Zo hebben we niet een auto daar staan, die nog opgehaald moet worden. We hebben extra stootwillen bij ons, want we zijn gewend dat er op een eerste tocht van alles mis gaat. Aan boord lossen we met Fons en Raymond wat laatste probleempjes op. Ans gaat verder met de schoonmaak van de kombuis. De boot is binnen erg vies door alle verbouwingen. Rond half één lopen we met Lowy de volledige projectenlijst door (de "afvinklijst") Vrijwel alles is klaar op een achttal zaken na. Die komen aan de beurt als we over ruim een week met Dulce nog even in Numansdorp terugkeren. Dan is ook de check of alles naar behoren werkt. Achter ons liggen zeilers met pech, maar ze wensen ons hartelijk een goede reis. En dan komen Piet van Gils en zijn Carla van het zusterschip Everjoy langs met een mooie fles wijn voor onderweg. We beloven dat we die binnenkort met hen zullen ontkurken.

Even na 13.00 uur worden we afgeduwd. Het is een groots gevoel als we zachtjes de jachthaven uit tuffen, nagewuifd door de achterblijvers. Het is bewolkt maar rustig weer. We varen over een spiegelglad Hollands Diep en de Dordtse Kil naar de bruggen van Dordrecht, arriveren precies op tijd. Alles gaat vlot tot de Baanhoekbrug van Sliedrecht. Het begint te miezeren en de brugbediening laat het afweten. Ze hebben ons vergeten en komen pas na een half uur. Op de rest van het traject over de Beneden Merwede valt er enorm veel regen. Voorin duiken we een paraplu op en zo stuur ik dwars door dichte regengordijnen (foto hierboven) Om niet te vroeg bij de verkeersbrug van Gorinchem te zijn, varen we een stuk de Nieuwe Merwede op. Daar klaart het op, de brug van Gorcum draait exact op tijd, de Wilhelminasluis halen we ruim voor negen uur (dan stopt de bediening) en een mijl verderop meren we redelijk soepel af aan de steiger van De Oude Silo, ons appartementenflatgebouw. Terwijl de hemel rood kleurt kijken we trots uit het kamerraam naar ons scheepje. Hier drie foto´s van de tocht.

Wat ging er fout? Weinig. Alleen de wegneembare kotterstag brak al snel uit de tie-rips en begon weer eens te zwieren. Gelukkig kreeg ik hem snel te pakken. Daar moet een betere oplossing voor komen. Het schip stuurt anders met de nieuwe vaanstandschroef. Er is een andere trilling en het wieleffect, waar je bij manoeuvres dankbaar gebruik van maakt, werkt weliswaar dezelfde kant op, maar de "dosering" is anders. Daardoor kwam ik in Andel toch een beetje scheef in de box terecht. Ingaande morgen hebben we vijf dagen om schip en flat schoon te maken, de restanten van de inboedel weg te werken en om in te schepen. Een enorm karwei. Morgen komt een damesbrigade, die gaat poetsen, zuigen en schrobben. Terug naar boven

Gisteravond zagen we tevreden vanuit het raam van onze flat hoe Dulce beneden afgemeerd lag

Vrijdag 22-06-2007

Doorgaans word ik uit mezelf wakker op het tijdstip dat ik op moet staan. Een vaardigheid die ik al tientallen jaren heb, vermoedelijk aangeleerd en niet erfelijk. Hoe dan ook, om half 7 wek ik Ans. Ze kreunt en terstond begint haar mobiel telefoonweksignaal te blaten. Als twee hoogbejaarden schuifelen we door de gang naar toilet en badkamer, we worden met de dag stijver en strammer van het sjouwen. Om 8 uur staat de damespoetsbrigade uit het naastgelegen dorp Veen voor de deur, opgetrommeld door onze huisbazin. Ze maken het schip van binnen glanzend schoon in drie uur, waar wij toch zeker één tot anderhalve dag over gedaan zouden hebben. Ze zijn het gewend, ze maken met regelmaat een huurboot schoon. Om 10 uur drinken we koffie bij onze hoogbejaarde buurvrouw (92!), die minder stram aandoet dan wijzelf. Deze ochtend breng ik de oproller van de genua op lengte, geniet daarbij van de luxe van de electrische vallier, scheer de neerhouder van de spi-boom in, breng katrolletjes in de boom van de windgenerator aan om de zwarte kegel en de vaderlandse driekleur te hijsen en transporteer ondermeer vele CD´mapjes, nautische boeken en de diverse zeilen naar het schip. Af en toe valt er een zware regenbui.

Tegen de middag arriveert Anja, onze eigen hulp (foto hier) Ze doet de rest van de schoonmaak, sjouwt van alles en nog wat naar beneden, vouwt lakens en legt die in kasten, maakt het bed van de schipper en zijn gade op en is alsmaar aanstekelijk vrolijk. Achter de immer openstaande deur van onze slaapkamer ontdekken we aan de wand een prachtig werk van Sjoerd de Vries, dat de verhuizers vergeten zijn mee te nemen. Wat moeten we daar nou mee? Weten we even niet. Aan het eind van de middag haalt een kennis onze vrieskast op en na nog een uur besluiten we dat het mooi was voor vandaag. De flat is vrijwel leeg (zie foto hier) Onze laatste (tuin)stoelen schuiven we bij het raam dat op de steiger uitkijkt, we schenken een glas wijn in en leggen onze benen op de lege vensterbank, in een nagenoeg lege huiskamer en heffen het (nagenoeg volle) glas op ons scheepje beneden. Proost! Interessant is de vraag: wanneer ontstaat het moment dat het zinvoller is aan boord te gaan slapen en niet meer op de flat? Nu zijn de keukenspullen grotendeels nog hier, de kleren voor een deel aan boord, de wasmachine wordt morgen opgehaald (dan kunnen we alleen aan boord de was doen) Mooi procesgang! De uitkomst is bekend maar nog niet het tijdstip waarop. De komende dagen komt er beroerd weer, nou en, we schepen ons gewoon verder in. Maar nu stuiteren we in ons bed en morgen mogen we een beetje uitslapen. Terug naar boven

De flat is leeg. We eten aan een oude kampeertafel

Zaterdag 23-06-2007

Uitslapen is half 9 opstaan. Ans gaat verder met het inruimen van de kombuis, de voorraden (houden we klein, we komen onderweg langs legio supermarkten), de kledingkasten en ze doet de eerste was in de nieuwe wasmachine aan boord. Eerst twee kleppen openen. De wasmachine loost namelijk op de vuilwatertank, vanuit de gedachte: je ankert in een paradijselijke baai en die wil je niet bevuilen met zeepsop. Maar daar zijn we nog niet. Dus nu (1) knop tussen wasmachine en vuilwatertank open zetten en (2) de afsluiter van de vuilwatertank open zetten. Even later horen we hoe de machine het waswater keurig in de vuilwatertank doet klateren en buiten zien we dat het water ook naar buiten vloeit. Later op de dag krijgen we de droogfunctie niet aan de gang. RFM, ofwel read the fucking manual brengt de oplossing. De (witte) was is prima schoon (in Dash)

Onderwijl berg ik de beide extra ankers onder in de kist boven het zwemplatform. Dan krui ik het reddingsvlot naar de boot (foto hier) en berg het zeevast bij de ankers in de hekkist. Ik maak een dunne lijn vast aan het trekkoord. Die lijn loopt door een kier naar buiten waar ik hem aan de hekstoel vast maak. Als je ooit het vlot uitwerpt, dan zit het via die lijn altijd aan de boot vast. Je moet je immers niet voorstellen dat je in nood je vlot ziet afdrijven omdat je vergat het vast te maken! Het hulproer van de windvaanstuurinrichting kan er ook nog bij. Schoonzoon Michel komt tegen twaalven helpen sjouwen. De boeken van Ans en mij komen aan boord en worden ter weerszijden van ons bed geplaatst én in het fraaie, nieuwe boekenkastje. We voelen ons nu helemaal thuis in onze nieuwe slaapplek. Michel neemt ook de wasdroger mee.

