Logboek 2010/1 (Kreta>Fethiye)

De havenpolitie van Pigádhia zetelt in dit oude Ottomaanse gebouwtje aan de haven

Vrijdag 28-05-2010

Gisteravond volle maan, vannacht een uiterst onrustige nacht. De noordwestenwind Bf 5 - 6 veroorzaakt een zeer vervelende swell. Het schip schokt en slingert langs de kade. Onder zulke omstandigheden lag ik liever op mijn vooranker met het achterschip naar de kade, hoewel je dan weer onrustig slaapt omdat het anker misschien gaat krabben. Altijd wat. Een paar uur lang zit ik het allemaal aan te kijken. De stootwillen vangen de schokken van het schip echter goed op en langs de kademuur hangt bovendien een lange pijp van dik rubber. Tegen vieren ga ik toch maar slapen.

In de ochtend is het wat rustiger. Ik vul de watertanks met water uit de kraan op de kade. Het is geen drinkwater, hoor ik later van de buurman van het Zwitsers jacht naast ons. Nou, dan koken we het toch voor het drinken en het zal trouwens ook niet zo´n vaart lopen. Na de boodschappen gaan we naar het strand om te zwemmen. Een stuk na de zône met de amechtig in de zon bakkende welzijnslijven, de ongegeneerd dikke hangbuiken en de treurig slappe tieten, volop ontbloot natuurlijk, vinden we een rustig stukje. We blijven trouwens niet lang, we zijn geen strandliggers en zodra zon en wind ons opgedroogd hebben, lopen we terug. Verse filterkoffie op een terras aan de haven. Het waait weer uit dezelfde hoek als gister, west Bf 4 tot 5. Morgen denken we de ongeveer 45 mijl naar het eilandje Chalki af te leggen. Daarvoor moeten we een ander berucht windgat oversteken, de zeestraat tussen Kárpathos en Rhodos. Al die harde wind is gebruikelijk op en rond deze eilanden.

Middagje lezen en slapen op de kuipbanken in de luwte van de buiskap en de schaduw van de bimini. Onwillekeurig dwalen mijn gedachten toch weer naar de zaak Jansen Steur. Een vreemde vogel maar ook geen onaardige man. Wat heeft hem toch in godsnaam bewogen om van zijn leven zo´n mislukking te maken? Zag hij de enorme risico´s niet die hij liep? Dacht hij dat hij er wel mee weg zou komen? Hij was altijd erg overtuigd van zijn eigen superioriteit en voelde zich ver boven zijn collega´s verheven. Op basis waarvan dacht hij dat hij beter was dan de anderen? Ik woonde een keer een wetenschappelijk bedoelde voordracht van hem bij in een zaaltje van het Dish Hotel naast het ziekenhuis. Een nogal onsamenhangend verhaal vol met pretenties, wetenschappelijke en filosofische, meer schijn dan werkelijke inhoud. Mensen leven soms jarenlang met een sterk overdreven beeld van zichzelf. Waarschijnlijk hebben ze dat nodig. Had Ernst dat nodig? Waarvoor? En nu, hoe voelt hij zich nu na de tomeloze val van het door hemzelf gecreëerde voetstuk? Toen hij bijvoorbeeld gedwongen werd zijn inschrijving in het BIG-register te schrappen? Je leven lang dokter geweest en dan ineens niet meer, je naam verguisd, je beroepseer volledig naar de knoppen. Hoe redt hij zich nu? Zijn er nog mensen om hem heen die hem steunen? Het zal vreemd zijn om hem na bijna zeven jaar terug te zien bij zijn rechtszaak.

Morgen trouwt mijn vriend Inge van het Wijnhuis Heukelum met zijn Jacqueline. De trouwerij vindt plaats in Gasterij "De Os en het Paard", het vroegere stadhuis van de toenmalige gemeente Deil. We waren graag van de partij geweest maar de boot trok. Ik stuur hem een SMS-bericht, hij zit zonder twijfel aan de stamtafel in Heukelum met een aantal bekenden wijn te proeven: "Weet je het zeker?" Hij weet het zeker, bericht hij terug. Vanavond gaan we ergens langs de haven op een terras eten. Terug naar boven