Logboek 2017/3 Zomer in Engeland
ng-dulce.nl/home/49#onderlog173">
ng-dulce.nl/home/49#onderlog173">
We genieten erg van het rustige, zwerversleven met onze boot. Niets hoeft meer en niemand zit achter ons aan. We hebben alle tijd om rustig op mooi weer te wachten, want ze zijn gewoon 'mooi-weerzeilers'. Niet meer en minder. Slecht weer en storm hebben we in de achterliggende vijftien jaar genoeg gehad.
Hierboven het gebioed waar deze zomer ons zwerversleven zich afspeelt, in een kaart van de 17e eeuw. In die tijd waren de oorlogen met Engeland en onder andere de fameuzen
Ramsgate (5)
Twee lezers melden in het ng-dulce.nl/gastenboek/" target="_blank">
Vannacht een slechte nacht. Vlagerige regen roffelt af en toe op de kuipvloer boven ons hoofd, golven klotsen vlakbij ons hoofd tegen het achterschip en een schokkerige wind rukt de boot aan de landvasten heen en weer. Halverwege de nacht vlucht Anna naar de voorhut. Onder een grauwe hemel waait het vanochtend Bf 4 uit noordwest. Precies de richting die we voor een flink deel van onze tocht in de Thamesmonding naar de Medway moeten aanhouden. Je hebt dan ook nog wind tegen tij. We wachten nog even het middaguur af, besluoiten we, maar waarschijnlijk gaan we morgen weg als de wind afgenomen is.
In de loop van de ochtend blaast de wind de grauwsluier van wolken weg, maar neemt niet af. We gaan niet, beslist Anna. Dus lopen we in de stralende zonneschijn de stad in voor een kop koffie en gisteren vergeten boodschappen. Op de terugweg kijken we eens binnen in een intrigerend winkeltje aan de havenzijde. Een winkeltje waar ze klassieke motoren, oude jukeboxen en flipperkasten verkopen. Parafernalia uit onze jeugd (foto hierboven), waar je likkebaardend tussen rondloopt. We hebben geen plaats thuis, zegt mijn geliefde. Ze heeft gelijk. Het is eb als we afdalen naar de steigers (ng-dulce.nl/album/image-45-97" target="_blank">
's Middags lezen in de zon in de kuip, in de luwte van de buiskap. Want die vlagende west- tot noordwestenwind is niet minder. Het tweede deel van het Oorlogsdagboek van
Later in de middag bereken ik onze vertrektijd voor morgen. Vanaf 14.00 uur krijgen we het tij mee; we kunnen iets eerder vertrekken. In het nieuws: een
Gillingham
Vanmorgen
Vanmorgen is de lucht net als gisteren grauw, er valt enige lichte regen maar de wolkenlaag is dunner en verdwijnd gauw. het klaart echter snel op. Er is weinig wind en de zon schijnt overdadig. We moeten vanwege het tij omstreeks half twee vannmiddag afvaren, dan hebben we alles mee in de monding van de Thames. Maar er is een complicatie, mijn geliefde denkt - nee, weet het zeker - dat ze een blaasontsteking heeft. Die moet behandeld worden, maar we zijn zo stom geweest om niet een of twee antibiotische kuurtjes mee aan boord te nemen. Dus stiefelen we om half tien naar het kantoortje van de havenmeester. Het is zondag, waar moeten we heen? De huisartsen zijn dicht en ik mag hier in Engeland geen recept uitschrijven. Dus naar het
Het wachten duurt twee uren. Velen tonen tekenen van ongeduld, maar over onze hoofden laat een scherm de aantallen patiënten in behandeling (48) zien, de gemiddelde wachttijd (2.12 uur) en de maximale wachtijd (6 uur). Ik kan de wachtkamer beschrijven maar wat levert dat op - en er is meer te vertellen. We werden tenslotte bij de doorgaans streng gesloten kliniekdeur opgeroepen door een verpleegster, 'Enna Zilstra', en liepen met haar mee. Toen bleek dat we bij het verkeerde adres waren, we moesten bij de huisartsenpost zijn. Die zit net als bij ons hier ook in het ziekenhuis. Hadden we dat eerder geweten, dan waren we nu al klaar geweest.
Overigens is iederen erg vriendelijk en voorkomend. Bij de huisartsenpost werken ze erg mee, nadat we zeiden dat we om 14.00 uur moesten zeilen om het tij mee te hebben richting Londen. Na een halfuur schreef een aardige dokter van Poolse origine de vereiste kuur voor plus een extra in reserve. De secretaresse belde een taxi voor ons en bracht ons naar de ingang. Betalen was niet nodig. Na vijf minuten stond de taxi voor en die bracht ons naar de apotheek, die nota bene in dezelfde
De chauffeur zet ons bij de haven af. Kosten 9 pond, dat kon erger. Aan boord slikt Anna de eerste pil van haar kuur. Het loopt tegen half twee en we maken in no time het schip klaar. We vragen permissie op VHF 14 to leave port en varen uit, precies op tijd, 45 minuten voor de tijwisseling. Schuin noordoost in de richting van de rode Broadstairs Knoll boei en verderop de kardinale Elbow boei. De wind is minimaal uit het noordwesten. Ik snijd waar ik kan stukken af. Zo passeren we de Elbow zandbank voor de kust en de krijtkustkaap van North Foreland. Daarna meer noordwest naar de ingang van de brede geul die Queens Channel heet, en die boven de Margate Sand bank naar het westen voert. Er is een geultje vlak boven de kust naar het westen, Gore Channel, een stuk korter maar dat heeft ondiepten en is niet goed beboeid, dat ga ik niet riskeren.
De monding van de Thames is een ingewikkelde doolhof van geulen, kreken en droogvallende zandbanken. Exact je positie bijhouden is cruciaal. We passeren het ankergebied van South Channel met diverse zeeschepen (ng-dulce.nl/album/image-45-98" target="_blank">
Tenslotte komen we in een breed water, het Oaze Deep. Hier treffen we twee groepen van merkwaardige kunstwerken, verroestte Tide Height Towers en later de Red Sand Towers. Wat zijn dat voor dingen? Het lijken overleefde verdedigingswerken voor de Thames ingang, maar misschien is het ook wel iets heel anders. (Zie foto hierboven). Later ontdek ik dat het
Het opkomend tij spoelt ons nog steeds naar binnen. Om half zeven uur bereiken we het Medway Approach Channel. Gewoon rode en groene boeien met een klein kanaal ernaast voor small craft. Hier vaart een prachtige Thames bark onder vol zeil, met kluiver en vlieger en gaffeltopzeil, op de afwezige wind. Aan stuurboord ligt het kerkhof van schepen van vroeger, uit de oorlog, maar dat moet ik nog uitzoeken. De masten en schoorstenen steken boven water uit, maar weinig omdat het vloed is. Die draagt ons langs de vroegere ferryhaven van Sheerness de brede rivier in, die Admiraal
Na het aanmeren kijken we om ons heen. Er heerst een grote rust, behoudens het zenuwachtige geraas van waterscooters ergens verderop. Ik was hier ooit eerder met mijn tweede boot, de
Gillingham (2)
De hemel is grijs vanochtend en er valt een korte regenbui, maar koud is het niet. Net als de vorige dagen klaart het na een uur of negen op. Resteert een gedeeltelijk bewolkte dag met zonnige periodes. We besluiten maar eens een wandeling te maken. Buiten het terrein van de jachthaven loopt een drukke verkeersweg. We slaan linksaf en komen al gauw bij een rotonde. Daar wijst een bordje richting centrum, 3/4 mijl. Dat is te doen, al is het aanvankelijk heuvel op. Het centrum van Gillingham blijkt de moeite van de klim niet waard (foto hierboven). In een soort cafetaria drinken we koffie, kopen in een kleine supermarkt een brood en daarna stiefelen we weer naar beneden. That is all for today.
Vandaag wordt mijn jongste zoon
De politieke debatten op de Britse televisie zijn soms onthutsend in hun directheid en plat egoïsme. Ministers van
Verder is het maar een saaie bedoening, deze jachthaven. We brengen de dag lezend en luierend door. Het blijft overwegend bewolkt met een tamelijk vlagerige wind uit het westen. Halverwege de middag valt er opnieuw een korte bui.
Update 21.30 uur local time. Vanavond kreeg ik toch Bas aan de lijn. Hem gefeliciteerd. Het gaat goed met hem. Vandaag had hij gewerkt en heeft nu twee dagen vrij. Hij herinnerde zich de haven van Gillingham nog en dat we er in 2001 een touw in de schroef kregen. Hij was toen net 11. Terug naar boven
Londen
Afgemeerd in Londen, vlak voor de Tower Bridge.
Londen (2)
Gisteren verlieten we de marina van Gillingham om tiien voor twee, voor de tocht over de Thames naar Londen. Er was veel bewolking maar ook zon en weinig wind. De laatste ebstroom bracht ons in een uur over de Medway terug naar Sheerness. Vroeger een belangrijke ferryhaven. De Medway zelf heeft aan de zuidoever prachtige zoutwatermoerassen en droogvallende slikken. De noordoever wordt gedomineerd door industriehavens. Hier en daar staan oude forten, mogelijk nog uit de tijd van de Tocht naar Chatham van
Bij de uitvaart van de Medway kun je door een gaatje in de Grain Sand bank direct noordelijk varen, naar de westgaande geul, die Swatchway heet. Het is juist dood tij. We varen langs de drooggevallen platen van de Yantlet Flats, waar twee groepen zeehonden lui liggen te zonnen (ng-dulce.nl/album/image-45-99" target="_blank">
We gaan voorbij de kranen van de Thames Gateway Port de eerste rivierbocht - naar het zuiden - in en hebben meer stroom mee (SOG = 6,8 knopen, speed over ground). Aan het eind van de bocht, bij het baken Coalhouse Point, buigt de Thames weer naar het westen. Nu is de SOG al 7,4 knopen. We passeren stadjes en opnieuw haveninstallaties, zoals de Tilbury Docks. De vloedstroom spoelt ons snel door nieuwe rivierbochten. Er is weinig verkeer; een enkele tanker en een grote ferry komen ons tegemoet. Dan zien we in de verte de eerste brug, de Queen Elisabeth road bridge met een hoogte van 53 meter (ng-dulce.nl/album/image-45-100" target="_blank">
De bochten in de rivier probeer ik zoveel mogelijk af te snijden, omdat er nauwelijks verkeer op het water is. We passeren de bakens van Cross Ness en Margaret Ness. Bij de laatste moet je op VHF 14 London VTS oproepen en je melden voor de passage van de Thames Tidal Barrier, een stormvloedkering zoals bij ons in de Nieuwe Waterweg. Het is 19.15 uur en de SOG is opgelopen naar 8,6 knopen. Veel vliegtuigen vliegen laag over, onder andere een KLM-toestel. Welk vliegveld hier ligt, wet ik niet. London VTS vraagt me opnieuw op de roepen als ik de Barrier in zicht heb. Dat is om 19,30 uur. Het gaat nu snel. Rappe veerponten steken vlak voor ons over; dat moet je onverstoord laten gebeuren, ze houden alle rekening met je. Dan zien we de stormvloedkering. VTS London draagt me op de vrachtboot voor me te volgen door de Barrier (ng-dulce.nl/album/image-46-1" target="_blank">
De rivier is smaller en neemt een paar grote bochten. De oeverbebouwing wordt stedelijker. In een scherpe bocht ligt de beroemde Millenniumdome (ng-dulce.nl/album/image-46-2" target="_blank">
En dan komt het grote moment. Terwijl we nog steed 8,6 knopen lopen over een onrustig golvende rivier, omringd door partyboten en ponten, maken we de laatste bocht. De ondergaande zon schijnt onder een wolkenbank door en daar ligt hij dan: de Tower Bridge (ng-dulce.nl/album/image-46-4" target="_blank">
Tja, we kunnen hoog en laag springen, maar we komen er niet in. Onze beste optie is om aan te leggen aan een van de wachtboeien, die berucht zijn omdat ze laag en moeilijk bereikbaar zijn, een kleine ring hebben en vlak bij elkaar liggen. Bovendien is het door al die veerponten, watertaxi's en feestboten erg bumpy liggen. Maar in de nood word je vindingrijk: langzaam acheruit varend nader ik voorzichtig een boei en Anna steekt snel vanaf het zwemplatform een lijn door de ring en legt hem op een achterbolder vast. Zo, die zit. Nu halen we er een lijn vanaf de boeg doorheen en laten de eerste langzaam schieten. De stroom duwt boot en boei op zijn plaats. Ik haal het anker wat omhoog, zodat de lijn niet tegen de vloeien kapot schavielen kan. Geleidelijk aan stabiliseert de situatie zich. We gaan in de kuip zitten om met een glas witte wijn van het unieke uitzicht op Tower Bridge te genieten (zie foto van gisteren en ng-dulce.nl/album/image-46-5" target="_blank">
De nacht valt heel erg mee, het is veel rustiger dan verwacht. De drukke scheepvaart op de Thames houdt na twaalf uur op, zodat we niet schudden en last hebben van al die kielzoggolven. Alleen moet ik er 's nachts even uit. De boeien liggen zo dicht bij elkaar, dat de naastliggende bij de tijwisseling tegen de boot bonkt. Ik trek hem met een lange pikhaak achterlangs zodat het schip verder met de stroom mee kan draaien.
Vanochtend ontwaken we bij stralende zonneschijn en een vrijwel wolkenloze, blauwe hemel. Het wordt een warme dag. We ontbijten in de kuip en bewonderen opnieuw het uitzicht, maar maken ons ook zorgen. Als de sluis anders dan afgesproken gisteravond niet draaide, kunnen we er dan wel op rekenen dat onze reservering stand houdt?
De drukte op de rivier is allang op gang gekomen. ng-dulce.nl/album/image-46-6" target="_blank">
We krijgen een mooie plek in het Central Basin, maar wel tussen twee motordozen. Maar we leggen aan met de kuip achter, zodat we een balkon met vrij uitzicht hebben (ng-dulce.nl/album/image-46-9" target="_blank">
Londen (3)
De maandelijkse update van de gemiddelde wereldtemperatuur in de lagere atmosfeer, zoals gemeten door satellieten, is over de maand juli onverminderd hoog: + 0,21 graden Celsius boven het gemiddelde over de jaren 1981 - 2010 (hierboven).
Hier in Londen vangt de dag zonnig aan met wat bewolking, na een warme nacht. Het zal vandaag nóg warmer worden dan gisteren, maar aan het einde kan er een onweersbui ontstaan. We gaan daarom vroeg op weg, in de relatieve koelte van de ochtend, en lopen over het fraaie voetpad dat men heeft aangelegd langs de Thames (Thames Pathway West). Dat voert allereerst onder Tower Bridge door naar de
Tenslotte lopen we de trappen op naar de
We lopen terug naar de Strand, waar een bushalte is van lijn 15, en bestijgen de bovenverdieping van een dubbeldekkerbus die ons door het drukke verkeer via Strand en Cannon Street terugbrengt naar de Tower of London. We eten bij een stalletje een ijsje (Anna) en een hot dog (ik). Terug aan boord, het is half drie, constateren we dat het binnen in de kajuit 31 graden is. We zijn flink afgemat geraakt en nemen rust inde kuip. Nu loopt het tegen zeven uur, er verschijnen wolken, mogelijk het voorzegde onweer. Ik leg een nieuw fotoalbum aan en publiceer de achterstallige foto's van gisteren op en die van vandaag. Terug naar boven
Londen (4)
De onweerswolk van gisteravond trok westelijk van ons langs. Er pletsten alleen wat dikke regendruppels op dek en bimini. Bliksem en donder kwamen er niet aan te pas, maar wel zakte de temperatuur merkbaar enige graden en dat gaf wat verlichting. Vanmorgen begint de dag met zon en een dunne laag kleine schapenwolkjes. Het wordt met 29 graden een fractie koeler dan gisteren. In grote delen van Europa is
Binnen de klimaatwetenschap circuleert een theorie over het zwakker worden van de
We hebben op onze reizen veel steden leren kennen vanuit de bovenverdiepingen van toeristische dubbeldekkers. Bijvoorbeeld Porto, Lissabon, Istanboel en Cyprus. Het is een goede manier om een indruk te krijgen als je langs allerlei bezienswaardigheden wordt gevoerd en kunt uit- en opstappen waar en wanneer je wil. Dus kopen we twee 1-day tickets en stappen op een bus van de
We stappen na het bezoek weer op de dubbeldekkerbus, die ons langs Waterloo Station (
'Westminster Abbey, the tower of Big Ben
The rosy-red cheeks of the little children.'
Wie ook weer? Ja,
De bus rijdt verder en we stappen vlakbij Trafalgar Square uit, het is al één uur geweest en tijd voor lunch. We vinden een tafeltje aan een drukke zijstraat, waar we caprese (Anna) en King Prawn (ik) eten. Daar maken we de allereerste selfie van ons leven (ng-dulce.nl/album/image-46-20" target="_blank">
's Middags zitten we nog uren in de bus om alles in ons op te nemen, Hyde Park, Buckingham Palace (
Londen (5)
Vandaag met buslijn 15 naar St Pauls Cathedral, die we niet bezoeken. Het is namelijk vandaar niet ver lopen naar de
Ik sta niet vaak met mijn mond vol tanden, maar dit museum is zó overweldigend dat woorden te kort schieten. Het wordt daarom een kort verslag, waarbij vooral de foto's het moeten zeggen. Wat moet je doen als je voor het eerst een dergelijk museum bezoekt? Zoals vaker kiezen we ervoor om gewoon op ons gemak ongericht rond te slenteren en alles op ons in te laten werken. We zien werken van Mondriaan, Rothko, Karel Appel, Dali, Tanguy, natuurlijk de beroemde pisbak van
Om vier uur voelen we ons overvoerd, er kunnen geen indrukken meer bij. We drinken thee op de 9e verdieping met prachtig uitzicht over Londen. We lopen over de voetgangersbrug terug naar St Pauls en pikken lijn 15 terug naar de haven. Ik vergeet te zeggen dat het met 28 graden Celsius opnieuw warm en zonnig was. Vanavond lekker samen uit eten. Terug naar boven
Londen (6)
De prijs-/kwaliteitsverhouding van
Vannacht slecht geslapen omdat de Duitse jongelui op de motorboot naast ons luidruchtig waren. Niet eens zo erg, trouwens, maar nét boven de gehoorgens, zodat we er maar niets van zeiden, maar het hield ons wel uit de slaap. Vandaag ging de helft van hen in elk geval weg. Ook een aantal jachten vertrekken; weer anderen keren terug. Het is overwegend bewolkt met flinke zonnige periodes tussendoor en niet meer zo erg warm. Hoewel, toch nog 27,5 graden in de kajuit. We hebben besloten tot een rustdag, want de achterliggende dagen waren vermoeiend. We vullen alleen onze voorraden aan in de grote
We lezen en luieren heerlijk in de kuip, terwijl
Londen (7)
Meer wind en een wat lagere temperatuur vandaag. Met 26.5 graad Celsius is het nog altijd flink boven normaal, maar het is overwegend bewolkt. In de media verschijnen veel berichten uit verschillende werelddelen over extreme droogte, nauwelijks blusbare bosbranden en talrijke overstromingen door extreme regenval. In Estremadura, Spanje, dreigt denge-extremadura" target="_blank">
Als eerste lopen we vanmorgen naar het marina office, om af te spreken wanneer we deze week naar buiten, de Thames op geschut kunnen worden. Dat is afhankelijk van het tij en kan alleen twee uur vóór en 1,5 uur na hoog water. De eerste gelegenheid is komende donderdag om 6.15 's ochtends, dus dat spreken we af. Gunstig dat het zo vroeg is, dan hebben we het tij nog urenlang mee om de rivier af te zakken en ook nog tijd genoeg om naar onze volgende bestemming te varen:
We lopen naar het Aldgate Station, waar we een dubbeldekkerbus nemen naar het
Ik wil heel graag de
Het tweede stuk dat we willen zien is een typerend beeld van het Paaseiland, de keus van Anna. Het stelt de figuur voor van
Tja, en dan de mummies. Ook een keuze van Anna. De Britten sleepten er in de koloniale tijd honderden uit Egypte naar dit museum. Nu zagen we er in 2011 al een aantal in het
We slenteren nog door vele zalen als door evenzovele eeuwen. Het is half twee als we het museum verlaten en op een terrasje neerstrijken in Museum Street voor een late lunch: caprese en knoflookbrood. Bus 25 brengt ons terug naar Aldgate Station. Hier is geen OV-kaart nodig; je betaalt contactloos met je bankpas, snel en simpel. Waarom koos men daar in Holland eigenlijk niet voor? Ik zou het niet weten; misschien bestond het nog niet?