Verdere onttakeling van ons flatje in de middag. Oud-opstapper Freek en zijn Bibi hebben een grote aanhangwagen mee en laden zes of zeven boekenkasten, ik weet het niet meer, een oude garderobekast, de keukentafel, een strijkplank...nou ja, wat doet het er toe. Ook Diny, oud-collega van Ans, komt en sjouwt mee. Dan komen Jeffrey en Tessa, jongste dochter van Ans, om onze fietsen op te halen, maar de grote Oma-fiets van Ans past niet in hun auto. Die halen ze maandag, tegelijk met de vaste PC. Met Freek & Bibi en Diny drinken we een glas wijn aan boord voor ze afrijden (foto hier) Niels en Mark, zonen van Diny, komen daarna de wasmachine van de flat ophalen.

Alles verloopt in een roes, net als de vorige dagen. We zijn daas van moeheid. De flat is nu vrijwel leeg. Ik moet morgen al het gereedschap schiften en zien wat ik meeneem en waar ik het opberg. De dagen gaan zó snel, het is alsof we pijlsnel en onhoudbaar naar beneden in het water vallen. Eigenlijk is dat ook zo. Tegen het avondeten merken we dat we geen eettafel meer hebben. Die heeft Freek meegenomen. Uit de kelderbox diepen we de oude plastic tuintafel uit Deil op. Wankelend en mopperend zetten we hem in elkaar, hoe moest dat ook alweer. De kip-bonenschotel van Ans smaakt er prima op (zie foto hierboven en 2 foto´s hier) We wassen met de hand af (geen vaatwasser meer) en slaan plat neer op bed.

Sfeervol afscheidsdiner met zwager Cees en schoonzus Mieke in ´t Oude Raedthuys te Woudrichem

Zondag 23-06-2007

Opnieuw half 9 op. Vannacht lag ik al uren te malen over allerlei resterende belangrijke kwesties die ik - als de hanen van de buren gaan kraaien - me niet meer herinner omdat ik in een nieuwe zware slaap verzeild raak. Enfin, we zien wel. Meteen uit bed vatten we de draad op. Tegen 10 uur komt Diny om te helpen. Samen met Ans brengt ze onze hele garderobe onder aan boord en spreidt daarbij een grote deskundigheid ten toon, opgedaan in jaren reizen in een camper. Ze weet hoe je kleding op een effectieve wijze opslaat in beperkte ruimtes, zodat het lukt om alles makkelijk aan boord op te bergen.

Ondertussen doe ik de laatste administratie en zeg o.m. de vergunningen voor mijn zendapparatuur bij het Agentschap Telecom op, omdat we immers het land uitgaan. Het weer is droog en beter dan verwacht. We besluiten daarvan gebruik te maken en richten de beide bakskisten opnieuw in en vinden daardoor genoeg ruimte voor de high-aspect fok én onze beide vouwfietsen. Een eeuwig probleem is: waar bergen we de dinghy. In mijn hoofd had ik al langer om te pogen hem boven het zwemplatform op de buizen van de windvaanstuurinrichting vast te binden, dan ligt hij prima uit de weg én bereikbaar. Met hulp van Diny lukt dat, waarbij de toegang tot de achterkist met het reddingsvlot én de zichtbaarheid van het heklicht intact blijven.

De dag vliegt voorbij als de vorige. Om vier uur stoppen we. We zijn moe en drinken thee op de flat. Ik neem een (lig)bad en lees de krant in bad. Favoriete situatie. Waarschijnlijk de laatste keer voor weken. Om half 6 komen zwager Cees en schoonzus Mieke met de post (alles wordt al weken aan hen doorgezonden) waaronder een CD met mooie pianotrio´s van Haydn, die ik op de valreep bij Bol.com had besteld. We borrelen aan boord. Cees, een ervaren opstapper op de Dulce, kijkt zijn ogen uit hoe het schip veranderd is. Later rijden we over de dijk naar Woudrichem voor ons afscheidsdiner in ´t Oude Raedthuys. Een foto staat hierboven en ook hier. Onderweg krijg ik pathetische gevoelens als ik naar het landschap kijk. Uiterwaarden met paarden. Het regent. Zijn dit mijn laatste beelden van de buurt waar we bijna twee jaar woonden? Regen, paarden en koeien. In het restaurant kijk ik rond. Herinneringen. In 1991 werd ik hier doorgezaagd tijdens een Politiek Café-avond over de veronderstelde grootheidswaanzin om een dure kunstmanifestatie in het oude ziekenhuis in Gorinchem te beginnen. Een mooie avond, de zaak was propvol en de sfeer kritisch én vrolijk. Lang geleden, zeker 16 jaar. En ook nu hebben we een hoop lol bij een prima maaltijd. De magie van deze plek?

De weersvooruitzichten voor de komende dagen zijn overigens bar slecht, het wordt koud (maximum 14 graden) en winderig. Daar hebben we geen zin in. Mogelijk blijven we gewoon hangen in Andel tot het weer opklaart. We hebben immers geen haast meer?! Terug naar boven

In de lege flat schift ik het gereedschap in mee en niet-mee

Maandag 25-06-2007

Acht uur op. Ieder gaat zijns weegs. Ans verhuist alles uit de badkamer, richt het huishouden aan boord verder in, maakt schoon aan boord en op de flat. Onze hulp Anja komt haar helpen. Af en toe vallen er zware buien maar het klaart steeds weer op. We zijn moe - ik ben zo moe dat ik niet eens meer weet wat ik vanmorgen deed. O ja, stom, we doen de boodschappen en halen medicijnen tegen mijn hoge bloeddruk voor acht maanden. En in elk geval schift ik ´s middags het gereedschap (foto hiernaast en hier) en breng alle reserveonderdelen aan boord. Dat zijn er nogal wat. Ik vind een goede plaats onder het bed in de voorste hut. Mensen komen onderwijl spullen halen: nog drie boekenkasten, ons bed, kastjes, stoelen en tuinstoelen, wekkerradio, ik weet niet wat. Jeffrey en Tessa halen mijn vaste PC op (o ja, die heb ik vanmorgen geschoond op eigen bestanden en programma´s)

Dat ons bed nu ook weg is, betekent dat we vannacht aan boord moeten slapen. Ans doet tegen de avond de was, de machine werkt probleemloos, terwijl ik de weerkaartenschrijver van Furuno programmeer en van een nieuwe rol papier voorzie. Het is een ouderwets instrument, dat fungeert als back-up voor de HFradio-laptop combinatie. Trots zie ik ´s avonds de eerste weerkaartjes eruit rollen. Ans bakt heerlijke biefstukjes. Op gas. Aan boord koken we op gas. In de flat kookten we electrisch en het is nooit gelukt daar een mooie biefstuk op klaar te maken. Hier vind je nog vier foto´s van de situatie aan boord.

