Logboek 2010/1 (Kreta>Fethiye)

We naderen het vulkaaneilandje Nísiros

Donderdag 03-06-2010

Waar gaan we morgen heen? Ans wilde alvast naar het eilandje Simi gaan, dat op de route naar het Turkse Marmaris ligt waar we op 12 juni hebben afgesproken met Jaap & Diana van Kiara en Geert & Ine van Anégada. Ik wilde tevoren nog graag een bezoek brengen aan het iets noordwestelijk van Tílos gelegen vulkaaneilandje Nísiros. Wat doen we? Kop of munt. Ans werpt, ik win. Dus wordt het Nísiros.

Vanmorgen vertrekken we op ons gemak om wart over negen zonder wind. Maar eenmaal uit de baal van Livádhia is er tenminste genoeg wind - Zuid Bf 2 à 3 - om de genua uit te draaien. Zachtjes glijden we om Tílos heen naar het noorden. Maar de wind is variabel, bij kaap Angistron, de noordoostpunt van het eiland, draait hij naar NNO Bf 1 om even later - we hadden de genua alweer ingedraaid en de motor gestart - weer ZZW Bf 3 te worden. Motor uit, genua uit. Een halfuur lang glijden we majestueus op Nísiros aan. Een eiland dat door een vulkaanuitbarsting gevormd werd. Na dat halfuur zakt de wind voorgoed in, we motoren verder. Twee keer kruisen zeeschepen in de verte onze koers. Nísiros is lang niet zo kaal als zijn zuidelijker broertjes Chalki en Tílos. Door de lava is de grond rijk en vruchtbaar, langs de hellingen staan talrijke olijf- en sinaasappelbomen. Maar van de zuidkant ziet het er toch kaal uit. We naderen het kegelvormige eiland (foto hierboven) en ronden samen met een grote veerboot van Blue Star Ferries kaap Katsóuni, de noordpunt. Direct daarachter ligt het haventje van Palon, ertegenover ligt het eilandje Yiali, bijna volledig wit door de talrijke steengroeven. Daarachter strekt zich de lange bergachtige kust van het grote en bekende toeristeneiland Kós uit.

We varen voorzichtig de haven binnen die overigens beduidend groter is dan die van Livádhia en behoorlijk verbeterd. De noordelijke havendam is verlengd en de bodem voor de zuidelijke kade, langs het dorpje, is uitgediept en nu ook beschikbaar om aan te leggen. Omdat aan die kant ook wat taverna´s zijn, kiezen we voor de noordelijke kade en voeren een werkelijk voorbeeldige ankermanoeuvre uit. Terwijl Ans het anker voor uitstroomt breng ik Dulce met haar derrière bij de kade, waar een buurman de touwtjes aanpakt. Klaar. Toch mooi voor de eerste keer dit jaar. We kijken hoe andere boten arriveren. Grappig, er doet zich een splitsing voor, de huurboten kiezen voor de kade met de taverna´s, de zeezwervers voor de rustige overzijde. 

We lunchen in Afroditi, de taverna van Nikos & Tsampika, waar ze ook een draadloos WiFi-netwerk hebben. Na een tukje aan boord kuier ik de heuvel op voor een overzichtsfoto (zie hier) en aan de kade maak ik nog een foto van onze ligplaats (foto hier). Ans maakt zich veel zorgen. ze is eigenlijk de hele dag met haar gedachten bij het gezin van haar zoon Derrick. Kleinkind Liam moet vandaag weer voor een beenmergpunctie onder narcose naar het ziekenhuis in Rotterdam, waar hij een panische angst voor heeft. Gelukkig mag hij vanavond weer mee naar huis, Bovendien blijkt dat de ouders van Kate minder lang in Gorcum blijven dan iedereen had gehoopt. Op 12 juni gaan ze alweer terug naar Tsechië. De druk die Ans voelt om terug te gaan en bij te springen is groot. Terug naar boven