Terug aan boord, blij begroet door ons vogeltje. Een paar uren rust in de kuip. We weten nog niet wat we morgen gaan doen. Er schijnt regen op komst te zijn. Terug naar boven
Londen (8)
Gisteren zagen we op een van de talrijke dubbeldekkerbussen een reclame voor een opvoering van
Vandaag een dag met fikse regenbuien. De temperatuur is terug naar 21 graden. 's Ochtends is het nog droog en Anna wil graag een bezoek brengen aan het beroemde warenhuis
Het pand van Harrods is kolossaal. We betreden de tempel van onbetaalbare praal en hebzucht van de achterzijde, maar er staat wel een man in livrei die de deur openhoudt. Het gebouw is een onoverzichtelijke doolhof van verdiepingen, entresols en afdelingen met enorm veel personeel. We lopen langs damesschoenen van duizenden ponden en onder andere een televisie van bijna 20.000 pond. Overigens staan er vrijwel nergens prijzen bij. Het verveelt ons gauw, ook Anna, maar de prachtige Egyptian Escalator maakt veel goed (foto hierboven). Aan de voorzijde verlaten we Harrods en kopen op Brompton Street een parapluutje voor vijf pond. De straat voert ons terug naar Hyde Park en daar vinden we een bus die ons naar Trafalgar Square terugbrengt. We eten een late lunch in een
We vallen in de kajuit in een aangename sluimer, die af en toe onderbroken wordt door roffelende regenbuien op het dek. Morgen zou het weer zonnig zijn met hogere temperatuur. Vanavond gaan we Indiaas eten bij het restaurant vlakbij op de kade.
In het nieuws de
Londen (8)
Wat een kwalijke miskleun van de jonge
Het bovenstaande plaatste ik gisteravond op
Niemand van de FB-reageerders ontkent verder de inhoud van mijn stukje, namelijk dat Gorcum een delegatie van Chinese bezetters van Tibet ontving. Ook de wethouder zelf gaat niet op de feiten in. De reacties zijn vooral op de man gericht (kill the messenger), anderen brengen het niet verder dan loltrappen; alles bijeen laat het weer eens zien dat veel mensen op Facebook geen debat weten te voeren. Alleen op serieuze reacties geef ik antwoord.
Gisteravond regende het zó hard, dat we geen zin hadden erdoor te gaan naar het Indiase restaurant, ook al is dat vlakbij. Dus flanste Anna een maaltijd in elkaar met wat er nog in de bakken en de koelkast zat. Vannacht zware regenbuien, dat hebben we lang niet meegemaakt.
Vanmorgen is het droog en grijs. We doen boodschappen bij de grote
Tegen het middaguur breekt de wolkenlucht open en geven steeds grotere blauwe plekken ruim baan aan de zon. Het wordt een leesmiddag. Halverwege wordt het dusdanig zonnig dat we verhuizen naar de kuip. Ik bel de havenmeester in Burnham-on-Crouch om een ligplek voor morgenmiddag te reserveren. Altijd prettig als je daar zeker van kunt zijn. Terug naar boven
Burnham-on-Crouch
Een kwartier voor de wekker afloopt zijn we klaarwakker. Vaste prik. Dus kwart voor vijf op, het is allang licht, wassen, ontbijten en de boot klaarmaken. Het schutten is al begonnen met drie schepen die van de Thames naar binnen moeten. Even voor zessen roept de sluismeester ons op VHF 80: we kunnen als tweede de sluiskom invaren. Tenslotte liggen en een stuk of zeven jachten in de sluis gepropt. Logisch, iedereen moet nu mee, want the window of opportunity is maar een halfuur. Daarna moet je tot vanmiddag wachten.
Toevallig zijn we de eersten die uit mogen varen. Er staat een forse tijstroom mee op de Thames. We varen langs de meerboeien waar we een dikke week geleden een nacht aan doorbrachten, werpen een laatste blijk op Tower Bridge, en laten ons meevoeren. De sneheid over de grond (SOG) loopt al meteen op tot ruim 9 knopen. De hemel is wisselend bewolkt met weinig wind uit het oosten tot noordoosten. Grotendeels tegen. De stad ontwaakt maar op de rivier is het nog niet druk. Om kwart over zeven zijn we anderhalve mijl van de Thames Tidal Barrier en vragen op VHF 14 aan
Om 8.20 uur zijn we al bij de hoge Elisabeth II Bridge. In middels zijn we over op VHF 68, idem van VTS London. In het volgende gedeelte vaart een cruiseschip stroomopwaarts, de
Om 11.40 uur zijn we bij de groene South Shoebury boei, die op de rand van de Maplin Sands ligt. Op die bank is ook een schietoefeningsgebeid van de marine. Geleidelijk buigt de route verder noordoostelijk, zover dat we zeil kunnen zetten. De extra halve knoop is welkom, want onze SOG is intussen nog maar 5,5 knopen. Om 12.10 uur varen we de nevengeul West Swin in, die ons naar de invaart voor het riviertje de Crouch moet brengen. We doen om de beurt een dutje terwijl de ander wacht houdt. Er komt ons een prachtige ng_barge" target="_blank">
Het is 14.20 uur als we bij de het Whitaker Channel komen, de invaart richting Crouch. Die loopt pal west, maar de betonning is hier niet helder. Er steekt een soort wormvormig aanhangsel van de Maplin zandbank uit naar het noordoosten, dat je beslist moet vermijden, zo ondiep is het. Ik snap niet dat er geen boei bij staat. We rollen de genua in en voorzichtig zoek ik mijn weg in de richting van een piepkleine, haast onzichtbare zuidkardinaal en kom tenslotte heelhuids in het channel. De vaargeul loopt tussen de ondergelopen zandbanken in, de Foulness Sands en de Buxey Sands. Die banken zijn zeer hard, waarschuwt onze pilot, als je erop strandt loop je flinke schade op. Onze SOG is alweer opgelopen naar 7,8 knopen. Zelfs in het kanaal moet je uitkijken, want verderop liggen er banken in het midden ervan, de Sunken Buxey geheten. Met behulp van een zuid- en een noordkardinaal kom ik er goed langs.
Terwijl we ingespannen navigeren horen we opeens een enorme knal vanaf het vasteland. Een explosie? Er schiet snel een rookkolom op. We turen door de kijker, maar zien geen vuur. Gaat het om een schietoefening van het leger? De rookkolom blijft hangen terwijl we langzaam de kust naderen (ng-dulce.nl/album/image-46-33" target="_blank">
Burnham-on-Crouch (2)
Vanmorgen uitgeslapen. Voor ons is dat tegenwoordig na acht uur opstaan. Dat lag vroeger wel anders, als je ouder wordt verandert je slaapbehoefte. Dutje overdag en kortere nachten. Het schijnt fysiologisch te zijn. We maken schoon schip (vooral Anna) en laten de wasmachine draaien (Anna). Wat doe ik? Ik - ahum - lees twee moeilijke artikelen over kosmologie en quantumfysica. Dat moet ook gebeuren. Het eerste staat
Ondertussen slooft mijn geliefde zich uit, zodat ik beschaamd opsta en alle watertanks ga vullen. Een geduldwerkje, want de tapkraan loopt verdraaid langzaam. Nu ik op gang ben gekomen haal ik vervolgens de vouwfietsjes uit de bakskisten tevoorschijn en ga ze in elkaar zetten. Ze zijn nu vijftien jaar oud en het is ieder jaar afwachten of ze nog niet in elkaar zakken. Maar dat valt mee. Terwijl de schone was vrolijk aan de lijnen in de wind klappert, pomp ik de fietsbandjes op (ng-dulce.nl/album/image-46-34" target="_blank">
Om een uur of twaalf lopen we met de fietsjes over de steiger naar de wal. Het is een overwegend bewolkte en winderige dag; de wind is gedraaid naar het westen en is behoorlijk vlagerig. We peddelen een asfaltweg op, tot Anna opeens verschrikt roept: 'Tom, we moeten hier links op de weg rijden!' Verdraaid, ze heeft gelijk, gelukkig is het een heel rustig weggetje. Zo koemen we toch heelhuids in het dorp terecht en vinden onze weg naar de Quayside, een wandel- en fietspad dat rechstreeks vanaf de haven naar Burnham voert (foto hierboven). Veel korter.
Het plaatsje blijkt een charmante waterkant te hebben met pubs, hotelletjes en een paar terrassen (ng-dulce.nl/album/image-46-35" target="_blank">
We vinden het hier na Londen aangenaam rustig en plattelanderig, met volop gelegenheden om te fietsen en te wandelen. We blijven dus vooraleerst maar wat langer.
In het nieuws een
Burnham-on-Crouch (3)
In ons zeilersbestaan kwamen we al heel wat vreemde bootnamen tegen, maar de Engelsen kunnen er echt wat van.
Vanmorgen is de hemel parelgrijs van kleur; de zon lijkt niet ver weg. Niettemin kan er ook lichte motregen komen, maar dat zou vanmiddag pas zijn. We besluiten tot een fietstocht in de omgeving. Even ten noordwesten vinden een public footpath (foto hierboven), een van de vele in het uitgestrekte netwerk van goed onderhouden voetpaden dat Engeland bedekt. Maar bij een spoorovergang met een hoog draaihek kunnen we niet verder; de fietsen kunnen er niet door. We nemen een afslag en komen bij een uitspanning, waar we afstappen voor een kop koffie. Het begin aarzelend te druppelen, dus we schuiven op naar een tafel met een parasol (ng-dulce.nl/album/image-46-36" target="_blank">
Uit het noorden komen we terug in het dorp. Bij het lokale station is een grote
Terzijde: ook onze eigen PM
Als we met twee tassen uit de supermarkt komen, blijkt de achterband van mijn fiets leeg te staan. Tss..., hoe kan dat nou? We besluiten maar te gaan lopen, maar even verderop is een tyrecenter, weliswaar voor autobanden ('benden', wie weet die reclame nog?), maar daar kunnen ze vast mijn achterband weer op spanning brengen, zodat we terug naar de haven kunnen fietsen. Dat lukt, een stel vriendelijke werknemers - Roemenen nota bene, alsof ze mijn eerder stellingen willen onderstrepen - helpt ons vriendelijk en bereidwillig. We fietsen zonder problemen terug.
De middag in de kajuit met dutjes en lezen is aangenaam. Buiten blijft het droog, maar de zon vertoont zich niet meer. Straks gaan we in het dorp ergens eten. Zaterdagavond. Ik zal mijn achterband eerst weer oppompen en de fietspomp achterop binden. Terug naar boven
Burnham-on-Crouch (4)
Gisteravond vonden we een goed Italiaans restaurant in High Street,
Vanmorgen is het opnieuw bewolkt. Toch krijgen we een warme dag met in de middag 26 graden Celsius. Wind is er nauwelijks. Heel schaars komt de zon er even door. We krijgen in de haven het adres en telefoonnummer van een fietesenmaker, waar me morgen de band zullen laten plakken. Ik heb geen zin om het zelf te doen.
We maken een mooie wandeling over het Saltmarsh footpath ten westen van de haven. Het leidt langs de rivier (foto hierboven). Tussen de dijk en de drooggevallen slikken treffen we grote plukken zeekraal aan. Ik pluk een zakje vol voor de maaltijd van vanavond (ng-dulce.nl/album/image-46-37" target="_blank">
Volgt een rustige middag aan boord. Ik lees het tweede deel van het oorlogsdagboek van
Burnham-on-Crouch (5)
Een dag van zon en wolken.
De pa-ha-haden op, de la-ha-hanen in, vooruit met volle kracht!
Van veel wandelen word je steeds gekker.
Deze boot is ook slecht onderhouden!
Ja, hij ligt er al minstens een eeuw! (ng-dulce.nl/album/image-46-38" target="_blank">
Ik zag een boot naderen met de naam
Is dit wel een public footpath, of lopen we door een weiland?
Kijk dan naar dat bordje! (ng-dulce.nl/album/image-46-39" target="_blank">
Dit is een veld vol onrijpe zonnebloemen, allemaal nog groen.
Ja, maar hier staan alleen maar veldbloemen.
Zelfs violen.
Verkeerd zaad gebruikt, zeker.
Dit zijn aardappelen, of is het wiet?
Staat er rogge op het andere veld?
Nee, dat is tarwe. Of haver. Of koren.
En wat is dit? Quinoa?
Nee, dat hebben ze bij
Er zitten hier vossen. Kijk maar, daar ligt een hoopje.
Dat is van de man met die teckel, die voor ons loopt,
nou ja, van die teckel, bedoel ik.
Wanneer zijn we er? Ik ben kapot.
Ik zweet helemaal, dat doe ik anders nooit.
Het is de hoogste tijd om maar weer eens verder te varen,
maar vanavond moeten we nog naar de fietsenmaker
voor die lekke achterband.
Burnham-on-Crouch (6)
Gisteren mijn vouwfietsje bij de bicycle repair man gebracht, in een straat ergens boven High Street. Een aardige man; het fietsen repareren doet hij 's avonds na zijn werk in een schuurtje achter zijn huis. 'Takes an hour', zegt hij na de lekke achterband gemonsterd te hebben. We lopen naar de Quaside waar we op een terrasje bij een cafetaria fish & chips eten. Dat is voorwaar niet erg bijzonder lekker, je snapt niet dat die Engelsen er zo gek op zijn. Bij onze terugkeer staat mijn fiets al klaar, geplakt en met een nieuw ventiel. Acht pond. We fietsen naar de haven.
Vanmorgen is het zonnig en winderig. De wind is Oost Bf 4 en neemt in de loop van de dag fors toe. In de luwte van de buiskap (de boot ligt precies met de boeg in de wind) doe ik een mooi klusje: het weer gangbaar maken van de oude
Eigenlijk heb ik het heel erg naar mijn zin hier, zo rustig en ontspannen als het hier is, waarom moeten we eigenlijk weg?, verzucht Anna. Ja, dat weet ik eerlijk gezegd ook niet. Ze heeft gelijk, het is hier mooi, rustig en landelijk, een prima plek om vakantie te vieren. De haven is meer dan de helft goedkoper dan Londen. We hoeven morgen niet weg, zeg ik, wat mij betreft blijven we nog een week. 'Gij zult in uw leven een vrouw ontmoeten, Thomas, en gij zult bij haar liggen en zij zal u eindelijk tot rust brengen'. De woorden van een profetie die ik vergat.
Ik installeer me op een kuipbank en hervat de lectuur van een prima boek, waarin ik maanden terug was vastgelopen:
Om één uur lopen we naar de wal; we gaan onze voorraden aanvullen bij de grote
Er volgt een heerlijke middag in de kuip, uit de wind. Aan het eind blijkt de achterband toch weer vrijwel leeggelopen. Ik bel de reparateur, maar hij is niet thuis. Wordt vervolgd. De hemel betrekt ondertussen, wolken verbergen de zon en het wordt snel kouder. Terug naar boven
Burnham-on-Crouch (7)
Om half acht kreeg ik gisteravond de fietsenmaker aan de lijn. Hij was verbaasd. Of ik op de terugweg misschien over grind, gravel of iets dergelijks gefietst had? Nee. Een tweede gaatje over het hoofd gezien?, opperde ik. Nee, dat kon niet, tegenwoordig plakken ze binnenbanden niet meer, ze zetten er een hele nieuwe in. Dus. Enfin, vandaag zal ik de fiets terugbrengen; hij zal het nogmaals proberen. Later in bed bedacht ik dat er mogelijk een pin of een glascherf in de buitenband steekt. Die zou opnieuw door de binnenband kunnen prikken. Dus zal ik vandaag de hele buitenband eens grondig nazien.
Vannacht om half drie breekt er onweer los. Felle bliksems zetten alle in hel licht, meteen gevolg door gerommel. Het zit niet ver weg en een uurlang regent het flink. Vanochtend zien we desondanks geen enkele lekkage, dat is weer meegnomen. Het is rustig, zonnig weer, maar dat duurt niet lang. Ik pomp de achterband nog maar eens op en inspecteer hem zorgvuldig. Nergens een spijker, nagel, steentje of glasscherf te zien. Vervolgens peddel ik naar de fietsenmaker bobven High Street, waar ik de fiets achter op zijn plaatsje zet. Te voet snel weer terug, want de wind trekt flink aan terwijl er vanuit het zuidwetsen een front van donkere wolken nadert.
De rest van de dag waait het hard, zuid tot zuidoost Bf 5 - 6, met in de de middag een aantal uren waarop het Bf 7 is. De wind staat schuin in de kuip en, hoewel de temperatuur nog oploopt naar 24,5 graden, is het niet lekker om buiten te zitten. Derhalve lezen we de middag door in de kajuit (foto hierboven). Buiten ziet het er somber uit met jagende wolken, maar regen komt er niet. Dat schijnt om ons heen te vallen, maar niet hier. Ik geloof dat we morgen nog zo'n dag krijgen.
