www.sailing-dulce.nl

Logboek 2010/1 (Kreta>Fethiye)

Veen (7)

Een Nispero, Japanse wolmispel, tegen een muur beneden aan de Maasdijk in Veen
Een Nispero, Japanse wolmispel, tegen een muur beneden aan de Maasdijk in Veen

Dinsdag 30-03-2010

Regenbuien roffellen en ranselen ruw vannacht het golfplaten dak van ons huisje. Maar vanochtend schijnt de zon. Bij CERN in Zwitserland zullen vandaag in de LHC voor het eerst in de geschiedenis bundels protonen op elkaar geschoten worden met een energie van 7 TeV (2 bundels van ieder 3,5 TeV) Het is de helft van het maximale vermogen van de deeltjesversneller. Dat maximum zal hij pas over een paar jaar bereiken.

 

Mijn toestand vanmorgen:

- Hormoontherapie met 3-maandelijkse Zoladex-injecties: 1 injectie, 11 te gaan

  Bloedsuiker nuchter: 6,7 mmol/l, gewicht: 80 kg

  Bijwerkingen: wat opvliegers

- Bestralingsbehandeling: 25 bestralingen, nog 10 te gaan

  Bijwerkingen: vooral moe, verder weinig

 

Ans is vandaag naar Gorcum voor bezoeken aan de tandarts, de kapper, haar dochter Barbara en aan schoondochter Kate met haar kinderen Liam en Caelan. Met Liam ging het redelijk. Ik dwing mezelf een flinke wandeling te maken, ondanks toenemende moeheid moet ik in beweging blijven. Het levert ook iets op: beneden aan de Maasdijk ontdek ik tegen een schuur een Japanse (wol)mispel. De boom waarvan ik in de jaren ´90 in de botanische tuinen in Lissabon eikeltjes opraapte die ik opkweekte en - ten onrechte - hield voor de zogenaamde "kathedraalboom", de Ficus Macrophylla. (Het verhaal daarover staat hier). De mispelboom, in het Middellandse Zeegebied ook wel Nispero genoemd, is voorzover ik weet niet winterhard op onze breedtegraad. Ik zette hem ´s winters altijd in de serre en dat doen onze vrienden Herman & Marian Ursinus, die hem nu verzorgen, ook. Mijn veronderstelling is dat deze boom het redt omdat hij beschut en uit de wind tegen een muur staat waar een groot deel van de dag de zon op schijnt (foto hierboven en nog een hier). De bewoner van het huis, die in de schuur overigens hardhouten vogelkastjes in elkaar timmert en verkoopt, bevestigt die veronderstelling. Hij vond de eikeltjes in een Turkse winkel in ´s Hertogenbosch. Op alle andere plaatsen in zijn tuin gingen de mispelboompjes die hij plantte kapot, alleen deze ene redt het al zeven jaar. Bloesem en vruchten krijgt hij op deze breedtegraad (tot dusver) niet.

 

De rest van mijn wandeling voert me om de Veense Put heen, maar eerst kom ik door een stukje dorp. Grote huizen, mooie tuinen. Er werd over de inwoners van Veen altijd gezegd dat je beter niet moet vragen hoe ze aan hun geld en aan hun enorme huizen komen. Daarna loop ik over de smalle landtong tussen de Put en de eigenlijke Maas. De landtong is helemaal volgebouwd en volgepropt met een bonte mengelmoes van meer en minder permanente zomerhuisjes. De meeste zijn ommuurde en omheinde paleisjes, met een hoog doe-het-zelf gehalte, stacaravans, schuurtjes en aanlegsteigertjes. Een uitermate rommelig geheel dat door de gemeente Wijk & Aalburg jarenlang werd gedoogd totdat een jaar of wat geleden een grote brand er een aantal verwoestte, omdat de brandweer de brandhaard niet kon bereiken door geparkeerde auto´s en andere obstakels. Nu zijn er een slagboom en een parkeerplaats buiten de landtong en een eigenarenvereniging die de goede gang van zaken regelt. De hemel raakt ondertussen geheel bewolkt. Voor de komende dagen wordt storm uit het zuidwesten verwacht.

 

Bij CERN lukt het na een aantal pogingen om 13.00 uur inderdaad om in de LHC deeltjespakketten van protonen te laten botsen. Het kost nog maanden voor de resultaten geanalyseerd zijn. Ik ben benieuwd. Om half zes rijden we naar het Verbeeten in Tilburg voor mijn 26e bestraling. De Drongelse pont moet wachten tot een schip van de Kustwacht stroomafwaarts passeert, de Vliestroom, een betonningsvaartuig met Hellevoetsluis als thuishaven. Waarschijnlijk voor onderhoud naar de werf in Heusden geweest. De bestraling verloopt als altijd vlot. Er hangen affiches in de wachtruimte voor lotgenotenbijeenkomsten voor kankerpatiënten. Ik frons, ik voel me geen kankerpatiënt - maar ik ben er natuurlijk wel een. Om zeven uur zijn we terug en kijken naar André van Duin op DWDD. Terug naar boven