Al schiftend vind ik de bijl. Een handbijl. Een bijl uit Deil. In Deil hadden we een grote tuin en nogal wat bijlen. Ondermeer een mooie kloofbijl, waarmee ik stammetjes uit de tuin kloofde voor de open haarden, maar die bijl is weet ik waarheen weg. Alleen dat handbijltje heb ik destijds wél meegenomen en nu kom ik het tegen, zoals je voortdurend vergeten dingen tegenkomt. Ik houd het in mijn hand, het voelt lekker, een goed bijltje. Ik besluit het mee te nemen, ik denk aan zelfverdediging tegen overvallen van piraten en berg het weg ergens aan boord. Of ik het ooit nodig heb? Ik hoop dat het dan is om hout te hakken voor een kampvuur aan een maagdelijk tropisch strand ergens in de wereld. Morgen moet ik verder met het gereedschap en de ordening van alle gebruiksaanwijzingen. We zijn bijna klaar.

Dulce, gereed voor vertrek, onder De Oude Silo in Andel

Dinsdag 26-06-2007

We zijn over. Tegen zes uur vanavond is de flat leeg en alles aan boord en weggestouwd. Dulce is gereed voor vertrek. Zie foto hiernaast en hier. We zijn natuurlijk steeds van alles kwijt. Waar zijn de sleutels van de flat? Waar zijn mijn bloeddrukpillen gebleven? Ans zoekt de hele dag naar haar lippenstift. Gisteren heeft haar oud-collega Diny mijn kleren opgeborgen en zei: als Tom wil weten waar zijn onderbroeken zijn, dan moet hij mij maar bellen.

Hoewel we ook nu doodmoe zijn, was deze dag niet zo hectisch. Ans en Anja, onze hulp, maken de flat schoon. De man van de rommelmarkt komt allerlei spullen halen terwijl we net aan boord zijn. Hij zou morgen komen ("uw spullen staan in de gang, pakt u ze maar") maar hij kwam onverwacht toch vandaag, waardoor hij per abuis een gereedschapskist meeneemt, die er even op weggezet was. Mopperend brengt hij hem terug.

Er valt weinig verder te zeggen. We zijn al die dagen doorgeploegd en nu is het klaar. Het woei hard vandaag, maar de komende dagen klaart het iets op. De buurvrouw (92 jaar) komt met haar dochter, onze huisbazin, aan boord ons schip bewonderen. Hier een foto daarvan. In de lege flat staan alleen nog mijn laptop en printer. Hier zit mijn snelle internetverbinding. Om half tien vanavond zet ik hem aan en opeens meldt Nokia een update van de verbindingssoftware van het mobiel telefoontje. Die kan ik mooi nog net downloaden! Daarna print ik de weerkaartjes en de vooruitzichten en ik werk de foto´s en dit weblog bij. Zometeen neem ik ook laptop e.d. mee aan boord, dus de berichtgeving is mogelijk vanaf nu wat haperender vanwege minder of minder snelle verbindingen. Morgen gaat Ans naar haar moeder en ga ik nog extra papierrollen voor de weerkaartenschrijver te halen, wat deurstoppers en de zeekaart van de Algarve, die ik mis in de set. Zoals het er nu uitziet gaan we donderdag naar Gorcum, zaterdag naar de verjaardag van kleindochter Nikita, zondag dragen we ons Fordje Ka aan mijn zoon Rommert over en maandag varen we terug naar Numansdorp omdat de verkeersbrug van Gorcum op zondag niet draait. Op de werf komt de bimini erop en zijn er nog een paar laatste klussen. Daarna gaan we - eindelijk - op weg. Terug naar boven

Dulce ligt er feestelijk bij, klaar voor vertrek

Woensdag 27-06-2007

De laatste dag in Andel. Dulce ligt er feestelijk bij (zie foto hiernaast en hier) Om half elf komt de expert van Den Drijver langs om de slotexpertise van de teakreparatie te doen. Hoewel het dek is opgeknapt is niet alle schade weggenomen en..het dek is beduidend dunner geworden en gaat dus minder lang mee. De expert zal de waardevermindering vast stellen en die wil ik dan claimen bij mijn verzekering (die het - neem ik aan - weer op Jeanneau zal willen verhalen) Als de expert vertrokken is, vullen we de watertanks. Even na enen is de sleuteloverdracht aan de nieuwe huurders. Ik toon ze de flat en ben verbaasd hoe leeg het is. Zo leeg als toen we hier kwamen. Hier hebben we bijna twee jaar gelukkig gewoond. Ans zegt zelfs dat dit het fijnste huis in haar leven was. Toch gaan we overtuigd weg. De nieuwe bewoners tonen zich ook blij met de flat. We openen de meterkast om de meterstanden van gas en electra te noteren en ik opeens zie het kunstkerstboompje van mijn moeder. Dat hadden we in de meterkast gestald, helemaal vergeten! Terstond besluit ik Ans voor te stellen het mee te nemen, we vinden er wel een plek voor en waar we ook liggen met de Kerst, we zetten het boompje op en doen de lichtjes aan. Ik ben niet bijgelovig (vind ik), maar zoiets hoef je toch ook niet te negeren. Later vindt Ans het goed.

´s Middags breng ik Ans naar haar moeder in Gorinchem en haal 12 papierrollen voor mijn oude weerkaartenschrijver (die als back up dient) bij Sailtron in Houten. "Droog bewaren, meneer", zegt de medewerker. Bij Correct Marine in Rotterdam sla ik de ontbrekende zeekaarten in, bij Praxis in Sliedrecht drie deurstoppers voor..nou ja, wat doet het er toe, en bij Klop Watersport in Hardinxveld twee van mijn favoriete petjes om wat reserve te hebben. Ze waaien nogal eens van je hoofd. De route bestaat uit snelwegen, de A27, de A12, de A20 en de A15, waar ik tot een jaar geleden overheen joeg of in files stond, altijd bezig afspraken te halen. Daar ben ik mooi vanaf! `s Avonds komt Diny, die een straat verder woont, afscheid nemen. Ondertussen probeer ik vergeefs alle manieren uit om per telefoon, bluetooth, kabeltje, e.d contact met Internet te krijgen. Wat een geklooi. Later neem ik het laptopje mee naar een plek onder het gebouw van De Oude Silo, waar ik op een onbeveiligd netwerk kan inloggen, werk de site bij en begin tegelijk te beseffen wat ik eerder precies fout deed. We houden de moed erin. Morgen naar Gorcum! Terug naar boven

We passeren Buiten de Waterpoort, Gorinchem

Donderdag 28-06-2007

Om 10 uur drinken we koffie bij buurvrouw Cornet, ook bovenburen Thijs en Jaantje - zelf schippers - zijn van de partij. Bij het afscheid krijgen we het toch even te kwaad. De buurvrouw is zó oud, zien we haar nog ooit terug? Om 11 uur helpt Thijs ons met  afvaren, vanaf de balkons wuiven diverse buren ons uit. Zie foto hier. Vaarwel, Oude Silo! We hadden hier een fijne tijd.