Anna is nu ook bezig aan de oorlogsdagboeken van
Burnham-on-Crouch (8)
Mijn tweede tocht naar de fietsenmaker leverde gisteravond op dat de oorzaak lag in het ventiel van de nieuwe binnenband. 'It's the veil', zei hij toen ik bij hem achter huis kwam. The veil? Ik snapte hem niet tot hij er een aanwees op de fiets waar hij mee bezig was. Aha, the valve! Het plaatselijk dialect. In elk geval hoefde ik niets bij te betalen. Nu - vanochtend - is de band nog volledig op spanning. Het regende toen we wakker werden, maar vanaf half tien wordt het droog, helder en zonnig. De wind is fris, Bf 4 - 5 uit het zuiden.
Zorgelijk klimaatnieuws in nieuwe studies. In een studie die gisteren werd gepubliceerd in
ng past warm periods" target="_blank">
De zeespiegelstijging versnelt meetbaar (momenteel 3,4 - 3,9 mm per jaar), maar je zult zien dat allerlei deniers de correcties niet vertrouwen en heftig zullen aanvechten. Overigens lijkt 2017, nu het eerste halfjaar erop zit, bezig om op twee na het warmste jaar te worden sinds het begin van de metingen (
Omdat het droog is besluiten we tot een wandeling om de moeras- en slikgebieden ten westen van de haven te verkennen. Maar al gauw komen harde wind en donkere wolken op. We nemen onze toevlucht tot de beschutting van
Wat een geluk dat we allebei zo van lezen houden! Ik lees twee wondelijke en uitermate fascinerende hoofdstukken in 'The Fabric of Reality' van
Met gemengde gevoelens herlees ik het uitvoerige bericht d.d. 21-06-2017 van de
Verder ontvang ik de uitslagen van het onderzoek naar de herinrichting van het Eind, onze straat (
Burnham-on-Crouch (9)
Gisteravond al mijn kinderen aan de lijn gehad:
Het is vannacht volledig windstil, maar vandaag staat er weer net zoveel wind als gisteren: Bf 5 - 6 uit zuid tot zuidoost, maar het is wél overwegend zonnig. Ik erger me bij het nieuws aan SGP-voorman
Omdat het zulk mooi weer is, besluiten we tot een wandeltocht in het gebied ten noorden van het dorp. Daar heb je enkele public footpathes die we nog niet liepen. Het is een prachtige tocht in het akkergebied, waar grote velden met graan en groene erwten staan (zie foto hierboven en ng-dulce.nl/album/image-46-40" target="_blank">
Volgt een heerlijke middag van lezen. Vanavond gaan we uit eten bij een Indiaas restaurant in High Street, met de fietsen.
Nog even over correcties van klimaatmetingen.
Een kleine mijlpaal. Gisteren passeerde het aantal unieke bezoekers (uniek per 24 uur) sinds het begin van mijn weblog in september 2006 de 15 miljoen. Niet erg belangrijk, maar wel leuk. Het getal vind je onderaan iedere pagina, naast dat van het aantal mensen dat online is. Terug naar boven
Burnham-on-Crouch (10)
'Heavy showers, some sunshine, lighter winds', zo vat de BBC-weerman vanmorgen het weer in het weekeinde samen, na een regenachtige nacht. Nu zijn er veel wolken die zich gedurende de ochtend meer aaneensluiten. Op een parelbleke plaats in het grijs staat ergens de zon. We lopen met ons boodschappenkarretje naar de grote supermarkt naast het station; geen verre wandeling meer want na een week ken je de kortste paadjes tussendoor.
Voor mij staat de dag in het teken van een vooralsnog mislukte poging om de preciese werking van een quantum inferometer te begrijpen. Die speelt de hoofdrol in het hoofdstuk over
In de klassieke werkelijkheid van
Het is een geweldig ingewikkelde aanloop naar de reële wereld van quantumcomputers, die ons bestaan zullen revolutioneren. Sinds de publicatie van Deutsch' boek zijn er twintig jaar verstreken. In Delft en Amsterdam zijn onderzoeksgroepen dichtbij de realisatie van de eerste quantumcomputer. Alle kans dat we dat nog meemaken.
Eind van de middag. We hebben qua weer van alles gehad: wolken, harde wind en regen. Nu is het droog, de wind nam af en de zon schijnt nu en dan. Alles in een luttel aantal uren. Het klopt, alsof het weer wil laten zien dat het een onvoorspelbare chaos is. Tja. Terug naar boven
Burnham-on-Crouch (11)
Vannacht weer enige regenbuien, vanochtend zon vrij harde wind en wolken. Na een laat zondagochtendontbijt maken we een wandeling naar Creeksea, ten westen van de haven. We vinden wat nieuwe paden en een plaats waar de bramenstruiken al vele rijpe vruchten hebben (foto hierboven). Ze zijn nog klein maar smaken heerlijk. In de tuin van de uitspanning van
Terug aan boord besluiten we het schip te draaien. Bij die voortdurende westelijke winden hebben we steeds de wind in de kuip en we willen nu wel eens in de luwte in de zon zitten. Het vergt een staaltje stuurmanskunst want het waait Bf 5 uit het zuidwesten en die dreigt met de neus van de boot op de loop te gaan. Maar het lukt boven wonder, met applaus van de Engelse overburen. We zetten de bimini omhoog en zitten een halfuur prinsheerlijk in de zon als de eerste regenbui zich aankondigt. Alles weer naar binnen, this is England. De bui duurt eveneens een halfuur, dan kunnen we weer naar buiten.
Al bevalt het ons hier prima, we moeten toch weer eens weg. Volgens de weerprognose en het verschuivende tij hebben we overmorgen, dinsdag, een goede gelegenheid om 's ochtends omstreeks acht uur wat verderop te gaan, naar
Vanmiddag lees ik opnieuw het hoofdstuk over quantumcomputers uit 'The Fabric of Reality' van
Het volgende hoofdstuk is ook taai; het handelt over the nature of mathematics.
Anna zit alweer binnen, buiten trekt een regenbui over. Ze zijn ook weer zo voorbij, die buien, en koud is het vandaag niet. De laatste dagen kijken we 's avonds naar een spannende serie op DVD: '
Burnham-on-Crouch (12)
Wind en regen bij het opstaan, zoals voorspeld. Omstreeks half elf wordt het droog maar de noordwestenwind blijft aaneengesloten donkergrijze wolken partijen over ons heen jagen. Met 19 graden is het buiten ook niet meer zo warm, maar binnen is het nog aangenaam, de kachel hoeft niet aan. We stellen ons in op een dag leven in de kajuit (foto hierboven). Nieuws, muziek en boeken. Slechts voor twee zaken gaan we 's middags de wal op: voor boodschappen en de betaling van het liggeld. De havenmeester matst ons; hoewel we hier morgen 12 nachten liggen hoeven we slechts een week af te rekenen. 'So we hope you will come back', zegt hij. 'Quite probable', zeggen we.
Na de boodschappen bel ik de havenmeester van
Een grijze middag. Ik blijf steken in het hoofdstuk over The Nature of Mathematics, hoofdstuk 10 in 'The Fabric of Reality' van
Ik laat hoofdstuk 10 tenslotte maar voor wat het is en werp me op hoofdstuk 11, 'Time: The First Quantum Concept' met mooie citaten van
'Wat is dan tijd? Als niemand het me vraagt, weet ik het; als ik het wil uitleggen aan iemand die het me vraagt, weet ik het niet.'
Zal David Deutsch het verder schoppen? Terug naar boven
Bradwell Marina, River Blackwater
Rustige nacht ondanks regen en wind. Vanmorgen is het droog en zwaar bewolkt met noordwest Bf 4 - 5. De tijwisseling is om 7.47 uur, we varen om 8.15 af, voorzichtig door het geultje dat de haven met de rivier verbindt. Daar hebben we toch nog afgaand tij mee. We varen om de vele tientallen jachten heen die aan moorings liggen. Om negen uur zijn we bij de roodwitte uiterton. het Thamesbekken strekt zich voor ons uit met zandbanken ter weerszijden, de Buxey en de Foulness Sand. We passeren de Sunken Buxey ondiepte en zien aan beide kanten zeehonden liggen, bij elkaar zo'n vijftig. Ondertussen gaat het tij al tegen staan, maar niet veel. We draaien de genua uit en dat scheelt flink. Het scheepje legt zich vol sjeu in de zeegang en we zeilen met een aardig gangetje een nevengeul in van het Whitaker Channel, om straks precies uit de komen bij de Swin Spitway boei, die de geul over de grote zandbank van Buxey markeert. Donkere wolken passeren boven ons maar het blijft droog.
Het loopt tegen elven als we met 4,8 - 5,4 knopen SOG bij de roodwitte boei komen (foto hierboven). De schommeling van de roodwitte boei doet een goed hoorbare bel klingelen; een eenzaam geluid op een eenzame plek. Voor het grote Gunfleet Sands windpark slaan we bakboord uit, een kleine anderhalve mijl over de zandbank naar de boei die het einde van de geul markeert, de Wallet Spitway. Die heeft ook een bel. De genua moet weg, de wind is op de kop. Op ng-dulce.nl/album/image-46-42" target="_blank">
Half één, op de zuidelijke oever staan twee grote blokvormige gebouwen. Die zijn van de ontmantelde kerncentrale van Bradwell. Tonnetjes en staken duiden de ondiepe kreek aan die naar de jachthaven leidt. Een ander jacht ligt er te wachten en vaart achter ons aan als we voorzichtig naar binnen varen. Volgens mijn berekening moet de kreek nu diep genoeg zijn - en dat blijkt te kloppen. We zien de bekende ronde toren van het havenkantoor (ng-dulce.nl/album/image-46-43" target="_blank">
En daar liggen we nu, comfortabel aan een kopsteiger (hammerhead), het is eind van de middag, de wind is gaan liggen, de wolken wijken steeds meer uiteen en laten de zon toe, het tij zakt snel en wij zakken mee en zien steeds meer blubber verschijnen aan de oevers. Je hoort eigenlijk alleen de vogels, ook de onze, die het weer erg naar zijn zin heeft. Terug naar boven
Bradwell Waterside (2)
Bradwell Waterside, zo heet het kleine gehucht hier bij de haven. Een paar kilometer verderop ligt het dorp zelf, dat
Aan het eind van de middag werd de hemel gisteren helemaal blauw. We klapten de bimini op en genoten van de zon. De wind was volledig verdwenen. Gisteravond nam ik bij Laag Water een foto van de uitvaartopening van de haven, waar we vlak voor liggen (ng-dulce.nl/album/image-46-44" target="_blank">
's Nachts volledige rust en vanmorgen scheen de zon aan een wolkenloze hemel. Maar de voorspelling luidt anders: er komt een koufront aan met flink wat regen en wind, uit het zuidwesten. We besluiten de boot om te keren, zodat we maximale luwte van de buiskap hebben. Daarna krijgen we een buurman, een Nederlandse Noordkaper van 40 voet, die vannacht aan de bunkersteiger lag. Jammer, ons mooie uitzicht is voor een deel weg. Het is altijd even zuchten als je een buurman krijgt, mensen over je dek en minder privacy, maar iedere zeiler accepteert het, per slot kan het ook jezelf overkomen en dan ben je blij met zo'n plek naast een ander.
Ondertussen komt er in het westen bewolking op, maar zolang het nog niet regent kunnen we vast de omgeving wat verkennen. We halen de fietsen tevoorschijn en gaan eerst eens kijken in het kleine gehucht naast de jachthaven: Bradwell Waterside dus. Meteen herken ik daar de pub
Ondertussen begint de wind aan te trekken. We fietsen naar het dorp door een golvend akkerlandschap. Een boer is bezig met een grote landbouwmachine zijn oogst van het veld te halen voor de regen komt. Het dorp ligt slechts een paar kilometer verderop, een schattig Engels plaatsje met een oude kerk - St Thomas' Church - waar aan de muur van het kerkhof een bord met een plattegrond staat (foto hierboven). Even terug op de weg is een post-office & shop, waar we een vers brood kopen. Omdat er druppels beginnen te vallen, gaan we snel op de terugweg en bereiken de haven nét droog.
De middag door is het winderig met buien. Goed dat we die boot omdraaiden! Om een uur of vier begint het op te knappen. We slaan de bimini weer omhoog en genieten van de zon, maar de opleving duurt maar een uur. Opnieuw donkere wolken, regen en wind, maar ach, die Green Man is vlakbij. Voor alle zekerheid reserveren we telefonisch.
Het hoofdstuk over het quantumconcept van tijd (hoofdstuk 11) uit 'The Fabric of Reality' van
Suizebollend leg ik het boek weg als ik het hoofdstuk uit heb. Een multiversum dat op een losse manier bijeengehouden wordt door quantum-interferentie. . Toch neem ik het serieus. Op één of andere manier..., nee dat moet ik niet zeggen, ik weet het niet. Komende dagen eens zien waar hoofdstuk 12 mee komt. Terug naar boven
Bradwell Waterside (3)
Het mooiste uit het hoofdstuk over tijd in de veelwerelden-interpetatie van de quantumfysica in 'The Fabric of Reality' van
SUMMARY
Time does not flow.
Other times are just special cases of other universes.
Gisteravond lekker gegeten in
Vanmorgen is het droog en bewolkt. Om zeven uur vertrekt onze buurman; prettig, ons vrije uitzicht is weer terug. Omdat er 's middags regen wordt voorspeld, starten we al om half elf met een lange fietstocht over het gebied ten oosten van Bradwell-on-Sea, het Dengie Peninsula. In het dorp kiezen we een lange rechte weg tussen akkers met - zoals het hoort - wuivend graan. De weg leidt naar zee en heet East End Road. Het is een Romeinse heerweg, nu geasfalteerd, naar de lokatie waar in de Romeinse tijd een fort heeft gestaan, dat later gedeeltelijk door de zee werd verzwolgen. Halverwege treffen we een tearoom met een terras, een merkwaardige tearoom want de bediening wordt gedaan door twee meisjes in 19e eeuws kostuum, dat doet denken aan hoe de Amerikaanse religieuze
Aan het eind van East End Road staat op de plaats van het Romeinse fort een oude kapel,
Aan de noordoostzijde van de grasakker vinden we een pad, dat een klein bos in voert. Midden in dat bos resideert een religieuze gemeenschap, de
De afstand is groter dan we dachten en met moeite komen we tenslotte uit bij de kerncentrale (ng-dulce.nl/album/image-46-48" target="_blank">
Er volgt een rare middag. Het ene moment koesteren we ons in de zonovergoten kuip, met de bimini opgeklapt, en het andere moment vluchten we snel naar binnen (met de was aan de waslijn) vanwege flinke buien. Aan het eind van de middag is er zelfs onweer. De bui duurt twintig minuten, daarna keert de zon weer terug. Typisch Engels. Van ons mag de zomer weer terugkomen. Terug naar boven
Bradwell Waterside (4)
Een heerlijk zonnige ochtend in de luwte van de buiskap, bij vrij harde wind uit west tot westzuidwest. We pakken de fietsjes want nu willen we dat verlaten vliegveld uit WO II wel eens zien. Het ligt globaal tussen de haven en de kerncentrale in. Het beeld is duidelijk: brede overwoekerde start- en landingsbanen van gescheurde en verzakte betonnen platen tussen de graanakkers en ingestorte hangars. Van sommmige is de status veranderd in boerenschuur of zelfs woonhuis (de contrôletoren), in oprijlanen van boeren of een breed public footpath. We komen langs een gedemkteken met een model van een neergestorte Spitfire (?, ng-dulce.nl/album/image-46-49" target="_blank">
We komen terecht op de East End Road, de Romeinse heerweg, en besluiten weer koffie te gaan drinken bij de tearoom van de Amish, waar we gisteren belandden. Maar nu wordt duidelijk dat het niet om de ouderwets geklede secte gaat, maar om een hobby van de eigenaar. De tearoom is volledig ingericht als 40er-jaren wartime café, inclusief oude lampenradio met bijhorende muziek en al het ouderwetse meubilair uit de tijd dat RAF-piloten en ander personeel er kwamen (ng-dulce.nl/album/image-46-50" target="_blank">
Daarna fietsen we naar het post-office & shop in het dorp Bradwell voor wat boodschappen (ng-dulce.nl/album/image-46-51" target="_blank">
Terug aan boord slaan we de bimini op en genieten nog een uurtje of wat van de zon, maar helaas komen er gaandeweg steeds meer wolken terwijl de wind flink aantrekt. De wind loeit door de wanten en op diverse schepen klapperen de vallen. De Navtex waarschuwde al voor Bf 6 - 7, near gale, en dat komt in de middag uit. We duiken weer in de boeken. Het nieuwe hoofdstuk (12) van
Maar Deutsch werkt heel secuur uit dat het wél kan: er ontstaat een parallel universum met een ander verleden, waarbij je niet geboren wordt, terwijl jezelf verder gaat in de tijd van de omgebrachte grootvader. Zeg ik het nou goed? De essentie is niet gelegen in de techniek, aldus Deutsch, maar in het beginsel van de veelwerelden-interpretatie (en een quantum-theorie van de zwaartekracht) dat er niet alleen op het verleden gerichte verbindingen bestaan tussen de talloze universa in het multiversum, maar ook dat dergelijke verbindingen continu gevormd en verbroken worden. Dat proces vindt overal en continu plaats op de bekende
Bradwell Waterside (5)
Bij het opstaan schijnt de zon in een volledig blauwe hemel. Daarom zien we verbaasd op het schermpje van de Navtex een severe gale warning van het
‘THAMES DOVER S OR SW 6 TO GALE 8, PERHAPS SEV GALE 9 LATER. MOD OR ROUGH. RAIN OR THUNDERY SHOWERS’ (ng-dulce.nl/album/image-46-52" target="_blank">
Dat valt tegen! We verzuimen echter te kijken van welk tijdstip het bericht is en besluiten snel de fietsen te pakken, nu het nog mooi weer is. We hebben nog enkele boodschappen nodig, dus peddelen we naar Bradwell-on-Sea, voor de verandering langs een andere weg. Het is heerlijk weer om te fietsen. In het postkantoor annex winkel is het druk met vakantiegasten van chalets en campings in de buurt. Ook terug nemen we een andere route. Bij terugkeer check ik nogmaals de Navtex. Die geeft:
‘THAMES GALE NOW CEASED DOVER GALE NOW CEASED NNNN’.
Dat is snel, maar er gaat me een licht op. Ik check wanneer het eerste bericht verstuurd werd. Dat was rond middernacht. Kennelijk hebben we door de storm heen geslapen.
We klappen de bimini in en daarbij breekt een van de banden om hem vast te zetten. Straks repareren, eerst nestelen we ons in de kuip. Ik lees ‘The Fabric of Reality’ van
We krijgen een regenachtige middag. Het patroon is al enkele dagen zo, ’s morgens zon, ’s middags regen. We repareren met een prikker en een zeilnaald de spanband van de bimini. Het is hoog water en er komen voortdurend jachten binnen, allemaal Engelsen die weekend vieren. We luisteren op VHF 80 naar het verkeer. De havenmeester weet aan het eind van de middag niet meer waar hij de bezoekende jachten een ligplaats moet geven, maar hij kwam nog niet op het idee om er eentje naast ons te parkeren. Dat zal nog wel komen.
