Logboek 2024/4 Herfst, 2 oorlogen

Gisteravond waren Nikita en haar jongste baby Alina even bij ons.

Woensdag 25-12-2024, 1e Kerstdag

Gisteravond kerstavond. Het Weihnachtsoratorium op de cd-speler. 'Schlafe mein Liebster, Genieße der Ruh'. Eén voor één pakken we onze cadeautjes voor elkaar uit, de lezer mag pogen te raden wie wat kreeg: een legpuzzel over Gorcum, een mooie agenda voor 2025, een set paarlen oorknopjes, een nieuwe broekriem en een alom geprezen uitgave van 'Lord of the Flies' van Nobelprijswinnaar (1954) William Golding in stripvorm, getekend door Aimée de Jongh (Scratch, 2024). Dan gaat de bel: Nikita en haar jongste, baby Alina. Ze zaten met de familie te eten bij Tr3s verderop in de straat en de baby moest even gevoed worden. 'Kan dat bij jullie?' Uiteraard. Het gaat ongelooflijk snel. Binnen een minuut heeft dat kind één hele borst leeggedronken.

     De broekriem is me veel te wijs. Die worden tegenwoordig kennelijk afgestemd op de tegenwoordige buiken. Die heb ik niet. Normaliter knip je er wat gaatjes bij aan het uiteinde, maar dat is niet juist volgens Anna. Je moet aan het andere eind de sluiting losmaken  - daarvoor zit er een schroefje - en daarm een stuk afknippen en een nieuw gaatje maken. Veel mooier! Geen slingerend lang uiteinde. Het lukt me in twee stappen. Er moest een flink stuk af.

Vanmorgen is het droog en er hangt wat lichte nevel. Opeens verschijnt in een push-melding op mijn scherm het bericht over de dood van Desi Bouterse (79). Op zijn schuiladres overleden, zeggen de meldingen. Even denk je dat het de zoveelste truc is van de hoofdverantwoordelijke en deelnemer aan de septembermoorden in 1982 en veroordeeld drugscrimineel om uit handen van justitie te blijven. Die overigens niet erg actief naar hem zocht. Zijn partij wilde hem bij een verkiezingszege in mei 2025 gratie laten verlenen. Een onvindbare Bouterse was al die tijd wel zo gemakkelijk voor de regering in Paramaribo. Hij werd een jaar geleden tot 20 jaar gevangenis veroordeeld, maar dook meteen onder. Nooit in de cel gezeten. Toch was zijn laatste jaar niet gemakkelijk. Hij zou in het binnenland zijn ondergedoken en was zwaar ziek, had nierdialyses nodig om in leven te blijven en dat is niet zo eenvoudig in het oerwoud. Hij hield veertig jaar lang zijn land in gijzeling, zegt advocaat en tegenstander Gerard Spong. ‘Het geeft een heel slecht gevoel als zo iemand ongestraft naar de eeuwige jachtvelden verhuist'. En nog wel op de 1e Kerstdag.

Het blijft nevelig. Om half twee komt Nikita met haar kinderen. Later komt pappa Denzel. Toen waren Jeff & Tessa er al met hun dochters. Voor eenieder liggen er cadeautjes onder de kerstboom. Uitpakken is het leukste dat er is, dat leren ze al vroeg. Zaila is in haar nopjes op haar electronische kassa (foto hier). Ik geloof dat ze allemaal wel content waren. Het is een gezellige wanorde. We krijgen zelf ook een mooi cadeau: een koffiezetapparaat voor latte macciato en zo. Jeff en ik proeven de oude Dão's die ik eergisteren kocht. De laatste is van 2010 en de kurk breekt af als ik hem eruit trek. Met een fondueprikker en enig vernuft duw ik het restant door de hals en het eerste glas bevat veel stukjes. De avonturen met oude wijn. Lang niet alle wijnen uit deze regio zijn goed, maar deze twee wel. De beide oude Dão's zijn perfect; oude Portugezen bevatten veel meer tannine dan tegenwoordig en ze kunnen goed oud worden. Om vijf uur is iedereen weer weg en ruimen Anna en ik de rommel op. Veel karton en papier. Vanavond tegen tienen komt Freek de Jonge op tv. Naar het begin van dit kwartaal