De Wilhelminasluis gaat vlot, alleen merk ik onderweg erheen dat mijn stuurautomaat het niet doet. Wat nou weer? Hij geeft AUTORELSE, nooit van gehoord, en springt dan terug op STANDBY. Dan maar zonder. Rustig varen we de Andelse Maas af, rechts ligt Slot Loevestein, links de vesting Woudrichem. Wijds opent de Merwede zich op dit punt:

Waar Maas en Waal tesamen vloeien
en Gorcum rijst van ver

Een mooi moment. Stroomafwaarts komt beroepsvaart aandenderen. Snel steken we over naar de stuurboordwal. Er is meer wind dan we dachten, wind tegen stroom, dus een onrustige golfslag. We varen even later langs Gorcum (foto hiernaast) Direct voorbij Buiten de Waterpoort slaan we stuurboord uit naar de steigers van WSV De Merwede en roepen de havenmeester op. Hij verwacht vandaag een gezelschap van maar liefst 28 motorboten, zegt hij, daarom geeft hij ons een rustig plekje in de luwte onder de wal op een kopsteigertje. Hier vind je vier foto´s van het tochtje en de ligplaats. We lopen over de stadswallen van Gorcum naar het station en nemen de bus naar Andel. Een uur later rijden we het dorp weer binnen. Op de parkeerplaats naast De Oude Silo stappen we in het Fordje Ka van Ans, starten en rijden de dijk af, langs de bakker en de notaris, de kinderboerderij, de Romboutstoren, de begraafplaats, de parkeerplaats waar dit voorjaar het circus stond, onder de donkere bomen van de Neerandelse weg door en langs het weiland met de twee altijd treurende ponies. Dan zijn we het dorp uit. Zo simpel gaat het. Je rijdt het dorp uit en je bent weg. Bijna een regel uit een gedicht van Rutger Kopland. Terugkijkend zul je later misschien zeggen: op die dag is mijn leven veranderd, maar op het moment zelf gaat het eigenlijk vrij simpel.

Terug aan boord zeg ik tegen Ans: eigenlijk hebben we een vreemde positie. We hebben onze woonplaats verlaten, dus zijn we vertrokken. Maar nu liggen we in onze formele thuishaven (vanwege het gedonder rond het officiële briefadres) We zijn dus vertrokken, maar niet weg. Ook al haast een regel van Kopland. Terug naar boven

Bij de eindafrekening en de evaluatie op Jachtwerf Numansdorp, vrnl Fons, Lowy, Raymond en de schipper

Vrijdag 29-06-2007

Vannacht regent het eindeloos. Af en toe kijk ik of het lekt op de bekende plekken, bij het boekenkastje naast de kaartentafel en boven de kast in de voorhut. Niks! Dat is veelbelovend. We slapen uit. Om half 10 zet ik één van onze vouwfietsjes in elkaar om verse broodjes te halen in de binnenstad. En NRC/Handelsblad van gisteren, ik kan het nog niet laten. Niets gaat boven een uitvoerig ontbijt mét krant. Het weer is niet best: regen en ZW wind. Lowy belt, hij is bijna rond met de eindafrekening en de demarcatie van de kosten die voor rekening van Krijgsman/Jeanneau zijn. Daarom stappen we in ons autootje en karren naar Numansdorp. Lowy legt een dik overzicht op tafel. Van het eindbedrag moeten we toch wel even slikken, het is fors meer dan we dachten. Maar alles klopt wél, op eerste lezing. Nou ja, dan zien we het maar op te lossen (gaat jullie trouwens niks aan) Daarna komen ook Raymond en Fons erbij zitten, we kijken samen terug op een intensief en creatief proces (foto hiernaast en groter hier)

Op de terugweg slaan we boodschappen voor het weekend in bij de Albert Heijn in Numansdorp, rijden nog eens langs de Praxis in Sliedrecht voor twee nieuwe toiletborstelhouders. Houten, want met RVS-houders heb ik slechte ervaringen, ze roesten waar je bij staat. Verder een tafelventilator, wat slotjes en tie-rips, een kniptang en verloopstukjes voor de fietspomp. Dan drinken we thee bij Ans' dochter Barbara. De toiletborstelhouders monteer ik als we terug zijn aan de wand op de toiletjes. Het verrichten van eenvoudige arbeid adelt de ziel.  Ook bevestig ik twee oude tuinlampen met zonnepaneeltjes - nog uit Deil - op het achterschip. Benieuwd hoe lang die het uithouden. Daarop breekt eindelijk de zon door en drinken we een borrel in de jachtclub. Op de PC aldaar werk ik de site bij en alles is OK. Ans ontmoet een oud-Gorcumse en is niet meer te remmen. Ontelbaar veel namen passeren. Ik weet hoe leuk ze dat vindt, maar toch, wat kan iemand kletsen zonder eind..

Op de website van Jeannette & Charles Schuilenburg lees ik dat hun tweede poging mislukte om van Bermuda over te steken naar de Azoren. Ze moesten twee keer terug. Eerst vanwege pech aan het roer en de tweede keer vanwege een oogontsteking van Jeannette. Diederik (voor wie het vergeten was) is mijn oude Fairview, mijn eerste schip. Ze wachten nu op een nieuw weather window, op aangeven van weerguru Herb Hilgenberg.

Met mijn broer Wiebe in Grieks Restaurant Mykonos in Gorcum

Zaterdag 30-06-2007

Felle zon en felle regen wisselen elkaar af. ´s Ochtends gaan we naar de verjaardag van kleindochter Nikita (8) Daar ontmoeten we o.m. ook zwager Cees en schoonzus Mieke. Zij fungeren als postadres voor ons en met Cees regel ik nog wat zaken. Ook geef ik telefoonnummers van mijn drie kinderen aan hem door. Je kunt nooit weten. Ans´ dochter Barbara en haar man Michel hebben een mooie kalender met foto´s van hen en de kleinkinderen gemaakt. Bovendien verrassen ze me met een CD van de Griekse bouzouki-speler Iordanis Tsomidis, vorig jaar overleden. Een fantastisch artiest, maar er is geen CD van hem te krijgen. Naspeuringen op Internet bleven zonder resultaat. Nu is het ze via Griekse vrienden op het laatste moment tocht gelukt! Zoveel hartelijkheid, ik ben er gewoon ontroerd van.