Je kunt de drukte ook merken aan de internetverbinding. Er is veel verkeer. Het lukt niet om in te loggen, zelfs niet via mijn eigen WiFi-router, dus wanneer ik dit verslag publiceer staat niet vast. Vanavond gaan we naar de
Bradwell Waterside (5)
Gisteravond lopen we in regen en wind naar de
Voor middernacht op de Navtex weer een gale warning van de
Vanmorgen zon en wolken. Voldoende zon om na het ontbijt in de kuip plaats te nemen. Na het middaguur herhaalt het patroon van de afgelopen dagen zich: meer wolken, meer wind en regenspatjes. Dus installeren we ons in de kajuit en maken er een luie zondag van. Anderhalf uur later schijnt de zon weer, hup, de kuip in, en zo verkassen we nog drie keer. Verder is er niks over vandaag te vertellen.
Het optimisme van
Terzijde: Deutsch creëert een merkwaardig onderscheid tussen - wat hij noemt - de Continentale (Franse) Verlichting en de Britse Verlichting. De eerste leidde tot intellectueel dogmatisme, politiek geweld en nieuwe vormen van tirannie. De Franse revolutie en het Terreurbewind, kort gezegd, maar waarschijnlijk bedoelt hij ook de totale ideologieën van communisme en nationaal-socialisme. De Britse verlichting zou zich daar niet schuldig aan gemaakt hebben. Dat lijkt me te simplistisch gesteld, er is heel wat op af te dingen, denk maar aan het kolonialisme van het Britse Rijk, hij kan zich beter tot de wetenschapsfilosofie beperken. Terug naar boven
Bradwell-on-Sea (6)
Het viel me al een tijdje op: de Gorcumse, nee, de Woerkomse lach-of-ik-schiet komiek
Vanmorgen droog, zonnig en windstil, maar na een uurtje steekt een vrij harde zuidwestenwind op en komen er wolken. We hebben besloten om morgen, als we hier een week liggen en voor het liggeld reductie krijgen, te vertrekken naar de Orwell River. De vooruitzichten zijn gunstig, waarschijnlijk kunnen we met ZW Bf 4 - 5 voor het lapje erheen zeilen. We pakken de fietsen om nog even wat boodschappen te doen in het dorp, want we weten niet of er bij
In het dorp is de wind weg (foto hierboven). Beladen met vier volle zakken aan onze sturen fietsen we weer terug. De fietsen pakken we vast in. Volgt een rustige middag.
Woolverstone Marina, Orwell River
Vroeg wakker zoals altijd als we weggaan. Het belooft een zomerse dag te worden met weinig wind uit het zuidwesten en de hele tijd het tij mee. Zeilen zit er niet in, we zullen de wind dood varen. Anna is blij en dan ben ik het ook. Om tien over halfacht varen we door het geultje van de haveningang naar de Bradwell Creek, tussen de jachten aan de boeien door naar buiten, de River Blackwater op. De kerncentrale staat prominent in het zonlicht. In de monding van de rivier ligt de noordkardinale Knoll boei, vanaf daar is het een mijl of twaalf onder de kust naar de groene Medusa boei. De zee is kalm en de zon is warm. Op de stranden kleine badplaatsen met rijen kleurige strandhuisjes, te ver om te kunnen zien of het er druk is. Het schiet door het tij geweldig op; soms is onze SOG (speed over ground) wel 8,5 knopen. We passeren Clacton-on-Sea, waar ze een lange pier hebben en verderop Walton-on-the-Naze, waar ze er ook een hebben. Kaap The Naze is de oostpunt van het graafschap Essex, met een torenbaken erop. Wat een naze is, weet ik niet, geen neus in elk geval, zoals Gris Nez aan de Franse kant van Het Kanaal. Achter The Naze liggen de Walton Backwaters, een mooi en uitgestrekt kustmoeras waar je ook een jachthaven hebt, de
Even na elf uur zijn we bij de Medusa boei. Hier begint het Medusa Channel, het recommended small craft channel langs de Stone Bank. Voor ons ligt de drukke containerhaven van Felixstowe met het drukbevaren Harwich Deep Water Channel voor de grote scheepvaart. Er vaart juist een grote
Tja, en als je dan de laatste grote containerkade voorbij bent, dan vaar je een prachtige landelijke rivier op die zich door een aangenaam landschap slingert met bossen en akkers. De
Gisteren hebben we de jachthaven al gebeld voor een ligplaats. Via de VHF melden ze nu dat we halverwege op pontoon E moeten zijn, op nummer 20. Om kwart over twaalf meren we af, niet ver van de bosrand. Dit is een schilderachtig gelegen haven. Flink populair bij Nederlanders.
In de middag komen er meer wolken en zelfs enige regendruppels. Het wordt kouder. Morgen minder mooi weer dan vandaag.
Woolverstone (2)
We hebben niet veel geluk vandaag. Het begint al met de televisie: er blijken hier in Suffolk geen digitale zenders te zijn. Dat is voor de eerste keer in Engeland. Dus geen
Daarna fietsen we door een dal naar Pin Mill, het kleine gehucht aan de Orwell River met de onder zeilers vermaarde kroeg
We klimmen per fiets de helling op, terug naar Chelmondiston. Dat voetpad lijkt ons minder geschikt om te fietsen. Terug aan boord. 's Middags begint het te regenen. De Met Office waarschuwt op de Navtex weer voor storm in de Thames regio, gale 8, in de loop van de avond en de nacht. Vooralsnog is er niets van te merken, er is nauwelijks wind. Ik installeer mijn trouwe oude
Ondertussen is het een tijd droog geweest en weer gaan regenen.
Woolverstone (3)
De maandelijkse update van de gemiddelde wereldtemperatuur in de lagere atmosfeer - gemeten door satellieten - toont over juli + 0,28 graden Celsius ten opzichte van het gemiddelde over 1981 - 2010 (zie hierboven). Onverminderd hoog. Tegelijkertijd verschijnen er bijna dagelijks alarmerende berichten en klimaatstudies, teveel om hier bij te houden. Om er vijf te noemen:
Gisteravond slecht eten in het marina-restaurant. Een onnodige bevestiging dat Engelsen niet kunnen koken. Ik had een Chicken Tikka, een schotel met rijst en een saus waarin drie slappe stukjes kip dreven. Anna's vegetarisch notengerecht was een fractie beter.
De near gale van vannacht duurde nog geen uur. Vanmorgen is de hemel egaal blauw, geen wolkje te zien, maar dat duurt niet lang. De wind trekt weer aan en er verschijnen steeds meer wolken, maar het blijft droog. Een goede dag om voor boodschappen naar Ipswich te gaan. Als
De bus zet ons met ons boodschappenkarretje af bij een groot park aan de rand van de stad. Dwars door dat park komen we in een buitenwijk waar een grote
Rustige middag aan boord, hoewel de vlagerige wind de boot soms hardhandig heen en weer schudt. Donkere wolkenpartijen jagen over ons hoofd, afgewisseld met korte perioden van felle zon. Uit de haven vertrekt niemand en er komt niemand aan. Terug naar boven
Woolverstone (4)
Gesprek aan de afwas gisteravond. Over schone onderbroeken in de kast.
'Waar pak jij je schone onderbroek van de stapel?'
'Eh, ik pak altijd de onderste. Die ligt er het langst.'
'Maar ik leg altijd de schone onderbroeken onderop!'
'Echt waar? Nooit geweten. Dus ik pak altijd de verkeerde onderbroeken, die net schoon zijn. Dat blijkt nu, na meer dan vijftien jaar samenleven. En die bovenop, die broeken liggen er ik weet niet hoelang.'
'Ja, wist je dat niet?'
'Nee, dat hebben we nooit afgesproken.'
'Moet dat dan?'
Leerzaam gesprek. Het menselijk brein - en zeker dat van een vrouw - zit vol met voorgeprogammeerde algoritmes die minstens tweehonderdduizend jaar oud moeten zijn en om onnaspeurlijke redenen een evolutionair voordeel bezaten. Anders waren ze er niet. De man mist dergelijke algoritmes maar al te zeer.
Vanochtend staat de zon stralend aan een wolkenoze hemel. We maken na het ontbijt een lange wandeling over de publieke voetpaden ten oosten van de haven. Idyllische paden door bossen en langs akkers (foto hierboven). Tenslotte belanden we in Pin Mill en drinken koffie op het terrasje naast de
Middag. Steeds meer wolken, ook donkere, maar geen regen. Hetzelfde patroon van wekenlang: ochtend zon, middag wolken en vaak regen. De wind is ZW Bf 4 - 5. Op een
Woolverstone (5)
Vandaag opnieuw dat typische patroon: stralende zon in de ochtend, harde wind en regen in de middag met aan het eind weer stralende zon. Je kunt je erop instellen en dat doen we dus. Vanmorgen hangt de was buiten te drogen terwijl ik wat extra lucht in de dinghy pomp en het bootje beter vastmaak met het oog op de oversteken die we komende week gaan maken. je moet er niet aan denken dat hij van boord spoelt. Gisteravond heb ik de route al uitgestippeld waarlangs we de Thames-monding en zijn talrijke zandbanken willen oversteken naar Ramsgate. Waarschijnlijk aanstaande dinsdag.
Vervolgens maken we een wandeling door de bossen en akkervelden ten zuiden van de jachthaven. Onderweg valt al de eerste regen. We komen bij een landelijk gelegen kerk met kerkhof eromheen, de
's Middags haalt de ZW-wind fel aan en passeren fikse regenbuien. De was is inmiddels droog binnengehaald. Ik worstel met een erg lastig hoofdstuk in
Overigens is er nieuws over een
Woolverstone (5)
Pas nu krijg ik het stuk van
Maar Cliteur slaat door. Hij pleit voor meldpunten voor occidentofobie, zelfs voor criminilalisering van occidentofobie. Geloofsvervolgingen dus? Een anti-islam Inquisitie past niet in onze seculiere en tolaerante samenleving. Dan gooien we het kind met het badwater weg. Van Cliteur kunnen we beter niet doorgaan met het kritiseren van ons slavernijverleden, kolonialisme, twee wereldoorlogen et cetera. Nou nog mooier: wie niet kritisch zijn verleden wil beschouwen, die leert er ook niet van. Maar volgens Cliteur wordt het door de occidentofoben alleen maar gebruikt 'om de haat jegens het Westen aan te wakkeren'. Wie die occidentofoben precies zijn, maakt Cliteur niet goed duidelijk en hij geeft er ook geen voorbeelden van. Het is een opgewonden betoog van een doorgeschoten kleinburger uit de kringen van
het is vanmorgen koud, niet meer dan 15 graden. Een uur voor het opstaan zetten we de kachel aan. Maar we krijgen een echte zomerdag met geen spatje regen. We pakken de fietsen en fietsen voor een kop koffie bij
Terug aan boord vouwen we de fietsen in en stouwen ze weer weg in de bakskisten. Voorlopig zullen we ze niet nodig hebben. Overal in haven zijn mensen bezig hun boten te poetsen. Wij zetten de parasol op en luieren de rest van de middag in de kuip. Mooie dag! Morgenochtend om zes uur met de taxi naar Harwich om
Ramsgate
Vijf minuten voor de wekker om kwart voor vijf afgaat, zijn we wakker. Vaste prik. Een uur later staan we bij het havenkantoor op de taxi te wachten. Die verschijnt prompt om zes uur en brengt ons naar Harwich. Daarvoor moet je omrijden via een vaste brug over de River Stour. Geleidelijk komen we in meer bewoond gebied en op drukkere wegen. Het is overigens prima weer, weinig wind en half bewolkt. Voor Harwich zien we veel Nederlandse auto’s die duidelijk van de boot komen, velen met caravans. Bij de terminal ligt een grote ferry van
Om kwart voor acht zijn we terug in Woolverstone. Het weer is goed, we gaan vandaag gelijk richting Ramsgate, besluiten we. We varen uit met een groep Nederlandse jachten, die terug naar Holland gaan. Het opkomend tij staat licht tegen. Wij gaan alleen maar de Thamesmonding oversteken, dus voorbij de lange containerterminal van Felixstowe, bij de ingang van het Medusa Channel, slaan ze collectief bakboord uit langs de Harwich Deep Water Channel. Achter ons zien we een groot containerschip naar binnen scharrelen terwijl de Stena Line ferry alweer de terugreis aanvangt. Het weer houdt zich verbazend goed. Bij de groene Medusa boei slaan we af naar het oosten, op weg naar de NE Gunfleet oostkardinale boei, die bij het begin van de gelijknamige zandbank ligt. De wind is aangetrokken en we kunnen het hele rak aan de wind zeilen. Bij de boei varen we het brede King’s Channel in; helaas ligt het precies in de wind. De hemel trekt dicht met buikige wolken en de wind trekt nog eens extra aan. Dat geeft wind-tegen-tij en dus een vervelende holle zeegang, waarop we soms flink klappen. Dit kanaal loopt parallel aan de het Black Deep, de brede geul aan de andere kant van de Sunk Sand. Daar is de route voor de grote zeevaart van en naar Londen.
Het King’s Channel splitst zich verderop in het Middle Deep en het zuidelijker Barrow Deep. Daar moeten we de Sund Sand bank oversteken. Het is nog steeds opkomend tij dus er is diepte genoeg en de zeegang is een stuk lichter. Vervolgens steken we de scheepvaartroute over – er is geen schip te zien – en komen in het vriendelijk betonde Fisherman’s Gat door de bank Long Sand. Dat loopt zuidoost, de genua kan weer uit en de zon komt ook weer tevoorschijn. Zo is varen plezierig. Bas voelt zich prima (foto hierboven); vroeger als kind had hij regelmatig last van zeeziekte maar nu totaal niet.
Opeens horen we VHF 16 ‘Mayday! Mayday! Mayday!’ Een noodoproep van een motorjacht van 10 meter lengte
Ondertussen verlaten we het Fisherman’s Gat en koersen recht naar het zuiden, waar we de punt van North Foreland al goed kunnen zien. Er komt na een kwartier bericht van het motorjacht dat de brand voorbij lijkt, maar dat ze de motor niet aan durven te zetten. Dat vindt de kustwacht heel verstandig. Laat u maar naar Ramsgate slepen.
Het mooie weer is alweer over. Zware buikige wolken bedekken de zon, de wind draait naar zuid en trekt aan tot 5 Bf, boven Kent zien we sluiers van regenbuien vallen. Maar omdat nu tij en wind allebei tegen staan is de zeegang niet zo ongemakkelijk als eerst. We bereiken tegen half drie het volgende waypoint, de E Margate boei. We verlggen de koers iets naar zuidoost voor de noordkardinale Elbow boei, die op dik vijf mijlen verder ligt. Halverwege dat traject gaan we weer pal zuid, naar de rode Broadstairs Knoll. We zijn dan al onder de krijtkust van North Foreland. Veel beter wordt het weer niet als we de betonde invaart naar Ramsgate indraaien. Anna roept Port Control op en krijgt permissie binnen te varen. Van buiten stormt een rij snelle motorjachten op ins af. Een rij Hollandse patsers. De voorste vaart ons met veel misbaar van golven voorbij en dreigt op de ondiepte naast de eigenlijke haveningang te varen. We beduiden de man, die bovenop zit als op een apenrots, dat hij daar weg moet blijven. Hij snapt het en straalt met een rotgang naar binnen. De anderen hebben het fatsoen om achter ons te blijven.
We willen bij de marina naar binnen draaien om aan de binnenzijde van de langsteiger te gaan liggen, zoals anderhalve maand geleden, maar dat kan niet, beduiden jongens van de haven. Nu snappen we wat er aan de hand is, de steiger is gereserveerd voor het konvooi van patserboten. Ga maar ergen een plekje zoeken, roept een havenboy, en wijst tussen twee steigers waar het al propvol ligt. De vingersteigers zijn veel te kort voor onze lengte. Ik probeer een lege plek, maar we passen er niet tussen, het lukt om achteruit terug te draaien en geen schade te maken, terwijl in tientallen kuipen mensen kijken hoe ik me red. Even verderop kunnen we wel terecht tussen twee korte vingersteigers. Aanleggen gaat vlot, we zijn er.
Thee in de kuip. De zon schijnt ook weer. Telefonisch reserveren we een tafel voor vanavond in het restaurant dat ons de vorige keer zo goed beviel:
Ramsgate (2)
Geweldig leuke avond met
Vanmorgen lichte regen. Na het ontbijt lopen we langs de haven het pittoresque binnenstadje in (foto hierboven). Onderweg zie ik een kapper en laat mijn kapsel een hoognodige haircut ondergaan. Anna zegt dat ik er tien jaar jonger uit zie. We drinken koffie onder de luifel van een koffiehuis en kopen voor thuis een flink aantal potten van die heerlijke pickled gherkins (met dille). Bij de
Bij terugkomst is het droog. Rustige middag met zonnige perioden, afgewisseld door een kort onweer met flink wat regen. Als het er morgen goed uitziet, steken we het Nauw van Calais over om langs de kust naar Oostende te varen. Terug naar boven
Oostende
Haast hebben we vanmorgen niet. Eigenlijk hoeven we pas om negen uur weg, heb ik uitgerekend, dan staat het laatste tij nog een paar uur mee langs de Goodwin Sands ten oosten van Ramsgate, hebben we de tijstroom opzij bij de oversteek en in het Canal Ouest naar Dunkerque krijgen we hem dan mee, helemaal naar Oostende. Mooi becijferd, maar zoals gewoonlijk zijn we een uur eerder al klaar, zitten in de kuip elkaar aan te kijken en besluiten om dan maar een uur eerder weg te gaan. Dat uur verliezen we weer, zegt Anna, aan de continentale kant van Dover Strait. Daar is geen spijker tussen te krijgen. We gooien om tien voor acht los,
Na een uur zijn we bij de Goodwin Knoll en koersen voorzichtig langs de Goodwin Sands naar de E Goodwin boei. Het is zonnig en onverwacht winderig, zodanig dat we kunnen zeilen. Het tij staat enorm mee, onze SOG (speed over ground) loopt op tot 10,1 knopen/uur. Zo komen we snel bij de westgaande shipping lane. Bas is inmiddels aan dek verschenen en heeft wat last van zeeziekte. Ook Anna kijkt verstoord, de zeegang is onrustig en de wind trekt verder aan. De schipper vervolgt onverstoorbaar zijn koers, wat moet hij anders? Er varen ongeveer tien schepen voor ons langs, tankers en containerschepen. Een ASL-schip met thuishaven Singapore passeert op korte afstand voor ons langs, maar dankzij de AIS hadden we weinig twijfel. Vroeger was dat wel anders! De tijstroom komt nu van oost, zodat we opzij worden gezet en goed op de koers moeten letten. Omstreeks twaalf uur zijn we bij de Sandettié boei in de 'middenberm' van het verkeerstelsel, en even later passeren we het gelijknamige lichtschip. Op de heenweg - hoelang geleden? - nam ik er nog een foto van. Vanaf nu komt de zeevaart voor vier mijlen vanuit het westen, maar het is kalm. In de verte zien we enige ferry's van Dover naar Calais en v.v. Bij de West Ruytingenboei zijn we de shipping lane over.
