Logboek 2015/2 Op weg naar huis

Ans met haar moeder (95) in De Laakse Hof

Woensdag 08-04-2015

De dokter van het verpleeghuis van Ans' moeder had gisteren gezegd dat haar conditie achteruit ging. U doet er goed aan om de komende tijd bereikbaar te zijn, had ze gezegd. Lastige dilemma's dringen zich op. Over een dikke week vliegen we immers terug naar Lagos. Vooralsnog kunnen we alleen maar afwachten.

Uit ongerustheid reed Ans gisteravond nog maar een keer naar Lexmond. (Achter)kleinkind Nikita, Barbara en Tessa waren mee. Het viel mee, Oma Steers (95) lag in bed maar ze was helder en goed aanspreekbaar. 'Ik hoop dat ik op een gemakkelijke manier doodga', zei ze tegen Ans, 'maar ik wil eigenlijk wachten tot jullie weer terug zijn uit Portugal.' Een leven van zich wegcijferen.

De dag begint met dichte mist. Vanmorgen ga ik mee naar Lexmond. Vanwege het slechte zicht rijden we via de binnenwegen. Haar conditie is beter dan gisteren, ze is aangekleed en haar dunne grijze haar is gewassen. Ze zit in haar rolstoel in de woonkamer (foto hierboven). Ze is helder en herkent ons meteen. 'Wat jammer dat ik niet in Gorcum woon', zegt ze. Ze nipt wat aan haar koffie. Eigenlijk is ze compleet vel over been en kan niet meer lopen. Dichtregels van M. Vasalis komen bij me op, die haar stokoude moeder aanspreekt als: '....dierbare sneeuwwitte astronaut, zo ver al van de aarde afgedreven...'

'U bent een kampioen overlever', zeg ik als ze klaagt dat iedereen die ze kende dood is. Ze glimlacht; ons bezoek vrolijkt haar toch op. Hoe het met mijn kleinkinderen gaat, wil ze weten. Dat soort dingen onthoudt ze goed. En dat we op het punt van vertrekken staan: 'Ik moet zorgen dat ik volgende week beter ben, als jullie weggaan.' We blijven een uurtje en zien dat ze moe is. 'Het liefst blijf ik de hele dag in bed.' Ans legt uit dat ze dan pijnlijke doorligplekken riskeert. Ze knikt maar het lijkt haar niet te interesseren. Na een uurtje is ze moe. We maken met de verpleging de afspraak dat ze meteen bellen als het minder met haar wordt. Een overbodige afspraak, ze bellen toch wel.

Om half een zijn we weer thuis. Inmiddels heeft de zon de mist verdreven.  Er is bericht van de Stichting Rivierenlandfonds dat ze de subsidieaanvraag voor het 1e Gorcums Boekenbal niet honoreren, 'omdat uw aanvraag buiten de doelstelling van onze stichting valt'. Jammer. Gisteren kwam er ook een telefonische afwijzing van de Gemeente Gorinchem.

'Uw initiatief is te commercieel', zei de medewerkster.

'Te commercieel?'

'Ja, het boekenbal is niet voor iedereen toegankelijk, het is maar voor een selecte groep.'

Ik wierp nog tegen dat het iedereen toch vrij staat om een kaartje te kopen.

'Ja, maar niet iedereen kan zich 50 euro veroorloven.'

Nou, wilde ik zeggen, dat valt toch wel mee, zonder uw subsidie kost een kaartje nóg meer en voor die 50 euro heb je immers de hele avond vrije consumpties. In de kroeg betalen mensen hetzelfde bedrag voor een avond drinken zonder cultuur. Bovendien hebben we op het stadhuis toegelicht dat scholieren een reductie krijgen. Maar ik bedacht bij mezelf dat ik niet in debat moest gaan, het is niet haar beslissing maar die van de wethouder. Zij brengt alleen de boodschap. Die wethouder heeft het gewoon niet begrepen. Die denkt misschien: ik ga niet voor een feestje van de happy few betalen. Tja, beste man, maar je moet toch eerst een begin maken, als je een traditie wilt vestigen van een jaarlijks boekenbal. Een aanmoedigingssubsidie was natuurlijk juist wel op zijn plaats geweest. Enfin, een uitnodiging voor het bal zit er voor het gemeentebestuur niet in.

Vanmiddag gaat Ans met haar vriendin Jannie ten afscheid op de markt theedrinken. De mannen die de haven schoonmaken beginnen aan onze gevel. Mét een zachte bezem en zeepsop en niet met de hogedrukspuit. Dat valt mee. Het resultaat is redelijk, wat vlekkerig maar het is nog niet helemaal droog.

Escalatie in het eeuwenoude soenni/shia-conflict binnen de Islam in Yemen. Na de heftige bombardementen van het soennitische Saoedie-Arabië stuurt het shiïetische Iran oorlogschepen naar de Golf van Aden en de Rode Zee. De USA steunen de Saoedie's terwijl Iran juist een nucleair concept-akkoord sloot, waarin in beginsel erkend wordt dat het kernwapens kan maken - over een jaar. De Griekse premier Tsipras praat nu in Moskou met Poetin. Hij draagt ook nu geen stropdas, Poetin wel. Er verschijnen berichten dat de trojka (EU-commissie, ECB en IMF) vooruitgang boekt in het overleg over de nieuwe Griekse hervormingsplannen. Toeval? Het zou goed zijn dat de zaak niet op de spits gedreven wordt. Je gaat haast geloven dat de Grieken het briljant spelen, tenzij Tsipras alsnog zijn hand overspeelt en bijvoorbeeld de EU-sancties ondergraaft.

Drukke dagen. Vanavond vergadering van het bestuur i.o. van het 1e Gorcums Boekenbal, morgen in Den Haag de uitspraak van het Centraal Tuchtcollege in het hoger beroep van de slachtoffers van Jansen Steur en morgenavond het kleine boekenbal in Theater 't Pand. Terug naar boven