We doen laatste boodschappen, halen motorolie en benzine voor de buitenboordmotor en in de Chinese toko visolie, eigengemaakte sambal en gedroogde garnalen. Zaken die je straks nergens meer kopen kunt. ´s Avonds komt mijn broer Wiebe langs en met hem eten we ten afscheid in een Grieks restaurant Mykonos aan de Langendijk in het centrum van Gorcum (foto hiernaast en groter hier)

Rommert en Bas vertrekken met het Fordje Ka van Ans

Zondag 01-07-2007

De dag is mooier dan hij zich 's ochtend laat aanzien. Na een serie regenbuien is het droog en overwegend zonnig. Vandaag snijden we weer een band met ons vorig bestaan door. We doen onze laatste auto van de hand. In de middag breng ik Ans om afscheid te nemen naar haar moeder en haal in Geldermalsen mijn zonen Rommert en Bas op. Rommert heeft vorig jaar zijn rijbewijs gehaald en we hebben hem het Fordje Ka van Ans beloofd. Het is zijn eerste auto. Ik herinner hoe bijzonder het is: je eerste auto (en je eerste meisje) Je weet nauwelijks wat belangrijker is. Hij is er dolgelukkig mee (foto hiernaast en 2 foto´s hier) Het is even heel gezellig met ze aan boord en de tijd vliegt. Ze beloven dat ze langs komen, waar we ook zijn, ze mogen op onze kosten invliegen en een tijdje meevaren. Aan het eind van de middag komen Tessa, Ans' jongste dochter, en Jeffrey afscheid nemen (foto hier) Ook weer gezellig, te laat om te koken, daarom bellen we een bezorgservice voor Italiaans eten. Opvallend is dat al het afscheid nemen iedere keer - godzijdank! - vrolijk en niet dramatisch is. Morgen varen we naar Numansdorp. Voor het slapen gaan mail ik Zeilen dat ze ons op de vertrekkerssite kunnen verplaatsen van de rubriek In voorbereiding naar de rubriek Onderweg. Terug naar boven

Op het Hollands Diep dreigt een onweersbui

Maandag 02-07-2007

Stipt om elf uur gaat de verkeersbrug Gorinchem voor ons open. Ook de andere bruggen openen vlot. Na de bruggen van Dordrecht varen we een scheepje achterop met een bekende aan boord. Het is warempel Sjoerd Beumer, de NVZ-begeleider van Medi I, mijn vroeger werkgroepje van ziekenhuisdirecteuren! Hij begint aan een zeilvakantie van vier weken, roept hij. Ik roep terug dat vier jaar nog niet genoeg is. Op het Hollands Diep dreigt een onweer (foto hiernaast) Min of meer tussen de buien door varen we naar Numansdorp (2 foto´s hier en een stilleven hier) Als we om half vier bij de werf aan leggen stapt er een man op ons toe met een fles wijn onder de arm. Hij stelt zich voor als Frans de Bloois, trouw lezer van onze website. Hij komt ons goede reis wensen. We drinken thee. Frans zeilt zelf een Nicholson 31 genaamd Spyros. Later komt Fons ook even kijken (Lowy is met vakantie): morgenochtend zal zeilmakerij Abos de bimini installeren en doet Fons de resterende klussen: o.m. het liertje op de mast, de bevestiging van het kotterstag,  en de nieuwe schuimblussers. Vanavond moeten we alle navigatielichten checken. Aan het eind van de middag trekt een forse onweersbui pijlsnel over, daarna breekt de zon weer door. Toch zijn de vooruitzichten voor de komende dagen beroerd. We zien morgen wel wat we doen ("we hebben geen haast meer", nietwaar?) Terug naar boven

Numansdorp. De nieuwe bimini is vandaag meer een regenkap

Dinsdag 03-07-2007

Onrustige nacht, veel regen en wind. Halverwege de nacht probeer ik het brommen van de kraanlijn te stoppen door de grootschoot te vieren. Het lijkt te helpen, maar als ik eenmaal weer in bed lig bromt hij lustig door, zij het iets lager. Om acht uur staat Walter van Zeilmakerij Abos voor de deur met de bimini. Gelukkig is het droog. Samen zetten we de zonnetent op, spannen hem en kijken tevreden. Dan klappen we hem in tegen de spruit en blijkt dat de hoes niet past. Walter neemt hem mee voor verkorting van de rits en een vastere bevestiging aan de spruit. Hij schavielt in opgevouwen toestand teveel tegen de spruit. Walter gaat daar een oplossing voor zoeken en keert morgenochtend terug. De rest van de dag is onze zonnetent meer een regenkap (foto hierbij)

Dan komt Fons met de nieuwe schuimblussers. Samen bevestigen we het mastliertje, dat ik altijd graag wilde om bij het reven - als ik het reefoog van het voorlijk bij de mast inhaak - het zeil even aan te trekken zodat het reefoog blijft zitten. Ik heb te vaak meegemaakt dat het eruit zakte en dan moest je in barre omstandigheden weer terug naar de mast. Af en toe valt er een zware regenbui maar tussendoor is het droog en dan maken we - al proberend en zoekend - eindelijk een goede bevestiging voor het wegneembaar kotterstag. Daar had ik jaren problemen mee, hij bleef nergens goed aan zitten en klapte dan tegen de zalingen of sliertte zelfs gevaarlijk los in de lucht. We boren vlak voor het stuurboord onderwand een gat in het dek en maken een oog om hem goed strak vast te zetten. Daarna installeren we de nieuwe Walder giekremmer, bedoeld als opvang van klapgijpen. Ik ben benieuwd. Fons vervangt het kapotte lampje van het heklicht terwijl ik de nieuwe afsluiting van de doorstap naar het zwemplatform aanbreng. Dan is alles klaar en - verdraaid - de wind gaat liggen en de zon breekt door. Om zeven uur komt onverwacht mijn broer Wiebe langs. Moest in de buurt werken. ´s Avonds lijkt het slechte weer lang aan ons voorbij te trekken, maar om 9 uur breekt een fors onweer met hagel en regen los. Morgen willen we naar Willemstad varen aan de overkant van het Hollands Diep, gewoon om eindelijk het gevoel te hebben weg te zijn. Hier 6 foto´s van de klussen van vandaag.

Dulce vertrekt uit Marina Numansdorp (foto Piet van Gils)

Woensdag 04-07-2007

Ja, je leest het goed. Voorlopig liggen we vast in Willemstad, vermoedelijk voor veertien dagen. Het lijkt wel of de duvel ermee speelt en alsmaar ons vertrek vertraagt.

We staan om acht uur op. Raymond komt langs en bevestigt een sluitinkje om de deur van de koelkast te zekeren. Die vloog wel een open als we onder helling lagen, de inhoud van de koelkast drukte de deur open. Fons komt langs en geeft uitleg over alle extra gasnippels en verbindingsstukjes, bedoeld om in diverse landen onze gasflessen te kunnen vullen. Om 12 uur gaan we naar het kantoor van de werf en nemen de definitieve eindrekening in ontvangst. Jeannet en Waldi Wiedmer, de eigenaren, verrassen ons met een mooie doos wijn. Juist als we afscheid willen nemen rinkelt het mobiel telefoontje van Ans: ze ontvangt bericht dat er in Gorcum een kamer beschikbaar komt voor haar moeder in het Verzorgingshuis Sint Clara, waar ze na haar val van de trap in haar eigen huis op een logeerkamer verblijft. Op 17 juli kan ze erin. Dat betekent: de nieuwe kamer van Oma Steers inrichten, haar spullen sorteren en haar huis leegruimen en verkopen. Daar zijn we samen met zwager Cees en schoonzus Mieke wél even mee bezig!