In het zuiden boven Frankrijk hangen zware wolken met regensluiers eronder. Met een beetje geluk krijgen we daar geen last van. We overkruisen de laatste twee zandbanken en buigen westwaarts af naar het Chenal Ouest naar de Franse industriehaven Gravelines. Het tij keert om (en dus weer mee) en voor de wind is het een stuk rustiger. Bas slaapt als een blok (foto hierboven). Er gebeurt nu niks interessants meer. We passeren Gravelines en zien de regenbuien steeds opnieuw uitdoven boven zee. Bekend principe: warme lucht die boven land opstijgt en in de koude bovenlucht condenseert en uitregent. Boven zee is de lucht kouder en dat coupeert het proces, de bui stort in.
Aan boord keert de ontspanning terug. Door de snelheid van het tij en de afnemende wind varen we de wind dood. Genua ingerold. Op de Rede van Duinkerken ontmoet Bas een bijzondere vrouw (2 foto's hier)ng>. De bekende uiterton met de zeemeermin. Maar het blijkt een nieuwe meermin! Is de oude versleten? In de rest van het traject blijven we de onweersbuien voor. We vliegen met bijna 9 knopen door de Pas van Zuydcoote en over het Westdiep, voorbij Nieuwpoort ('Daar wil ik nooit meer heen, zegt Anna), en dan naar Oostende. Daar arriveren we om vijf uur. Op het strand naast de
Borrel in de zon in de kuip. Tevreden over ruim 60 mijl zonder problemen. En dat we Bas in elk geval weer op tijd op het continent kunnen afleveren (al hoeft hij pas zaterdag weg). Na een uur komt er regen met een onweerklapje. Bimini op en naar binnen. Anna kookt Pasta al Diavola. Terug naar boven
Oostende (2)
Slechte nacht. Vanwege een lichte swell in de haven spande en ontspande de achterspring voortdurend en dat maakte een naar geluid tegen de voetrail, dat me uit de slaap hield. Tenslotte opgestaan en naar buiten om er een kleine stootwil tussen te hangen. Dat gaf soelaas, ik viel in een onrustige slaap, waaruit ik ontwaakte met een fragment van een vreemd gedicht in mijn hoofd. Ik noteerde het op een papiertje aan mijn hoofdeind. Dit is het:
Wie dood is, heeft verloren,
werd gevonden op de vlucht naar voren
afgeschoten -
Waar je in je slaap mee bezig bent? Ik weet niet wat ik ermee moet. Ik werd wakker omdat de fender niet voldoende soelaas gaf, hij was te klein, het kloppen was weer begonnen. Weer uit bed en een grotere fender ertussen. Klaar. Toen was het vijf uur. De buurman had gisteren gezegd dat hij om zes uur wilde vertrekken en ons een halfuur eerder zou waarschuwen, want misschien ging het niet door. Dus lag ik op halfzes te wachten en toen er niets gebeurde dacht ik: het gaat niet door en viel in slaap. Om half zeven werd er geklopt. De buurman: we vertrekken om zeven uur. Pfff...
Enfin, dat zijn de kleine ongemakken van het varend bestaan. Om zeven uur koppel ik de walstroom af, start de moter en Anna begint de lijnen los te maken. Met de boegschroef stuw ik de boeg om en geef gas. Maar er komt geen gas. Stop met losgooien, roep ik naar Anna, ik kan geen gas geven! Gelukkig net op tijd, want het waait nogal stevig en dan had de wind vrij spel met ons gehad. We weten ook meteen wat er aan de hand is: de gaskabel is gebroken. Ooit hadden we dat eerder, in 2005 op Vlieland na een stormachtige overtocht uit het Deense Thyborøn (ng-dulce.nl/home/article-24" target="_blank">
Ondertussen krijgen we een nieuwe buurman naast ons. Om tien uur komt de monteur, aan aardige jongeman die
Tegen half twaalf lopen we met
's Middags lezen we en Bas gaat de stad in. Hij keert terug met drie vinylplaten, die in België ruim voorhanden zijn. Nieuw geperste vinylplaten, wel te verstaan, Bas zweert erbij. Analoog weergegeven muziek is beter, vindt hij, dan in digitale weergave. Aan het eind van de middag keert de monteur terug met de inbus-schroeven. De rekening zal ik per email ontvangen. Onderwijl is na een kortstondige zonnige periode het gaan regenen en is de noordenwind aangetrokken tot Bf 6 en dat stuurt meer swell de haven in. Ik hang aan de steigerzijde meer fenders om de druk op de stootwillen beter te verdelen. De wind ruimt verder naar noordoost. Nu krijgen we beschutting van het
Oostende (3)
Zware regens de hele nacht door. Het zeezout is nu wel van het dek gespoeld. Tegen het ochtendkrieken wordt het eindelijk droog. Maar wolken blijven overheersen. In de emailbox zit de rekening van de monteur
In de loop van de ochtend gaan we de stad in voor een boodschap, het wisselen van onze Britse ponden, nieuwe gymschoenen en zonnebril voor Anna en nog een vinylplaat voor
Het weer klaart steeds meer op. Terug aan boord trekken we de bimini op en koesteren ons in de zon (ng-dulce.nl/album/image-46-60" target="_blank">
In
'Each of your eyes is like a dark little cave, one on whose rear wall some stray shadows fall from outside. You spend your whole life at the back of that cave, able to see nothing but that rear wall, so you cannot see reality directly at all.'
Oostende (4)
Gisteravond het afscheidsetentje met
Vannacht flink wat swell en weer regenbuien, maar vanmorgen is het droog. Zolang het 's nachts regent is er niets mis. Na het ontbijt lopen we via het Wapenplein naar de Vlaanderenstraat, waar het
Het is de dag van het afscheid van Bas. De week met hem is omgevlogen en we hadden veel plezier met zijn drieën. Om half drie lopen we met hem naar het station, voorzien van drie tassen, voor een deel gevuld met bijzondere Belgische bieren voor zijn vrienden. Waar de sporen en de perrons beginnen drinken we in de zon nog een kop thee dan wel koffie uit een atomaat. De trein naar Antwerpen vertrekt op tijd, om 15.08 uur (foto hierboven). Daar moet hij overstappen op de trein naar Rotterdam en vervolgens overstappen op de trein naar Utrecht. Daar heeft hij vanavond een feestje; een druk sociaal leven hebben die jonge gasten.
We zwaaien hem uit en doen vervolgens boodschappen in de nabije
nemen we voor vanavond sushi mee (voor Anna) en een garnalen/visschotel (voor mij). Morgen zullen we tegen één uur 's middags vertrekken, met het tij mee, naar Vlissingen. Gisteren heb ik daar telefonisch een ligplaats gereserveerd. Terug in Holland.
We zitten juist in de kuip als er twee douaniers langskomen, een man en een vrouw. Ze vragen onze papieren: paspoorten, eigendoms- en verzekeringsbewijs van de boot, en de licensies voor de radiocommunicatieapparatuur. Met het laatste hebben ze volgens mij niets te maken, maar ik toon ze zonder morren, want ik ben blij dat ze niet over rode diesel beginnen. Die moesten we in Engeland tanken en er zit een fors lagere accijns op. We moesten wel - want andere was er niet. Terug naar boven
Vlissingen
Al dagen last van kortsluiting. Als het flink regent dan lekt het beiderzijds boven de garderobekasten, een euvel dat al enige jaren bestaat en langzaamaan erger wordt. het is een kriem om uit te vinden waar het lekt. Bovendien lekt het niet altijd en ook niet aan beide kanten. Het is afhankelijk van welke kant de regen invalt en hoeveel het regent. Bij buiswater over het dek lekt het niet. Maar nu komt er soms kortsluiting bij, want boven de kast zit aan beide kanten een 230 Volt stopcontact. Bij vocht slaat de aardlekschakelaar uit of de zekering in het walstroomkastje. Vanmorgen haal ik de stopcontacten maar een uit de wand. Dan blijkt dat ze ingebouwd zijn in een soort bakje; als dat volloopt dan...enzovoorts. Aan stuurboordzijde staat het bakje vol water. Een voorlopige oplossing is simpel: onderin het bakje een gaatje boren (beiderzijds), zodat het water kan aflopen. Dan droog is de stopcontacten en maak ze schoon. Anderhalf uur later kan de walstroom er weer op. het is - zoals gezegd - een tijdelijke oplossing. We zullen toch die lekken op moeten zien te sporen.
Het is een zonnige dag, halfbewolkt en met weinig wind uit West tot Noordwest. We varen uit om half één. Ik heb uitegrekend dat we dan weliswaar tij tegen hebben, maar in elk geval is het vanaf half vier mogelijk om in elk geval de
Bij Cadzand haalt Anna het Belgisch gastenvlaggetje naar binnen (foto hierboven). Vanaf de Wielingen krijgen we weer stroom mee. dat is de vloedstroom die de Westerschelde inloopt. De SOG loopt op naar 9,5 knopen. Dan de oversteek van de Scheldemonding, met zijn twee shipping lanes. Ik laat een achterop komend containerschip langsgaan en steek achter hem over en ook een stroomafwaarts varend tankertje laat ik voorgaan. Dan zijn we in de 'middenberm'. In de geul langs de kust van Walcheren is geen scheepvaart. We lopen de buitenhaven binnen en meteen gaat de voetgangersbrug open. Vanaf de sluis krijgen we onze ligplaats toegeroepen, nummer 15. Daar meren we om vijf uur af. Terug in Nederland. Tja. Terug naar boven
Vlissingen (2)
Gisteravond Nederlandse televisie, het programma
Vanochtend is het fris maar de zon warmt alles snel op. De TV-journaals. Woede over de ng-armeense-moeder-van-minderjarige-kinderen~a4511098/" target="_blank">
Anna draait de wasmachine en ik hang de waslijn op en zij op haar beurt de was (ng-dulce.nl/album/image-46-62" target="_blank">
We pakken het boodschappenkarretje voor een bezoek aan de AH-supermarkt. Ongewoon weer in Holland boodschappen te doen, vergeten we airmiles- en bonuskaart. Maar eerst drinken we koffie naast de keersluis met zicht op de monding van de Westerschelde (foto hierboven). We weten de weg in de binnenstad nog. Mensen in vrijetijdskledij zitten, hangen of wandelen rond. Anna koopt een riem en ik bezoek de
Middag in de kuip onder de bimini. Een kuip in de zomer.
Straks krijgen we bezoek van onze langjarige vriend, de dichter
Middelburg
Mooie avond met de dichter
Vanmorgen onweer en heftige regen. Volgens de weersverwachting zal het om half elf voorbij zijn, al zitten er nog buien op zee voor Oostende, maar die zullen volgens de Buienradar westelijk van ons voorbij trekken. Om elf uur varen we derhalve uit voor de tocht naar Middelburg. We motoren tegenstrooms naar de zeesluis, waar we nét als laatste boot kunnen aanschuiven. Na de schutting krijgen we in de binnenhaven, voor de werf van
Als dan de brug eindelijk, na ruim een uur opengaat, stormen sommige jachgten erop af. Motorjachten vooral, daar heerst toch een andere mentaliteit. Ook op het Kanaal door Walcheren kunnen sommigen het niet laten naar voren te dringen, hoewel we bij de bruggen allemaal tegelijk, en groupe, doorgelaten worden. Net als bij stoplichten is hier sprake van een Golf, geen Groene maar een Blauwe Golf. Ik erger me dood aan die voordringers en kan het tot - op haar beurt - ergernis van Anna niet laten om ze soms te stuiten door voor ze te gaan varen. Maar tenslotte geef ik het op. Bovendien krijgen we nog meer flinke buien over ons heen. Het lijkt erop dat ze een andere, oostelijker koers namen dan de Buienradar vanmorgen becijferde.
Om kwart over twee slaat een grote groep bakboord uit, naar Middelburg. Iedereen stort zich in de neergutsende regen op de meldsteigers van
Als we liggen hangen we onze natte kleren uit en zetten de kachel aan om het vocht uit de boot te drijven. Ondertussen meldt zich telefonisch mijn middelbare schoolvriend
Middelburg (2)
Dat plekje van ons, achterin de Dokhaven naast een verpleeghuis voor demente bejaarden, dat beviel ons totaal niet. Niet vanwege die bejaarden. Het was er weliswaar rustig, maar doodsaai, gelegen in een donkere schaduw, met niets te zien. Dus stapten we gisteren naar het havenkantoor met de vraag of ze iets anders hadden. Ze dachten van wel, komt u morgenochtend nog maar even langs. Om kwart voor tien vanochtend loop ik erheen. Onderweg zie ik een prachtige ligplaats aan de overkant, langs de uitvaart, een langsteiger. De boot die er lag, voor een grote tjalk, is weg. Daar mag u gaan liggen, zegt de havenmeester, om kwart over tien draai ik de brug voor u open. Aldus geschiedt, en we liggen nu op dat prachtige plekje (foto hierboven), met zicht op de stad en zijn torens, en op alle in- en uitvaart. Mooier kan het niet, hier houden we het wel uit tot komende dinsdag. Het wordt vandaag een zonnige dag, met door een lichte wolkenlaag gezeefd zonlicht. We trekken de bimini op en installeren ons genoeglijk in de kuip met ons vogeltje.
Een lezeres meldde in het ng-dulce.nl/gastenboek/" target="_blank">
Rond het middaguur lopen we de stad in. Wat een mooie stad is Middelburg! Grachten, levendige oude straten, pittoreske binnenplaatsjes, sloppen en steegjes met tal van middeleeuwse panden. De winkelstraten zien er niet zo verlopen uit als elders en er zijn veel aparte winkeltjes. Zie hier ng-dulce.nl/album/image-46-66" target="_blank">
Middag in de kuip. Het is 25 graden Celsius. Om half vier komt mijn HBS-vriend
Middelburg (3)
Dat was een mooie avond, gisteren, bij mijn oude schoolvriend
Terug naar de boot, een korte afstand door leuke straatjes. De Pijpstraat, waar om de hoek een seksshop is. Het is donker. Bij terugkeer legt er juist een Frans jacht naast ons aan. Pech, ons uitzicht is weg, maar je zegt er niets van en helpt ze met aanmeren. Het kan jou de volgende keer overkomen.
Er volgt een wonderlijk warme en stille nacht. Pas tegen de ochtend begint de voorzegde regen te vallen, maar dan meteen in grote hoeveelheden. Ach, aan het uitzicht had je toch niets gehad. Terwijl de regen op dek en doek klettert, maken we er een rustige ochtend van. Tegen het middaguur is het enige uren droog, uren die we benutten om naar de Markt van Middelburg te lopen, waar daadwerkelijk een markt is. De donderdagse markt. We richten onze passen echter naar een bijzondere boekhandel, gisteravond aangeraden door Wim & Angelique, die gevestigd blijkt achter een hoge pui van glas en
Buiten regent het licht, we hebben paraplu's bij ons en lopen naar de Koorkerk. Daar is een kunstexpositie onder de titel
Middag van regen. Tegen vieren wordt het wat lichter. Ondertussen arriveren er vele tientallen jachten. Middelburg moet zowat vol liggen. Vannacht en morgen schijnt er nog meer regen te komen en tevens harde wind, daarna zou het droger worden.
Nog iets vergeten te vertellen. Van de week, nog in Vlissingen, hebben we de opzuigbuis van onze hoofdtank weer eens moeten losschroeven en doorblazen met de fietspomp. In de knik bleek een fikse zwarte prop te zitten, die er uitvloog. In Egypte met zijn vuile diesel hadden we het herhaaldelijk, maar dit is de eerste keer in de jaren dat we terug zijn. Het was overigens zo gefikst. Terug naar boven
Middelburg (4)
Vanmorgen regen, daarna droog, flinke wind uit het zuidwesten, en zelfs later zon. We maken een wandeling en doen boodschappen. Wat een erg leuke stad is dit Middelburg toch! Een historische stad, een vestingstad (als Gorinchem), een speelse stad, lekker autoluw, met veel verrassende aspecten en details. Neem bijvoorbeeld deze afgestorven boom bij de brug over de binnen haven (foto hierboven). Het is een kunstboom, vervaardigd door de kunstenaar
Het verrast ons dat er hier zoveel historie bewaard is gebleven, omdat de stad veel te lijden had aan het eind van WO II. Het is desondanks de vijfde monumentenstad van Nederland. Vandaag voert onze wandeling over vele pleinen, straten, binnenplaatsen en stegen. Opvallend dat er hier van winkelleegstand, zoals in Gorcum, nauwelijks sprake lijkt. Bovendien zijn er veel meer winkelstraten, terwijl de stad toch slechts 40.000 inwoners telt - nota bene evenveel als Gorcum. Natuurlijk, het is een provinciehoofdstad en dat zal schelen, bestuur en gerelateerde functies brengen arbeidsplaatsen met zich mee, er is een rechtbank, enzovoorts. Maar toch merk je dat er hier meer aandacht is voor kleinschaligheid, historiciteit en stedelijke schoonheid. Er is een functionele schouwburg en meerdere theaters, concertzalen en culturele centra. Doorgaand autoverkeer is niet mogelijk. In de winkelstraten zijn er veel meer dan bij ons gespecialiseerde winkels, antiquariaten, bedrijfjes, ateliers en werkplaatsjes. Waren we familiair niet aan Gorcum gebonden, dan zouden we werkelijk overwegen om hier te gaan wonen.
In Gorcum is het alweer kommer en kwel. Nu blijkt dat de leuke bioscoop aan de Appeldijk (vroeger de
Is grootschaligheid niet onvermijdelijk en beter? De markt dwingt ertoe, zegt men, maar de markt heeft al zoveel kleinschalige zaken doen verdwijnen. Niet alleen in de dienstverlening (post, zorg, cultuur, e.d.), maar ook in het commerciële aanbod: winkels, theaters, ambacht, en ook bioscopen. Competition has to do the job, maar het aanbod verschraalt. Of het groeit uit zijn voegen. Binnenstadsbewoners mopperen deze week over de Zomerfeesten op de Groenmarkt en de Varkenmarkt. Geluidsoverlast, vernielingen en vandalisme, mensen die worden tegengehouden door de politie omdat de lokaties overvol zijn. Moeten de feesten weer 'Gorcums' worden?, vragen velen zich af. Grootschaligheid is dus niet altijd goed.
