Logboek 2012/2 (Egypte+Gorcum IV)

De herbouw van het BlueBandhuis vordert. Foto vanuit de Haarstraat

Zondag 15-04-2012

In Egypte gaat het de verkeerde kant op, geloof ik. Een week of wat geleden stelde de voormalige vice-president en veiligheidschef van Mubarak, Omar Suleiman, zich kandidaat voor de presidentsverkiezingen van mei. Die man heeft zonder twijfel onschuldig bloed aan zijn handen. Het leidde tot de uitspraak van het nieuwe, democratisch verkozen parlement, dat leden van het oude regime tien jaar lang geen presidentskandidaat kunnen zijn. Nu heeft op zijn beurt de kiescommissie tien kandidaten geschrapt, waaronder de belangrijkste kandidaat van de Moslimbroederschap, de multimiljonair Khairat al-Shater, de salafistische sjeik Hazem Abu Ismail en een andere oppositiepoliticus, Ayman Nour. Mogelijk als een soort tegenwicht heeft de commissie ook Omar Suleiman geschrapt. Dat is erg doorzichtig. Overigens gaf de kiescommissie geen enkele reden voor de uitsluitingen. De geschrapte kandidaten kunnen nog in beroep gaan, maar ik vrees dat vooral de uitsluiting van de twee islamisten tot grootscheepse protesten in het land zullen leiden.

Vanmorgen vroeg uit de veren. Buiten valt regen. Nuchter bloedsuiker is op zijn retour: 6,8 mmol/l. Uitgebreid zondagochtendontbijt, uitgebreid in bad. Samen wandeling gemaakt: een halve wallenloop langs de oostkant. Het is grijsbewolkt, droog en kil vanwege een koude noordenwind. Na de Korenbrug slaan we de Kortendijk in, en rechtsaf bij de Rosmolensteeg. De herbouw van het BlueBandhuis is al een eind opgeschoten (foto hierboven),

Bij de krant El Arabiya lees ik dat Egypte's militaire machthebber, veldmaarschalk Hussein Tantawi, een poging gaat doen om de apflakkerende crisis komende week te bezweren. Hij zal in overleg treden met alle politieke leiders. Dat zal een aardige spraakverwarring opleveren. Ook is er nu uitleg gekomen van de voorzitter van de kiescommissie, Tarek Abul Atta, over de uitsluiting van tien sleutelkandidaten. Volgens hem gaat het om het zonder onderscheid des persoons toepassen van de kieswet: Suleiman had niet de vereiste ondersteuning van minimaal 15 provincies, Shater heeft in de gevangenis gezeten wegens terrorisme en witwassen terwijl presidentskandidaten eerst zes jaar op vrije voeten moeten zijn geweest of hun zaag geseponeerd (datzelfde geldt - or, ironie - Nour die door het regime Mubarak gevangen werd gezet), Ismail tenslotte heeft een buitenlandse moeder, hetgeen de kieswet verbiedt. "The elimination of the three most powerful and controversial candidates could go in two directions with just weeks to go before the vote, observers said. It could plunge the Arab world’s most populous nation into a new political crisis, or just the opposite, defuse it.", schrijft de krant. Ja, het kan vriezen en dooien, met dat soort analyse schiet je niet veel op.

In kringen van mijn voormalige vrienden, mensen met wie ik ooit gebroken heb, is gisteren iemand gestorven. Een gemeenschappelijke vriend belt het nieuws door. Ik wist dat ze ernstig ziek was en het niet lang zou maken. Het raakt me meer dan ik dacht. Iedereen die je eens goed kende en later niet meer wilde kennen, sterft ook. En de meningsverschillen, de ruzies en de teleurstelllingen sterven met hen. We komen met steeds minder te staan.

Tamelijk veel geschreven. Stand om half zes: 144.100 woorden over 323 bladzijden. In Hurghada lijkt sprake van een nieuw weather window: zuidoostenwind. Een kans voor de Second Life, de Duitse tweemaster die er onze buurman was, om te ontsnappen. Terug naar boven