We hadden dit niet zó vlug verwacht. We rekenden ermee op zijn vroegst medio augustus uit Frankrijk (of waar dan ook) te moeten terugkeren om Oma's boel te regelen. Anderzijds - hoe graag we ook willen vertrekken - is het niet onhandig dat het nu gebeurt, nu we nog in Holland zijn. Als het achter de rug is, dan is Ma Steers goed verzorgd en hebben we daar geen zorgen meer over. We besluiten Numansdorp te verlaten, ondanks alle gastvrijheid hebben we de werf nu wel gezien, en naar Willemstad te varen. We bellen de havenmeester of er een plek is voor een week of twee. Het is onstuimig weer en de havenmeesteres meldt dat het moeilijk is omdat niemand uitvaart. Maar kom toch maar, zegt ze, we zien wel. Bij het uitvaren komt collega-zeiler Piet van Gils van ons zusterschip Everjoy nog even goede vaart wensen. Hij maakt de foto hierboven en deze foto van ons vertrek uit Numansdorp. Misschien toont de laatste foto een wat vreemde manier van uitvaren, want we varen achteruit. Buiten op het Hollands Diep waait het behoorlijk, af en toe meer dan 30 knopen. Gelukkig is er inderdaad een box voor ons, recht onder de graanmolen die op deze wind zwaar met halve zeilen ruisend zijn wieken draait (foto hier) We hebben de komende tijd heel wat te regelen en te doen! Terug naar boven

De bramen zijn nog zuur in Willemstad

Donderdag 05-07-2007

Het is een onstuimige nacht, onweer, regen en hagel. Om één uur kruip ik tussen twee buien door aan dek en sla de grootzeilval een paar keer om de kraanlijn, om het brommende resoneren te stoppen. Dat lukt.

Vandaag is het ook wisselvallig, zon en buien. Om acht uur arriveert Erik van zeilmakerij Abos met de aangepaste hoes voor de bimini. Vanwege de regen proberen we hem maar niet uit, dat doe ik dezer dagen wel als het droog is. Dan maken we een wandeling buitenom de wallen van Willemstad, zien een zwanengezin met vijf grijsgekleurde zwaantjes en proeven in een straatje de eerste rijpe bramen van een struik (foto hiernaast en groter hier) Zeer zuur! We vinden ook een bushalte, maar de OV-verbindingen tussen Willemstad en de rest van de wereld zijn beroerd. Hadden we nu het Fordje Ka nog maar!

's Middag lezen we. Ik sukkel in slaap en kuier om drie uur naar het Mauritshuis, waar een Internet PC is en tik er dit verslagje. Zwager Cees zal vandaag een taxateur inschakelen voor de waardebepaling van Ma Steers' huis. Barbara, Ans' oudste dochter, zal het stalenboek van een nabij gevestigde vloerbedekker ophalen.

In het Mauritshuis in Willemstad is een Internet-PC

Vrijdag 06-07-2007

Knus aan boord, gisteravond. Regen ranselt het dak. We kijken ontroerd naar de film (op DVD) Una giornata particulare van Ettore Scola, met dat meesterlijke spel van Sophia Loren en Marcello Mastroianni.

Vandaag veel bewolking en veel wind. Langs de kust zelfs stormachtig Bf 8. Niemand vaart uit. Je raakt altijd aardig op de hoogte van haventjes, waar je langer ligt. Zo weet ik nu een kortere wg naar de bakker, waar ik 's ochtends verse broodjes haal. Hij maalt zijn eigen meel in de imposante graanmolen, waar we recht achter liggen. Vlakbij is ook een boekhandel, genaamd "Espresso", want je kunt er ook koffie drinken. Ze houden de komende tijd iedere dag een exemplaar van NRC/Handelsblad voor me achter. Boekhandels zijn gevaarlijke plekken voor mij, het lukt zelden om zonder aankoop weg te gaan. Nu zag ik "Reizen met Herodotus" van Ryszard Kapuscinski liggen, één van mijn favorieten (zie mijn korte Beschouwing in de gelijknamige rubriek) Net alsof ik nog niet genoeg boeken bij me heb. Het is in feite een verslaving. Mijn (bewuste) leven lang zoek ik naar de zin van alles, in de vergeefse hoop dat die ergens gevonden kan worden - als je maar goed zoekt. Om uiteindelijk te weten hoe het zit, niet in de vorm van "geloven" maar in de vorm van "begrijpen" Of je vindt een vorm van "verzoening" en je legt je neer bij de fundamentele onbegrijpelijkheid van de wereld. Boeken zijn daarbij onontbeerlijk. Nu herlees ik smullend "Deep simplicity" (2004), een prachtig boek van John Gribbin dat je echt meerdere malen moet lezen. En weer wegleggen en nog een keer lezen. Zo'n boek moest wel mee op reis!

Halverwege de dag loop ik naar de InternetPC-hoek in het Mauritshuis (foto hierboven) om de e-mail te checken, de bankzaken te regelen en de site bij te werken. Onderweg zie ik dat er bij Restaurant Bellevue aan de haven een gratis WiFi-hotspot is. Die zal ik morgen eens proberen met mijn eigen laptop.

Met Esther en Pieter de Kort in Restaurant De Rosmolen in Willemstad

Zondag 08-07-2007

Inderdaad kun je bij Restaurant Bellevue aan de oude haven uitstekend internetten door met je eigen laptop in te loggen op de free hot-spot die ze daar hebben. Je moet dan 30 seconden naar een reclamefilmpje kijken, maar dat kun je omzeilen door een tweede venster te openen. Vrijdagavond eten we er overigens heerlijke verse mosselen, klaargemaakt met veel peper, knoflook en tomaten (foto hier)

Het weekend is zonnig. Omdat we nog wat langer in het land zijn, kunnen we nog afscheid nemen van vrienden aan wie we door de drukte de afgelopen tijd niet toekwamen. Zaterdagavond doen we dat met Esther en Pieter de Kort (mijn opvolger in de Rivas Zorggroep) in Restaurant De Rosmolen (foto hierboven en hier) Vanmorgen komt zwager Cees langs om Ans op te halen, samen gaan ze aan de slag in het huis van hun moeder in Gorcum. Ik blijf op de boot achter, poets wat en lees de kranten en Kapuscinski. Aan het eind van de middag wordt ze teruggebracht. Ze zijn goed opgeschoten.