Al ruim een jaar geleden voorspelde ik (ng-dulce.nl/home/article-4928" target="_blank">
Waarom maak ik me zo druk over de voortgaande afkalving van de Gorcumse binnenstad, over het dwaze en onmachtige gemeentebestuur dat er niet in slaagt om visie om te zetten in daadwerkelijk beleid? Dat al jaren met de mond belijdt dat de stad autoluw moet worden, maar zelfs geen proef durft te houden met sluiting van de Tolsteeg? Ach, wat kan mij de teloorgang van al dat historisch stedenschoon eigenlijk schelen? Op termijn van eeuwen verdwijnt toch alles, als ons land het tenminste nog weet te redden tegen rijzende zeespiegels en weet ik wat. Bovendien krijg je op de sociale media ook nog allerlei onverkwikkelijkheden en ad hominems naar je hoofd gesmeten, als je het gemeentelijk onvermogen aan de kaak stelt. Want het is niet anders dan 'lijden aan een ziekelijke hang naar het verleden', zoals een eerder gemeentebestuur tegenstanders van de sloop van de mooie Waterpoort in 1890 toevoegde. De oude man die tegen de vooruitgang is. Maar is het in het Gorcumse geval wel vooruitgang? Daar heb ik grote twijfels over. De stad Middelburg laat zien dat het ook anders kan - en succes heeft. Terug naar boven
Middelburg (5)
Vandaag is de verjaardag van mijn oudste zoon
Het is vandaag ook drie maanden geleden dat we in de ng-dulce.nl/home/article-5299" target="_blank">
Regen en zon wisselen elkaar vanmorgen af. Het waait tevens hard uit WZW. We doen het vanmorgen kalm aan. Met tevredenheid lees ik een bericht
Vandaag ontmoeten we onze zeilvrienden
Om drie uur lopen we terug. Middelburg is een stad van beelden. Het heeft ook een beeldenroute in het kader van een kunstmanifestatie,
In de rest van de middag is het zonnig, maar er valt ook één korte bui. Vanavond hebben we nóg een verjaardag: mijn HBS-vriend
Middelburg (5)
De evidence voor de
De dag breekt aan met zon. De ZW-wind is nog stevig maar gaat in de loop van de dag liggen. Op zeker moment merkt Anna op dat de stroom is uitgevallen. Inspectie leert dat de stekker bij de walstroom is gaan smelten, een angstige vaststelling. Analyse van het gebruik wijst uit dat de föhn van Anna waarschijnlijk de boosdoener is; die neemt teveel stroom. Ik peuter de beide stekkers (die van de walstroom en van de kabelhaspel) uit elkaar en vervang de laatste met de walstroomstekker. Het is immers de korste klap. Inpluggen en we hebben weer stroom.
Aan het begin van de middag staan
Middelburg (6)
Gisteravond een gezellige familiemaaltijd in
Vandaag, een dag wolken en veel zon en minder wind, willen we de
We lopen door naar de Markt, waar vandaag een boeken- en prullariamarkt is. Heerlijk in de zon langs de kramen slenteren. Ik bezwijk voor een uit hout gesneden masker. Tien euro, vooruit, het is een mooi ding. Waar moet het hangen?, vraagt Anna. Op mijn kamer natuurlijk, zeg ik. Daar is geen plek. Jawel, hoor, wacht maar af. Natuurlijk groeit het bij mij een keer dicht, en het verzamelen van bezittingen is vooral een triest stemmende aangelegenheid. De dingen verblijven een tijd bij je en raken weer verstrooid, meestal als je sterft. Ze vergezellen je een tijdje, maar ze zijn niet van jou. Zelfs voor boeken is dat zo. Toch word ik heel hebberig van zo'n markt. Dus koop ik onbekommerd voor drie euro een boekje met de necrologieën, die de dichter
Volgt een heerlijke, afwisselend zonnige middag in de kuip. Weer enige bladzijden
Morgen varen we maar weer eens verder, waarschijnlijk naar Veere. Terug naar boven
Veere
Natuurlijk gaan we naar Veere, vandaag. Altijd gezellig. We varen om tien voor tien af, het Kanaal door Walcheren op (foto hierboven). Het belooft een warme, zonnige dag te worden - en dat wordt het ook. De zomer is weergekeerd. Op het kanaal is het rustig, het water is als een spiegel. Dit is het soort van varen waar Anna van houdt. Aan de westoever graast een grote kudde schapen. We passeren de bunker, ook op de westoever, waar een dichterlijke tekst op gekalkt is. Twee jaar geleden zagen we hem al. Nu maak ik een foto en noteer de tekst (ng-dulce.nl/album/image-46-71" target="_blank">
Niettemin valt op
Veere (2)
Het is vandaag een warme dag, met een steeds benauwder middag. We hebben geen zin om vandaag alweer te vertrekken. Zolang het nog redelijk koel is, doe ik wat simpele klusjes: contrôle van het oliepeil van de motor (goed), en het uit de bodem halen en schoonmaken van het logwieltje, waar flink wat aangroei op zat. Wat later op de ochtend slenteren we wat door het dorp en drinken koffie naast de bakker.
We zitten de dag door in de schaduw van de bimini. In het water zwemmen kleine, doorzichtige kwalletjes. Onlangs waren er waarschuwingen in de lokale pers over
's Middags krijgen we bezoek van
Remmingwerk Volkeraksluis
Helemaal geen onweer, gisteravond. Omstreeks half zeven stak er opeens een koude en harde zuidwestenwind op, maar die was na twintig minuten weer weg. Het koufront veroorzaakte mogelijk elders onweer. Vandaag varen we om negen uur weg, de overbekend route door het Veerse Meer. Het is fris, een stuk kouder dan gisteren, en half bewolkt. De wind: Bf 3 uit zuidwest. Dat maakt motorzeilen met de uitgedraaide genua mogelijk; het scheelt toch ruim een halve knoop. Om tien voor half elf zijn we de Zandkreeksluis. Dat is boffen, die staat nog open en we kunnen als laatste jacht mee.
Op de Oosterschelde schiet het snel op naar het noorden, stroom mee en wind in de genua. SOG 8,5 knopen, ik heb dat rak geloof ik nog nooit zo snel afgelegd (foto hierboven). Ook op Keeten en Zijpe schiet het op, weinig beroepsvaart, flink wat jachten. Aldus zijn we even na één uur bij de Krammersluis die, je gelooft het niet, nog open staat zodat we er ook dit keer als laatste boot in kunnen. Alleen valt de GPS vlak voor de sluis uit. Uiteraard niet erg in dit geval, deze wateren kennen we op ons duimpje, maar de boel moet natuurlijk wel functioneren.
Op het Volkerak pikken we de wind weer op en motorzeilen met flinke vaart door het Noordgat naar het noordelijk deel. Na maanden weer op zoet water. Het valt op hoe groen het water is, vermoedelijk door algengroei. Om half drie bij de Volkeraksluis, die juist dicht is. We klungelen met aanleggen aan de wachtsteiger, die hoge wal is. Wat geeft het, uiteindelijk komt het altijd goed. Je moet je vooral niet opwinden, dat levert slechts verhitte koppen op en vermaak bij de mensen die aan de andere kant van de steiger hun domicilie kozen.
Half vier en we varen de sluis uit. Om onaspeurbare redenen doet de GPS het opeens weer. De magie in electronica. Na maanden afwezigheid varen we ons thuiswater op, het Hollands Diep. Er is plaats aan de andere zijde van het remmingwerk, waar je een paar dagen gratis mag liggen. Mag wel eens na al die dure havens. We nemen een dag rust en zaterdag varen we naar Numansdorp, waar mijn dochter
Remmingwerk Volkeraksluis (2)
Een heerlijke, zonovergoten dag aan het noordelijk remmingwerk van de Volkeraksluis (foto hierboven). Het is een plek van herinneringen, allereerst de plek waar we in de zomer van 2002, nét bij elkaar, voor het eerst lagen (ng-dulce.nl/album/image-3-6" target="_blank">
Het is een dag vrijwel zonder wind. Schuchtere wolkjes schuiven soms even voor de zon. Vanuit de kuip kijken we naar alles wat hier voorbijvaart. Een van de pasanten heeft een soaf op het dak van zijn bootje staan. Er zit niemand op. Wat zijn er ongelooflijk veel boten in Nederland. Ik laat de generator even een halfuurtje draaien; dat moet af en toe gebeuren. het is goed om hem dan ook te belasten, dus we laten de wasmachine draaien en zetten Senseo-koffie. Gaat allemaal prima. Buren krijgen we gelukkig niet.
Eindhovense en Delftse fysici lijken een belangrijke stap te hebben gemaakt in de ontwikkeling van de quantumcomputer (ng-van-nederlandse-fysici~a4512617/?utm_source=facebook&utm_medium=social&utm_campaign=shared%20content&utm_content=free" target="_blank">
Vijf uur. Een verrukkelijke zomerdag loopt naar zijn einde. Gebeurt er wat in de wereld? Waarom steeds het nieuws opzoeken? Ik weet, ik kan niet zonder, ik ben eraan verslaafd, vermoedelijk tot en met mijn laatste uur. Toch word je er zelden vrolijk van. President
De dag nadert zijn einde. Zometeen een glas wijn in de kuip. Straks de nieuwsjournaals. Morgen naar Numansdorp om
Numansdorp
Zodra we in Numansdorp aanleggen is de vakantiereis van 2017 voorbij. Begint het gewone leven weer. Verder uitstel is niet mogelijk. Vanmorgen vroeg om zeven uur komt de zon als een raadsel op (ng-dulce.nl/album/image-46-72" target="_blank">
Even na vier uur zijn we terug in de haven. Met zijn allen gaan we naar het speeltuintje bij de marina (ng-dulce.nl/album/image-46-73" target="_blank">
Om zes uur rijden we naar het
Gorinchem
De dag van de ontscheping is zonnig. Een warme dag. We volgen onze routine. Anna draait nog een was (beddengoed) en zoekt de kleding bijeen. Ik bind voorlopig voor de laatste maal de bimini op en rits de hoed erover. Daarna de hoes over de stuurstand. Er ius nauwelijks wind, het warmt intussen goed op. Vervolgens het inpakken van de laptops en de rest van de computerspullen, de boeken, gelezen en niet-gelezen, onze kanarie en de rest. Om half twaalf breng ik de vuilnis naar de wal en keer terug met een bagagekarretje. Daar laden we alles in en werpen een laatste blik op de boot (foto hierboven). We laden alles in het autootje en rijden af. Twee keer keren we terug omdat we zaken vergaten: de huissleutels en mijn medicijnen. Er klinkt kort onbehoorlijke taal, maar w waren gelukkig nog niet ver op weg.
Anna is blij en ik gun het haar. De heimwee naar kinderen en kleinkinderen ging haar parten spelen. Het is toch mooi dat ze bereid was voor maanden met me weg te gaan. We hebben een mooie tocht gemaakt en veel gezien. Mijn gevoelens zijn meer gemengd. Ik moet het probleem onder ogen zien wat ik ga doen met al die tijd, die voor me ligt. De herfst, de lange winter, vooral de eerste drie maanden van het jaar vallen me altijd zwaar. Maar wie weet wat er gebeurt.
Thuis in Gorcum gaat allesd in omgekeerde volgorde door onze handen. Op en rond de sluis en de haven heerst toeristische drukte. Uitpakken, inruimen en onze huishouding opstarten. Een berg post doorwerken. Daar zit ondermeer de brief bij dat ik me als dokter moet herregistreren voor de BIG. Dat ga ik niet doen, ik praktiseer al vele jaren niet meer. Ik geloof niet dat mijn identiteit nog erg samenhangt met de artsentitel. Die zal ik dus begin volgend jaar definitief verliezen. Verder een brief met de vraag waarom ik niet heb gereageerd op de oproep tot deelname aan het vijfjarig onderzoek naar darmkanker. Dat zal ik morgen in orde maken. Zo is er meer, maar geen grote verrassingen en al helemaal geen onaangename.
In huis zijn er wel zaken te doen. Het ophangen van het schilderij van
Rond half vijf zijn we er doorheen. We kunnen ons Gorcums leven weer aanvangen. Vanavond vroeg eten. En morgen? Maandagochtendmarkt. Het schijnt opnieuw mooi weer te worden. Bestelde boeken afhalen bij
Gorinchem (2)
Duizend inwoners van de Texaanse stad Houstonng> werden tot nu toe gered uit overstroomde wijken van de stad. Een halve dag later zijn het er vele duizenden. Het eind van de overvloedige regens van de orkaan
1. De zeespiegelstijging, waardoor het niveau van de Golf van Mexico in de achterliggende tientallen jaren met meer dan 15 centimeter steeg.
2. De opwarming van het zeewater in de Golf, dat in dezelfde periode ongeveer een halve graad Celsius warmer werd (zie grafiek NOAA hierboven). Dit jaar is de Golf zelfs
Zonder door de mens veroorzaakte opwarming zou de orkaan minder vernietigend geweest zijn. Maar dat vertelt president
Er is nog een andere factor van menselijk handelen in het spel:
3. Het bouwen van stadswijken op laaggelegen plaatsen, zoals uiterwaarden. Houston ligt in het stroomgebied van 22 rivieren, die het overvloedige regenwater niet kunnen afvoeren. Enorme prairievelden (graslanden die regen snel opnemen) zijn verdwenen onder asfalt en beton. In Nederland helpt het programma 'Ruimte voor de rivier' om zulke overstromingen juist te voorkomen. Of dat afdoende zal zijn, moet in de toekomst blijken.
Ook bij de ng.html" target="_blank">
Vandaag opnieuw warm. Morgen ook nog en daarna houdt de zomer er geloof ik mee op. We worden vroeg wakker en gaan aan de slag. Gisteravond deed de verbinding met kabelaar
Gorinchem (3)
De laatste mooie zomerdag, zeggen de voorspellers. Over deze dag valt werkelijk - wat ons betreft - verder niks te vertellen. Noord Korea vuurt een raket af over Japan. Nog meer regen en slachtoffers in Houston. Crisisberaad in het demissionair kabinet. Maar hier gebeurt niks. Daar moet je blij over zijn. We lopen de stad in voor een boodschap, we gooien lege flessen weg in de glasbak, we drinken thuis koffie, Anna gaat voor haar oppasdag naar
Gorinchem (4)
Als we vanmorgen de gordijnen openschuiven, regent het. Als voorspeld. Meewarig kijk ik naar de boten in de haven; we weten maar al te goed hoe somber het op verregende dagen aan boord kan zijn. Maar vanaf tien uur klaart het op, wordt het droog en begint de zon te schijnen. Ik rijd naar mijn huisarts om een lab-formulier te halen (waarom stuurt of mailt hij dat niet?) en laat bloed afnemen op de prikpoli in het ziekenhuis. De halfjaarlijkse PSA-bepaling, altijd weer spannend of de waarde niet oploopt.
Middag. het blijft droog. Ik begin aan een interessant boek: 'Het Srebrenica Syndroom' van geschiedenisfilosoof
Straks een einde-van-de-zomer borrel bij onze buren
Gorinchem (5)
Leuk om na de vakantiemaanden de buren/vrienden gisteravond weer terug te zien. Er passeren veel zaken de revue, waaronder het herinrichtingsplan van de gemeente voor het Eind, onze straat. Het verloopt allemaal zeer langzaam en stroperig. Circa driekwartjaar geleden was er een peiling onder de binnenstadsbewoners. Die staat alweer maanden op de website
Vanmorgen opnieuw regen, maar later wordt het droog en zelfs zonnig. Helemaal geen verkeerde dag. Anna is ontzettend actief: wast de vitrage en enige gordijnen, zuigt stof enzovoorts. Ik kan ook vandaag mijn draai niet vinden. Ik had over
Gorinchem (6)
Het wordt een overwegend zonnige dag, frisser dan eerder deze week, maar bepaald aangenaam. In de mailbox zit een goed bericht: mijn
Na het ontbijt installeer ik de WiFi-repeater (merk =
Het appartement van onze overleden bovenbuurvrouw is eindelijk verkocht (foto hierboven). Benieuwd wie de nieuwe buurman wordt.
's Middags doe ik wat boodschappen in de stad. Bij
In de loop van de middag wordt het frisser en bewolkt. Na drie uur valt er wat lichte motregen. Mijn ongedurigheid van de laatste dagen, eigenlijk vanaf dat we van boord zijn, is nog niet geheel weg, maar wel afgenomen. Dat komt van de PSA-uitslag, denk ik, ik zat toch in mijn rats. Terug naar boven
Gorinchem (7)
De mens streeft naar voordeel en dat uiteraard liefst op de kortst mogelijke termijn en vaak zonder oog te hebben voor de gevolgen. Je ziet het aan alles en op alle niveaus, denk bijvoorbeeld maar aan het verstoken van fossiele brandstoffen en het klimaat. Dat is geen nieuws. Dat gaat door tot de wal het schip keert, dat wil zeggen als de kwalijke gevolgen tezeer uit de pan rijzen: overstromingsrampen, rampzalige droogtes, e.d. Dan moet de zaak worden hersteld (als dat nog mogelijk is) tegen veel hogere kosten in mensenlevens en geld dan bij eerder ingrijpen nodig was geweest.
Op kleine schaal gebeurt het ook direct om ons heen. Op de hoek van de Tolsteeg en onze straat, het Eind, worden twee historische panden verbouwd tot appartementen (zie foto hierboven). Ze werden onlangs verkocht aan investeerders. De manier waarop verbouwd wordt toont het beginsel: het moet zo goedkoop mogelijk. Dat zeggen buurtbewoners. Dus een groep Poolse bouwvakkers sloopt alles eruit en jast die appartementen erin. De rotte kozijnen worden ondergesmeerd met drie lagen verf, een gat in de gevel wordt amateuristisch dicht gemaakt met niet passende muurstenen en je kunt raden dat het binnen waarschijnlijk ook zo toegaat. Leuk voor de toekomstige bewoners/eigenaren en hun VVE's, als die gebreken na een aantal jaren aan het licht komen. Er moeten in totaal zeven koop-appartementen in de panden komen, dus er komen meer mensen te wonen dan er vertrokken zijn. Die moeten allemaal kunnen parkeren, terwijl het beleid van de gemeente is om bij de herinrichting van het Eind alle parkeerplaatsen op te heffen. Terecht, om de straat aantrekkelijker te maken voor het wandelpubliek en toeristen. Maar waar moeten al die nieuwe bewoners straks parkeren als de huidige ook al nieuwe plekken voor hun auto's moeten zoeken? Er gaat een gerucht dat de voortgang van het herinrichtingsplan daardoor opnieuw vertraging zal oplopen. Ik zal het even afwachten vooraleer commentaar te leveren.
