Logboek 2010/1 (Kreta>Fethiye)
Ayíos Nikoláos (12)
Maandag 17-05-2010
Heerlijk samen gegeten gisteravond in het sfeervolle restaurant "Du Lac" aan de rand van het Voulisméni-meertje. Lavros, de eigenaar, komt ons verwelkomen met glazen ouzo en een schaal hapjes. We eten gegrillde octopus, gegrillde paling en witvisfilet met veel knoflook en genieten van bij elkaar te zijn. We maken het niet laat en slapen prima, ondermeer omdat de voorspelde harde westenwind erg meevalt.
De nieuwe dag begint zonnig. Ans slaapt uit. Ik ga op zoek naar het prepaid SIM-kaartje van Wind Hellas. Als we binnenkort van Kreta vertrekken zal ik het regelmatig weer van mobiel internet moeten hebben. Het is snel gevonden, de PIN-code weet ik nog, ik stop het kaartje in mijn telefoon en bel 1269, het nummer waar je je tegoed kunt opvragen. Dat valt mee: bijna 80 euro, voldoende voor de komende tijd. Daarna zoek ik het nieuws op: de euro is verder gezakt naar iets minder dan 1,23 voor een dollar en de luchthaven Schiphol is vanmorgen om zes uur gesloten vanwege nieuwe aswolken van de Eyjafjalljökull. We hebben inderdaad gisteren geluk gehad. In de e-mailbox zit de uitslag van mijn PSA, geprikt op 3 mei jl. Ook weer lager: 0,4 ng/ml. Ik probeer met behulp van wat software en ook met Word en met Excel vergeefs alle uitslagen in een grafiek te zetten. Daar blijk ik geen kaas van te hebben gegeten. Enfin, het vertrouwde papier is geduldig en hierboven zie je het resultaat. Tussen de groene lijnen ligt de periode van bestralingsbehandeling in het Verbeeten Instituut in Tilburg. Het lijkt alsof de PSA al ging zakken voordat de bestraling begon, maar dat is natuurlijk onzin. Je mag verwachten dat mijn PSA-waarden in de komende tijd verder dalen omdat ik nog bijna drie jaar met de Zoladex hormoontherapie moet doorgaan. En de HbA1c? De maat voor de bloedsuiker in de afgelopen 2 tot 3 maanden? Die is 5,6% (in de oude waarden) Goed, dus.
Ans, inmiddels uit bed, belt met Derrick. Geen verandering in de conditie van Liam. Om 11 uur komt Janez. We kijken naar de lange bout van de ankerlier. Daar moet de nieuwe koppelingsbus op worden geschroefd. Maar door alle geboor en gewrik is de schroefdraad stuk. Als je zou proberen de bus er met enig geweld op te schroeven is het risico groot dat je schroefdraad in de koppelingsbus ook vernield. Dan zijn we terug bij het begin. Morgen zal Janez de bout eruit sleutelen en de schroefdraad laten repareren. Het heeft nogal wat voeten in de aarde maar geen zeiler die erover piekert om met een niet honderd procent betrouwbaar anker te vertrekken.
Met de huurauto rijden we naar de Carrefour en slaan voorraden in voor een langere periode. Het is een warme middag (29° Celsius) en we besluiten een rijtochtje te maken in oostelijke richting. Op 65 kilometer ligt achter de Baai van Mirabello in het oosten van Kreta het stadje Sitía, waar we het haventje verkennen. Misschien een plek voor een overnachting op weg naar Rhodos en de Turkse kust. Het valt ons wat tegen, veel locals en visserboten en een kale boel eigenlijk waar toeristen wat onwennig rondslenteren. Ach, we zien nog wel. De tocht heen en terug door een ruig berglandschap over kronkelende wegen, ook hier omzoomd met bloeiende oleanders, bevalt ons wel. Als we bij de boot terugkeren treffen we daar juist Charley. Hij heeft onze Lord Byron meegenomen. "Piep!" zegt His Lordship verbaasd als hij mijn pet ziet. Ik zweer het! Charley heeft uitstekend voor hem gezorgd ook al kostte het hem een popje, dat bezweek onder het heftige liefdesvuur van de Lord. We hangen hem op zijn vertrouwde plekje boven de gootsteen (foto hier). Tot dusver maakt hij alleen piepgeluiden, zingen is er nog niet bij. Zelfs niet als Ans de wasmachine aanzet (waarin ze de zonwering van de kajuitvensters wast), een geluid dat hem anders zo verrukte dat hij in kunstige aria´s placht uit te barsten. Zal wel komen. Terug naar boven
website maken