´s Avonds speel ik voor de zoveelste keer de CD van Iordanis Tsomidis af, die ik op de valreep kreeg van Michel & Barbara. De muziek is prachtig. Er wordt ieder nummer steeds a.h.w. een basale rythmische achtergrond voor hem neergezet en dan gaat hij aan de gang. Zó vervoerend mooi dat ik er tranen van de in ogen krijg. Wat een musicus! Wil iedereen alsjeblieft overal naar zijn muziek vragen, want hij verdient op CD uitgebracht te worden!

Zwaar onweer boven de haven van Willemstad. Tweede van links is Dulce

Maandag 09-07-2007

Het hele land wordt geteisterd door zware onweders, zo ook hier. ´s Ochtends als ik de verse broodjes haal is het nog zonnig, maar rond de middag breekt het los. Zwaar geknetter, vlak op het weerlicht, doorgaans teken van een inslag. Moet ik niet de walstroom afkoppelen? Ik laat het maar zo. Een tijdje probeer ik de bliksemschichten te fotograferen, maar ik ben steeds te laat, maar de bovenstaande foto mag er ook wel zijn. Klik hier voor een grotere.

De hele dag lezen we en dat is zalig. Ans is volledig geabsorbeerd in Suttree, de eerste en de beste roman van de Amerikaanse auteur Cormack McCarthy (in de Nederlandse vertaling Angel geheten, wat ik althans nooit begrepen heb) Het is één van de beste boeken die ik ooit las. Ik lees zelf Kapuscinski uit. Wat een aardige man moet hij geweest zijn! Grappig is dat hij datzelfde zegt van Herodotus, wiens Historiën hij zijn hele leven bij zich droeg:

"(...) Hij moet ongetwijfeld een vrolijk, ontspannen en vriendelijk mens zijn geweest, want alleen aan dat soort mensen kunnen vreemdelingen hun geheimen onthullen"

Zijn boek over Herodotus is niet alleen de sleutel tot zijn eigen leven - Kapuscinski droeg het altijd bij zich - maar ook een mooie gids voor de Middellandse Zee, ooit het centrum van de beschaving en de eerste zee die we straks gaan verkennen.

Terug naar boven

Hier zat ik zojuist in de avondzon

Dinsdag 10-07-2007

Hier (zie foto hiernaast) zat ik zoëven. Nu ben ik weg, want ik maak de foto. Ik zat te mijmeren in de avondzon. Ook vandaag veel onweer, maar vanmorgen ontbijten we samen in de zon in de kuip. Ans wordt halverwege de middag door schoonzoon Michel opgehaald. Vanavond gaat ze in Gorcum, in het huis dat haar moeder moet ontruimen, met haar beide dochters uitzoeken wat ze nog willen hebben. Dat zal niet meevallen, ze namen al zoveel van ons over. Maar er is natuurlijk altijd emotionele waarde. Morgen gaan schoonzus Mieke en Ans verder met opruimen en donderdagochtend wordt Ans pas weer teruggebracht. Ik pas op de boot en ben bijna twee dagen alleen. Nou ja, wat heet.

Ik lees intens in Gribbins´ Deep simplicity. Pittig! Hoe langzamerhand duidelijk begint te worden dat veel zaken in werkelijkheid worden geregeerd door...ja, door wat? Klimaat, evolutie, uitsterven van soorten, aardbevingen, het zijn allemaal processen vér uit evenwicht en dat hoort zo, op de rand van chaos, uiterst vatbaar voor minieme verandering. En onvoorspelbaar. Om terug bij de alledaagse zaken te komen bestudeer ik ook de handleidingen voor de generator en toebehoren (RTFM, zeiden we vaak op de werf, read the fucking manual) Waar is the fucking manual of the world?

Tegen de avond keert de atmosfeer terug tot rust. De zon breekt door en ik zit met een glas wijn te mijmeren in de zon op het achterplatform. Dat ik eindelijk op wereldreis ben, ook al liggen we in Willemstad. En dat ik eigenlijk wel gelukkig ben, ook al hadden we tegenslag. Wat, tegenslag? De kielproblemen, het teakprobleem, de verhuizing van Ma Steers, dat zijn zaken waar je iets aan kan doen, dat is geen echte tegenslag. Ik ga lekker mosselen eten in Restaurant Bellevue. We zijn immers op reis...

Het worden geen mosselen, maar geschroeide tonijn in een wassabi-saus. Heerlijk, maar ik denk dat je met die saus zowat alles lekker kan maken. Wat lopen er hier toch veel te dikke mensen rond! Geen gezicht. Mannen en vrouwen met lelijke buiken. Wat zouden ze zeggen als ze zichzelf konden zien? Ze zijn trouwens ook nog eens allemaal luidruchtig. Hoort dat erbij? Het lichaam, voertuig van de ziel. Wie zeiden dat ook alweer? De Grieken? Zwaar lichaam, luidruchtige ziel. Dat zeg ik.

Op een zeker moment komt er in het restaurant een zangeres langs, ze heet Barbara.. Pardon, er komt een kelnerin langs. Ze is volgens mij krap 23 jaar en ze heet Barbara. De zangeres van die naam kent ze niet (mijn "schoondochter" die zo heet kent ze uiteraard ook niet, maar dat vraag ik ook niet) Tja, De onnavolgbare chansonnière is - dacht ik - nog geen vijf jaar dood. Il pleut sur Nantes. Nu al vergeten! Memory, thou art weak. Na het diner loop ik langs de kade naar het Hollands Diep. Aan het eind van de kade ligt een cruise-schip met de naam Olympia. Aan boord zie ik alleen zeer oude mensen. Ze zitten in de salon of ze liggen in hun hutten op bed. De gordijnen doen ze niet dicht. Bij de loopplank staat een jongeman met een Aziatisch uiterlijk. Hij spreekt slechts een paar woorden Engels. De hele bemanning is Slowaak, vertelt hij. Ik loop verder. Aan het eind van het schip schijnt rauw TL-licht uit een raam, een meisje in een wit T-shirt is bezig lakens te persen. Ik zwaai, ze ziet me en lacht en zwaait terug. Ik loop naar het eind van de pier, kijk een tijdje hoe de zon ondergaat. Als ik terug loop is ze er nog, ik zwaai nog eens, ze lacht weer en zwaait. Ik loop terug naar de boot. Dat is genoeg voor vanavond. Terug naar boven

Plattegrond van de vesting Willemstad

Woensdag 11-07-2007

Rustige dag. Regen, broodjes en krant halen, Gribbin uitlezen. Aan het eind floddert hij het wat snel af, helaas. Een paar dagen geleden heb ik bij Bol.com zijn laatste boek besteld plus een nieuw boek van Stuart Kaufmann (kom ik nog over te spreken) Die worden naar zwager Cees gestuurd en arriveren hopelijk op tijd om nog mee op reis te kunnen.

´s Middags maak ik een grote wandeling ruim om de vesting Willemstad heen (zie plattegrond hierbij) Eerst over een lange dijk. Op een gegeven moment komt er een aantal vrolijke en prachtige paarden van achter de dijk nieuwsgierig aansnellen. Echt een hartveroverend gezicht, er zijn twee veulens bij, maar ik ben toch blij dat er inmiddels een hek tussen ons is. Ze zijn wel erg groot en met paarden heb ik geen ervaring. Onderweg belt Ans en meldt dat ze - gelukkig - in de loop van de avond al terugkomt. Bovendien schijnt het cruise-schip Prinses Juliana van haar zoon Derrick a.s. zaterdag hier in Willemstad aan te leggen. Dat zou leuk zijn!