Inmiddels kreeg ik een kopie gemaild van de brief die de advocaat van de
Deze zaterdag vangt aan met zon en weinig wind. later trekt er bewolking over. Ik maak een praatje met onze buurman
Heftige discussie over het goedkope conserveermiddel, dat de
Gorinchem (8)
Vandaag een relaxte dag op het water. Ik vaar mee met buurman
We steken de Lek schuin over naar de sluis. Men is bezig hier een tweede dubbel sluizencomplex naast te bouwen. De stuurboordsluis gaat al snel open. Afmeren met zo'n zwaar schip is geen kunst, mits je het kalm aan doet. We zakken tot mijn verbazing nog een veertigtal centimeters. Nu zijn we in het Lekkanaal, dat naar het Amsterdam-Rijnkanaal voert. dat hoeven we maar een kort stukje op, achter twee beroepsschepen langs overstekend. Het water is onrustig en klotst flink, door de vele scheepvaart. Met een lichter jacht bepaald geen pretje. We slaan bakboord-uit, naar de Zuidersluis in het stuk van het Merwedekanaal ten noorden van de Lek. Ook die gaat meteen open. Vervolgens komen we langs het vroegere dorp Jutfaas. Ik ken het nog van mijn studentenjaren in Utrecht; ergens was hier een Chinees restaurant aan de oever dat
Anna arriveert na een halfuurtje. We zijn om vier uur weer in Gorcum. Een heerlijke dag! Terug naar boven
Gorinchem (9)
Een met veel wolken omfloerste dag die toch aangenaam van temperatuur is: 22 graden. We rijden naar Numansdorp om bij de boot te kijken en wat spullen op te halen (foto hierboven). Voorlopig zullen we ons niet inschepen. Het weer is vanaf morgen een stuk kouder en Anna heeft een reeks oppasverplichtingen. Het zij zo. Aan boord is alles in orde, behoudens wat lekkage boven de gardeobekasten. We leggen droge handdoeken neer om het vocht op te vangen. Als de boot over een maand hier in Gorcum ligt, zullen we eindelijk een speurtocht naar de lekken moeten instellen. We nemen nog wat kleren mee en de barograaf. Te kostbaar om zo lang aan boord te laten.
Na de boot rijden we naar de AH in het dorp voor de boodschappen. Bij een bouwcentrum schaf ik een doosje UTP-connectors aan en een UTP-tang. Thuis zet in me aan het vervangen van de Ethernet-connector waarvan het lipje is afgebroken. Anna gaat met
Dit wordt te gek. Op het CS van Amsterdam is een proef aan de gang met verborgen camera's, die je reacties registreren op de advertenties op billboards (
Gorinchem (10)
De zin staart me aan. Ik lees een artikel in
Ik kreeg al lezend de indruk dat het in de nieuwe fysica steeds meer gaat over de vraag of toeval nu wel of niet bestaat. Is de werkelijkheid determinitisch of toevallig? Neem een dodelijk slachtoffer van een dronken chauffeur: wat veroorzaakte zijn dood? Dokters zeggen: de verscheurde organen van het slachtoffer, psychologen zeggen dat het brein van de chauffeur verminderd in staat was tot het nemen van beslissingen en sociologen zeggen dat het komt omdat de samenleving niet streng genoeg optreedt tegen dronken rijders. Allemaal waar, er zijn vele oorzaken, maar wát is de échte oorzaak? Dat zijn de krachten tussen elementaire deeltjes, zeggen natuurkundigen; als je ze maar isoleert dan kun je precies voorspellen wat ze doen. Bijvoorbeeld in de
En toen kwam die zin (
'Causation is what you need to give structure to the universe'
Hij treft me enorm. Op het eerste gezicht lijkt de zin strikt logisch: een universum zonder oorzakelijkheid is op zijn minst een chaos - maar daarvoor heeft het heelal teveel structuur. Causaliteit zou op zichzelf de oorzaak zijn van de samenhang van alles. En het toeval dan? Het grote toeval, alles beheersende toeval van
Het is een overwegend grijze dag, met heel af en toe een lichte regenbui. Anna heeft haar oppasdag bij haar jongste kleinkind. In de tweede havenkom is men bezig om boven het water het podium op te bouwen voor het ngehavenconcert.nl/" target="_blank" rel="noopener noreferrer">
Gorinchem (11)
Ik schrok toen ik hem gisteravond zag, de update van de gemiddelde wereldtemperatuur (in de lagere atmosfeer, gemeten door satellieten, zie hierboven). In augustus was die liefst 0,41 graden Celsius boven het gemiddelde over de periode 1981 - 2010. Dat is veel voor een non-
Het
Oorzakelijkheid is nodig om het universum structuur te geven. Ik peins er nog steeds over. Ik aarzel: is het een diepe waarheid of een open deur? Als oorzaak en gevolg niet werken, dan is de wereld een volledige chaos - en dat lijkt niet het geval te zijn. Niet alles is mogelijk, zoals sneller dan het licht reizen. Een heelal zonder oorzaken is een heelal zonder zin en betekenis, zou je zeggen. Wat is echter de zin van causaliteit, van oorzaak en gevolg? Dat we kunnen constateren dat het klopt, is een cirkelredenering.
Vanochtend enige lichte regen, later droog en zelfs af en toe wat zon. Boodschapje in de stad. In de haven bouwt men verder aan het podium voor het Lingehavenconcert dit weekeinde. Bij de lijstenmaker haal ik het mooie werk 'Krom Haskerdijken' (1996) van
Gorinchem (12)
Op dit moment zijn er drie orkanen actief in de regio. Behalve Irma zijn dat
Een grijze dag vandaag, met halverwege wat zon. Voortgaande opbouw voor het Lingehavenconcert: podium, tribunes en een feesttent vlak naast ons. Ik maak een afspraak met
Gorinchem (13)
Vlagerige regen kletst vanochtend over de tenten en het overdekte podium voor de ngehavenconcert.nl/" target="_blank" rel="noopener noreferrer">
Ik maak me zorgen over mijn broertje, die zwaar ziek in het ziekenhuis ligt. Een acute ontsteking van de alvleesklier (geen carcinoom), veroorzaakt door gruis van galstenen, die de afvoerbuis verstoppen. Een ERCP gistermiddag lijkt de verstopping verwijderd te hebben, maar het is afwachten. Hij heeft hoge koorts en veel pijn. Zorgen ook over mijn tante, de jongste zus van mijn moeder, die in toenemende dementie in een verpleeghuis in Veenwouden zit. Vreselijk als je jezelf zo onherroepelijk verliest, vooral als je het soms zelf nog in de gaten hebt.
Een beroemde uitspraak: de structuur van de werkelijkheid opngte" target="_blank" rel="noopener noreferrer">
Een tijd terug schreef ik verschillende malen over de informatieparadox en het holografisch principe van
Van Raamsdonk kon in 2010 in een gedachtenexperiment laten zien dat als je de computer-chip in stukken zou kunnen breken en daarmee de qubit-verstrengeling opheft, ruimte-tijd uiteen zou gaan vallen. Nu is ruimte-tijd altijd gekromd (
De natuur doet nog meer van zich spreken. Orkaan
In het begin van de middag regent het bij ons niet minder dan vanochtend. Vanuit onze woonkamer kunnen we op het podium kijken van het Lingehavenconcert. Er gebeurt niets, het concert voor de kinderen is kennelijk afgelast. Of het concert van het Metropole Orkest vanavond doorgaat? hwet lijkt me geen pretje op de tribune te zitten. Buurman
Anna gaat de stad in met paraplu om boodschappen te doen. Straks ga ik naar de afscheidsreceptie van een specialist van mijn oude ziekenhuis. Terug naar boven
Gorinchem (14)
Leuk, die afscheidsreceptie op het
Na terugkeer thuis begint het avondconcert van de ngehavenconcert.nl/" target="_blank" rel="noopener noreferrer">
Vanmorgen vallen er stevige regenbuien. Als dat vanmiddag maar goed gaat. Elders in het land worden allerlei evenmenten afgeblazen wegens heftige regen en wateroverlast. Maar vanaf een uur of twaalf schuiven bij ons de regenwolken weg en komt de zon tevoorschijn. Om twee uur begint het middagprogramma met het
Met mijn broertje gaat het een fractie beter. Als het kan, willen we hem morgen opzoeken. Terug naar boven
Gorinchem (15)
Een nieuwe
Overal in de wereld zie je deze hele zomer door gebeurtenissen die direct of indirect met opwarming te maken hebben. Grote en kleine, voor wie het wil zien. De meest recente:
De orkaan
In Zwitserland werd
Door noodweer in de Italiaanse regio Toscane zijn zeker
Bij Lemmer in ons eigen Friesland wordt vandaag
Vandaag een droge dag, komende week alleen maar regen. Daarom rijden we even naar de boot in Numansdorp om de lekkage te checken. Bakboord valt mee, stuurboord flink gelekt. Nieuwe handdoeken op een stuk plastic op de beide garderobekasten. Verder ziet alles er prima uit. De boot is nauwelijks vuil geworden, we zouden zo weg kunnen, maar - alleen maar regen komende week. De herfst lijkt vroeg begonnen. Of komt er nog een Indian Summer? Terug naar boven
Gorinchem (16)
Een week geleden bracht ik met buurman
Om 11.40 uur varen we af, naar denginnensluis" target="_blank" rel="noopener noreferrer">
Het was opnieuw een leuke dag, maar zelf ben ik desondanks nog niet voor een motorboot gewonnen. Anna is overigens vandaag weer bij
Gorinchem (17)
Maar nu bericht
Schilling meldt overigens ook dat er misschien een tweede planeet is gevonden bij onze kosmische buurman
Gisteravond onweer en regen, vanmorgen een mix van regen, zon en wolken. Anna heeft haar oppasdag op
De rest van de dag is er steeds meer zon. Ik klus: de aanleg van een spotje in een van de boekenkasten, op een plek waar geen stopcontact is. Vergt enig nadenken, een stekker/schakelaar en kroonsteentjes. Benieuwd wat Anna ervan vindt. Het is winderig buiten. Het wachten is op de ng-voor-ochtendspits.html" target="_blank" rel="noopener noreferrer">
Gorinchem (18)
Sinds de ontdekking van 1998 weten we dat ons universum sinds 5 miljard jaar
Tot zover kan ik het volgen, maar dan schrijft Deutsch iets dat ik niet snap (pagina 451). Omdat het heelal een eindige tijd geleden begon (met de Oerknal) en omdat niets sneller kan reizen dan het licht, 'we shall only ever see a finite portion of infinite space - but that portion will continue to grow for ever'. Met de lichtsnelheid komen steeds meer gebieden in zicht - het
Naar ik heb begrepen dijt het universum onder invloed van de donkere energie sneller uit dan het licht. Dat komt omdat de uitdijing van ruimte-tijd zélf niet onderhevig is aan de beperking tot de lichtsnelheid er binnen. Het kan niet anders betekenen, zou ik zeggen, dan dat andere melkwegstelsel en de grens van ruimte-tijd steeds verder van ons af komen te liggen. Steeds meer delen van het heelal raken uit ons zicht. Tenslotte zien we onze kosmische naburen, de
Deutsch noemt zelf nog een ander bezwaar. Als de ruimte-tijd uitdijt, raakt alle materie steeds verder uit elkaar en worden de aanwezige fotonen over een steeds groter gebied verspreid. Verdund, als het ware. Dat brengt met zich mee dat je steeds sterkere telescopen nodig hebt om ze op enige afstand te kunnen ontdekken. Misschien is er een limiet aan de sterkte van telescopen en dus aan de afstand waarop je iets kunt waarnemen. En dus een limiet aan kennis. Maar....het peinzen houdt nooit op.
Vannacht enkele regenbuien. Vanmorgen steekt de eerste herfststorm op. Om tien uur waait het flink. De grote es op de Altenawal schudt en slingert zijn takken heen en weer. Aan de haven verliezen de bomen hun dood hout. Ik loop naar de Appeldijk met de wind in de rug voor een bestuursvergadering van de
Middag. De storm veroorzaakte de gebruikelijke
De Russen beginnen
Gorinchem (19)
Het is een dag van zware regenbuien en verplaatsingen. Allereerst rijden we naar Ambiance Zonwering Bakker op het industrieterrein Papland boven de A15. Een vertrouwd adres voor ons, want ze leverden destijds de schuifpui van de erker, de markiezen voor de kamerramen en het rolluik voor ons slaapkamerraam. Nu willen we andere rolgordijnen in de kamer. Van die dingen die je zowel van bovenaf als van onderen kunt stellen, zodat er meer licht invalt terwijl je de inkijk van wandelaars over het voetgangersbrugje verhindert. Want dat is wel eens hinderlijk. Sommige mensem gaan onbeschaamd naar binnen staan staren. We zoeken een mooie uit; over een week komen ze de ramen opmeten.
Daarna rijden we door naar Numansdorp, waar het nog droog is. Het scheepje heeft de storm goed doorstaan. We kijken binnen en verwisselen de natte handdoeken op de garderobekasten voor droge; overigens hadden we meer lekkage verwacht na de storm. Buiten hang ik de stootwillen wat beter (foto hierboven) en leg de landvasten wat strakker.
Dan op weg naar het
Rond kwart voor drie vertrekken we en krijgen nog zwaardere regenbuien over ons heen. Het zicht op de snelwegen is slecht en het verkeer is druk. Onvermijdelijk belanden we in files bij Utrecht en Vianen. Vanaf Lexmond rijden we binnendoor over Meerkerk, waar ik eerder dee week nog langsvoer met de boot van buurman
Gorinchem (19)
Vandaag met de '
Gorinchem (20)
Gisteren vertrokken buurman
De Beneden Merwede, langs Sliedrecht. Bij de spoorbrug van de Baanhoek en de Papendrechtse Brug erachter ook gewoon doorvaren. Wat een gemak. Het grootste deel van de tocht laat Lou me sturen. Dat is aardig. Bij Dordrecht is het druk. We varen we de Noord op en onder de verkeersbrug van Alblasserdam door. De SOG loopt terug naar 7,8 knopen. Verderop slaan we stroomafwaarts de Lek op. Goed uitkijken, vooral voor afvaart. Maar die is er niet. Om half één varen we onder de Brienenoordbruggen door. SOG is hier 6,8 knopen, het tij staat alweer tegen. Hoeveel precies weet ik niet, want Lou heeft het logwieltje (en de dieptemeter) uit zijn boot gehaald. Niet nodig, vindt hij, dat wieltje ziut altijd vast en op de dieptemeter zit een dikke laag rotzooi. Oh. Een kompas heeft hij ook niet; je weet toch altijd waar je bent op binnenwateren. Dit is toch een heel andere manier van varen dan op zee. VHF heeft hij uiteraard wel en hij staat op kanaal 10 en later op 89, het blokgebied bij Rotterdam.
Voor de bekende skyline van Rotterdam krijgen we een flinke regen- en hagelbui voor de kiezen. Het zicht is een stuk minder, maar radar heeft Lou ook niet. Mij hoor je niks zeggen. Even voor één uur varen we onder de Erasmusbrug door. De bui is juist voorbij, zodat ik vanaf het achterdek een foto maak (zie foto bij de post van gisteren). We passeren de
Direct voorbij twee aan de kade gemeerde kleine zeeschepen slaan we naar stuurboord af, richting
Het laatste traject is de
De sluis- en havenmeester komt op zijn scooter aan om het nog een keer uit te leggen. Ik krijg een idee. Is er eigenlijk een station vlakbij?, vraag ik. Nou, dat is wel even lopen, zegt de man, maar hij wil me wel even brengen. Tien minuten later zet hij me af op het station van de
Gelukkig zijn er vier in het uur, het kwartier wachten op een bankje in de zon is zo voorbij. De trein is een sneltrein, zegt een electronisch bord, maar hij blijkt desondanks overal te stoppen. Het 19.10 uur als ik in Gorcum uitstap en naar huis loop.
De dag vangt grijs aan met lichte regen. Na tien uur wordt het zachte miezer, nog later droog. het is koud en Anna zet voor het eerst na de zomer de kachel aan. In de post een bericht van
Met mijn broertje ging het gisteren slecht. Hij had meer pijn en moest veel braken. Vandaag is het een stuk beter.
Anna krijgt een vriendin op bezoek. Ik was voornemens om naar de jaarlijkse bijeenkomst van de
Gorinchem (21)
ng-268538?utm_source=DMdelivery&utm_medium=email&utm_content=Rijsdijk+blij+met+onderzoek+Historische+Vereniging+%7C+LEES+MEER&utm_campaign=Nieuwsbrief+DeStadGorinchem.nl+%282017-09-14+12%3A03%29" target="_blank" rel="noopener noreferrer">
Er lopen nu nog twee trajecten. Een aanpassing van het bouwplan, waarin de resten geïntegreerd worden, en een bouwhistorisch onderzoek, beide nota bene uitgevoerd door de projectontwikkelaar. 'We zullen daarna bekijken wat de match is tussen dat onderzoek en dit onderzoek van de historische vereniging', zegt Rijsdijk cryptisch. Je voelt de potentiële mystificaties al op je afkomen. De HVOG heeft in elk geval juridische stappen in petto. Of de gemeente al heeft gereageerd op de ng-dulce.nl/home/article-5442" target="_blank" rel="noopener noreferrer">
Mooie, zonnige dag vandaag. Grote aantallen wandelaars passeren de sluis. Sommigen in dikke jassen, anderen in t-shirts. We komen desondanks niet buiten en genieten van een dag van binnen lezen en rommelen. Onze koelkast lijkt uit te vallen maar doet het na een paar uren weer. Ik lees geboeid in 'Destined for War' (Scribe, 2017), de studie waarin de politieke wetenschapper
Nog steeds gaan mensen volledig onvoorbereid het water op. In het
Gorinchem (22)
Eigenlijk vond ik hem altijd het toonbeeld van een bureaucraat,
Vandaag wisselen zon en flinke regenbuien elkaar af. 's Ochtends doen we klusjes in huis en daarna boodschappen. 's Middags gaat Anna naar
Verder lezen in 'Destined for War' van de Amerikaanse politieke wetenschapper
Een wereldmacht in opkomst zoals China zal altijd de regio om zich heen willen beheersen. Je vraagt je af in hoeverre China de beheersing heeft over het gedrag van het Noord-Korea van ng-un" target="_blank" rel="noopener noreferrer">
Gorinchem (23)
Een heerlijke dag varen op de binnenwateren. Met buurman
'Lourens is al aan boord sinds gisteren. s Ochtends even voor acht uur neem ik het Betuweboemeltje van
Thuis is het stil. Anna heeft haar wekelijkse oppasdag op de kleine
Prinsjesdag is dit jaar geheel aan me voorbij gegaan. Ik scan het nieuws en lees dat
Gorinchem (24)
Na alle regens van de afgelopen dagen gaan we vanmorgen even in Numansdorp bij de boot kijken. Lekkage boven de stuurboord garderobekast, weinig boven die aan bakboord. Geen water in de bakjes van beide stopcontacten (die ik er overigens uit had gehaald). We vervangen de natte handdoeken door droge. De regens hebben de boot lekker schoon gespoeld, maar toch spoelen we met de slang de kuip en de zijboorden nog een keer na (foto hierboven). Het is lekker weer en mijn verlangen om ons weer in te schepen is groot. Helaas, het kan nog even niet wegens afspraken voor morgen, maar er zijn twee opties nu er een late nazomer aan lijkt te breken. Allereerst kunnen we komende zaterdag de boot alvast naar Gorcum brengen en in de jachthaven aan de Vluchthaven leggen.
