Logboek 2015/1 Winter in Gorcum
Gorinchem (164)
Vrijdag 20-03-2015
Al vroeg schuif ik de gordijnen open. Er hangt wat nevel en - erger - het is bewolkt. Als dat zo blijft, dan gaat bijna de volledige zonsverduistering aan onze neus voorbij. Vanaf half tien loop ik met mijn camera op de Altenawal. De nevel is weg maar dikke, egaalgrijze bewolking belet dat er ook maar iets te zien is. De zon dringt niet door de wolkenlaag. Bijna nergens in Nederland is er iets van de eclips te zien.
Ik keer om en loop naar het stadhuis om mijn nieuwe paspoort op te halen. Af en toe kijk ik naar de hemel. Die blijft zwaar bewolkt. Pech, de eerstvolgende kans is op 10 juni 2021. Dan wordt (in ons land) de zon maar voor 17% door de maan bedekt. Op 25 oktober 2022 is er weer een kans; dan is de bedekking 22%. De volgende kansen zijn 29 maart 2025 (25%) en 12 augustus 2026 met maar liefst 88% om acht uur 's avonds. Dat is meer dan nu (81%). Als ik dan nog leef ben ik 79 jaar oud.
Om elf uur krijgen we een Gorcums zeilersstel op de koffie. Hun boot ligt in Kroatië en dit jaar willen ze om Sicilië heen varen. Daar vertellen we graag over en we adviseren om maar niet in de buurt van de zuidelijke eilandjes te komen, zoals Pantellaria en Lampedusa. Teveel kans op een ontmoeting met overladen migrantenboten, zoals wij in 2008. Die kans is nu vele malen groter.
Gisteravond waren we naar de musical 'Charlie and the Chocolate Factory' in schouwburg De Nieuwe Doelen, uitgevoerd door de leerlingen van Lyceum Oudehoven, de school van Ans' kleindochter Nikita. Erg vermakelijk. Nikita had een zang- en dansrol, waarin ze een opgeblazen bosbes speelde. Niet haar favoriete rol, maar ze bracht het er goed vanaf. Mijn gedachten gaan terug naar mijn eigen middelbare schooljaren in Breda, toen we toneel speelden op de Grote Avonden in schouwburg Concordia op het Coothplein. Ik heb er nog veel foto's van. We speelden het ene jaar 'De klucht der vergissingen' van Shakespeare en het jaar daarop 'Scapin' van Molière. Dat was in de eerste helft van de jaren zestig. Het leverde diepe, onvergetelijke indrukken op van de magie van het theater, de kleedkamers, de kostuums waarin je je meteen een ander voelde, de zenuwachtige spanning op je beurt te wachten tussen de coulissen, de schijnwerpers, je tekst kwijt, het applaus, allemaal indrukken die deze leerlingen nu op hun beurt opdoen.
Vanmorgen is de belastingaangifte klaar. Pfff, de uitkomst valt flink tegen, maar daar is niets aan te doen. Op de website van Zorgvisie lees ik dat er weer twee bestuurders van mijn generatie, thans net als ik met pensioen, in andere zorginstellingen de raden van toezicht gaan voorzitten. Die kunnen er niet genoeg van krijgen, kennelijk. Zij liever dan ik (ze betalen nog meer belasting, ook). Ik heb die ruim twintig jaar van ziekenhuisbestuurder het vak met veel plezier uitgeoefend, maar ik ben blij dat ik ervan af ben (afgezien van Jansen Steur) en dat er nu volledig andere kanten van mijn persoon aan hun trekken komen. De jaren na je pensioen zijn van goud en ze vliegen snel voorbij.
De EU-top ging gisteravond met enige wijze coulance met de Griekse premier Tsipras om. Hoewel hij nu binnen enkele dagen moet tonen hoe hij de vereiste bezuinigingen gaat binnenhalen, trekt men hem niet helemaal het vel over de neus, in het besef dat men hem niet met lege handen naar Athene kan terugsturen. Uit niet-gebruikte Europese ontwikkelingsfondsen krijgt hij 2 miljard euro voor sociale maatregelen, met name voor de extreem hoge jeugdwerkeloosheid.
De bewolking heeft inmiddels plaats gemaakt voor zon. Het is een aardige middag. Zometeen even wijn halen bij Inge in Heukelum. Vanavond een orgelconcert in de Grote Kerk. Terug naar boven
website maken