In het Mauritshuis werk ik mijn e-mail bij. Fantasea Divers meldt dat mijn duikbrevet is gearriveerd. Ze zullen het meteen doorsturen aan zwager Cees. Na de wandeling begin ik aan een nieuw boek, getiteld "Rare Earth" (2000) van Peter D. Ward en Donald Brownlee van Washington University in Seattle. Hun stelling is dat overal in het universum leven heel gemakkelijk ontstaat, maar dat de ontwikkeling van complex (dieren en planten) leven buitengewoon zeldzaam is. Zó zeldzaam, dat we mogelijk tóch alleen in de kosmos zijn. Ik ben benieuwd.

De radio kondigt een belangrijke weersverbetering aan in het weekeinde. In Restaurant Bellevue log ik in op het draadloos netwerk en werk ik mijn weblog bij, eet dit keer wél verse mosselen en wacht op Ans. 

De eerste bereiding in de magnetron: tilapia-filet

Vrijdag 13-07-2007

Gisteren opnieuw een regendag. Typisch een dag om onze nieuwe spullen uit te proberen. De tafel is bezaaid met gebruiksaanwijzingen (RTFM, weet je nog?) Eerst de generator. Ik schakel de hoofdschakelaar in, het display op het bedieningspaneel licht op en toont "STANDBY" Dan moeten de huiddoorvoeren voor aan- en afvoer van koelwater open, de hendel voor aanvoer van brandstof om en de circulatiepomp op tussen de dieselhoofdtank en de dagtank op de stand "manual" De generator start vlot, ik hoor koelwater, de motor loopt als een zonnetje. Fons heeft een z.g. Masterswitch ingebouwd, die automatisch de walstroom uitzet als de generator loopt. Vervolgens starten we de wasmachine. Die gebruikt maximaal 2150W, de generator levert ongeveer 3000W, het moet dus geen probleem zijn. Toch geeft het display na een tijdje een overbelastings-waarschuwing. Intuïtief schakel ik de walstroom uit en daardoor verdwijnt de waarschuwing. Ik bel Lowy even. Hij zegt dat je - ondanks de Masterswitch - toch altijd beter de walstroom uit kan zetten, want soms ontstaat er door verschil in polariteit toch een probleem. Tja - okay - maar waarom heb ik dan die Masterswitch eigenlijk gekregen, vraag ik me af. Enfin, gedurende anderhalf uur draaien en wassen is er geen enkel probleem, de belasting loopt alleen bij het droogprogramma kort op tot ruim 80%. Daarna regel ik via het standby-menu de instellingen van klok en taal en bekijk ik het menu met historische data. Dat toont dat de generator zijn eerste beurt over 47 uur moet hebben. Fons heeft me geleerd hoe dat moet.

Daarna schakelen we voor het eerst de magnetron in. Die gebruikt maximaal 1750W, maar in de meeste standen niet meer dan 750W. Ik heb destijds dagen gezocht naar een klein en zuinig apparaat. Ans bereidt binnen tien minuten een smakelijke Tilapia-filet (foto boven en hier) De magnetron is een prima back-up als ons flessengas een keer op is. Na het eten proberen we het oude (zeevaste) koffiezet-apparaat aan de wand (op de foto linksboven) uit. We hebben het al jaren niet meer gebruikt, want hij trekt erg veel stroom, liefst 17A. Hij doet het nog wel, de koffie is prima, maar hij slaat niet meer automatisch uit. Dus je moet er bij blijven staan!

Ondertussen schilderen supersnelle schilders supersnel: de kamer van Ma Steers in het verzorgingshuis is morgen al klaar! Na wat geharrewar regelen we met zwager Cees en de kinderen dat we haar a.s. zaterdag verhuizen. Dan kunnen we zondag 15 juli al vertrekken!

Tot diep in de nacht lees ik in "Rare Earth" van Ward en Brownlee. Ergens sommen ze een aantal oorzaken van massaal uitsterven (mass extinctions) op, zoals de inslag van een komeet of asteroïde, een nabije supernova-uitbarsting, explosies van kosmische straling of gammastraling of catastrofale klimaatveranderingen. In dat vrolijke rijtje zetten ze als laatste oorzaak: de opkomst van intelligente organismen.

"It can be argued that the emergence of any intelligent species co-opting a planet's resources in the service of advanced technology and agriculture will necessarily cause a planetary mass extinction" (pag 169)

Vandaag is er ander weer. Een gesluierd zonnetje, het is wat broeierig. Uit Frankrijk stroomt warme lucht binnen. Ik reken alvast af bij de havenmeester, die we van vorige keren nog kennen. Morgen is er door de verhuizing van Oma geen tijd en zondagochtend willen we vroeg weg. Hij wenst ons behouden vaart. Aan de haven koop ik bij Yachting Willemstad  een handige olie-extractor, net in de aanbieding, voor de motorbeurten. Terug naar boven

Nieuwe Hoven, Gorinchem. We verhuizen de spullen van Oma Steers

Zaterdag 14-07-2007

Gisteravond komt Jo van Sprang, in de jaren ´60 klasgenoot op de Nassau HBS in Breda, langs. Jo ligt met zijn snelle Sigma genaamd Enigma twee boxen verder. Hij werd o.m. verkeersvlieger bij de KLM en vliegt nog steeds. (De volgende dag - als we in de kuip uitpuffen van de verhuizing van Oma Steers - maakt hij in een mooie oude tweedekker, een Tiger Moth, een rondje boven de jachthaven) Een paar jaar geleden troffen we elkaar al eens in Willemstad. Jo blijft gezellig eten. Zie foto hier.

Om 8 uur vanmorgen haalt schoonzoon Michel ons op voor de verhuizing van Oma Steers. Het is broeierig maar bewolkt, net als gisteren. De verhuizing (foto hiernaast en een andere hier) valt mee, erg veel kan er natuurlijk niet mee naar zo´n kamer in een verzorgingshuis. Rond half drie zijn we klaar en Oma toont zich tevreden over het resultaat. Zwager Cees brengt ons terug naar Willemstad (hij zal ook de verkoop van het huis van Oma regelen) Vanavond komt Ans´dochter Barbara met Michel en de kinderen hier langs. Hier twee foto´s van hun bezoek. Met zijn allen hopen we erbij te zijn als Ans´zoon Derrick met vrouw en kleinkind arriveren met het cruiseschip Prinses Juliana (Derrick is daar de hotelmanager) Dat legt inderdaad tegen achten aan aan de kade in de haveningang van Willemstad. Het wordt een mooie afscheidsavond aan boord (zie foto hier) Want....morgen gaan we weg! Eerst maar eens naar Veere. We beschouwen ons dan als "vertrokken". Lees vanaf hier verder in het Reislogboek 2007!