Service bij
Volgt een middag van wolken en zon. Ik lees met aandacht verder in
De
Gorinchem (25)
Toen buurman
Gisteravond onverwacht bezoek van
De keus uit de twee opties voor varen in het komend weekeinde vallen uit in het voordeel van zaterdag naar Gorcum varen.
Tot onze spijt belt Barbara een aantal uren later af. Het komt toch niet uit. Kinderen... We besluiten om de Verkeerscentrale en buurman Lourens maar weer af te zeggen. Want het heeft voor ons geen zin om zaterdag ingewikkeld te doen; we kunnen nu beter na het botenbeursweekend direct naar de Lingehaven komen. Dan gaan we morgen voor een paar mooie dagen er nog een keer met de boot op uit.
Allengs loopt de haven vol met boten en bootjes voor de beurs van morgen en zaterdag. Ik loop naar de stad voor een boodschap en zie dat er op de Groenmarkt, achter het museum, een archeologische opgraving bezig is. Hier komen grotere vuilniscontainers. In de kuil is een man juist bezig een grafkist met menselijke botten bloot te leggen (
's Middags gaat Anna naar een vriendin in Hardinxveld. Ik lees de middag door. Morgen inschepen. Terug naar boven
Volkeraksluis
De verplaatsing van vandaag: van mijn hol vol boeken naar mijn boot vol dromen. Waar ben je het liefst? Daar ga ik niet op in. Het is een dag van veel wolken, een enkele lichte bui en zon aan het eind van de middag. Terwijl Anna inpakt regel ik de tocht, bel de
We sluiten om elf uur ons huis af en rijden langs
We hebben geen enkele behoefte om dit laatste weekeinde van het vaarseizoen nog mijlen te maken. We steken het Hollands Diep over en meren even na drie uur af aan de buitenzijde het noordelijk remmingwerk van de Volkeraksluis. Er liggen meer boten dan verwacht; meerdere mensen hebben hetzelfde idee gekregen als wij om van dit Indian summerweekend te profiteren. Er is gelukkig nog voldoende plek. Het is wat gezelliger dan aan de ankerboeitjes in de baai van het Hellegateiland omdat je de bootjes af en aan ziet varen naar en van de sluis. Inmiddels trekken de laatste wolkenpartijen weg en we nestelen ons comfortabel in de zon in de kuip (foto hierboven). Wat een genot. Hier blijven we tot zondag. Dan varen we naar Dordrecht en de dag erop naar Gorcum, als de Boten- en Camperbeurs voorbij is. Maandagmiddag haal ik dan met buurman
Mijn broertje had een goede nacht dankzij een slaappil. Nog steeds matige resorptiekoorts. Bloedkweek afgenomen. Derde weekend in het ziekenhuis. Terug naar boven
Volkeraksluis (2)
Koude nacht aan het remmingwerk! Ik geloof dat het buiten maar een graad of vijf was. Maar met een extra deken over het dekbed slapen we warm genoeg. Een halfuur voor het opstaan zetten we de Webasto-kachel aan, die de kajuit en onze slaaphut snel opwarmt. De condens vervliegt van de ruiten. Buiten hangt dichte mist (foto hierboven), de rest van de wereld lijkt niet te bestaan. Maar de nevel wordt al gauw door de zon opgelost. Wind is er niet. De hemel is bijna helemaal egaal blauw en het wordt een lekker zonnige nazomerdag. Als voorspeld.
Onze dag is er een van in de najaarszon zitten, lezen en heerlijk niets doen. Nou ja, bijna, want ik erger me weer aan de besluiteloosheid van ons gemeentebestuur over het voorstel van herinrichting van het Eind, onze straat. De meningen zijn verdeeld over het eenrichtingsverkeer in de Tolsteeg, en daarover gaan ze nóg een keer de meningen peilen. Ik schrijf een
's Ochtends komt een lezer van mijn weblog even langs om goeiendag te zeggen. Het is dezelfde man die we een maand of vier terug al in Hellevoetsluis ontmoetten. Aan het eind van de middag krijgen we tweemaster naast ons. Ook al een lezer.
Mijn broertje gaat vandaag voor een minuut of tien even naar buiten. Zijn vrouw
Ik ben van de generatie die in de jaren 60 radicaliseerde door de Vietnamoorlog. Een van de redenen was het zogenaamde Tonkin Incident. Op 2 augustus 1964 werd de Amerikaanse torpedobootjager
McNamara was een interessante man. In mijn boekenkast staat een kritisch boek van hem over de onzin van een kernoorlog, 'Blundering into Disaster', dat hij in de jaren 90 schreef. Terug naar boven
Dordrecht
Een wat minder koude nacht. Geen ochtendmist en een wolkenloze hemel. Rustig ontbijt. Afvaart om kwart voor elf. De laatste tocht dit jaar over het Hollands Diep (foto hierboven). De wind is Bf 2 en oost, dus pal op kop, het zal weer niet. Tegenliggers laten zich comfortabel voor het lapje naar het westen voeren. Veel beroepsvaart in de vaargeul. Dan de Dordse Kil. Uitluisteren op het blokkanaal, VHF 4. Bij Dordrecht VHF 79. Aan de wachtsteiger in een zijkanaal wachten we een kwartier op de opening van de spoorhefbrug en de verkeersbrug ernaast van 12.12 uur. Daarna langs de Dordtse kades, die vol vrachtschepen liggen, naar de invaart van de Engelenburgbrug. Anna roept hem op VHF 75. 'Ik ga over 5 minuten draaien', is het antwoord. Even dobberen en dan varen we de Nieuwe Haven binnen (foto hier) met zijn statige stadshuizen langs de kade, waar de
De rest van de wereld bestaat wel. Het is de dag van de Duitse verkiezingen. Voor de hele EU eigenlijk de belangrijkste verkiezingen. Ik hoop en verwacht een derde termijn voor
Sliedrecht
Het zit niet altijd mee. Zoals vandaag. We hadden alles goed geregeld: om 9.50 uur zal de Verkeersbrug Papendrecht voor ons draaien, om 10.19 uur de spoorbrug van de Baanhoek en om 12.30 uur de Verkeersbrug van de A27 bij Gorcum. Er hangt vanmorgen slechts lichte mist in de Nieuwe Haven in Dordrecht. Voldoende zicht om te vertrekken, oordelen we. Om negen uur gaat de Engelenburgerbrug voor ons open. Meteen zien we dat er op de rivier veel meer mist hangt. Vlug zetten we de radar en de AIS aan en varen voorzichtig langs de vrachtschepen aan de kades van de stad. We koersen de Beneden Merwede in. De schepen zijn donkere schimmen op de rivier. Even verderop is de aanlegplaats van de snelle waterbussen. Dan roept de Verkeerscentrale Dordrecht ons op. Ze vinden het te gevaarlijk voor ons en dirigeren ons naar de Biesboschhaven, een ongebruikte insteekhaven. Daar wachten we tot de mist zal optrekken en balen. Verdorie, straks valt ons hele mopoie schema van brugopeningen in duigen!
Maar het lijkt in het oosten lichter te worden. De zon is een bleek schijfje. Ik roep op VHF 79 de verkeerscentrale. Ze vragen intern hoe het zicht bij de Baanhoek is; circa een kilometer, zegt iemand. We mogen verder varen. Achter de
De uren verstrijken. Het is zwaar bewolkt en koud. Ik trek zelfs handschoenen aan. Gorcum halen we zeker niet meer. Ik pak de telefoon en bel maar weer eens naar de Verkeerscentrale. kan ik het misschien zelf regelen? Ze geven me het telefoonnummer van de verkeersdienst van
Dan krijgt ik een idee. We bellen
Om 12.19 uur gaat de Baanhoek eindelijk open. Even verderop varen we de Gemeentehaven Sliedrecht in. Achterin is de jachthaven van de
Om drie uur vanmiddag komt de zon eindelijk door de wolken. We nestelen ons in de kuip. Het nieuws: bij de AfD in Duitsland breekt het gebruikelijke gekrakeel van rechts-populisten uit.
Het loopt tegen vier uur. Nog ruim een uur. Anna heeft alle kleren al ingepakt. Ik plaats deze post alvast; morgen kunt u lezen hoe het vandaag verder met ons ging. Terug naar boven
Gorinchem (26)
De zon scheen lekker toen we gisteren om half zes de gemeentehaven van Sliedrecht verlieten, op weg naar de verkeersbrug van Gorcum. Als hij nou maar draait om acht uur! Per slot was de Baanhoek ook afgesproken, maar die ging niet open. Enfin, we deden het op de Beneden Merwede kalm aan, om niet lange, saaie uren voor de brug te hoeven dobberen. Veel scheepvaart op de rivier. Zelfs probeerden we nog bij
De tijd duurt lang als je wacht. Hoe dichter de klok naar acht uur vorderde, hoe ingespanner we naar het rode lichtje tuurden (foto hierboven). De schemering was onderhand al gevallen en we hadden het stoomlicht en de navigatielichten ontstoken. Wat we daar deden aan de verkeerde oever?, vroeg een vrachtschip over de marifoon. Op de brugopening wachten natuurlijk, antwoordden we. Tegen acht uur werd het echt spannend. Vroeger kwam er een autootje over het fietspad naar de bedieningscabine rijden, nu gebeurde dat niet. Zouden ze het vergeten zijn, of wordt de brug tegenwoordig ook op afstand bediend? Om vijf over acht riep Anna op VHF 18 de brug op en kreeg geen antwoord. Vlak daarop - alsof ze het toch gehoord hadden - kwam er een groen lichtje onder het rode. Er ging een belsignaal af, het drukke verkeer op de brug kwam tot stilstand en de bomen gingen neer. We slaakten een zucht van opluchting. Een minuut of wat later stond de brug omhoog en voeren we door de opening. Dan langs de industriehavens en de vluchthaven, waar in het donker van de rivier een dubbel groen-rood licht op ons afkwam, een schip dat de vluchthaven in wilde naar de Grote Merwedesluis. We maakten ruimte maar de schipper zetten zijn schijnwerper op ons met zoveel licht, dat we haast niets meer konden zien. Hardnekkig hielden we onze koers langs de wal aan en hij passeerde terwijl we baadden in een zee van licht. Gelukkig lag er geen schip aan de autolosplaats van Buiten de Waterpoort. Terwijl Anna
Een meter of twintig voor de invaart zaten we aan de grond. Ik gaf gas en trok de boot eroverheen. Daarna superzachtjes de sluis in, waar we maar nét in passen en alleen maar met dunne, platte stootplaten (foto hierng>).
Vanmorgen opnieuw dichte mist. Hoe gevaarlijk dat kan zijn, bleek wel toen we sirenes hoorden en de brandweer en een ziekenauto over het Eind naar Buiten de Waterpoort hoorden en zagen scheuren. Een aanvaring op de rivier? Of opnieuw iemand die van de brug gesprongen was, zoals gisteren? Het bleek inderdaadng-bij-gorinchem-272751" target="_blank" rel="noopener noreferrer">
Anna gaat al vroeg naar
Als de klus om kwart voor twaalf geklaard is, rij ik met buurman Lourens naar Numansdorp om ons autootje op te halen. Een kleine twee uur later ben ik terug en loop even langs op het havenkantoor om de eerste maand liggeld te voldoen en een aansluiting voor de walstroom te krijgen.
Een interessante observatie in een voetnoot van
's Middags lezen. De zon schijnt zacht omfloerst uit een lichtblauwe hemel. Het zachte weer lokt me naar buiten, naar de boot om de walstroom aan te sluiten, wat te rommelen en in de zon te zitten. Iemand van de havendienst heeft de platte stootrubber gevonden, die we in de sluis verloren, en aan boord gelegd. Nog geen zin om de zaak te onttakelen, dat komt morgen wel. Ik loop ook even de stad in. De archeologische opgraving achter het museum is klaar. Veel grafresten gevonden, nu gaat men er grote vuilniscontainers plaatsen. Tja, waarom niet? De mens moet zijn restanten ergens kwijt. In de Langendijk is een smartshop gekomen. Er staan grote waterpijpen in de etalage. Hoeveel van die shops hebben we nu in Gorcum? Ik schat minstens drie. Terug naar boven.
Gorinchem (27)
Herfstmist vanmorgen tot een uur of half elf. Bruine en gele bladeren op de kades en in het water van de haven. We halen op Oost boodschappen voor de rest van de week. Inmiddels schijnt de zon en we profiteren van het droge weer om op de boot aan het werk te gaan. Allereerst halen we op het voordek de dinghy onder het dekzeil tevoorschijn. Dikke spinnen schieten er verschrikt onder tevoorschijn. We maken het bijbootje schoon (ng-dulce.nl/album/image-46-82" target="_blank" rel="noopener noreferrer">
Na een paar uur vinden we het zat. Als het morgen nog droog is zal ik de lijnen eraf halen en opbergen. O ja, en de genua moet eraf en naar het berghok.
Goed bericht over mijn broertje. De sonde en het infuus mochten weg en hij en
Verdere escalatie in Catalonië rond het referendum van komende zondag. Een massale Spaanse politiemacht bivakkeert er in cruiseschepen, machtsconcentratie van de Spaanse staat om te kunnen ingrijopen om de stemming te verhinderen.
Eveneens escalatie na het referendum in Iraaks Koerdistan.
Het is vandaag de
Schreef ik al eens over de onoplosbaarheid van het
Gorinchem (28)
Vanavond is er ngen-gemeenteraad_3227/item/vergadering-parallelsessie-io-raadzaal_1657.html" target="_blank" rel="noopener noreferrer">
Opnieuw teleurstelling over de weinig daadkrachtige houding van het Gorcums gemeentebestuur. Eerst stelde men een proef voor met de volledige afsluiting van de Tolsteeg. Het zou het Eind werkelijk autoluw maken, berekende een duur bureau (
Met het eventueel schrappen van eenrichtingsverkeer op de Tolsteeg verdwijnt de kern uit het voorstel. Dan blijft het drukke doorgangsverkeer in twee richtingen over de zwaarbelaste straat rijden, terwijl het voorstel op een autoluwe situatie geënt is. Trottoirs zijn er niet meer, slechts een betonnen band in het plaveisel. Geen stoepranden dus. In feite maakt men het daarmee zelfs erger, want er is meer ruimte voor autoverkeer, en meer ruimte betekent meer snelheid in plaats van minder. Geen promenade, maar de facto een racebaan. Voetgangers en fietsers lopen meer gevaar en ik voorspel dus meer ongelukken. Bovendien zal er ondanks het verdwijnen van de parkeerplaatsen toch geparkeerd worden, omdat er geen paaltjes komen die dat verhinderen. Zie foto hierboven. Als de Tolsteeg geen eenrichtingsverkeer krijgt, kan men het voorstel beter helemaal intrekken.
Vanochtend regent het. Niet naar de boot dus, maar er is kans op zon in de middag, dus dan kunnen we misschien de genua eraf halen en de lijnen opbergen. Vanaf circa half elf wordt het droog, een uur later schijnt de zon. Ik loop even de stad in voor wat boodschappen die we gisteren vergaten, en voor een bezoekje aan
Na de lunch is de boot voldoende opgedroogd om de genua er droog af te halen. Samen laten we het enorme zeil in het gangboord zakken, knopen er een lijn omheen als was het een soort rollade en sjouwen het van boord en de trap op naar de 3e Waterkering. Op de stenen voor het passantengebouw spreiden we het weer uit (ng-dulce.nl/album/image-46-83" target="_blank" rel="noopener noreferrer">
Gorinchem (29)
Het viel me eerlijk gezegd mee, de 'parallelsessie' van de gemeenteraad gisteravond. Mensen op de publieke tribune mochten ook het woord voeren en daar maakten we goed gebruik van. Deze sessies zijn puur informatief en voor de fracties een gelegenheid om kennis te nemen van onderwerpen die later in de voltallige raad aan de orde komen. Luie raadsleden hoeven de stukken niet te lezen. In het geval van het herindelingsplan voor onze straat pas op 16 november. Visionaire betogen over het weren van doorgaand verkeer en over autoarme historische binnensteden werden niet afgestoken. Dat Gorcum bij de 30 meest luchtvervuilde gemeenten van ons land hoort, hoorde je ook niet. In elk geval werd duidelijk dat niemand ervoor voelt om de zaak nóg eens aan de bevolking voor te leggen. Het dilemma is duidelijk: óf je voert het plan uit mét eenrichtingsverkeer in de Tolsteeg, óf je laat de invoering helemaal achterwege. Zoals ik gisteren schreef is haalt herinrichting zonder eenrichtingsverkeer de kern uit het voorstel: minder auto's, shared space, veiligheid voor fietsters en voetgangers en 'de auto te gast'. Zonder die kern wordt het zelfs gevaarlijker in onze straat, omdat er in het herinrichtingsplan juist méér ruimte voor autoverkeer komt. Meer ruimte, harder rijden, meer ongelukken. Slechts de
Een verrassend pluspunt was dat niemand zich opwond over het autovrij maken van het schilderachtige pleintje op de Kriekenmarkt. De
Vannacht schreef ik twee gedichten in bed. Hoe gaat dat? Ik lag wakker wat geestelijk te freewheelen en opeens waren ze daar. Woorden, zinnen, enige beelden, niet compleet en niet af. Ik lag er een tijd aan te schaven en toen stond ik op en liep naar de studeerkamer om ze op te schrijven. Nog niet rijp voor publicatie. Bovendien kreeg ik de inspiratie om een oude novelle in de komende maanden af te gaan maken. Vanmorgen zoek ik hem op een oude USB-stick. Hij blijkt er in twee versies op te staan, allebei onaf.
Vanochtend geen mist. Het is bewolkt maar in de loop van de morgen komt er zon. Volgens de weersites zouden we aan het eind van de middag een zwaar onweer krijgen, als een koufront passeert. Dan keert de herfst terug. 'Vandaag en dit weekend maakt een lagedrukgebied vanaf de oostkust van Canada de oversteek naar Europa. De voormalige orkaan
Gorinchem (30)
Van de week kocht ik het boek van journalist ngs" target="_blank" rel="noopener noreferrer">
Gisteravond zagen we een mooie film op DVD:
Vanmorgen is het regenachtig en killer dan de vorige dagen. We doen boodschappen in de stad, paraplu's opgestoken. Na
Vanmiddag zullen we naar Oostzaan rijden voor een familiepartijtje, de verjaardag van
Lees vanaf hier verder op https://www.sailing-dulce.nl/home/51ng>
website maken